Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
27-10-2013
27 oktober Antwerpen by night
Ook als we een
avondje Antwerpen inlassen in het ontspanningspatroon vindt deze jongen het
absoluut noodzakelijk de camera mee te nemen. Nadat we dus een droogje en een
natje genuttigd hadden en voor we verder het nachtleven in doken heb ik van de
gelegenheid gebruik gemaakt om enkele gekende toeristische highlights ook eens
bij nacht te fotograferen. Een statief had ik helaas niet mee gesleurd, dus moest
de ISO-waarde maar omhoog naar 1600 en dat is echt op de grens van wat de ruisgevoeligheidme toestaat bij de 50D. Uit de hand maakte ik
o.a. deze opname van enkele gevels op de grote markt en bij de nabewerking
thuis kwam een onverwacht positief aspect van zwart-wit fotografie even ter
hulp. Een van de eigenaars van die gevels had het namelijk nodig gevonden zijn
perceel te belichten in een onuitstaanbare, de sfeer totaal bedervende
paars-mauve kleur. Met een eenvoudige zwart wit omzetting ben je zonder verdere
problemen van die dissonant af. En achteraf gezien komt de aandacht zo toch
weer net iets meer bij de gevels te liggen dan bij de nachtleven kleurtjes en
dat was toch de bedoeling.
Licht, daar
gaat het om in de fotografie.
Dit is een plek waar we zo ongeveer elke dag voorbij wandelen met Phaido
tijdens ons rondje Smallebroeken. De immer naar mooie komposities speurende
hobbyist in me heeft de ogen altijd wagenwijd open om eventuele fotogenieke
mogelijkheden te onderkennen. En dan zie je dit. De lage herfstzon is nog net
krachtig genoeg om doorheen de al fel uitgedunde bladeren de herfstkleuren van
mooi tegenlicht te voorzien. Het mysterieuze donkere bos en de heiige doorkijk
naar de er naast liggende wei kunnen het herfstgevoel alleen maar vergroten. Een
percentje meer nevel zou de voorzichtig in beeld kruipende lichtharpen ook nog een
beetje duidelijker gemaakt hebben, maar je kunt niet alles willen natuurlijk.
Humor is
overal. Je moet het alleen maar zien ( of willen zien ).
Neem nu vanmiddag. We hadden de Gijmelberg bij Aarschot uitgezocht voor onze
dagelijkse wandeling met Phaido, niet toevallig omdat daar een en ander
verborgen zat natuurlijk. Zien we daar dat bord. Het staat er echt. Ik zweer
het, het is er niet in gephotoshopped ( dat was een klein kunstje geweest
trouwens ), neen, er staat wel degelijk Alleen voor notarissen. Nu kan ik me
nauwelijks voorstellen dat het speeltuintje in de achtergrond daarmee bedoeld
wordt, dus het slaat wel degelijk op die glasbak. Het is uiteraard van oudsher
geweten en gekend dat de notabelen van een dorp of stad, zeg maar de dokter, de
burgemeester, de pastoor, eventueel de onderwijzer en natuurlijk de notaris,
verantwoordelijk zijn voor een niet gering percentage van de wijnconsumptie van
de gemeenschap. Maar om nu een glasbak te zetten alleen voor notarissen, dat is
voor mij een brug te ver.Ze hebben er
nota bene een sticker opgeplakt van wat de notarissen wel en niet mogen drinken.
Wat niet mag kon ik van op die afstand niet goed zien, interesseert me ook
nauwelijks, maar wat wel mag, dat is rode wijn, ik meen een bierflesje te
herkennen en witte wijn of bubbels. Over discriminatie gesproken. Ik ga aan het
gemeentebestuur van Kasterlee vragen een glasbak te plaatsen met het opschrift
Alleen voor gepensioneerde muzikanten met een afbeelding van een
Duvel-flesje er op.
Het gebeurt
niet zo vaak dat ik voor een dame op de knieën ga. Ik kan me zelfs niet
herinneren of ik dat gedaan heb toen ik Josee ten huwelijk vroeg alweer zon 44
jaar geleden Zal wel niet, want het was van moetens. J
Soms gebeurt het dat je dermate overweldigd bent door een jonge schoonheid dat
je toch een knie op de grond zet, al is het maar om een iets lager standpunt in
te nemen bij het fotograferen. De eerlijkheid gebied me wel te zeggen dat ik
eigenlijk van in het begin een dikkeneuzenfoto in gedachten had. Dat is het
effect wat je krijgt als je te dicht bij je onderwerp zit bij een portretfoto,
dan worden de onderdelen die het dichtst bij de camera zijn buiten proportie
vergroot. Bella was nieuwsgierig genoeg om er in te trappen vrouwen he.
Het is vrij
logisch dat iedereen die zich al dan niet professioneel met fotograferen
bezighoudt dezer dagen herfstfotos maakt. Je ziet ze dan ook in alle maten en
gewichten opduiken in tijdschriften, achtergronden, websites en andere sociale
media. Origineel uit de hoek komen wordt behoorlijk moeilijk tussen alles wat
voorbij komt. Ik heb het vandaag eens als volgt geprobeerd.
Dit is een foto van de spiegeling van Phaido in een plas, en die heb ik dan 180°
gedraaid. Alleen de spiegeling is zichtbaar, je wordt dus op het verkeerde been
gezet door het feit dat Phaido onder water lijkt te lopen en, in tegenstelling
tot wat wij gewend zijn te zien, de bovenkant van de foto dichterbij lijkt dan
de onderkant. De afbeelding van de echte Phaido op de foto heb ik er dus
afgeknipt. De herfstsfeer blijft volgens mij ook op deze manier voldoende aanwezig.
De titel Onderwaterhond dekt uiteraard de lading niet, maar die vond ik wel
goed klinken J
Hij is het
aan het leren onze Phaido. Uiteraard gaat ie mee als het baasje op geocache
jacht gaat. Ik heb de indruk dat ie begint te begrijpen dat ik iets zoek als ik
met de GPS in de hand ergens de omgeving aandachtig begin af te speuren. Hij
doet dan ook of ie, net als ik, heel intens bezig is, maar voorlopig is het nog
weinig doelgericht, hij krabt wel wat in de grond en snuffelt aan stammen en
struiken maar het echte slimme speurwerk moet ie nog in de neus krijgen. Als ik
dan uiteindelijk gevonden heb wat ik zocht is ie wel even opgewonden en wil ie
ook zien wat er in zit. In dit geval was het een behoorlijk grote cache vandaag
in het Pidpabos. Ik had nog enkele travel-bugs in mijn bezit en die kunnen van
af hier verder hun reis voortzetten de wijde wereld in. Eerst moet Phaido nog
eens goed de geur opsnuiven je weet maar nooit wat ie daar in de toekomst mee
doet.
Het is
herfsttijd, paddenstoelentijd.
Ik durf mezelf zeker niet als paddenstoelenkenner te betitelen. Zoals iedereen
weet ik dat er giftige en niet giftige soorten zijn, dat het vaak moeilijk is
te bepalen welke eetbaar zijn en welke niet en dat er een grote kans op vergissingen
is, zelfs bij absoluut als veilig ingeschatte soorten. Josee is ooit in het
ziekenhuis beland na het nuttigen van een portie zelfgeplukte kastanjeboleten
of eekhoorntjesbrood daar zal wel een vermomde satansboleet tussen gezeten
hebben. Als je geen expert bent blijf je er beter af dus.
Zwavelkopjes zie je overvloedig op dood hout in onze bossen en, wat minder
geweten is, helaas zijn die redelijk giftig. Enkele van hun naaste verwanten en
look-alikes staan dan weer bekend om hun hallucinerende werking en die worden
in de volksmond paddos genoemd. Daar liggen dan ook problemen op de loer omdat
onwetende paddo-zoekers wel eens de verkeerde paddenstoelen zouden kunnen plukken in
de hoop een heerlijke trip te maken. Dat zou dan wel eens een trip naar het
toilet kunnen worden
Ik zal me dus vooralsnog maar beperken tot het fotograferen ervan.
