Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
09-10-2016
09 oktober Jeugdvoetbal
Een van de
weinige dingen waarmee je me op zondagmorgen iets vroeger uit bed krijgt is
jeugdvoetbal. Jefke moest deze morgen op verplaatsing naar Geel. Om half tien
was de wedstrijd gepland en terug rekenend wilde dat dus zeggen dat ik er iets
over achten uit moest man, man, man.
Ze hebben de wedstrijd zwaar verloren, de tegenpartij was beter, zo iets moet je kunnen
toegeven. Op die leeftijd is winnen of verliezen trouwens niet echt belangrijk,
hoofdzaak is dat ze plezier blijven beleven aan het spelletje. De lichamelijke
ontwikkeling speelt ook een grote rol als je elf bent, sommigen zijn dan al
net iets meer man en als je in deze wedstrijd de beide teams met elkaar
vergeleek dan zaten de echte kerels bij Geel. Dat zou je wel niet zeggen als je
bijgaande foto bekijkt. Ondanks het feit dat ie tussen vier Herentals-spelers
zit slaagt die kleine pittige rosse van Geel er in een atoomschot af te vuren
richting Herentals doel. Jef probeert m nog af te weren. Gelukkig ging ie er
deze keer niet in.
Als we op
stap gaan met ons geocacherscollectief Het Blauw Kanneke is dat uiteraard
met de bedoeling ergens een uitdaging te tackelen en zegevierend uit de strijd
te komen J
Toch is dat geocachen meestal maar de kapstok waar we een heleboel andere
dingen aan ophangen. Gewoon onder gelijkgestemden wat samenzijn, gemoedelijk
wat bijkletsen, een mooie wandeling onder de voeten doorschuiven, een uitvlucht
zoeken om ergens op een gezellig terras neer te strijken, we hebben allemaal
wel onze verborgen agendas om regelmatig Het Blauw Kanneke weer eens de hort op
te sturen.
We gingen vandaag achterDe verdraaide
Urbanus aan in Hamont-Achel - ik kan m aan alle collegae aanbevelen - en na een
glorieuze prachtige finale bleek dat Miek een verrassing in petto had. Het was
de ganse namiddag al erg gezellig geweest en nu kwam plots zo maar een doos met
éclairkes uit de kofferbak van de wagen, een reden te meer om nog wat langer na
te genieten op de parking voor we de onvermijdelijke kroeg zouden induiken om
ook de dorstigen te laven. Voor alle duidelijkheid, op deze foto staan er maar
drie, maar de zes anderen van het gezelschap genoten er evenveel van.
Ik was
uitgenodigd op een feestje vanavond, in de basiliek van Koekelberg. Het is
misschien niet algemeen geweten maar onder de basiliek is er een restaurant
feestzaal, Le Basilic . Het was niet de eerste keer dat ik er kwam en ook
deze keer kon de cabaret voorstelling die we na een copieuze maaltijd te zien
kregen de vergelijking met gekende Parijse etablissementen best doorstaan. Aan
mooie, niet altijd overdadig geklede dames was er geen gebrek en dat ze ook nog
uitstekende actrices en danseressen bleken was lekker meegenomen, zonder de
boys uit de goed in elkaar geknutselde show te vergeten.
Ik was een beetje vroeger vertrokken. Je weet maar nooit op een nationale stakingsdag
misschien zat het verkeer naar Brussel wel in een gordiaanse knoop, daarenboven
was er de internationale voetbalwedstrijd België Bosnië op de Heysel. Ik was toch
ruim op tijd ter plaatse en dat gaf mij de gelegenheid enkele Koekelbergse
cachen uit hun schuilplaats te halen en de nodige fotos te schieten
natuurlijk.
In het
zorgpakket voor bejaarden zijn vrijwilligers belangrijk, onmisbaar eigenlijk. Eén
keer per jaar wil het zorgtehuis waar wij ons het ganse jaar voor inzetten de
waardering hiervoor tonen door ons een vrijwilligersfeest aan te bieden. Een
lekker etentje, voldoende lavenis voor de dorstigen, gezellig samenzijn en er
zijn meestal nog wel wat extraatjes. Deze keer waren er enkele dames ingehuurd
die voor ieder die dat wenste een hoedje op maat in elkaar knutselden. Hoe
later op de avond, hoe meer mensen er met een opvallende hoofdtooi bij liepen,
een beetje oneerbiedig uitgedrukt zou ik zeggen dat ik meer en meer aan de
Waregemse koerse ging denken. Ik heb uiteraard zo ongeveer elke creatie
gefotografeerd en ook vele echtparen en vriendengroepjes passeerden de revue.
Een groepsfoto leek me toen een prima idee. Ik kon niet alle hoedjesdragers
samen op de foto krijgen, sommigen waren al naar huis, anderen druk in gesprek
en voor een enkeling hoefde het niet, maar zij die wél op de foto wilden vormen
samen een leuk geheel vond ik.
De gegevens: 24 mm-f 4-1/60-ISO
2000 -niet geflitst.
Westerlo, de
parel der Kempen of de ronkende benaming terecht is, daar wil ik me niet over
uitspreken, er zijn nog parels zou ik voorzichtig durven suggereren. Maar
redenen om aanspraak te maken op dat predikaat hebben ze natuurlijk wel in
Westel, er is natuurschoon in overvloed en daar zijn wij niet ongevoelig voor. Het
was vandaag niet de eerste keer dat we een wandeling ondernamen in de Beeltjes in
de buurt van het Boshuis. Tussen de Beeltjes en de Kwarekken, het natuurgebied
aan de overkant van de drukke weg Zoerle-Westerlo, hebben ze, tot heil van de
wandelaars, enkele jaren geleden een voetgangers-brug opgetrokken. Ik wist wel
van het bestaan er van maar zelf waren we nog nooit die kant op getrokken
tijdens onze tochten. Vandaag kwamen we er eerder toevallig terecht en ik ben
meteen aan de slag gegaan met mijn camera. Mijn twee favoriete modellen wilden graag poseren op een zonbeschenen plekje aan de Kwarekken-kant.
Onderweg
naar Vessem deze morgen, mijn cachemaatje Jackie aan het stuur. Plots gooit hij
alle remmen dicht en stuurt hij de wagen de parking van een soort camping-café
op terwijl hij iets mompelt als Godallemachtig, hedde da gezien?
Jackie, die naast fervente geocacher ook paardrijder en paardenliefhebber is
had dit tweespan gespot achter de groenwal die fungeert als afsluiting langs de
doorgaande weg. Als absolute leek in de paardologie vond ik dit toch ook wel leuk
en ik ben dan maar mee uitgestapt om dat alles wat beter te bekijken, een
praatje te slaan met de trotse eigenaars en om de nodige fotos te maken
natuurlijk. Ik meen verstaan te hebben dat dit twee Oostenrijkse gevlekte
Noriker paarden waren, het vlekkenpatroon is uiterst zeldzaam en er worden
ieder jaar maar enkele zulke paarden geboren wow. Jackie attendeerde me ook
nog op de koets, helemaal uit roestvrij staal man, man, man da zal ook wel
nie goedkoop zijn .
Ik vond het al bij al een interessante, leerzame en op fotogebied vruchtbare
tussenstop.
Phaido heeft
een zesde zintuig. Zelfs als ie in de allerdiepste rust verzonken is schiet ie
plotsklaps vol leven als baasje op de PC heeft gezien dat er een nieuwe
geocache in de buurt is verschenen. Baasje denkt er aan daar maar eens naar toe
te rijden, het is niet erg ver en een avondwandeling kan net zo goed daar als
in de ons vertrouwde Smallebroeken. Phaidos zesde zintuig vertelt hem dat hij
mee mag
Voor de tweede keer in een week tijd kwam ik in het Olens Broek terecht,
prachtig wandelgebied inderdaad, en deze keer was er nog een extraatje de
hemel stond in brand. Na dat ik enkele voor de hand liggende opnames gemaakt
had om de omgeving en de kleuren in het westen vast te leggen begon ik uit te
kijken naar een origineel standpunt en toen deze plas midden op het wandelpad
zich aandiende hoefde ik niet lang na te denken om nog eens iets voor mijn
spiegelingenverzameling te schieten.
