Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
28-12-2014
28 december Broer, zus en spiegeling
Had ik er
gisteren nog goed de pest in, vandaag vond ik het al veel leuker. Met dit
helder koud vriesweer wil een mens naar buiten, een lange winterwandeling maken
!!! De twee jongsten van dochter Ilse logeerden enkele dagen bij oma en pake
Pol en wij vonden het meer dan nodig ze enkele uren van voor de TV, de tablets
en andere laptops weg te halen. Het moet gezegd dat ze het zelf ook leuk
vonden. Pake Pol liep als fotograaf zo wat de hele tijd met zijn toestel in
aanslag en toen we bij de Rulloop kwamen bleek dat die nog niet dicht gevroren
was en dat er in het kraakheldere water de nodige spiegelingen te vatten waren.
De kleinkinderen aan de overzijde krijgen over het brugje vlakbij was maar een
vraag en de fotos waren ook zo gemaakt.
Ik geef het toe, ik heb de spiegeling 2/3de stop opgelicht in
Photoshop maar zo vond ik m mooier J
Ze hadden
het voorspeld en voor één keer hadden ze het ook nog bij het rechte eind, onze
nationale Frank en Sabine hadden ons een sneeuwtapijt beloofd en dat hebben
we geweten. Het werd niet de lang verwachte winterpracht waarvoor ik al voor
acht uur opgestaan was voor mijn doen midden in de nacht neen, het was een zwaar
pak natte sneeuw-ellende De vroege fototocht kon ik wel vergeten en toen ik er
dan toch uit was ben ik maar beginnen sneeuwruimen pffff
Uiteindelijk moesten we toch even de elementen trotseren, Phaido staat ook op
zijn rechten, en daarenboven hebben we liever niet dat ie zijn grote en kleine
behoeften in huis doet J.
Goed, het werd een wandeling doorheen veel smeltsmurrie, over en langs door de zware sneeuw afgebroken takken en
onder de paraplus, want de onophoudelijk naar beneden komende sneeuwregen was
niet van dien aard om het winterpracht gevoel aan te zwengelen.
We hebben wekenlang gezongen dat we dreamden van een white Christmas, maar dit
was toch niet de bedoeling.
Breakdance
we waren niet echt nieuwsgierig, geïnteresseerd, laat staan enthousiast over het
genre tot bleek dat Pieter daar behoorlijk intens mee bezig is. Vorige week al
hadden we een repetitie bijgewoond en toen moesten we onze mening toch wel
enigszins herzien: dit is topsport!!!
Vandaag was er in de dansschool waar dat allemaal gebeurt een soort open-deur
voorstelling en uiteraard wilden wij wel eens zien hoe onze oogappel het er van
af bracht voor een publiek. Zonder enige vooringenomenheid en met de grootste
objectiviteit die ik kan opbrengen het was geweldig.
Tijdens de battle nog zon woord dat mij tot kort geleden helemaal niets
zegde was ik naar voor geslopen om wat fotos te maken en dat was niet eens zo
gemakkelijk. Het gaat allemaal zo bliksemsnel, je weet niet wat je moet
verwachten en eigenlijk moet je hopen op een toevalstreffer. In een poging om
niet alles plat te flitsen had ik het vermogen van mijn opzet-flash een
beetje teruggehaald en de sluitertijd ook een ietsje langer gemaakt, kwestie
van wat meer zaal-sfeerlicht mee te krijgen. Dat was dan weer net iets van het
goede te veel merkte ik achteraf, er zat wat bewegingsonscherpte in de opnames,
maar met enige nabewerking kon ik het toch allemaal binnen te aanvaardbare
grenzen houden meen ik. Dit is onze held in actie tijdens een van zijn moves.
Op Kerstdag
is het feest in huize Pol en Josee. Het is een al enkele jaren durende en
steeds maar meer vanzelfsprekend wordende traditie dat die dag de ganse familie
aan tafel schuift in Lichtaart om van de kookkunsten van oma Josee te genieten.
En telkenjare is ook iedereen present, kinderen, kleinkinderen, schoonouders
van de kinderen en zus Lilly met Dreeke. De kerstman was in hoogsteigen persoon
komen aankloppen om de cadeautjes uit te delen en de kerstkalkoen aan te snijden
en toen al de kleinkinderen ook nog eens op hun kerstbest uitgedost bleken te
zijn wilde de kerstman ook nog een foto maken van de bende om als souvenir mee
naar het hoge noorden te nemen als hij morgen weer afreist.
Kerstfeestje
bij zus Lilly vanavond, het is redelijk laat geworden, sta me toe het er maar
meteen bij te vertellen. Natuurlijk kwam ook de kerstman himself op bezoek. De
vele fotos die de kerstman maakte komen tezijnertijd wel bij de deelnemers
terecht maar toen de kerstman met zijn ook aanwezige echtgenote even in een
zetel ging zitten waren er anderen die met het toestel van de kerstman aan het
fotograferen gingen. De net iets uit de waterpas stand van de compositie
heeft waarschijnlijk te maken met het al iets latere uur maar voor één keer
verkoos de kerstman dit niet recht te zetten in photoshop. De kerstman vond m
zo al zat leuk genoeg.
De kerstman wenst zijn dank uit te spreken aan de fotografe van dienst merci
Sonja beetje scheef, de kerstman gaat er van uit dat het bewust was ?
Het is een
mooie traditie in onze regio. In elk zich zelf respecterend dorp staat dezer
dagen een kerststal. Ik wilde er vandaag een fotograferen. Dat leek me een
prima onderwerp om onze jaarlijkse kerst- en nieuwjaarswensen aan vast te
knopen voor de internetvrienden en kennissen. Toen het donker was ben ik dus
naar het kerkplein gegaan in Lichtaart maar wie schetst mijn verbazing toen ik
merkte dat één dag voor kerstavond, op een moment dat in de hele Kempen massas toeristen
georganiseerde kerststallen-tochten ondernemen, onze eigenste kerststal gewoon
gesloten is dicht, closed, fermé, geschlossen !!! Noodgedwongen ben ik dan
maar de wagen gaan halen om richting Kasterlee te rijden. Gelukkig hadden ze
daar wél aan de opname-beluste fotografen en andere toeschouwers gedacht. De
stal was zelfs zo goed verlicht dat ik Josee en Phaido er voor kon laten plaats
nemen en een opname kon maken, zonder al te groot risico van
bewegingsonscherpte, weliswaar toch maar van af statief.
Voor de geïnteresseerden: f 4,5 - 1/6sec - ISO 500 - 24 mm.
Als geocacher
wilde ik na meer dan duizend vondsten zelf ook wel eens iets terug doen voor de
community. Al die zoektochten, wandelingen en onverwacht leuke plekjes die me
door mede-hobbyisten werden geschonken verdienden een tegenprestatie. Enkele
maanden geleden heb ik dus mijn eerste eigen multi-cache gecreëerd in de vorm
van een fotozoektocht langs het traject dat wij zo ongeveer elke dag afhaspelen
met Phaido. Dat werd dus de Smallebroekencache. De nadruk ligt veeleer op het
wandelen en de moeilijkheidsgraad is dan ook doelbewust niet erg groot. Ik merk
wel aan de logs dat er behoorlijk wat interesse is en de commentaren en de
favorietpunten komen vlot binnen. Nu gebeurt het wel eens dat wij mensen op het
traject zien lopen met een GPS en wat afgeprinte bladzijden met de zoekfotos en
de routebeschrijving. Dan weten wij natuurlijk wat die aan het doen zijn.
Meestal maken we dan een praatje en stellen wij ons voor als de legger van de
cache, maar soms, zoals vandaag verkiezen wij het om anoniem er achteraan te
lopen en te zien hoe ze het er van af brengen. Op deze plek waren de collegas
de juiste weg blijkbaar even kwijt, we zagen ze ook twijfelen en na een poosje
hebben ze we toch maar terug op het goede spoor gezet. Een foto had ik
ondertussen al gemaakt.
Niets
menselijks is de kerstman vreemd. De uitbaters van het Erotica Center zijn ook lid
van de Aarschotse middenstandsvereniging en de kerstman had alle argumenten om
daar niet op bezoek te gaan deskundig van de tafel geveegd. Toen het team
vanmiddag in de buurt kwam had de kerstman veiligheidshalve de jongste
helpertjes een andere kant op gestuurd met voldoende snoep en cadeautjes om het
een half uurtje vol te houden en toen glipte de kerstman binnen in het rijk der
rode oortjes. Na het zingen van een voor de gelegenheid tot jingle balls
herdoopte kersthit keek de kerstman er zich de ogen uit. Het obligate hohoho
klonk nooit enthousiaster.
Het
leek er een hele tijd op dat ze dit jaar geen beroep zouden doen op de kerstman
om de kerstshopping-dagen te animeren in Aarschot. Toen er drie weken geleden
nog steeds geen bericht, afspraak of kontakt was vond de kerstman dat het tijd
werd zijn baard dan maar te trimmen Edoch, toen beslisten de organisatoren van
het evenement dat zonder de aanwezigheid van de kerstman het toch erg
ongeloofwaardig zou worden en kwam er alsnog een aanvraag. Goed, de kerstman is
dit jaar een beetje korter bebaard dan andere jaren, maar het is en blijft wel
de enige echte originele. De valse kerstman die even de plaats van de echte
wilde innemen werd snel ontmaskerd toen er een wedstrijdje baardtrekken werd
gehouden.
De echte kerstman wilde trouwens, voor hij aan zijn tocht begon, graag even
poseren samen met zijn helpers. Op deze opname staan: de oudste kleindochter,
dochter en echtgenote van de kerstman op de bovenste rij, de kerstman zelf, een
mannelijke en een vrouwelijke kerst-elf er onder en helemaal beneden, duidelijk
moe van de lange trektocht van uit het hoge noorden, Rudolf, de leider van de
rendieren. Er zijn nog enkele kerstman-helpers die ontbreken op dit beeld, maar
dat is te wijten aan de korte termijn waarop de deal tot stand kwam. Morgen
zijn ze er, maar dan missen we weer een van de elfjes die moet dan
breakdancen
Ik ben nog
maar eens met de kerstversiering gaan stoeien. Een beetje kleur kan nooit kwaad
in deze donkere dagen. Het vrouwtje had een grote dikbuikfles ( het goede Nederlandse
woord ontsnapt me wij noemen dit een damegeante maar dat zal wel niet
correct zijn J ) gevuld met een sliert kleurige kerstlampjes, er enkele
kerstballen en twee kleine imitatie-kerstboompjes naast gezet en zo een stemmig
stilleven gecreëerd op een kastje. Dat vond in het fotograferen waard.
Voor de twijfelaars: dit is één foto, en die komt zó uit mijn toestel, hier is
nauwelijks fotobewerking aan te pas gekomen. Om uit te voeren wat ik in mijn
hoofd had moest ik eerst enkele proefopnames maken want ik wilde een beetje onderbelichten
en toch een redelijk lange sluitertijd overhouden. De ISO-waarde moest zo laag
mogelijk, dat werd dus 50, als ik dan het diafragma verkleinde tot 18 kon ik de
sluiter 2,5 seconden openlaten. Dat moest volstaan. Camera op statief,
anderhalve seconde gewoon statisch belichten om het beeld er op te krijgen en
dan, met de sluiter nog steeds geopend, gedurende één seconde inzoomen zodat de
lampjes strepen zouden vormen naar de randen toe Het vloeiend inzoomen bleek
nog het moeilijkste, na enkele bibberende pogingen kwamen er toch ook een paar
aanvaardbare resultaten te voorschijn en bij deze shot vond ik dat het ongeveer
was wat ik bedoeld had. In photoshop heb
ik de uitsnede aangepast zodat het centrum van de kleurenexplosie wat lager
kwam te liggen, verder alleen het contrast een beetje
verhoogd en met Nik Viveza de structuur een tikkeltje gekieteld, hoewel dat
niet eens zo erg nodig was, het spotje links boven zorgde sowieso al voor een
pittige doortekening van de muurbekleding.
Het idee om
deze foto te maken had ik een paar dagen geleden al gekregen. Ik was sowieso van
plan van, na de wanorde bij het aanbrengen van de kerstversiering, ook nog iets
te doen met het resultaat. De spiegeling van de lampjes van het grote
woonkamervenster in de voorruit van de wagen was me opgevallen toen ik op een
avond thuiskwam. Ik heb iets met spiegelingen, het is geweten, en dus wilde ik
wel eens proberen dat op een aanvaardbare manier in beeld te brengen. Op dat
moment had ik evenwel dringende andere bezigheden en toen ik wél tijd had was
het kwart over elf en erger nog, zat de ganse wagen inclusief voorruit onder
een laag dauwdruppels en andere nattigheid. Om dat uur van de nacht had ik
weinig zin om de auto te gaan wassen Maar uitstel is geen afstel natuurlijk.
Voor ik deze avond vertrok naar de wekelijkse vergadering van de fotoclub waren
de omstandigheden geschikt om met dat idee aan de slag te gaan. Met een beetje
manoeuvreren kon ik de wagen zo positioneren dat ik zelfs een tweede spiegeling
in de motorkap kon te pakken krijgen en daar doe ik het voor
Een hele tijd geleden opperde ik dat ik gehoord had dat je bij nachtopnames beter
de UV-filter van het toestel haalt en nu blijkt dat je dan inderdaad veel
mooiere sterretjes krijg rond de lampjes
We zijn deze
namiddag naar Wuustwezel geweest om te zien hoe het met dochterlief,
revaliderende schoonzoon en de vier kleinkinderen gaat. Het was natuurlijk ook
de bedoeling de map met fotos voor het jaarlijkse album nog wat aan te dikken vóór
de selectie gaat plaatsvinden.
Nu papa Koen in de lappenmand ligt wordt een deel van de verantwoordelijkheid
voor de goede gang van zaken op de boerderij op te jonge schouders van zoon
Nicolas gelegd. Uiteraard staat hij er niet alleen voor, maar het is aan hem
wel besteed, hij gaat ook naar de landbouwschool tenslotte. Dat Nicolas iets
heeft met dieren weten we al langer. Ik volgde hem maar wat graag met de camera
deze avond toen hij zijn ronde maakte. Na het binnenhalen van de paarden, het
voeren van de koeien en de schapen had hij ook nog wat tijd en goesting over om
even te stoeien met zijn geitjes
Het was echt te donker in die stal om het alleen met een hoge ISO-waarde en een
groot diafragma te doen, dus ik moest wel flitsen. Mijn excuses dan ook voor de
spiegeling in de bril. Daar heb ik noch in Photoshop, noch in lightroom een
remedie tegen gevonden. J
Het zou
vandaag zo ongeveer de enige min of meer mooie dag van de week worden volgens
nationale Frank en Sabine. Toen ik een mail kreeg van vriend Jackie Vandenberk
uit Lommel dat die zin had om de nieuwe multicache Achter den tennis te gaan
zoeken had ik geen bedenktijd nodig om te repliceren dat ik paraat was. Phaido
hoef ik dat ook geen twee keer te vragen en om één uur deze middag begonnen we
er samen aan. Het werd een prachtige wandeling van ongeveer 7 km langs de grote
zandput en verder door de Heuvelse Hei en de omringende bossen.
Uit de fotos die ik tijdens de tocht schoot vond ik dit de leukste. In de buurt
van waypoint twee werd ik geïntrigeerd door de groenblauwe kleur van de plas en
zocht ik een geschikt standpunt om dat in beeld te brengen. Het evenwicht
vinden tussen voldoende definitie in de lucht en tezelfdertijd een aanvaardbaar
belichte voorgrond was niet eens zo gemakkelijk, maar gelukkig kon ik thuis de
hulp inroepen van Photoshop en de collectie Nik-filters. J
Er zijn dan
toch ook leuke kanten aan zon stakingsdag. Gisterenavond kregen we de Herentalse
afdeling van de kleinkids op bezoek en die bleven tot deze avond bij oma en
pake Pol logeren. Papa en mama moesten immers al op een onmogelijk uur van huis
om de stakingsperikelen te omzeilen en hoe laat ze zouden terug thuis zijn
konden ze ook niet voorspellen
Wij vinden dat niet erg natuurlijk. Samen met Jef heb ik een lange leuke
wandeling gedaan, Julieke moest immers studeren. Na de studie komt uiteraard
ook wat ontspanning en voor we ons danseresje naar de balletles brachten mocht
ze wat TV kijken. Ondertussen was ze al druk bezig met de opwarming merkte ik Een
snelle greep naar het fototoestel resulteerde in enkele shots voor de
verzameling
Het verhaal,
of moeten we zeggen de sage van keizer Karel en de Olense pot met drie oren is
genoegzaam bekend meen ik. Indien er alsnog onwetenden zouden zijn willen wij
adviseren even te googelen en bvb in de wikipedia vind je alles in geuren en
kleuren uitgelegd.
In Olen wordt de dorpslegende zeer gekoesterd, in zoverre dat ze daar op het
dorpsplein een supergrote versie van de drie potten in de vorm van een fontein
hebben neergepoot. Nu is Olen niet zo ver van huize Pol en Josee en het is dan
ook niet abnormaal dat we daar al eens een mooie wandeling ondernemen. Vóór we
bij Wietje in een van de gezellige kroegen op dat marktplein iets gingen
consumeren als afsluiter wilde ik toch eerst nog de korte multicache die er te
vinden is op mijn palmares schrijven en als je daar dan toch rondhangt mag het
ook geen verwondering baren dat de bewuste potten-fontein even onderwerp werd
van een fotosessie.
Eigenlijk heb je er van welk standpunt je er ook tegen aan kijkt altijd wel
geparkeerde of voorbijrijdende autos in beeld maar nu had ik het geluk dat de
op elk dorpsplein aanwezige Kerststal voor een welgekomen, veel rustigere
achtergrond zorgde.
Ik heb er nog eens een zwart-wit omzetting op losgelaten het was weer een
tijd geleden en die vond ik achteraf bekeken net iets meer aanspreken dan de
kleurenversie.
We zijn het
ondertussen gewoon dat onze samenleving steeds meer gediversifieerd wordt, een
gekleurde medemens meer of minder, het verwonderd ons niet meer. Nu is
diezelfde multiculturaliteit ook doorgedrongen tot in de Smallebroeken merkte
ik vandaag. Tussen de vele soorten viervoeters die we regelmatig in de weiden
zien rondlopen was er één zekerheid tot nu toe: schapen zijn wit. Okee, bij
slecht weer leek het wel eens anders maar dat was dan een zeer tijdelijke
toestand.
Vandaag werden wij evenwel bekeken door enkele gekleurde exemplaren toen wij
voorbij de wei wandelden waar tot vorige week nog een hele kudde
shetland-ponies in graasde. Het leek er op dat de dames met alle geweld wat
beter wilden kennis maken, er was er zelfs eentje die een uitbraakpoging
ondernam. Uiteraard heb ik in zon geval mijn fototoestel altijd
schietensklaar.
Achteraf ben ik toch even gaan googelen en het blijkt dat we toch niet met
immigranten of andere asielzoekers te maken hadden. Meer dan waarschijnlijk
zijn dit zwartblessen, een ras dat eigenlijk in Nederland gekweekt is o.a. om
grote heidegebieden te begrazen strikt genomen zijn het dan tóch ook
vreemdelingen he J
We zitten
midden in de periode van de kerstmarkten. De trend is uit Duitsland overgewaaid
en in elke zich respecterende Vlaamse stad is er een tegenwoordig. Meer
zelfs, menige vereniging, club of bedrijf heeft ook het licht gezien en de
commerciele mogelijkheden van de cadeautjes-tijd worden alom dankbaar in een
fondsenwervende feestverpakking gegoten. Zo was het vandaag in het rusthuis
Hoevezavel vandattume. Het ganse jaar door zijn we er vrijwilliger en dus konden
we niet anders dan acte de présence geven. Wij kennen de weg naar de bar zeer
goed daar en we hebben ons niet verveeld, dorst geleden hebben we evenmin. Phaido
heeft het trouwens ook helemaal naar de zin gehad. De bewoners kent ie
ondertussen al wel en daar kan hij het over het algemeen goed mee vinden. In de
drukte van het evenement had ie dan ook meer dan zijn handen vol om overal even
te gaan snuffelen en een goede dag te zeggen. Extra leuk werd het voor hem toen
er ook nog wat andere bezoekers waren met jonge kindjes en dan komt zijn
vriendelijke aard pas echt naar boven. Een aaitje, een kusje, een pootje ja Phaido
heeft alweer enkele extra gestolen harten op zijn palmares.
Wij behoren
nog tot de ouderwetse garde en wij vinden dat je niet met de kerstversiering
begint voor Sinterklaas het land uit is. Na een weekendje Ardennen en een
redelijk druk begin van de week was het vandaag dan zo ver. We zijn het huis in
kerststemming aan het brengen.
Ik heb me voor één keer eens niets aangetrokken van fotografische
compositieregels en ik heb de wanorde van de kerstversieringswerkzaamheden (
leuk woord voor scrabble? ) maar eens in beeld gebracht. Dozen en manden met
bollen, pieken, slingers, lampjes, kunstmatig en echt groen, electrische
snoeren, engeltjes, toeters en bellen je kunt het niet te gek bedenken of we
hebben het in de loop der jaren wel eens gebruikt om sfeer te scheppen. Vóór
alles in de juiste plooi valt wordt er driftig geselecteerd en overlegd en
tegen morgenavond hoop ik dat alles weer vrede op aarde en gloria in excelsis
zal uitstralen. Voorlopig is het één grote onoverzichtelijke warboel maar met
de hulp van hierboven maken we er ook dit jaar wel weer iets moois van.
We hadden
vandaag even een andere hond: Phaido de flat coat retriever. Er was vannacht nogal
wat nattigheid naar beneden gekomen en dat hebben we geweten tijdens de
dagelijkse wandeling.
We hadden een geocache-tocht uigekozen in de buurt van Averbode om samen met
Phaido een frisse neus te halen en de nodige gezond-houdende kilometers te
stappen. ( Voor de collega hobbyisten, we gingen achter de reeks Angry Birds
aan. ) Door de regen en ook wel door de hier weelderig tierende mountainbikers
waren de zogenaamde WANDELpaden herschapen in langerekte modderpoelen en
terwijl we er zelf de nodige last van hadden ondanks ons toch wel aangepast
schoeisel vond Phaido dat blijkbaar heerlijk. Hij snuffelde, rolde, bolde en
wentelde zich in de onbekende geuren dat het een lieve lust was. Het resultaat
aan het einde van de tocht was dat we een zwarte Phaido hadden. Voor de
niet-honden-liefhebbers wil ik even zeer simplistisch vertellen dat binnen de
aanverwante soorten je ruwweg kunt spreken over enerzijds langharig en
kortharig en anderzijds blond en zwart. Phaido is met zijn mooie lange blonde
vacht een typische raszuivere golden retriever maar zoals ie uit deze wandeling
kwam leek het eerder een zwarte flatcoat retriever
Toen we thuiskwamen waren er enkele uitgebreide poetsbeurten nodig om hem terug
naar de originele tint om te zetten. Deze foto is gemaakt tijdens het laatste
rondje spoelen. In Photoshop is dat veeeeeel gemakkelijker.
Redelijk mistig
weer tijdens de wandeling deze morgen een waterzonnetje probeerde wel enkele
keren door de smurrie te komen maar dat lukte niet echt. Als er dan toch eens een
straaltje in slaagde de omgeving wat op te vrolijken was het me al opgevallen
dat er evenzovele sterretjes flikkerden in de duizenden waterdruppels die overal
aan de takken hingen. Helaas was ik enkele malen net te laat om mezelf in een
fotowaardige situatie te werken.
Thuisgekomen van de wandeling heb ik eerst de macrolens op mijn toestel gezet,
dan heb ik, bij dit volkomen windstille weer, het toestel op statief op enkele
centimeters voor een mooie druppel geplaatst, scherp gesteld en gewacht tot er
weer zon zeldzaam zonnig moment kwam. Gelukkig hoefde ik niet al te lang te
wachten en het resultaat is hier te zien en het sterretje, daar was ik best
gelukkig mee.