In mijn brief aan Jan Bauwens van een paar weken geleden had ik het over professor Van Togenbirger (voluit prof. Omsk van Togenbirger de Waelekens), met wie J.B. een zéér uitvoerig gesprek heeft gehad, hetwelk hij heeft neergeschreven op zijn blog www.bloggen.be/tisallemaiet. Het is uiteindelijk een verhaal in zeven delen geworden en ik kan het aan al mijn lezers ten zeerste aanbevelen.

In deel 5 wijst Jan Bauwens de professor op zijn “nogal sombere” levensvisie. Het antwoord van Van Togenbirger:

Het is opvallend: telkens iemand wijst op de ernst van de toestand, wordt hij beschuldigd van zwartgalligheid, alsof de waarschuwingen helemaal niet ter zake waren. Maar uitgerekend die onverschilligheid is rampzalig! Het gemak waarmee de wandaden van deze tijd onder de mat worden geveegd tart elke beschrijving. Heb ik u dan niet al eens verteld over de fameuze zeven uitvindingen die als vooruitgang geboekstaafd staan maar die in wezen een grote ramp zijn voor de wereld?

En dan somt hij ze nog een keer op: 1° de auto, die luchtverontreiniger die hart- en vaatziekten in de hand werkt en daarenboven als voertuig contraproductief is; 2° het geld dat het onrecht in de wereld brengt, de hebzucht voedt en het rampzalige tijdperk van het kapitalisme heeft ingeluid; 3° de massamedia die de mens vereenzamen; 4° de democratie die de meerderheid het recht geeft om te beslissen wat waar is en niet waar; 5° de plastics; 6° het kernafval; 7° de vergiften die dodelijk zijn voor levende wezens: insecticiden, herbiciden, antibiotica…

Van zwartgalligheid gesproken… In deel 4 legt Van Togenbirger het artsenkorps en de “pillenindustrie” op de rooster:

Vandaag zijn artsen helaas verworden tot winkeliers, tot handlangers van de meest rendabele industrie ooit: de industrie die teert op de angst voor pijn en de dood. En is deze industrie niet sterk verwant met haar voorgangster welke eeuwenlang munt sloeg uit de angst voor de folteringen van het hellevuur?

Dit laatste is ongetwijfeld een veeg uit de pan naar onze moeder, de Heilige Kerk, van wie Van Togenbirger dus geen al te hoge pet schijnt op te hebben. En als Bauwens wat verder aandringt met “het alternatief, professor, het alternatief?”:

Artsen zouden aan hun patiënten kunnen zeggen: eet wat minder en beweeg wat meer, onthoud u van alcohol en tabak, laat geen haat toe in uw hart, draag zorg voor de vrede maar maak u geen zorgen over dingen die geen mens veranderen kan, wees tevreden met weinig en bied hulp waar gij kunt, behandel anderen zoals ook gij wilt dat zij u behandelen.

Amen. In deel 7 gaat het over Malthus en zijn leer over de dreigende wereldoverbevolking en de catastrofe die daarmee gepaard gaat. De familieleden van mijn moeders kant waren de theorie van Malthus toegedaan. ’t Is te zeggen, ze waren het er met Malthus over eens dat het met de wereld de verkeerde kant opging indien er niets gedaan werd om de stijging van de wereldbevolking af te remmen. Mijn grootouders, Aloïs Vantieghem en Leonie Vancraeynest hadden drie zonen en drie dochters. Vijf ervan zijn gehuwd en één is vrijgezel gebleven. Eén kleinkind slechts. Dat was ík. Geboren in ’t begin van de tweede wereldoorlog, in volle blitzkrieg. Toen nonkel Roger vernam dat mijn moeder een kind verwachtte kon hij het niet laten er op te wijzen dat zij voor “kanonnenvlees” aan ’t zorgen was. Dat blijkt uit een brief die hij schreef aan zijn ouders, waarvan ik melding maak in mijn memoires (“O jerum jerum jerum…”, 2006) op pagina 12. Nonkel Roger noemde zichzelf een malthusianist en die term heb ik van hem overgenomen. Malthus was voor ons een soort profeet, een heilbrenger met zijn theorie over de overbevolking. Hoe weinig bevroedden wij welke oplossingen Malthus voorstelde om het probleem op te lossen. Abortus: moord op het ongeboren kind. De allerarmsten laten uithongeren: moord op pasgeborenen en kinderen. “Euthanaseren” van gebrekkigen: moord op de minst weerbare medemensen. En dus niet enkel door “voorbehoedsmiddelen”… Mijn ooms en tantes  hebben zich nooit verdiept – ik evenmin – in de wijze waarmee Malthus het probleem wenste aan te pakken. Zij waren geen belezen mensen. Waren ze dat wel geweest dan hadden ze nooit zo hoog opgelopen met hun “profeet” Malthus en hadden ze zich nooit “malthusianist” genoemd. Zij waren geen moordenaars. Vruchtafdrijving vonden ze verwerpelijk en als een vrouw weer eens zwanger was zeiden ze enkel: waarom laten ze het toch altijd zover komen? Waar een hongerlijdend kind was trachtten ze te helpen in de mate van het mogelijke. Tante Jenna, die een kruidenierswinkeltje had, schold niet zelden schulden kwijt aan moeders van arme kroostrijke gezinnen. Hoe bewonderenswaardig is hun inzet geweest voor een buurjongen die zowel geestelijk als lichamelijk zwaar gehandicapt was. Ze zeiden: die jongen moet geholpen worden, het is niet zijn schuld dat hij op de wereld gezet werd. En ze zeiden ook: hij was er beter nooit geweest. Maar euthanasie kwam nooit in hun gedachten. Neen, mijn ooms en tantes waren geen moordenaars. En nu professor Omsk van Togenbirger de Waelekens, aan wiens kennis en waarachtigheid niet hoort getwijfeld te worden, de ogen geopend heeft zweer ik hierbij het woord “malthusianist” niet meer te zullen gebruiken voor de leden van mijn familie, in ’t bijzonder voor de kinderen van Aloïs Vantieghem en Leonie Vancraeynest, allemaal zaliger. Het waren simpelweg eenvoudige mensen die bekommerd waren om de toekomst van de mensheid en het goede voorbeeld wensten te geven.

En ja, beste lezer, hoe zit het nu met die wereldoverbevolking en met de catastrofe die door Malthus voorspeld was? De wereldbevolking is sterk toegenomen, doch niet exponentieel zoals door Malthus voorspeld. In een deel van de wereld werd een rem op die toename gezet door in hoofdzaak voorbehoedsmiddelen. In een ander deel door in hoofdzaak moorddadige – zegge hitleriaanse en, na Van Togenbirger gehoord te hebben, ook malthusiaanse –  middelen, zijnde uithongering…  

11-08-2017 om 22:35 geschreven door kris vansteenbrugge