3. Van onze "drijvende stad"... naar alweer een grote stad...

Vanmorgen liep onze wekker af om 6 uur. We naderden Bergen. De vaart tussen de eilandjes was best mooi, wel flink bewolkt maar het regende gelukkig niet.

Een boorplatform in aanbouw.

 

Zeer vroeg in de ochtend mooie zichten bij 't binnenvaren van de fjord.





Ontbijt met zicht op Bergen.









De tweede grootste stad van 't land. Een kwart miljoen inwoners...
Het leek op 't eerste zicht een echte stad-stad...



Maar als ge net van deze mastodont gestapt zijt moet ge over
"groot en ongezellig" natuurlijk niet veel zeggen...

Hm. Een zondag om 8 uur 's ochtends... Niet bepaald mijn lievelingsuur.
Dan is er wel wat meer nodig dan een trosje rode bessen om in kleur in mijn dag te brengen.  

Na het korte bezoek aan de burcht liepen we langs de Hansahuisjes. Het bekendste zicht van Bergen.
Allemaal heropgebouwde smalle houten huisjes in de gekste kleuren, waar nu sjieke winkels, restaurants en kunstgalerijen in gevestigd zijn. Ooit zijn  die huisjes allemaal afgebrand en sindsdien moesten de koopmannen die er werkten het stellen zonder verwarming want vuur maken werd verboden. Het moet geen pretje geweest zijn hier in die tijd te leven... Sommige straatjes zijn amper 3 meter breed en de huisjes hellen naar alle zijden over. Mooi, maar jammer genoeg niet meer origineel dus.



De hansa-huisjes. Probeer maar eens een rechte foto te trekken...







En overal trollen...
Op deze foto staat hij links.

Iets verder lag het oudste kerkje, de Mariakirken, waar niet veel aan te zien was. 't Is ook zo'n eclectische mengelmoes allemaal. Hyperfunctionele gebouwen tussen oude huisjes. Ik vind het niet mooi. Maar ik hou dan ook niet van steden natuurlijk.



De Mariakirken, echt oud...



... tussen al even sombere maar dan moderne gebouwen...

De vismarkt stond ook gekend als één van de grootste bezienswaardigheden maar dát bleek pas echt een toeristenfuik. Letterlijk en figuurlijk. De surimi kwam uit plastic pakjes, de kaviaar zat in potjes… Rond de viskramen stonden hopen dure souvenirstalletjes. Trollen en Vikingnamaakspul alom. En vanzelfsprekend Noorse truien. Even dik als ze duur waren. Noorwegen blijkt zo prijzig te zijn omdat hun economie zeer protectionistisch gericht is, al wat moet geïmporteerd worden wordt extra belast, maar Noorse wol lijkt me nu toch niet zo direkt een exportprodukt? En een visschotel toch ook niet...

Desalniettemin niet kunnen weerstaan aan een paar heel kleine zilveren hangertjes van dieren om aan een armband te hangen. Er lagen op dat marktje zelfs wolven- en zeehondenvellen gewoon te koop… Triest. Zeker omdat die in verhouding met de andere rommel goedkoop waren. Tijdens de wandeling kochten we in een 7/Eleven-supermarktje  een flesje cola en een flesje water en we waren meer dan acht euro kwijt.



Alle maten pluchen rendieren.



Zeehonden- en wolvenvellen... Plompverloren op een markt...
Het kleinste, miserabelste pluchen sleutelhangerbeestje kost al 4 euro
maar voor nog geen 100 euro hebt ge al wel zo'n echte zeehondenpels...



En toch ook af en toe eens een verse vis. Op de vis-markt.









We hebben die zogenaamde "vis"-markt maar snel achter ons gelaten en minder toeristische plekjes gezocht. En gelukkig gevonden.

Deel 3 : Bergop bergaf in Bergen.



Aan de andere kant van de baai – de stad ligt tussen 7 bergen - ontdekten we de wijk Nordness. Het was een nest kleine steile, smalle straatjes in alweer allerlei vrolijke kleuren. Vooral de bloembakken naast alle deuren maakten het er extra kleurig. De straatjes bestaan uit kinderkopjes en de meeste huizen hebben trapjes met relingen en terrassen op de gekste niveaus. Niets maar dan ook niets was er horizontaal. Het enige echt storende in het straatbeeld waren de enorme vuilnisbakken die overal buiten stonden. Nochtans was het zondag. Misschien hebben de mensen binnen geen ruimte om hun vuilbak te zetten? Het leuke was dat we hier rondliepen zonder ook maar 1 andere toerist tegen te komen. Zelfs de inboorlingen leken nog aan hun zondags uitslaapje bezig. We leken wel door een enorm bebloemd openluchtmuseum te wandelen. In een heerlijke stilte met zalig frisse lucht.



Deurtjes in alle kleurtjes.







Probeer in deze stad vooral geen "rechte" foto te nemen...





Zelfs de katten lopen hier scheef...

Na deze schitterende maar vermoeiende wandeling zijn we dan toch maar op de vismarkt een schotel vis gaan kopen. Iedereen eet er een broodje met vis of soms één schotel met een assortement vis en twee vorkjes. Haast niemand drinkt iets want dat is steenduur. Een groepje jonge mensen kocht 1 pintje en dat werd door vier gedeeld alsof het een volwassen fles wijn was. Het gekke was dat we eigenlijk nog altijd geen Noor tegen gekomen waren. Hier werkten allerhande nationaliteiten, allemaal heel vriendelijke jobstudenten. Behalve Noren. Terwijl een Portugees een flink assortiment vis op onze schotel samenstelde  presenteerde hij ons op een houten plankje twee stukjes heel donkere vis. Zoals altijd stak ik dat direkt in mijn mond en toen zei hij pas dat ’t walvis was. Paul weigerde onmiddellijk zijn stukje aan te nemen en ik heb ’t mijne direkt uitgespuugd. Ik vond het niet alleen immoreel, ’t smaakte ook nog heel slecht. Ranzig en droog. Zelfs al had ik ’t willen doorslikken ik had het niet gekund want het was taai als rubber. Walgelijke traditie. Vreemd dat ze niet begrijpen dat de meeste toeristen tegen de walvisvangst zijn en zo'n kadootje dan echt geen sympathie oproept. En inderdaad er lagen jammer genoeg ook "walvis-burgers" op de koeltogen...

De rest van onze visschotel was wel heel vers en erg lekker. Misschien wel de heerlijkste zalm die ik ooit gegeten heb. De maaltijd leek meer op een picknick omdat iedereen met zijn bord in zijn handen een zitplaats zocht op houten banken of plastic stoeltjes en iedereen zich tussen iedereen wurmde.
Na de schranspartij met een buik vol verse vis (niet zo erg want onze portemonnee woog ineens een stuk minder) waggelden we naar een  téléferique-treintje dat ons 320 meter hoger op de berg Floyen bracht en vanwaar we rondom ons heel de omgeving van Bergen zagen.





Heuvels, rotsen, water en op elk plekje waar ook maar enigszins kon gebouwd worden een huis. Tja, dat kwart miljoen inwoners moet ergens wonen. ‘t Gaf wel een interessant overzicht van hoe een stad ontstaat op een plek die gedomineerd wordt door water en rotsen. De mens moet zich aanpassen, hij maakt bruggen en pieren en haventjes en tracht toch nog op de hoogste en spitste stukjes rots een gebouw te zetten.



"Japans" poseren boven Bergen.

’s Morgens hadden we een hoeveelheid geld uit een automaat gehaald waar we dachten enkele dagen mee toe te komen, maar voor we weer aan boord gingen moesten we al terug naar de bank want de voorraad was er al doorgedraaid. In de Top-100 van goedkope vakantiebestemmingen zal Noorwegen wel niet direkt voorkomen. Toen we bijna terug bij ons drijvend monster waren arriveerde net het opleidingsschip van de marine van Bergen. Een prachtig zeilschip! Zo rank en mooi! Een echte viermaster. Kortom een bóót. En op de achtergrond zagen we dan onze breedsmoelkikker liggen... Wat een verschil...



Den dikste is den onze...



Een prachtig oud heropgemaakt zeilschip, een opleidingsschip voor matrozen...



... wel iets eleganter dan onze "breedsmoelkikker"...

Mooi op tijd waren we weer aan boord. Doodmoe, en ik met heel dikke voeten van ’t bergop bergaf wandelen. We hebben ons dan maar direkt in ’t saunagedeelte ondergedompeld om al ’t nodige te laten masseren door de krachtige waterstralen in 't bubbelbad. Wel een zalige gewaarwording en een heerlijk zicht : de haven uitvaren terwijl je in een sauna met panoramische ramen zit te genieten. Dat geeft wel een wow-gevoel! Daarna ben ik onder de zonnehemel alweer als een blok in slaap gevallen.



Even relaxen in een van de vele self-service restaurants met een theetje.

Net op tijd raakten we nog in ons Samsara restaurant waar we deze keer toch al eens in de buurt van een raam konden zitten. Mooi, de zon scheen heerlijk op ons tafeltje. Het eten dat beschenen werd was jammergenoeg weer van de meest ongelukkige kwaliteit, om niet te zeggen oneetbaar. Ik heb nog nooit op een cruise zo slecht gegeten, zoveel brood verorberd en zo dikwijls ’t zout en ’t pepervat aangesproken om toch maar iets te proeven. Alles is even smakeloos en - misschien nog best ook - troosteloos weinig. Behalve het tussengerecht dat altijd uit spagetti bestaat. Dus je hebt wel je buik vol met lekker brood en…spagetti. Een droeve combinatie voor zo’n dure cruise vind ik persoonlijk.

Vanavond zijn we dan ook gaan vragen of er nog plaats was om in de toekomst in het grote restaurant te kunnen gaan eten. Jammergenoeg bleek de eerste zitting voor heel de reis al volgeboekt. De maître van "de grote refter" vroeg of we misschien wilden verhuizen vanwege ’t eten in Samsara... Op dat moment konden we eindelijk onze schroom laten vallen en ijverig “ja” knikken. Hij scheen helemaal niet verrast en stelde voor om in de toekomst gezellig in ons kleine restaurant te blijven eten maar wel de menukaart van het grote restaurant te vragen. Een geweldig voorstel! Dat gaan we morgen onmiddellijk eens proberen! Dan blijven we in ons intieme restaurant zitten en geraken we misschien toch aan lekkerder eten. Alleszins de keuze is alvast veel groter en de menu bestaat ook uit twee gangen meer. Misschien wordt dit wel the best of both worlds?...



Ik heb nu al die kleedjes speciaal in solden gekocht voor deze cruise.
En ik zál ze nu dragen ook.



Zelfs al is dit écht niet het geschikte moment.

Doodmoe kwamen we in onze kajuit waar we ontdekten dat de cruise die we voor morgen geboekt hebben de verkeerde is...  Waar of door wie de fout gebeurd is weten we niet, maar ’t is wel heel erg want dit had de mooiste uitstap van de reis moeten worden. Een tocht bovenop de fjorden van Geiranger. Of ‘t nog te corrigeren zal zijn is nog maar de vraag... Dat krijgen we morgenvroeg om 8 uur pas te horen.

Diep teleurgesteld ben ik 1 verdieping hoger in de zwembadhal wat gaan zitten schrijven. In de zon achter glas. Een best gezellig plekje tot ze zelfs daar nog om 11 uur ‘s avonds met een lawaaitoestand begonnen. Ze kunnen het niet laten. 'k Heb Pandorake dan maar dichtgeklapt en ben terug naar mijn kajuit getrokken en in bed gedoken. We zullen morgen wel verder zien.



Wat éven een rustig hoekje om te komen typen leek...

Het volledige fotoalbum over deze dag in Bergen vinden jullie hier :

http://picasaweb.google.be/laathi.webalbums/CruiseNoorwegen3Bergen?authkey=Gv1sRgCKbarpzUksiytQE#