1. Het oprukken van de lemmingen.
Luxueus gevoel : s morgens om 10 uur de trein nemen en 4 uur later in Amsterdam aan boord gaan en de vakantie kan al beginnen! Ik kan de snelheid nog altijd niet bevatten. Normaal duurt het tussen de 20 en 30 uur eer we ter bestemming zijn! Het lijkt wel of we een tijdscapsule genomen hebben. Maar of ik de goede reismethode gekozen heb om Spitsbergen te bezoeken is nog altijd de vraag. Ik heb er een heel dubbel gevoel bij. De natuur zal me zeker aanspreken, maar 14 dagen overleven in een drijvend sardienenblik (weliswaar eentje met de afmetingen om walvissen in te blikken) tussen de drukte van 2500 andere toeristen en de animatie van 1000 man personeel daar heb ik toch mijn twijfels over.
Waarom eigenlijk nog verder reizen? Zie 's wat een mooi station Amsterdam bezit?
De Cruise Terminal...
Heu... toch wel enigszins iets anders dan het barakje aan onze Schelde in Antwerpen.
Een eerste glimp vanuit de terminal op onze mosselschuit.
De eerste passagiers wachten in de terminal...
Het wachten in de Terminal duurde wel even, het inchecken waren ze duidelijk nog niet gewoon. Binnen t kwartier zaten ze zelfs al zonder bekertjes om de wachtenden hun thee in te serveren. Ergens is het begrijpelijk, de boot is gloednieuw, hij is in mei voor t eerst uitgevaren in Genua en stevent nu voor de eerste maal - en enige keer dit jaar - naar Spitsbergen. Het is dus nog maar zijn derde reis.
Aan boord werd eerst een pasfoto genomen zodat we steeds herkenbaar zouden zijn telkens we in de loop van de volgende weken aan en van boord gaan. We moeten dus wel zien dat we onze neus niet door een walrus laten afbijten anders gaan ze ons niet meer herkennen en kunnen we op onze ijsschots blijven zitten. Maar zo ver zijn we nog niet. IJsschotsen zijn nog niet in zicht. En zullen er ook nooit komen vrees ik.
Rond 5 uur komen de laatste passagiers aan boord.
Eerst aan de receptie gaan vragen of er geen suites geannuleerd waren, maar dat was niet het geval. De boot heeft een capaciteit van 2500 passagiers en we zijn met zijn 2200, volzet dus (de single reizigers erbij gerekend). Maar niet getreurd, onze kajuit in het aparte Saunahotel Samsara is geweldig! Heel ruimtelijk en met een schitterend privé-terras! Zelfs de badkamer is groot. Er is zoveel kastruimte dat we onze bergen dikke truien, mutsen, sjaals en vesten makkelijk kwijt kunnen.
Vlug enkele foto's van onze kajuit nemen nu ik dat nog durf.
Straks en de volgende dagen zal dat er hier weer héél anders uit zien...
Snel een snack gaan eten aan het zwembad op de negende verdieping. Het glazen dak kan open en dicht naargelang de weersomstandigheden. Rondom is alles in glas dus het lijkt alsof je tegelijkertijd zwemt en zweeft boven de zee. Op deze plek mag ook nog rustig gerookt worden. Het uitzicht is er enorm. Op dat moment natuurlijk enkel nog maar op het platte Hollandse land. Maar zelfs dat was al indrukwekkend.
Deel 2 : Met een zwemvest naar 't theater.
Na de vlotte uitpak was het tijd voor de obligate reddingsoefening
Daar gingen we dus met zijn allen met onze zwemvestjes netjes op onze plaatsen aan de reddingsboten staan. Eerst werd van iedereen de cruisepas ingescand. Ik zie t in een noodsituatie al gebeuren : Ah zo, gij hebt uw paske in uw kamer laten liggen?... Tja, gaat dat dan maar eerst terug halen want zonder komt ge de reddingsboot niet in hoor! Hm, inderdaad wel spijtig dat uw kamer ondertussen al onder water zit maar ge had er maar op tijd aan moeten denken hè. De volgende aub!
Met zijn allen stonden we daar als een regiment lemmingen die klaar waren om ons over de reling in zee te storten (met krukken, wandelstokken, looprekken en al) te wachten tot ze hun uitleg in minstens acht talen gegeven hadden (Russisch, Japans...) gedaan. Eindeloos.
Na de oefening stormden de nederlandstalige lemmingen en masse naar het theater om de uitleg over de cruise in hun eigen taal te horen. Er daagden hoop en al misschien 150 mensen op, al dan niet met hun reddingsvest nog onder de arm. Naar 't theater in een reddingsvest
Heu... leidt deze trap naar 't theater of naar 't spookhuis van de Sinksenfoor?...
De hostess wist er ook allemaal nog niet al te veel van en haspelde heel t reisplan kompleet door mekaar. Als we gaan varen zoals zij t uitlegt dan varen we zigzag en doen we t traject minstens 3 keer vooraleer we alle geplande havens aangedaan hebben. Maar de uitleg die me bijna van t balkon van t theater deed vallen was : In de buurt van Spitsbergen zijn er geen uitstappen voorzien. Daar moeten we ook nog wachten op toestemming van de overheid om in de buurt te komen en als er ijsberen zijn mogen we in geen geval aanleggen
Jawadde. Ik boek dus een supercruise helemaal tot Spitsbergen om ijsberen te zien en godbetert gesteld dat ze er zouden zijn moeten we zelfs onmiddellijk opkrassen.
Als meest indrukwekkende excursie voor de dierenliefhebbers prees ze een tocht naar een husky-farm aan waar ze 130 sledehonden hadden zitten, en oh wonderbovenwonder, soms hadden ze zelfs puppys en dan mochten we die knuffelen! Van een unieke belevenis gesproken. Naar t verre Noorden voor een hond in uw armen te houden
Er blijken ook nog vele interessante geiten- en schapenweiden te zijn en enkele kuddes gedomesticeerde rendieren. Ik had begot beter een weekendje op een kinderboerderij geboekt. Veel verschil zou t niet gemaakt hebben, alleen in prijs. Nee, dit gaat beslist geen Galapagos-ervaring worden qua dieren zien
Een deel van de gruwel genaamd "animatie-team".
We zijn dan maar de wellness-afdeling van ons exclusief hotel gaan bekijken. Heel mooi want alles is gloednieuw. Thermale baden, bubbelbaden, stoombaden, massagekamers, rustruimtes, solariums, fitness, zwembad (helemaal vooraan onder de brug van de boot met een uniek zicht door de enorme panoramische ramen!), een tandenblekerij, kapper, herensoigneur, gezichtsverzorging,
Maar een echte sauna hebben we eigenlijk niet gezien. Wel een ruimte waar twee mensen in zwempak op verwarmde stenen ligbedden lagen. Dus ja hoor, hier wordt het weer op zijn preuts-Amerikaans gedaan. Vies gewoon, zitten zweten in een kleffe bikini in plaats van gelijk een normaal mens in zijn blootje.
'k Heb maar snel enkele foto's genomen want de volgende dagen zal dat niet meer kunnen als hier mensen zitten. Schending van de privacy enzo... Een mens moet voorzichtig zijn tegenwoordig.
Het kapsalon en beauty-center. Met zicht op de eindeloze zee...
Een rustzaal voor tussen de saunabeurten...
Solarium en theesalon...
En niet te vergeten... een heerlijk massagebad alweer met panoramische ramen!
Een mooie plek, op die vier grote polyesther monsters die in de hoeken hangen, na...
Deel 3 : Is er ook ergens een plekje waar we níet kunnen eten of drinken?
De Samsara-kajuiten bevinden zich op de 8ste verdieping helemaal voorin de boot. Ons Samsara privé-restaurant ligt op de 2de verdieping aan de achtersteven
Een flinke 250 meter stappen. En zes verdiepingen zakken. Maar kom, een mens moet meestal wel iets van sport doen om niet bolvormig van boord te gaan na een cruise.
Onderweg kwamen we verschillende eetplekken tegen variërend van pizzerias tot snack-bars tot het echte grote restaurant waar 1200 plaatsen zijn. Grote gruwel. Speciaal om daaraan te ontsnappen heb ik die kajuit in de Samsara-afdeling geboekt want alleen die passagiers mogen in een klein intiemer restaurantje eten.
Een bar voor aperitiefjes.
Een héél klein glimpje van slechts één verdieping van 't reuzerestaurant...
De glimmer-refter...
Ons knusse kleine Samsara-restaurantje.
De boot is weliswaar nieuw maar alweer zeer kitscherig ingericht. Dat lijkt wel een must bij cruiseboten. Soberheid is uit den boze. Spiegelende zuilen en 37.000 gekleurde lichtjes schijnen nog altijd wel ergens in t toch al zo drukke interieur toegevoegd te moeten worden. En aangezien deze de Luminosa heet, de boot van licht,
is hier niet op een gekleurd led-je meer of minder gekeken
Het Samsara-restaurant telt een zestigtal plaatsen, heeft grote ramen en heeft iets van de kruising tussen een Chinees en een Indisch restaurant en een bordeeltje. Een smakeloos bastaardje dus. Het eten viel flink tegen. Wel vers maar even smakeloos als t interieur
De mensen hier waren iets meer opgekleed dan die in de andere restaurants maar niemand zat er echt heel erg opgetut bij. Dat was ook wat die hostess (het enige Nederlandssprekende wezen op heel dit schip) verteld had : draag wat je wil, zolang je maar niet met een schort aan t diner komt. Soit, ik heb mijn mooie kleedjes nu toch bij, ik ga ze dragen ook. Hier zullen er alvast geen tijgers - laat staan ijsberen - mijn broeken aan flarden komen scheuren
Genieten van 't uitvaren uit Amsterdam vanop mijn eigen terrasje.
We waren al gewaarschuwd dat er zwaar weer op komst was en dat de zeeziektepillen aan de receptie verkrijgbaar waren, en die opkomende storm bleek al duidelijk aan de moeilijkheden die de loodsboot had om de loods van ons schip te halen eens we de Noordzee bereikt hadden. Dat bootje was een Bobbejaanland-attractie op zich.
Het loodsbootje komt de loods oppikken voor het strand van Nederland.
We zwalpten naar t bovendek om eens een kijkje te gaan nemen naar de ondergaande zon maar daar ben ik in mijn licht kleedje bijna spontaan tot Spitsbergen gevlogen
Een zéér frisse ervaring. Maar mooi! Die donkergrijze lucht tegen dat witte dek!! Dat spookachtige licht
En in de verte grote windmolenvelden afgewisseld met af en toe een boorplatform.
Voor 't restaurant en achter glas was dat best een geschikt kleedje...
Voor aan dek was 't een klein beetje minder geschikt...
Zeker bij een opkomende storm...
Door de koude en de wind terug naar binnengejaagd en maar vanachter een raam met een hete tas thee naar t vallen van de avond zitten kijken. We zaten haast helemaal alleen op het (nu overdekte) zwembadterras! De helft van t grootste deel van de kudde lemmingen zat in t reuze restaurant te eten en de andere helft was in t theater een show aan t volgen. Hoe veel volk er hier ook is, ik denk dat er altijd wel ergens een rustige plek zal te vinden zijn, zeker in onze exclusieve Samsara-afdeling.
De lobby met drie glazen liften tot op de 10de verdieping.
In dezelfde ruimte bevinden zich enkele van de ontelbare bars...
t Was zalig om vanavond vanop mijn pikdonkere privé-terraske te zitten schrijven met onder me de verlichte klotsende witte schuimgolven. Ik moest alleen oppassen dat Pandorake niet van mijn schoot schommelde. Nu liggen we in ons confortabel warm bed onder een donsdeken te wiebelen en stevenen misschien wel af op 't Kattegat? Wie weet? Hopelijk wordt het morgen geen kattekots.
Wil je het volledige fotoalbum van dag 1 - met veel interieurfoto's van 't schip - bekijken? Klik dan op :
http://picasaweb.google.be/laathi.webalbums/NoorwegenHoofdstuk1Amsterdam?authkey=Gv1sRgCJmD0pDYv5vaoQE#
