Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Yron's blog
de belevenissen van een Drentse Patrijshond in Belgie
05-01-2014
2014-01-04
Zowaar, de eerste zondag van het nieuwe jaar gelijk weer een blog! We wensen alle bloglezers en aanverwanten een gezond en heel leuk 2014 toe, met vele (honden)streken om van te genieten!
Een jaarwisseling betekent ook vuurwerk. Nu wordt er in Belgenland al niet zo veel afgestoken als in het Nederlandse, niet op oudejaars avond zelf, en ook opgeschoten jongentjes met een rugzak met knallers, die de hele dag (of dagen aan een stuk) gooien met allerlei knallend tuig, zijn hier gelukkig niet te vinden! En in ons dorpje wordt al helemaal niet veel vuurwerk de lucht in geschoten. Ons hondje reageerde echter wel op de knallen, maar niet angstig: hij stond klaar om het uit de lucht geschoten gevogelte op te gaan halen "laat me nu naar buiten, ik vind die eend wel hoor" ...We hebben hem toch maar binnen gehouden... Bob had duidelijk meer last van dat geknal en geflits, en mocht dus zomaar bij Yron op zijn dekentje bij komen liggen
Op 1 Januari kwam er een hele berg familie van het baasje langs om nieuwjaar te wensen, en met zo veel man, vrouw en kind had Yron zijn handen, ooh nee poten, of liever nog, zijn bek, meer dan vol. Je moet dan overal bij zijn, en iedereen wil je aaien, en vooral, er viel overal wel wat lekkers te snaaien. De diverse familie leden konden de meelijwekkende blik van ons woefje niet altijd weerstaan, en dus hup daar, ging weer een stukje de verkeerde kant uit. Nou ja, de komende weken maar weer afleren, want bedelende honden da's niet leuk.
Toen we later in de week bij de Zeeuwse familie de nieuwjaarswensen gingen brengen, zijn we uiteraard ook een lekker lange strandwandeling gaan maken. De duinen hadden duidelijk te lijden gehad van de recente stormen, daar zal in het voorjaar wel het nodige zand bij op gespoten moeten worden. Werk aan de winkel voor de baggeraars! Die duinafslag was voor ons woefje echter geen enkele beperking, hij sprong zo tegen een twee/drie meter hoge duin omhoog toen het baasje zijn apport naar boven gooide, en bracht die keurig terug. Neef Bram was met ons mee gegaan op het strand, en ook hij wilde dat apporteren wel eens proberen. En na wat oefenen bracht Yron hem de apport keurig terug, en ging voor hem zitten "gooi maar weer weg!"
hier is Yron al weg voordat Bram de apport weggegooid had, maar ja, hij deed het wel keurig verder
Er stond een stevige wind (kracht 6) op het strand, dus toen het baasje de apport een keer hoog weggooide, vloog hij een heel stuk de duinen in. En Yron maar zoeken. Omdat het wat lang duurde (en er een donkere regenwolk aankwam), zijn het baasje en Bram maar mee omhoog geklauterd om mee te zoeken. Yron was al druk bezig onder de duinstekelstruiken, maar de apport lag een heel eind verderop in het lange helmgras. Gelukkig heeft Bram nog goede ogen, want die zag het touwtje er nog net uit steken.
Terug bij de duinafslag kon het vrouwtje nog wel een mooie foto maken:
terug naar beneden ging voor Yron een stuk sneller dan voor Bram en het baasje, maar ja, een woef hoeft zich geen zorgen te maken over zand dat in de onderbroek terecht gaat komen of zo.. hierlangs baasje, hier kan je zo naar beneden springen!
Helaas zijn we tijdens de kerstvakantie niet meer gaan jagen, er werd niet meer gejaagd door het vaste groepje waar we al een aantal keren mee mee zijn geweest. Sinds 1 januari is voor veel wild het jacht seizoen nu gesloten, dus het zal wel tot volgend najaar zijn voor we weer gaan jagen. Geeft ons mooi de tijd, om de wettelijk voorgeschreven test sociaal gedrag af te leggen, wat er steeds bij in geschoten is. We hebben half januari een afpraak. En kunnen we in het voorjaar gaan oefenen voor het africhtingbrevet. Tijdens de regelmatige wandelingen en natuurlijk ook tijdens het jagen hebben we voldoende geoefend op markeren en apporteren en zo, dus dat zal allemaal we geen probleem zijn. En we gaan ook rontgen foto's van heupen, schouders en ellebogen laten maken, en een DNA onderzoek laten doen. Dat geeft ons de mogelijkheid om Yron als fokreu te laten gebruiken als we dat zouden willen. En heeft als voordeel dat we zeker zijn dat er met zijn heupen niets mis is.
Dit is alweer het laatste blog verslag over het leven van ons Drents eigenwijsje van het jaar 2013....
Zoals jullie allemaal weten, is ons woefje een schoolvoorbeeld van een Drentsche kroelhond, en dat vindt het vrouwtje helemaal niet erg. Als er dan een fototoestel of gsm of zoiets in de buurt is, levert dat meestal een mooi plaatje op, zoals hier: doorgaan met kriebelen vrouwtje, da's wel aangenaam
Zoals alle trouwe bloglezers weten, heeft Yron ontdekt, dat als hij in de deuropening van de veranda gaat zitten, hij het bewegen van de vogeltjes in de tuin mooi in de gaten kan houden. Er hebben al meer van dit soort foto's op de blog gestaan, maar het blijft leuk om hem zo bezig te zien op zijn karakteristieke 1-bil-zithouding: wat zien ik daar?
Overigens, een andere drenten-liefhebben vertelde ons, dat zijn hond regelmatig met mussen naar binnen komt. We weten zeker dat daar in het huis een echte drent aanwezig is, anders zouden we nog gaan twijfelen. Het vangen van mussen lijkt ons toch meer iets voor de katten, niet voor een hond... Wel weer makkelijk met jagen, hoeft de jager niet eens te schieten, komt de hond gewoon met het wild bij je aangelopen
Tijdens de buitenlandse aktiviteiten van het baasje, zijn de andere gezinsleden de aangewezenen om ons Drents-spring-in-het-veld-je van zijn dagelijkse lichaamsbeweging te voorzien. Tijdens de weken voor de kerstvakantie, was het jongste puppie druk aan het blokken voor zijn examens. En als je dan de hele dag boven de boeken zit, is het wel lekker om een stevig stuk te gaan wandelen. En als het woefje ook nog even mooi wil gaan zitten tegen de ondergaande zon, krijg je het onderstaande resultaat Opschieten met die foto Rik, ik heb daar een fazant gespot!
De baasjes waren aan het winkelen geslagen in den IKEA, en daar is een grandioze aktie gaande, waar voor iedere verkochte knuffel 1 euro naar Unicef gaat. Om hun steentje bij te dragen, hebben ze daarom een nieuw speeltje voor Yon gekocht, het is welliswaar geen familie, maar toch, kwa gedrag komt zo'n varken wel dicht bij een Drent...
en als je dan iets nieuws hebt, moet je het een eind weg van de roedel eens goed bekijken.
De baasjes verwachtten niet, dat dat pluchen geval lang mee zou gaan (en in ieder geval blijft zo'n roze geval niet lang schoon, maar ja, dat zijn ze in het echt ook niet). Buiten verwachting leeft het ding al twee weken, en er is nog niets aan kapot! Degelijke IKEA kwaliteit, zelfs bestand tegen hondentanden LOL lekker zacht ding om je kop op te leggen tijdens het middag dutje...
Rest ons nog om alle bloglezers een geweldig 2014 toe te wensen, met vele spannende honden-gebeurtenissen!
Oeioei, de afgelopen weken is er eigenlijk weinig enerverends gebeurd, en daarnaast was het baasje steeds druk op zondag(avond), en dus is de blog er een beetje bij ingeschoten... Deze week toch maar eens voor gaan zitten om de bloglezers weer uitgebreid informatie over het wel en wee van ons Drents eigenwijsje te geven.
De herfst is volop aan de gang (maar dat hadden jullie zelf ook al wel gemerkt met al die regen, wind en kou), en dan zijn de katten wat vaker binnen te vinden. En wordt er gestreden om de warmste plekjes. Normaal zijn de katten wel op de een of andere manier bij Elise op schoot te vinden, maar als die er niet is, is het kussen van Yron wel een alternatief. En als het baasje er dan ook nog een vetbedje over heen heeft gelegd (voor de stramme spieren van ons woefje na het jagen), dan is dat kussen helemaal de max. Dan is er weinig discusie mogelijk, de poezenbeesten bepalen waar ze willen liggen en ons arme woefje schikt zich.. "en als dan allebei die hak- & blaas beesten op mijn kussen gaan liggen, zit er niet anders op, dan ernaast te gaan liggen op de koude tegelvloer.."
Om Yron tijdens de regenbuien wat bezig te houden, laten we hem allerlei
spelletjes doen. Hersengymnastiek is immers net zo belangrijk als
fysieke beweging. Maar soms is een eenvoudig nieuw bot genoeg voor uren
kauwplezier. "smak smak smek lebber, ik lig hier lekker met mijn botje, ik negeer die kat gewoon"
Yron is er aan gewend (min of meer toch), dat het baasje door de week een paar dagen niet thuis is. Dan is hij altijd extra blij als die baas weer te begroeten is. Gelukkig is het vrouwtje wel altijd in de buurt om mee te wandelen, en knuffelen en kroelen! En uiteraard blijft Yron regelmatig ook een paar uur alleen thuis, of is een van de puppies thuis om voor gezelschap te zorgen. Maar als dan 's morgens vroeg zowel baasje als vrouwtje weg gaan, en maar weg blijven, dan is dat toch wel wat reden voor ongerustheid. "ze laten me toch niet alleen achter?" Als dan de baasje's laat in de middag nog niet thuis zijn, moet je wel bij iedere auto die voorbij komt, voor het raam gaan kijken of ze er al aankomen.... "gelukkig is er zo'n mooi opstapje wat lekker warm is, daar kan ik mooi op leunen om te kijken of ze al terug thuis komen"
De afgelopen weken zijn we steevast op zondag mee gegaan met de plaatselijke groep jagers. Het gaat nog niet zo goed als het baasje en de jagers zouden willen, maar toch, over het algemeen zijn ze wel blij dat ons drentje en het baasje erbij is. Als echte eigenwijs, luistert Yron niet altijd zo goed naar het baasje (zeg maar helemaal niet) als hij wat interessants heeft gezien of geroken. Soms is dat niet zo erg, soms wel, omdat hij dan te ver voor de voorjagers (die hier trackers worden genoemd) loopt, en het wild te vroeg opstoot. Of hij heeft een haas gezien, en is niet te houden maar gaat volle vaart honderden meters ver achter dat beest aan. En behalve dat dat niet de bedoeling is, is het ook wel gevaarlijk omdat zo'n haas ook wel een weg kan oversteken, en ons woefje houdt niet echt rekening met het verkeer . Eenmaal gefocused op iets, hoort Yron de baas en zijn fluit niet eens...
Er bestaat een apparaat, waarmee je je hond op afstand kan corrigeren. Dmv van een halsband met 2 contact punten erin, kan je de hond een stroomstootje geven, zodat zijn concentratie onderbroken wordt. Zo'n teletac wordt ook wel noodrem genoemd, en is bedoeld om in uiterste gevallen in te kunnen grijpen. Aan de ene kant lijkt het het baasje wel een goede manier om Yron te corrigeren als hij niet luistert, aan de andere kant kan het ook averechts werken met een zachtaardige hond als een Drentsche Patrijs. En in ieder geval is het niet iets wat je zomaar kan gaan gebruiken, daar moet het baasje (en Yron) eerst goed mee oefenen onder begeleiding. Nog maar eens over denken, en misschien de kerstvakantie gebruiken om te proberen.
Tijdens het jagen, heeft het baasje het zo druk met opletten wat er allemaal gebeurd, en waar ons woefje mee bezig is, dat hij eigenlijk niet veel tijd heeft om foto's te maken. Zo werd er afgelopen zondag een fazant geschoten, en die viel een eind verderop in het veld. Ons woefje had keurig gemarkeerd, en hij ging op commando als een speer naar de plek waar de fazant neer gekomen was. Binnen no time had hij hem gevonden, en werd de fazant keurig naar het baasje gebracht. Natuurlijk had die toen precies niet zijn foto toestel in aanslag, dus daar is geen beeld materiaal van.
Toch heeft het baasje wel wat foto's tijdens de jacht bezigheden gemaakt, hieronder is ons woefje samen met Kyla in het bos in de bramenstruiken op zoek naar wild. netjes wachten op het baasje
De honden springen over de bramen, of gaan juist er onder door, of er dwars doorheen, alles doen ze om het wild op te sporen.
In het bos is de verwaaiing natuurlijk nog moeilijker, en dus komt er van lussen lopen niet veel. Op commando van het fluitje van het baasje wordt er wel af en toe van links naar rechts gedraaid, maar over het algemeen wordt er in het bos kriskras gelopen. "floot je baasje?"
Eenmaal terug thuis op zondag, is ons woefje steenkapot. Het vrouwtje heef dan altijd wat lekkers te eten, en vervolgens ploft Yron neer om de rest van de avond alleen nog overeind te komen om eens om te draaien ;-) helemaal fantastisch is het dan als ook de haard nog brand, kan je lekker warm slapen
Tenslotte, hieronder een filmpje waar de fanatieke biljartliefhebber beter niet naar kijkt. Tijdens de 75ste verjaardag van Oma werd er in het feestzaaltje een biljartje opgezet. En die bewegende ballen vond Yron duidelijk ook heel leuk...
De week is rustig voorbij gekabbeld, na alle jacht avonturen heeft Yron zich maandag lekker kalm gehouden.... Dat was dinsdag wel anders, toen had hij de wind in de kont! Het vrouwtje had 2 nieuwe plantjes voor in de kamer gekocht, en Yron was binnen no-time met de potjes aan de haal, waar hij vervolgens vrolijk mee aan het spelen was. Kijk maar eens naar het filmpje dat onder aan de blog staat.
Het baasje was afgelopen week wat geschrokken door de eerste nachtvorst van het jaar, hij moest in ieder geval 's morgens de ramen van zijn belgomobiel schoonkrabben voordat hij er mee weg kon. En nachtvorst, daar kunnen de bloempotten die op het terras staan niet echt tegen, en de planten erin al helemaal niet. Dus had hij die 's avonds nog snel even binnengehaald, en in de veranda gezet (of liever: in de serre voor de niet-Belgische lezers ). Nu staan die potten de hele tijd buiten, en dan kunnen de beesten er uiteraard gewoon aan, maar dan wordt er niet naar omgekeken. Maar als ze dan ineens binnenstaan, wordt het interessant. Dus als Mieke dan eens op ondekkingstocht gaat, moet je daar met de grote snuit bovenop staan: "zitten er fazanten in Miek?"
Het vrouwtje had woensdag het baasje verwend met zijn lievelingskost: boerenkool stamppot met rookworst! Voor de Belgische lezers: ja, dat wordt in België aan de konijnen gevoerd, maar in Nederland wordt dat ook door mensen gegeten . En er was een stuk rookworst over, en dat had het baasje donderdag in een van zijn speeltjes gedaan. We hadden het ding in geen half jaar gebruikt, maar Yron kon zich nog heel goed herinneren, dat die klepjes omhoog moesten. "ik weet heel goed hoe die klepjes omhoog moeten om de worst te kunnen pakken baasje, da's geen geheim voor me"
Zondag zijn we opnieuw mee gaan jagen, en alhoewel het 's morgen redelijk goed ging, lukt het 's middags van geen kant. Hij stootte 's morgens twee keer een fazant mooi op (de eerste keer veel te ver vooruit, dus die was weg voordat de jager kon schieten, maar bij de tweede ging hij zelfs netjes een seconde of wat voorstaan), en ging de geschoten fazant ook keurig uit het veld ophalen. Met het ophalen van een aangeschoten eend ging het mis, het beest spartelde hem te veel en Yron weigerde hem te apporteren, hij stond erbij en keer er naar, en kwam vervolgens gewoon terug naar het baasje. Nu snapt het baasje wel dat zo'n spartelend beest niet makkelijk is om te pakken, maar dat is juist een van de redenen om een hond mee te nemen tijdens de jacht. Gelukkig werd er even later wel een eend goed geschoten, en die ging Yron (na de nodige aanmoedigen) wel keurig halen. Na de lunch had hij totaal geen zin meer om naar het baasje te luisteren. In een veld met koolzaad ging hij als een razende naar de andere kant van het veld (hoogst waarschijnlijk had hij iets gezien in de verte), en het baasje kon fluiten en roepen totdat hij eens ons woog (en dat duurt lang hoor...), hij ging lekker door de verkeerde kant op. En dat bleef hij lekker herhalen, als het baasje naar links stond te wijzen ging ons eigenwijsje lekker naar rechts, of naar achter, of veel te ver naar voor, of.....). In een wei was de andere kant als waar het baasje naar toe wilde veel interessanter. En vervolgens liep hij tot 3 keer toe over een geschoten fazant in het bietenveld in plaats van hem te apporten. Toen heeft het baasje de moed maar opgegeven, en zijn we naar huis gegaan. Een niet luisterende of werkende hond hebben de jagers ook niet veel aan. De dag is wel behoorlijk enerverend geweest, de rest van de dag & avond hebben we aan ons woefje geen kind meer gehad "dank je wel baasje, dat ligt lekker, zo'n extra dekentje op mijn kussen, lekker zacht snurken zo!"
We gaan de komende week eens oefenen met een lange lijn in het koolzaad, om Yron wat te laten wennen dat hij korter bij moet blijven.
Als eerste een verslag van de vakantie met het vrouwtje en baasje in het verre Limburg. Het vrouwtje had een heel mooi huisje georganiseerd, met lekker veel velden en bossen erom heen, waar ons woefje naar hartelust kon ronddartelen. Wat hij dan ook met veel overgave heeft gedaan. Uiteraard zijn er ook wat toeristische uitstapjes gemaakt, zo was het vrouwtje nog nooit bij het magische drielandenpunt geweest. Zoals iedereen die er al eens een keer geweest is weet, valt dat eigenlijk behoorlijk tegen. Omdat we buiten de Nederlandse vakanties waren, was er vrijwel niemand, maar gelukkig waren de uitkijk toren en sommige horeca gelegenheden wel open. Dus hebben we eerst de uitkijktoren bezocht, en vervolgens een koffietje met een lekker stuk vlaai gegeten. En Yron mocht de slagroom hebben!
samen met het vrouwtje op het hoogste punt van Nederland
Een andere uitstap ging naar het Duitse Aken. Tijdens de wandeling door het mooie centrum, ontdekte het baasje, dat er een Elise bron is in Aken. Het is niet een grote straal, maar toch, het baasje wilde wel even poseren bij het vloeibare vrouwtje.
Omdat het zonnetje wel lekker tussen de wolken doorkwam, besloten de baasjes een koffietje op een terrasje te drinken. Toen het baasje een beetje schuim van zijn cappuchino met wat koffie op het schoteltje deed, was dat binnen no-time weg. lebber, lebber, lebber, dat bordje kon zo terug de kast in
Al vanaf puppie zijnde, moet Yron helemaal niks hebben van van die grote poppen die soms voor een winkel staan. Zo wilde hij als pup een keer een dierenwinkel niet binnen, omdat er een plastic varken voor de deur stond. Dus toen het baasje bij een Duitse slager een grote koe zag staan, wilde hij Yron nog eens een keer testen. Nou dat is wel duidelijk, dat is er goed in geprent en hoe meer je dan probeert om hem er bij te krijgen, hoe harder hij weg wil, dan kan het baasje VOET roepen wat hij wil
Zoals boven geschreven, waren er rondom het vakantiepark volop velden en bossen om in te ravotten. In de velden zaten behoorlijk veel hazen, en die zijn goed achterna gezeten... In het bos wist het baasje niet zeker wat voor wild er zat, en er zijn nogal wat problemen met vossen in Europa met hondsdolheid gemeld. Nu is ons woefje daarvoor wel ingeent, maar toch maar een beetje voorzichtig aan, en ons woefje niet te ver weg laten gaan, maar goed in het zicht houden. Gelukkig was er ook nog wat tijd, om Yron te laten oefenen met de gehoorzaamheid, bijvoorbeeld in het afliggen: ja kan ik weer opstaan baasje?
Het voordeel van zo'n weekje vakantie is dat de baasjes werkelijk de hele dag bij je zijn, dus da's voor ons Drents kroelhondje een geweldige week. Toen het baasje op een dag weer met al die tassen richting auto ging slepen, moest ons woefje dan ook zeker zijn, dat hij niet vergeten werd. Als je dan voor de deur gaat liggen waar het baasje steeds doorheen wil, vergeet hij je zeker niet..
dit matje slaapt ook wel lekker hoor, en zo weet ik zeker dat ik niet vergeten wordt
Eenmaal terug thuis hadden de baasjes nog een verrassing in petto: de jaarlijkse Drenten strandwandeling. De laatste zondag van de herfstvakantie is steevast een samenkomen van een hele hoop Belgische drentjes en hun baasje op het strand van Blankenberge. Heerlijk zo als die bruin-wit gevlekte woefjes op het strand en in de zee te zien dartelen. zeker in het begin van de wandeling moet de energie eruit, en dus worden de eerste kilometers wel een keer of 4 afgelegd..
Halverwege werd weer de traditionele zelfgemaakte citroenjenever versnapering genoten door de baasjes, samen met een lekker hondenkoekje voor de honden. Ook dit jaar weer prima georganiseerd, waarvoor dank aan het bestuur van de Belgische Drenten vereniging! Onderweg had het vrouwtje lopen vertellen over de plannen, om een tweede woefje bij te nemen, waar zij dan mee kan gaan werken. Erg concreet zijn die plannen nog niet, en dus wilden een paar andere honden ook wel aandacht van haar: vrnl: Eska, Yron, Juta en Heike vinden het vrouwtje alle 4 erg lief
Terug thuis van al dat geren op het strand, moest er lekker gerelaxed worden, en waar kan je dat beter, als bij een van de andere puppies op de bank: stil liggen is nog wat moeilijk, maar zo ligt het wel lekker hoor
Het baasje had van Etienne geleerd, hoe je zelf pasta kan maken, en zaterdag avond werd het gezin vergast op spaggetti a la Hendrika. Tijdens het maken van de pasta was Yron niet weg te slaan, gelukkig viel het kwijl op de tegels van de keukenvloer en is niet in de pasta beland... Baaaaasjeeee, wanneer krijg ik nu wat?
Gelukkig was er nogal wat spagetti over, en dus kreeg Yron ook een beetje: ik moest er wel lang op wachten, maar het is heel lekker baasje, geef me nog maar wat meer..
Slaaphoudingen zijn nog altijd heel vertederend, zeker als Yron en Bob naast elkaar in tegengestelde richting liggen: snurk, snor, snurk, knor, ronk
Afgelopen zondag zijn we weer de hele dag met de jagers mee gegaan, en Yron heeft opnieuw ontzettend veel plezier gehad (en het baasje ook). We zijn deze keer uit de mais weggebleven (die was ook al voor een groot deel gerooid), maar het heeft natuurlijk afgelopen week ontzettend veel geregend, dus de velden lagen er erg nat bij. Zeker in wat lager gewas, zoals bieten en gele mosterd (het baasje denkt dat dat in Nederland koolzaad genoemd wordt), werd vol geestdrift gezocht naar gevogelte, samen met een andere hond, Kyra, een kleine munsterlander. Ze gingen redelijk mooi in kruisende slagen naast elkaar door het veld, soms wel een beetje te ver van de jagers, maar dat mocht het resulaat niet drukken. Beide honden hebben regelmatig fazanten en patrijzen opgestoten, en als die afgeschoten werden, ook keurig geapporteerd.
in akie in de gele mosterd, goed met de neus omhoog om de verwaaiing op te pikken
Kyra is al wat volwassener en heeft meer jacht ervaring, en blijfd dus beter voorstaan als Yron. Als hij een spoor of luchtje oppickt, gaat hij er direct achteraan, zonder de jager de kans te geven, dichterbij te komen. Door ervaring zal hij dat wel leren (als het wild maar steeds opvliegt, zal hij zich op enig moment realiseren dat hij steeds met lege poten achterblijft, en volgens trainer Johan Kraay zal hij er dan rustig naartoe gaan.). Ook deze zondag heeft zijn neus weer overuren gemaakt, en het hoppen door de natte velden was behoorlijk vermoeiend. Toch bleef ons woefje tot het einde van de dag enthousiast zoeken naar wild.
aan het eind van het veld met de jager mee
wat ruik ik daar
Hier staan we te wachten tot er geschoten wordt, in de schaduw van een aantal bomen zodat het overvliegend wild ons niet ziet: baas en hond "en profiel"
En als er dan verderop in het veld een eend neerkomt, markeert Yron die keurig, en brengt hem bij het baasje Dat beest is nog warm baasje, maar wel dood hoor!
Aan het eind van de dag is ons woefje dan volledig uitgeteld. Volgende week zondag gaan we weer mee, kijken of het weer beter gaat!
Na de jachtinspanningen van vorige week zondag was ons wafje maandag niet echt veel voorruit te branden. Lekker rustig liggen was de boodschap! Gelukkig was dindag zijn spierpijn vermoedelijk weer over (en ook bij het baasje...) en kon hij mee helpen toen het baasje aan het snoeien sloeg in de tuin. Yron heeft zoals een goede hulphond betaamd alle takken keurig door de tuin heen verspreid. Alleen bij de heggenschaar bleef hij mooi uit de buurt, dat vond hij maar een vreemd ding.
Toen het baasje later in de middag even bezig was aan de eettafel, lag Yron heerlijk naast hem te dromen: mijn dekentje lekker opgerommeld, dan lig ik het lekkerste
Uiteraard is onze drent ook een echte drent, en haalt dus allerlei ondeugendheden uit. En als hij dan iets heeft uitgevreten, gaat hij meestal ergens op een van zijn vaste plekjes liggen, zoals bijvoorbeeld onder de struiken achter in de tuin: ik?, ik ben de onschuldigheid zelve, ik lig hier gewoon lekker, ik deed niks!
Volgens het baasje hebben we nog meer van dit soort foto's op de blog staan, maar hij is nog altijd leuk: met het koudere/nattere herfstweer neemt Mieke regelmatig zijn bench in gebruik. "En dan weet ikniet hoe je die eruit krijgt, zelfs als ik zenuwachtig voor de bench op en neer ga staan miepen, blijft ze gewoon liggen." Maar erbij gaan liggen doet hij niet, hij staat net zo lang te zeuren totdat eens van de baasjes die poes uit de bench jaagt, waarop Yron steevast met een grote zucht in zijn nestje kruipt. en als het baasje dan heel gemeen wat hondesnoepjes naast Mieke gooit, pakt hij ze vlug, voordat dat poezebeest ze zelfs maar ziet.
Afgelopen weekend hebben we aan de kust door gebracht, waar de baasjes een feestje georganiseerd hadden in een strandpaviljoen. Dat vond onze spring-op-het-strand geweldig, hij mocht vrij het strand op, en weer terug, en weer naar het strand. Zelfs in het donker is het leuk om aan de golfbrekers te snuffelen. Als kers op de taart bleven er ook nog overnachten, en dus mocht hij bij de baasjes op de kamer slapen. Het baasje had zijn dekentje aan het voeteneind van de bedden gelegd, en aangezien Yron de hele dag & avond druk was geweest, heeft hij werkelijk de hele nacht aan een stuk door geslapen. Zelfs het terugzetten van de klok werd mooi verwerkt, hij vond pas rond 8;30 uur in de ochtend (dus voor zijn interne klok 9:30 uur) dat het welletjes was, en of de baasjes wel eens een keer wakker wilden worden. leuk wakker worden zo met zo'n uitzicht
Maar toen wilde Yron ook echt wel naar het strand, gelukkig vond het baasje zijn kleren en schoenen snel en waren we binnen no-time op het strand.. Waar het baasje ontdekte dat de luchten en zee werkelijk fantastisch fotogeniek waren, en dat zijn foto toestel nog bij het vrouwtje op bed lag... Er stond een hele harde wind, en zo in de ochtend hadden we het hele strand voor onszelf: behalve een paar meeuwen was er niemand! Jammer dat er geen foto's van voor de blog zijn... Wel lekker zo, een uurtje rennen (wandelen voor het baasje) voor het ontbijt.
Bij terug komst ging het baasje ook nog eerst douchen, en dan ga je daar maar vlak bij liggen: lekker kleedje ligt er voor die douche, daar kan ik ook even bijkomen van het rennen op het strand.
Komende week gaan we op vakantie, en zondag de jaarlijkse drentsche verenigings strandwandeling, waarvan volgend weekend weer verslag!
Het baasje was afgelopen week de hele week thuis, met zijn verkoudheid en hoest was het niet verstandig om buitenshuis te gaan werken. Gelukkig kan hij veel vanuit zijn kantoortje thuis doen. En daar heeft Yron ook een lekker kussentje liggen, dan kan je heerlijk aan zijn voeten liggen terwijl hij met dat computerding bezig is.. Het vrouwtje was wel duidelijk minder in trek, tenzij ze met iets van eten bezig was, dan is Yron steevast in de keuken te vinden...
En als het baasje dan even weg is, dan kan je heel mooi voor het raam gaan staan kijken wanneer hij terug komt: joehoe, ik ben hier hoor!
Vorige week had de plaatselijke jager gevraagd, of we niet eens mee wilden gaan, en dat wilden we wel. Zondag was het zover, kon Yron al wat hij het afgelopen 1,5 jaar geleerd had eindelijk in de praktijk brengen. In alle vroegte (althans, voor het baasje is zondagmorgen 9 uur vroeg...) werden we ontvangen met koffie, en na een kennismaking en uitleg gingen we met 5 jagers en 7 voorjagers op pad. Terwijl de jagers zich tactisch opstelden bij de locatie waar we waren, gingen de voorjagers vanaf de andere kant door weien, mais- en bietenvelden, volgeregende veldweggetjes, en over of onder prikkerdraad door, richting de jagers. Bedoeling was de fazanten en patrijzen op te jagen en ze zo af te kunnen schieten. Er werd niet altijd met de windrichting mee gedreven, en ons woefje was dan duidelijk in verwarring. "Ik loop met de wind mee, zo ruik ik niks!". Hij wilde dan de andere kant op lopen, maarja, het baasje ging daar niet naar toe.. Wanneer we op een veld tegen de wind inliepen ging hij wel mooi lussen maken. Dwars door een maisveld was wel te moeilijk, daar zijn zoveel sporen van van alles aan wild, en is er geen verwaaiing, ons woefje vond het wel leuk om door die mais heen te springen, maar veel toegevoegde waarde had hij daar niet. Om 11 uur mocht Yron voor het eerst een geschoten fazant gaan opzoeken.
En dat deed hij met verve, hij bracht hem keurig bij het baasje.
Na de lunch besloten de jagers om het teveel aan hazen wat terug te brengen, en gingen we naar een groot grasveld waarvan ze dachten dat er veel hazen in schuilden. Opnieuw kon ons woefje zich helemaal uitleven, en met mooie lussen ging hij door het veld. Omdat een haas natuurlijk niet kan weg vliegen maar het op een lopen zet, ging Yron wel steevast achter de haas aan. Het baasje heeft de raad van Johan van vorige week geprobeerd op te volgen, flink komplimentjes geven bij het opstoten van gevogelte, negeren als hij achter een haas aanzat. Apporteren van zo'n geschoten haas is overigens wel een heel karwei, zo'n beest is behoorlijk zwaar in je bek. Apporteren ging dan ook met veel moeite, en zeker niet van harte.
Later op de dag werd er nog op eenden geschoten, en een van de eenden leefde nog toen hij op de grond terecht kwam. Yron markeerde de eend mooi, en ging er in volle ren op af. Maar toen hij bij het beestje kwam, en het nog met zijn pootjes wat lag te stuiptrekken, wilde Yron hem niet apporteren. Pas toen het beest stil lag, en na veel aandringen van het baasje werd de vogel aan een vleugel gepakt en richting baasje gesleept. Heeft het baasje weer van geleerd even te wachten met apporteren.
Aan het eind van de dag was Yron duidelijk bek-af, na een hele dag rennen in het veld was zijn potje energie duidelijk leeg. De jagers hadden nog een wild-diner voor alle deelnemers, maar dat heeft het baasje vriendelijk afgeslagen, en om 6 uur waren vermoeide baas en nog vermoeidere hond weer thuis. Na allebei lekker gegeten te hebben, mocht er samen met het baasje uitgerust worden op de bank: en zo met je kop op de schoot van het baasje lig je heerlijk. Kan hij TV kijken terwijl ik nog droom van fazanten en patrijzen.
De hele avond heeft ons woefje niet meer bewogen , behalve 's avonds nog even met stijve poten gaan plassen in het perkje aan de overkant van de straat... "Snel weer terug naar mijn kussentje baasje".
Jammer genoeg had het baasje wel een telefoon met een camera erin bij, maar als de batterij leeg is kan je daar niet veel mee... Maargoed, over een paar weken mogen we weer mee, dus dan opnieuw een poging om wat foto's te maken..
Yron is de week rustig en zonder al te veel kattekwaad doorgekomen. Toen het echt herfstweer werd, en het vrouwtje lekker de haard aangestoken had, heeft Yron lekker op zijn kussentje voor die haard liggen slapen: snurk, snurk, ik lig hier lekker warm
Zoals al in eerdere blogs verteld, zijn we afgelopen zaterdag naar een veldwerk workshop in St Gillis Waas geweest. Jachthonden opleidingscentrum KC de Wieltjes had expert Johan Kraay uitgenodigd om aan een aantal beginnelingen wat kneepjes van het vak over te brengen. Het was vrijdag echt hondenweer, en het baasje was met een flinke verkoudheid van zijn werk thuis gekomen. Heel even had hij het idee om de workshop af te zeggen, maar gelukkig voelde hij zich zaterdag ochtend beter, en werd er de hele dag droog weer voorspeld door de Belgische meteorologen, dus zijn we, met een hoop chemicaliën in neus en buik van het baasje, toch afgereden. En daar hebben we geen spijt van gehad.
Na een hartelijke ontvangst met koffie en thee, en honden die even vrij met elkaar kennis mochten maken, begon Johan met een stuk theorie, waar hij met een aantal video filmpjes de basis beginselen van het werken in het veld uitgelegde. Vervolgens zijn we naar een landbouw gebied gereden, waar velden met verschillende gewassen te vinden waren. In een bietenveld werd eerst gekeken, hoe de honden reageren op pluim-wild. Met een duif in een werpkistje, werden de honden een voor een wat bekend gemaakt met voorstaan en opspringend gevogelte.
hier krijgt het baasje uitleg van Johan wat hij moet doen
en hier zijn hond en baas op zoek naar de duif
Vervolgens gingen we verder in het veld op zoek naar fazanten en/of patrijzen. Het was een plezier om te zien, hoe Yron zijn aangeboren jachtinstict in de praktijk bracht. Hij ging mooi recht op de wind lussen maken van links naar rechts en weer terug, met zijn kop mooi boven de bieten om de verwaaiing goed te kunnen ruiken. Het baasje hoefde maar een keer met zijn hand te wijzen en andere richting uit te lopen, en Yron ging mooi mee en als een volleerde jachthond naar de andere kant van het veld. Alleen het voorstaan ging nog niet zo goed, na hem geroken te hebben, ging hij direct naar de fazant, terwijl hij eigenlijk eerst moet wachten totdat de voorjager bij hem is, en de jager zijn geweer in aanslag kan houden. Daardoor ging het opstoten te snel, en als dat te ver van de jager gebeurd, heeft die natuurlijk geen kans om te schieten. Volgens Johan kan dat ook niet dat een jonge/onervaren hond dat gelijk goed doet, hij moet leren, dat er direct achteraan gaan alleen maar tot gevolg heeft dat het wild ongehinderd weg fladdert. Dat kan een hele tijd duren voordat de hond in de gaten heeft dat hij beter stil kan blijven en er langzaam naar toe moet gaan. Zijn advies was dan ook om veel te oefenen in het veld.
Ook Manuela, die we kennen van de Belgische Drentenvereniging, was er met Jarno. En als er dan drinken uitgedeeld wordt, kan je best met zijn tweeen uit dat bakje lebberen: hoezo, dat kan niet, twee reuen zo bij elkaar, het kan wel!
Aan het eind van de dag hebben we nog een evaluatie gedaan, en kreeg het baasje een fiks compliment van Johan: "ik vond jouw hond geweldig vandaag, ik heb echt van hem genoten!" . Moe en voldaan zijn we terug naar huis gegaan, waar Yron de rest van de avond voor pampus in zijn bench heeft gelegen. Zondag de hele dag regen, dus we hebben met die droge zaterdag echt geluk gehad!
Als kers op de taart had de plaatselijke jager zaterdag middag een berichtje op het antwoord apparaat achter gelaten, met de vraag of het baasje volgend weekend zin had om mee te gaan met de eerste jacht op gevederd wild van het seizoen. Kunnen we gelijk het geleerde in de praktijk brengen. Waarvan volgende week verslag.
Ons woefje heeft de afgelopen 2 weken wat minder spannende beweging gehad, en dat is wel te merken aan zijn onrustige gedrag thuis. De jachttrainingen zijn afgelopen, en helaas, het vrouwtje een probleem met haar voet opgelopen tijdens de laatste africhtingsproeven wedstrijd, en heeft daarom met haar been in het gips gezeten. En met krukken en gips aan je been gaat het niet zo gemakkelijk om een wandeling in het veld te maken... En als dan het baasje ook nog niet thuis is vanwege zijn werk, dan blijft het uitlaten beperkt tot aan de lijn en in het dorp. Wel lekker is het dan, dat het vrouwtje de hele dag bij je is om te kroelen, dus daar is ons woefje niets aan tekort gekomen. En het vrouwtje had wel wat vervangende spelletjes verzonnen, zoals het verstoppen van verschillende speeltjes in de tuin. Die allemaal zoeken is ook heel leuk.
En als je dan al weer mee naar het strand mag, is het natuurlijk feest. Zeker als er andere honden zijn om mee te spelen. lekker springen samen met een Rodesian Stripeback, ik kan er geen genoeg van krijgen
Het baasje vond dat Yron wat groezelig was, en naar het veld stonk, dus hij had het idee dat het wel lekker was voor Yron om een beetje in de zee rond te poedelen. Eerst werd er niet verder gelopen dan elleboog hoogte en werd er wat zenuwachtig getwijfeld om verder te gaan vanwege de golven, maar ja, die apport ligt toch echt een eind verder, en dan maar dieper het water in... En als je hem dan te pakken hebt, gauw terug zwemmen, en direct het water uit om dat ding naar het baasje te brengen: ik nat, jij zo ook baasje...
Yron heeft nog altijd een hekel aan het vasthouden, hij is zijn apport het liefst zo snel mogelijk kwijt. Dus dan even oefenen, met een bootje op de achtergrond wordt dat nog een mooie foto ook: bluuh, dat ding smaakt vies, mag dat nog niet uit mijn bek?
Van zand is Yron minder vies, het hindert hem helemaal niet dat zijn neus helemaal vol zit waar moet ik kijken baasje, achter je?
Van de zomer hebben we een nieuw vliegengordijn in de veranda opgehangen, en Yron heeft ontdekt, dat als je daar achter gaat zitten, je van buitenaf nauwelijks te zien bent. Een soort van camouflage dus. En dan is het leuk om de katten te zien aankomen, en dan ineens vanachter dat gordijn te springen. We hebben al een aantal keer geprobeerd, dat te fotograferen, maar iedere keer als Yron de camera ziet, is het moment weg en staat hij kwispelend bij je.
hier lukte het nog net om een foto te maken voordat hij omdraaide
Zondagmorgen was het gras wat vochtig, en was het baasje zijn fiets aan het schoonmaken. En dan is het lekker, om precies in die plek waar het baasje wat ontvetter had gemorst in het gras te gaan liggen draaien.. Lekker vettig aan je kop. Grrrr....
een foto door het raam, dus jammer van de reflecties, maar die kop is een slechte foto waard: "ik doe toch niks, dat spul wat het baasje daar in het gras heeft gemorst ruikt gewoon lekker"
Zondagmiddag zijn we in het veld wat gaan trainen, en het baasje had een veld met koolzaad in aangroei gevonden. Kan weinig in kapot, en wordt over een maand toch omgeploegd. Ons woefje kon de apport steevast goed vinden, ook toen het baasje het moeilijk maakte, door Yron af te leggen, en helemaal aan de andere kant van het veld 2 apporten weg te leggen. Terug bij Yron, wist die nog precies waar die lagen en ging ze keurig een voor een halen.
van zo'n middag wordt je wel moe, dus dan kan je lekker ontspannen op je kussentje die rest van de middag snurken!
Zoals de trouwe lezers zich nog kunnen herinneren, heeft Yron samen met het vrouwtje meegedaan aan de jachthondenproeven in Merkem op 8 september. Dat het lekker weer was die dag blijkt wel uit de twee foto's hieronder: hier zijn ze onderweg naar de jammerlijk mislukte apport uit het water
vlnr: Elise met Yron (maar die herkenden jullie vast al wel ), Anniek met Ixina en Ingrid met Jora
Onze woef leek de afgelopen week constant honger te hebben. Alles wat maar te eten lijkt gaat naar binnen. Het vrouwtje vroeg zich af of de beker waar we de porties brokken mee afmeten misschien gekrompen was in het vaatwasmachien. Als de katten 's avonds eten krijgen, mag Yron meestal het zakje uitlikken, maar deze week was dat niet genoeg. In navolging van zijn vriend Lando (die een pan van tafel af wist te jatten), was hij zover de aanrecht op gekropen, dat hij bij het bakje van Bob kon. Die moest maar opzij, terwijl Yron lekker zijn bakje vlees naar binnen stond te werken
mmmm, lekker Bob, dank je wel dat je opzij bent gegaan.
Op zaterdag kon het baasje eindelijk het gras maaien, en dat was dringend nodig. Na de maaibeurt, kon Yron lekker gaan liggen rollen in dat vers gemaaide gras. Hij was eerder op de dag al met het baasje in het veld geweest, dus na die rolbeurt zag hij behalve bruin en wit ook zwart en groen. Vrouwtje weer erg blij! Na een tijdje ging hij in jachthouding staan en had vervolgens iets te pakken. Jawel: onze grote jager had een vlinder te pakken weten te krijgen. schijnbaar kriebelde het spartelende beestje te veel in zijn bek om te apporteren, want hij liet hem steeds los. Uiteindelijk is die arme vlinder in de maag van ons woefje terecht gekomen
Het baasje is vorige week een hele week weg geweest naar het verre Canada, inclusief het weekend. Dat was wel erg lang weg, zowel voor baas als hond. Gelukkig had het vrouwtje goed getraind met Yron voor de africhtingsproef, die JAC Orion georganiseerd had in Merkem (in de Westhoek aan de kust). Het vrouwtje moest heel vroeg vertrekken, en na 2 uur rijden mocht Yron aan de slag. Helaas ging het opnieuw fout bij het kort apport uit het water, waar Yron zijn eend keurig ging halen, maar toen de moeilijkst mogelijke weg terug koos en vervolgens ook nog de eend eerst tegen de grond gooide, zich lekker uitschudde en toen pas de eend naar het vrouwtje ging brengen. Net als vorige proef ook nu weer een nul op dit onderdeel, en dus ondanks voldoende punten weer geen africhtingsbrevet. Er zijn foto's gemaakt, maar die zijn nog niet beschikbaar. Misschien later.
Het baasje eenmaal terug thuis, was Yron niet meer bij hem weg te slaan. Gelukkig had het baasje ook wat tijd, en was er tijd voor een lekkere strandwandeling. die schelpen doen zeer aan mijn poten, daar loop ik niet graag op, hier in het water in de modder is het beter...
Bootjes kijken die de Schelde afvaren:
Er liggen op het Sloestrand (bij de haven van Vlissingen) 2 betonnen boten op het strand, die bij laag water boven komen. Daar valt vanalles te snuffelen, en kan je ook leuke foto's maken:
Tijdens een van de wandelingen thuis was het baasje richting een gebied gelopen, waar nog veel mais op het veld stond. Al na 50 meter los schoot Yron het mais in, waar even later een fazant uit op fladderde. Mee dat het baasje met zijn fluitje in zijn mond stond om Yron bij zich te laten komen, kwam hij al terug het mais uit, met een jonge fazant in zijn bek. En die kwam hij keurig apporteren naar het baasje (voor zitten, het wild aanbieden, keurig los laten op het commando "los"). Het beestje leefde nog volop, er was (zoals bij een goede jachthond betaamd) niets aan kapot gebeten, maar het was uitsluitend flink geschrokken. Het baasje heeft het beestje maar in de zijkant in het gras gezet, en Yron uitgebreid beloond. Omdat er verderop weer fazanten wegvlogen, heeft het baasje Yron maar aangelijnd. Vermoedelijk zijn die vogels uitgezet door de jager, om er in het najaar op te kunnen jagen. De jager, die het baasje in het voorjaar nog ontmoet had, heeft overigens gebeld, of het baasje nog geinteresseerd was om mee te gaan jagen. "Ja natuurlijk, graag", dus nu staan we op de lijst van honden om op te roepen voor de volgende jacht.
Zondag was het oudste puppie jarig. De week daarvoor had hij nog gezegd: "als ik iets op mijn kot wil ophangen, moet ik altijd gereedschap van thuis mee nemen; misschien handig om een hamer en wat schroevendraaiers daar te laten", en dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Het baasje kon zich eens lekker uitleven bij de bouwmarkt, en had een gereedschapskist met basis materiaal bij elkaar gezocht. Het vrouwtje vond het wel leuk om dat allemaal apart in te pakken En Yron mocht alle pakjes een voor een aan het oudste puppie aangeven, wat hij maar al te graag deed:
De herfst lijkt wel begonnen, en ons woefje is steevast lekker nat als hij thuis komt van het uitlaten. Gelukkig laat hij zich netjes afdrogen, maar toch, dat natte hond gebeuren in huis was voor de baasjes nog niet echt nodig. De zomer had nog even mogen duren
Oeioei, uw blogschrijver had al weken geen blog meer geschreven... Tijdens de vakantie was er nauwelijks internet op de camping, behalve vlak bij de receptie. Maar toen ging het internet-licht helemaal uit na een flinke onweersstorm, de campingbaas heeft een week zonder telefoon en internet gezeten (maar als echte Fransman maakte hij zich daar niet zo druk over). En de zondagen na de vakantie was er steeds wel een ander excuus om geen blog update te doen. Vanaf nu weer beterschap, iedere week weer een update over het reilen en zeilen van het Drenten leven. Overigens, vanavond zijn er nog twee bloggen hieronder verschenen, met vakantie foto's, dus gewoon even naar beneden scrollen om nog meer te lezen!
Toen het vrouwtje Yron afgelopen week op een avond voor het slapen gaan nog even uit ging laten (gewoonte van iedere avond net voordat we naar bed gaan nog even een frisse neus), stond hij ineens neus aan neus met een egel. Dat beest was duidelijk de weg kwijt, het is nog geen najaar/winter, en hij was al in de tuin op zoek naar een plekje om te slapen. Uiteraard, groot dierenhart als het vrouwtje heeft, is er een schaaltje kattenvoer weggezet, maar dat stond er de volgende ochtend nog... De egel hebben we daarna niet meer gezien, die zal wel pas over een paar maanden weer terug opduiken.
In Juni had Yron al een keer mee gedaan aan een africhtingsproef (zie de blog van 2013-06-30), en volgende week is er opnieuw zo'n proef. Helaas is het baasje die dag (week) voor zijn werk naar de andere kant van de wereld De baasjes toch wel graag een brevet willen hebben (Yron zelf is niet zo geinteresseerd in zo'n stuk papier, de proeven zelf zijn veel leuker om te doen). Daarom hebben ze afgesproken, dat het vrouwtje de proeven gaat afleggen. En dus zijn de laatste trainingen in Heurne door het vrouwtje gedaan. Zolang het baasje niet in de buurt is gaat alles goed, maar wee gebeente als Yron het baasje in het vizier krijgt, dan wil hij perse naar hem toe. Dat zal dus komende zondag niet zo'n probleem worden
De gehoorzaamheids proeven zijn allemaal geen probleem, dat doet Yron uitstekend. Hier is het vrouwtje zich aan het afvragen hoe dat achtje ook al weer moest, terwijl Yron keurig met haar mee loopt (en mooi verkeerd mee liep, is dat nog eens goed volgen!).
Uit het water komen met apport is een ander paar mouwen, daar wil hij
nog wel eens zich eerst lekker afschudden voordat hij de apport naar de
voorjager brengt. Dus ook dat moest geoefend worden.
hier zijn ze onderweg naar de zwemplek, en stond het baasje de boel aan de overkant om zeep te helpen met zijn gefluit.
Wat er uit het water gehaald moet worden is eigenlijk niet zo belangrijk, Yron gaat keurig netjes direct het water in, en zwemt keurig naar de apport, en weer terug:
En klimt dan zonder aansporingen nodig te hebben weer uit het water (en die oever is best hoog en glad)
Om dan vervolgens het vrouwtje lekker nat te spetteren door te vroeg te gaan schudden
Tijdens het vrij lopen, had meneer het baasje gezien, die een eind verderop op de dijk met zijn foto toestel stond. En eenmaal gezien, was het een streep door de prikkeldraad heen richting baasje.... Ik heb je wel gezien hoor, als ik omhoog spring kan ik echt niet om je heen kijken! Ik kom eraan hoor
Een stukje van de camping, is door de plaatselijke gemeente een turfafgraving omgetoverd in een mooi stukje natuur. Aan de achterkant werd het reservaat afgebakend door een klein riviertje, waar het baasje ging oefenen met Yron op het commando "over"'. In het reservaat zelf mocht gevist worden in de poelen die ontstaan waren door de turnafgravingen, en na 6 uur 's avonds mocht Yron er vrij rondlopen. Mensen mochten er niet zwemmen (zo diep was het ook allemaal niet), maar Yron is toch wel een aantal keren zo'n poel ingesprongen.
lekker water baasje, kom je er ook in?
Omdat de bodem van die poelen nog altijd van turf waren, en ons woefje dat lekker omwoelde, kwam hij er meestal lekker zwart uit: Dus dan moesten we weer terug naar de rivier om mijn vacht weer schoon te zwemmen, lekker nog een keer erin!
Yron is een staande jachthond, die normaal het wild moet aanduiden door stokstijf stil te blijven staan. Nu gaat hij er meestal direct achteraan, maar soms blijft hij vol aandacht en gefixeerd staan. Zoals hier, waar hij een waterhoentje in het vizier had:
Ongetwijfeld ondersteund door een hele berg subsidies, hadden de beheerders van het natuurpark een aantal bruggetjes over de poelen gemaakt, zodat je goed zigzaggend door het park kan lopen. Tijdens de ondergaande zon was dat dan wel een mooi plekje om een portret foto te maken:
Geen vakantie kompleet, zonder een foto met z'n allen erop: hier staan we voor de katadraal van Seés, een stadje waar we onderweg terug naar huis een dagje zijn blijven staan, omdat het er zo mooi was.
En behalve een katedraal was er ook een prachtige baseliek in Seés, die aansluitend aan een basisschool gebouwd is. Aan de buitenkant niet zo spectaculair, aan de binnenkant des te meer! Als je ooit in Haute-Normandie passeert, die baseliek zeker niet overslaan. Uiteraard mocht Yron niet mee naar binnen, dus die moest buiten wachten op zijn baasjes: Vind ik niet zo erg hoor, die stenen zijn lekker koel, dus ik wacht wel even
Hierbij wat foto's van ons drentje op vakantie in de Dordogne in Frankrijk. We zijn met de caravan gaan kamperen, en dat witte huisje voor de deur thuis kent hij wel, dus dan staat hij te springen om mee te mogen. Zoals andere jaren, namen we de tijd voor de heen reis. Het baasje wil niet gaan stressen in de auto, en is het gehobbel met die caravan achter zijn auto na een uur al beu, dus na een paar honderd kilometer wordt de caravan ergens op een camping gepoot, en zitten we lekker te genieten van een glaasje wijn. Ons woefje vind dat helemaal niet erg, hij vind dat slapen in de bench in de auto helemaal niet erg, maar lekker los rondspringen is veel leuker.
mag ik binnenkomen?
en mag ik nu weer naar buiten?
Een paar jaar terug is Elise helemaal verliefd geworden op een ezeltje (nee, da's niet het baasje), en dus had ze een sticker van een ezel achterop de caravan geplakt. Die sticker is het teken van een of andere Franse provincie, maar dat is de blogschrijver even vergeten... Dit jaar stond er opnieuw een ezel in de buurt van de camping, en toen die aan het balken was, werd de sticker op de caravan eens goed bekeken: "dat ding kan toch geen geluid maken?"
Ondanks dat het heel warm was daar in de Dordogne (tussen de 33 en 36 graden), hebben Yron en het baasje behoorlijk wat kilometers gewandeld (nou ja, het baasje gewandeld, Yron gesprongen, op- en neer gerend, gesnuffeld, en zo voort). Meestal in de vroege ochtend, of in de late avond, als het wat koeler was en de zon niet zo heftig scheen. De camping stond midden tussen de zonnebloemen, en daar kan je lekker tussendoor rennen. Een keer was hij zeker 500 meter verderop (op de foto helemaal van onder), maar kwam keurig terug op het fluitsignaal van het baasje gelukkig wil het baasje dan een foto maken, zodat je even kan uitrusten van die lange ren
Vanwege het warme weer, hebben we een aantal keren de dag doorgebracht aan de rivier de Dronne, en daar kan je lekker in zwemmen.
lekker afkoelen samen met het baasje
En na het zwemmen is het lekker op drogen in de wind:
en als het vrouwtje dan ook nog voor ijs zorgt is het feest kompleet:
dan kan je vervolgens gelukzalig gaan liggen uitbuiken:
Yron gedraagt zich altijd voorbeeldig als we een stadje gaan bekijken, hier zijn we bij het klooster van Brantome, en daar stroomde een rivierje waarop gekajakt werd. En dat moest uiteraard even bekeken worden: wat zijn jullie daar aan het doen?
Behalve zonnebloemen, stonden er bij de camping ook een aantal maisvelden en links en rechts wat koren. Uit het koren moest Yron uitblijven (korenhoppen veroorzaakt nogal wat schade, en dat vind de boer vast niet fijn). Maar tussen het mais is het ook lekker. Daar kan je net zoals tussen de zonnebloemen, heerlijk tussendoor rausen, op zoek naar konijntjes en/of muizen. Op een dag zat er een stuk mais vast in zijn riem, dat is de enige keer dat hij het mais kapot heeft gemaakt...
En als het koren gedorst is, dan kan je wel in dat veld springen en vliegen, maar ja, dan is er niet zo veel aan natuurlijk....
Ook met het vrouwtje is het goed zwemmen, alhoewel Yron hier met zijn apport terug onderweg naar het baasje is. We hadden een spik-splinter-nieuwe dummie bij, met een fazantenvel erom heen, en Yron was wild van dat ding. De fransen rondom ons heen vonden het maar een vreemd ding, ze dachten zelfs dat het baasje met een echte fazant aan het gooien was
Sommige Franse gemeenten doen erg veel moeite om hun dorp vol met bloemen te krijgen (ville fleurie noemen ze dat dan). En gelukkig wilde Yron wel een keer op de foto tussen de bloemetjes. Er is geen bloem gesneuveld!
En na het zwemmen in die Dromme, moet je natuurlijk uitrusten. En wat is er dan lekkerder, om dat dicht bij het vrouwtje te doen. Wat 36 graden, ik leg mijn kop gewoon op jouw been.
Zoals verwacht, had Yron afgelopen week wat tijd nodig om bij te komen van zijn eerste examens. "Zo mak als een lammetje" was wel van toepassing.
Het vrouwtje is afgelopen week wel nog een keer terug naar de dierenarts geweest, ergens in het veld had ons Drentje een teennagel ingescheurd, en omdat die er bijna helemaal af was, was ze toch wat bezorgd dat dat zou gaan ontsteken of zo. De dierenarts heeft de nagel er helemaal afgehaald, en gelukkig is er geen blijvende schade, dus die nagel zal wel weer terug aangroeien. En als voorbereiding op de vakantie, heeft hij gelijk een nieuwe rabies (hondsdolheid) injectie gekregen, omdat er nogal wat meldingen van vanuit midden Frankrijk daarover. Dus tegen dat we vertrekken richting de Dordogne is hij helemaal beschermd. Samen met een nieuwe tekenband kan hij er helemaal tegenaan.
lekker kroelen met het vrouwtje
Tijdens het inkopen van het vakantie voer bij de dierenwinkel, vond het vrouwtje ook een aantal stukken hertengewei. Daarover hadden we al wat over op internet gelezen, dat is maar tijdelijk verkrijgbaar (wordt gemaakt van de geweien die de herten-mannen in het voorjaar afwerpen, en dus op-is-op). Hertengewei is goed tegen tandsteen, en tov een gewoon bot splintert het niet. En ons woefje vond het heel lekker
eens om mijn gemak bekijken wat dat nu weer is
Tijdens de zondagse jacht training hebben we opnieuw flink geoefend met de zwemoefeningen. Met een apport uit het water komen, eerst gaan zitten, apport afgeven en dan pas schudden. Met een gewone apport ging dat redelijk, maar de eend ging weer tegen de vlakte.... Ons woefje wil dat beest echt niet vast houden. Vreemd, want met het verloren zoeken lagen er zowel konijnvellen als eenden in het bosje, en toen kwam hij wel met een eend terug. Het baasje heeft nu een waterapport gekocht met een fazantenvel eromheen, en dat vel kan hij vervangen, dus komende tijd kunnen we oefenen met gevogelte.. Ook hebben we geoefend met "over". Het baasje was naar de overkant gelopen (door de brandnetels en onder prikkeldraad door, ja een mens heeft wat over voor zijn hond), en het vrouwtje was bij Yron gebleven. En het overzwemmen ging uitstekend, en tot onze verbazing werd de eend die was weggelegd keurig mee genomen, en terug bij het vrouwtje gebracht. Waarbij hij eerst ging zitten, en pas toen het vrouwtje de eend had aangepakt werd zijn vacht uitgeschud! Alles goed, tien punten met een griffel en een zoen van de juf Toen het baasje terug was, werd er opnieuw een eend opgegooid, en vervolgens weigerde Yron naar de overkant te gaan... grrrr.... Toen de eend in het water gegooid werd, ging Yron hem zonder dralen wel halen... Dat wordt nog meer oefenen!
Uw wekelijkse blogschrijver weet eigenlijk niet hoelang je blijft tellen in weken met woefjes. Met mensenkinderen stop je daar op een moment mee, en ga je in maanden tellen, en dan in jaren, en dan... zijn ze ineens volwassen ; maar daar gaat deze blog niet over. In ieder geval, vanaf deze week gaat de blog verschijnen met een datum als titel. Voor het geval dat dat wat verwarring oplevert, en voor die lezers, die erg gehecht waren aan de melding van Yron's leeftijd: hij is 2 jaar en 1 week oud Maar, trouwe bloglezers, wanhoop niet, alleen de titel van de blog veranderd, we blijven proberen om iedere week iets te schrijven, dus blijven terugkomen is de boodschap (en af en toe een reactie invullen mag ook wel hoor...)
In het begin van de afgelopen week moest ons woefje eerst bijkomen van het drukke weekend (je verjaardag vieren op zaterdag, een intensieve training voor de jachthondenproef op zondag gaan immers niet in je koude kleren zitten), en vond hij het ook helemaal niet erg dat het jongste puppie vrijwel de hele week thuis was. Zeker omdat het baasje al maandag vertrokken was voor zijn werk en hem niet meenam (moet hij misschien toch een keer doen, zo'n een eigenwijsje mee de Eurostar trein in. Leuk !). Gelukkig kan je met je die jongste puppie ook lekker kroelen, zeker als het zonnetje op je favoriete bank staat: mmmm, aaaaa, een beetje verder naar boven kriebelen, da's wel lekker
Het is zomer, maar het voelt niet echt als zomer. Maar, als het zonnetje zo af en toe in de ramen schijnt, krijgt het vrouwtje wat last van schoonmaak kriebels, en dus moesten de ramen van de serre gezeemd worden. Behalve een jacht- en kroelhond, is Yron ook een echte helphond, hij staat altijd klaar om te helpen met huishoudelijke taken. Dus als het vrouwtje dan met spons, trekker en zeem aan de slag gaat, wil hij met alle liefde iets vast houden (dus was de spons binnen no-time achter in de tuin te vinden, en daarna de zeem uit de emmer verdwenen), of mee helpen met het heen en weer halen van de trekker:
Op donderdag avond laat (de baasjes gingen net naar bed) kreeg Yron ineens een dik linker oog. Hij scheen er geen last van te hebben, en vrijdag morgen was het wat minder, maar nog steeds dik, en dus zijn we voor alle zekerheid maar even naar de veearts gelopen. Die dacht dat het een of andere insectenbeet geweest moet zijn geweest, en heeft zijn oog getest en daar was niks mis mee. Wat druppeltjes voor ieder uur en dan moet het zo over zijn. En inderdaad, een dag later was de zwelling helemaal weg. De veearts heeft Yron ook even nagekeken, en opnieuw tegen het baasje gezegd dat hij wat last van tandsteen had. We hadden ons een tijdje geleden al voorgenomen, om zijn tanden te gaan poetsen, maar dat was er zo een beetje bij in geschoten. Dus nu iedere dag poetsen. Yron vind die tandpasta wel lekker, maar die borstel in zijn bek is maar niks. Gelukkig kan het baasje dan gelijk even oefenen met los-vast:
de oplettende lezer ziet de verdikking van zijn linkeroog (voor de kijkers rechts) nog een beetje
Op zondag hebben we voor het eerst meegedaan met een jachthondenproef. De bestuursleden van JAC Orion hadden de organisatie in Heurne (waar we ook de jachttraining doen) weer prima voor elkaar: waarvoor hartelijk dank!
Een aantal proeven werden afgenomen aan de Donk, en Yron begon met de gehoorzaamheidsproef: het baasje moest hem vooruit vrij het veld in sturen, en dan op teken van de keurmeester weer terug bij zich roepen. En dat ging prima, hij liep goed weg, en kwam keurig en direct terug naar het baasje toen die op zijn fluitje signaal gaf. Na een keurige zitvoor kreeg hij de maximale score: 20 op 20! Dat begon goed! het baasje geeft teken voor zitvoor, en de keurmeester keek goedkeurend toe
Echter, bij het apporteren uit diep water ging het behoorlijk mis. Yron was zo opgewonden (want dat water kent hij, daar gaat hij zo graag uit apporteren), dat hij direct toen het baasje de riem losdeed naar het water spurtte, terwijl de eend die hij moest apporteren nog niet eens de lucht uit geschoten was. Gelukkig wilden de keurmeesters dat door de vingers zien, en toen Yron weer terug aan de voet zat zijn ze opnieuw begonnen: eend opgooien, schot, eend valt in het water, nog 3 seconden wachten en dan de hond laten apporteren. Het begon goed, Yron was vol aandacht, volgde de eend mooi toen die in het water viel, en ging op kommando van het baasje mooi direct het water in (de gebruikelijke oeververkenningen bleven volledig achterwege). Direct naar de eend, die pakken en terug zwemmen... Maar toen: de hond moet de apport eerst af gaan geven aan de voorjager, en dan pas het water uit zijn vacht schudden. Kwestie van de jager niet helemaal nat te maken. En Yron kwam uit het water, kwakte de eend op de grond en ging lekker eerst zijn vacht uitschudden. En daar was de proef al mislukt. En uiteindelijk werd de eend wel bij het baasje gebracht, maar ook daar niet netjes aan het baasje aangeboden, maar ergens bij zijn voeten gegooid. Na drie pogingen, bleef Yron de eend voor de voeten van het baasje gooien, schijnbaar wilde hij dat beest niet omhoog houden. Proef mislukt, vier keer punten aftrek voor het niet aanbieden van de apport, en dus een nul op 20.... Gelukkig kunnen er geen negatieve scores gegeven worden.
Het basis brevet voor de jachthondenproef voorziet in 5 proeven (in totaal dus 5x20 punten, minimaal 70 op 100), maar als een van de proeven niet goed wordt afgelegd, wordt geen brevet afgegeven. En dus was het examen voor Yron na de tweede proef voorbij. Maar, niet te lang getreurd, we hebben de rest van de proeven uiteraard nog wel gedaan, meer als training dan maar!
De volgende proef was de apport op land, en het baasje had deze keer de riem wel direct rond Yron's nek, dus hij kon niet weg lopen. De eend werd weer opgegooid, een schot, de eend viel in het gras en na 3 seconden mocht Yron hem gaan halen. Hij had de eend direct gevonden (hij kan dus wel goed markeren), en bracht hem via een omweg via het vrouwtje (wat weer puntenaftrek opleverde) keurig naar het baasje. Daar kon het baasje de eend bijna opvangen, maar opnieuw ging Yron niet met zijn apport in zijn bek netjes voor het baasje zitten, maar werd de eend gedumpt bij zijn voeten. Opnieuw wat punten aftrek: deze proef leverde 14 punten op.
hier komt Yron met zijn eend terug gelopen
Na een lekkere barbeque als middagmaal voor de baasjes, terwijl Yron achteraan in de auto in zijn bench wat kon uitrusten, zijn we begonnen aan de laatste proeven. Af blijven liggen kan Yron heel goed, en dus kreeg hij ook daar de maximale score: 20 op 20.
vol aandacht aan de andere kant van het veld, kijken wat het baasje doet
De laatste proef was aangelijnd en los volgen, en ook dat kan Yron uitstekend. Yron volgt zonder riem zelfs beter als met riem, maar als dan het baasje zo dom is om de riem niet te laten liggen maar in zijn linkerhand te houden (en dus lijkt het dan of je je hond meelokt). Jammer dat door zo'n stomme fout hij niet de maximale score kreeg, maar een 16 op 20. Helaas zijn van deze proef geen foto's, het vrouwtje kan het de lezers die het echt willen weten wel uitleggen
Vervolgens hebben we ook nog een proef gedaan die niet bij het basis brevet hoorde, maar dat had het baasje niet helemaal door. En die proef (verloren zoeken, waarbij de eend ergens in een bosje weggelegd wordt, en de hond dan het bos ingestuurd wordt om te gaan zoeken) deed Yron ook meer dan uitstekend, en deze keer (3 keer is scheepsrecht zullen we maar zeggen), was het baasje wel op tijd om de eend aan te nemen voordat hij op de grond ging. Jammer dat deze proef niet op de score kaart was ingevuld, want een 19 op 20 had daar best wel mooi op gestaan.
En dus ziet het allereerste examen van Yron zo uit:
Ondanks dat we geen brevet kregen, is het baasje toch wel heel erg trots dat ons woefje de proeven eigenlijk wel goed heeft afgelegd. De komende weken flink oefenen om uit het water eerst de apport aan het baasje te gaan geven, en dan gaan we in Augustus opnieuw meedoen met de jachthondenproeven. Tijdens de uitreiking kreeg Yron nog een lekker zak voer, die zal de komende weken zeker smaken!
Tenslotte heeft het vrouwtje nog een mooi portret als aandenken van de dag gemaakt van voorjager en hond:
Na thuiskomst is Yron op zijn kussen gaan liggen, en er eigenlijk nauwelijks nog vanaf gekomen. Tijdens het avond rondje met Rik liep hij mee zo mak als een lammetje. Die zal komende nacht wel lekker slapen, na al die gebeurtenissen van vandaag.
Hiep hiep hoera hoera, ons Drentje is gisteren 2 jaar geworden. Dat werd gevierd met een extra lange wandeling (tussen de regenbuien door) en een paar lekkere honden-worstjes als traktatie! Helaas, het baasje was helemaal vergeten zijn foto toestel in de aanslag te houden, dus de worsten waren weg voordat hij de kans had om het ding te grijpen.
Twee jaar ons woefje in ons midden, we hebben sommige dagen vervloekt, maar ooh zo veel plezier en liefde van onze eigenwijze spring in het veld gehad. Geen dag willen we hem nog missen
Hieronder een aantal foto's om de afgelopen twee jaar weer te geven:
Volgende week zondag moet hij zijn eerste echte examen gaan afleggen: voor het jachthondenbasis brevet. Waarvan volgende blog verslag!
De lente is afgelopen week gelukkig in vol ornaat naar het Belgenland gekomen. Iedere dag zon, korte broeken en T-shirten weer. Wel nog een beetje koude wind vanuit het noorden, maar een kniesoor die daar op let. Het oudste puppie moest afgelopen week nog flink studeren (examens), en ook het jongste puppietje moest daaraan geloven. Die twee waren dus niet veel aanwezig om met ons Drentje te spelen. Als dan ook nog het baasje voor zijn werk vrijwel de hele week uithuizig is, is het vrouwtje de laatste strohalm voor een kroelhond om aandacht aan te vragen. Wat hij dan ook met alle liefde doet. "Me and my shadow" was een veel gebezigde uitspraak deze week. Niet dat het vrouwtje het erg vind, regelmatig zo een trouwe hondenkop op je been: "ik zou zo best kunnen slapen vrouwtje, kriebel nog maar een beetje verder"
Zo'n foto verschijnt dan ook met liefde op facebook, zodat het baasje er jaloers naar kan kijken...
Vorige week hadden we al bericht over het zonnebed en hoe ons drentje daar ook wel op wil liggen. Ook met het jongste puppie wilde Yron wel samen op het bed. Gevolg: als er nu iemand in de zon gaat zitten, ligt er een blokje-beton-hondje steevast tussen je benen.... bedankt ma, da's lekker aan mijn kruis, zo'n 30 kg woef er bovenop...
Tijdens de jachttraining heeft Yron de basisvaardigheden heel goed uit gevoerd. Het baasje volgen, vrij lopen, kort apport, verloren zoeken, alles werd prima uitgevoerd. Het baasje was ook apetrots (misschien beter "drentetrots"?) toen Yron bij het kort apport uit water, keurig direct het water in sprong, de apport ging halen, en voor het baasje ging zitten met zijn apport in zijn bek. En pas ging afschudden toen het baasje de apport had aangepakt. Hij had nog wel wat aanmoediging nodig om te gaan zitten, maar het ging beter als alle weken tevoren tesamen! Hartelijk dank aan het vrouwtje voor het vele oefenen met vast/los Maar, waar het "over" de afgelopen weken beter en beter ging, ging het deze week voor geen meter. Hij zwom slechts met flink wat aandringen naar de overkant, liep gewoon over de apport heen en kwam terug gezwommen naar het baasje. Pas als de apport in het water gegooid werd, bracht Yron hem terug. Hoogstwaarschijnlijk is Yron in verwarring met het kort apport in het water, en denkt hij dat hij pas kan apporteren als er iets in het water ligt.... Hopelijk volgende week beter.
Het afgelopen weekend bracht prachtig zomerweer, en dus probeerde half Belgie de ander helft uit te roken, zo ook bij ons ter huize. Yron bleef wel weg direct van de barbeque (toch wel warm aan je neus), maar toen het jongste puppie aan het kokkerellen sloeg ging hij er toch maar dicht bij zitten in de hoop dat er een stukje biefstuk of kip zijn richting uit kwam. "komaan, geef mij ook wat, ik lig toch braaf zo?"
En als er dan geen vlees jouw kant uitkomt, dan ga je maar wat anders doen om aandacht te trekken, zoals wat mieren uit je vacht rollen: "mmmm, lekker zo, even rollen door dat gras, daar jeukte het geweldig"
Yron was niet weg te slaan bij de barbeque, ook niet toen we al lang opgehouden waren met het bakken en braden: "krijg ik nou echt niks meer"
Tijdens het eten ging er met enige regelmaat een stukje stokbrood richting drentje, en toen het baasje na afloop van het barbeque-en het restant couscous salade in Yron's bak gooide, was het feest compleet. Buikje lekker vol gegeten, nu verder slapen!
De afgelopen weken is het langzaam maar zeker lente geworden. De temperaturen zijn nog wel veel te laag, en soms probeert moeder natuur het met wind en regen meer op herfst dan lente te laten lijken. Maar toch, de dagen zijn lekker lang, en we krijgen langzaam steeds meer zon te zien... Om de een of andere reden, heeft Yron begrepen dat de schoonloopmat in de veranda daar niet voor niets ligt, en dus sleept hij hem niet meer mee naar buiten (voorlopig toch nog niet). Als het dan aangenaam warm wordt in de veranda vanwege het zonnetje, dan is het lekker om op dat matje voor de deur te gaan liggen. lekker met je neus voor de deur van de warmte genieten (en ja, dat missende stuk vliegengordijn zat in de bek van een ons bekend drentje, gelukkig kon het vrouwtje het op tijd afpakken)
Met het zonnetje in de veranda is het daar aangenaam vertoeven. Dus als het vrouwtje daar tussen de middag even lekker wil gaat zitten, zijn er altijd wel wat beestjes die haar willen vergezellen. En als dan een van de katten op het vrouwtje haar schoot mag, dan mag je dat als hond ook, en dan lig je als beest wel lekker, maar als vrouwtje niet meer: lekker hoor, zo samen een tukkie doen
Yron krijgt om de dag een bak pens als avondeten. Maar soms is het nog niet helemaal goed ontdooid, dus dan krijgt hij het in twee delen. Immers, zo'n brok bevroren pens ligt niet zo lekker op de maag denken de baasjes. Yron denkt daar echter anders over, als er pens in zijn bak ligt gaat het naar binnen, bevroren of niet. Afgelopen week had het baasje de pens weer eens te laat uit de vriezer gehaald, en dus kreeg Yron zijn avond eten in twee etappes. Om het goed te maken, heeft het baasje er wat overgebleven pomme-duchess-jes bij gedaan. Was het een echt feestmaal!
"en dat mocht ik ook nog van een grote mensen bord opeten, het kon toen ik klaar was zo terug de kast in"
En dan nog een lekker toetje erachteraan, niet te versmaden "mmmm, lekker zo'n bakje yoghurt, dat lebber ik in no-time helemaal leeg"
Wat een mens al niet doet om de darmflora van zijn woef in conditie te houden
Willekeurig wie er in de keuken aan de aanrecht iets doet, Yron is steevast naast je te vinden. Er zou tenslotte eens een stukje naar beneden kunnen vallen. Er wordt niet te veel van de aanrecht gejat door ons woefje, hij weet dat hij netjes moet wachten totdat hij iets krijgt. Maar een biefstuk zullen we toch maar niet zonder toezicht laten liggen... Zoals de meeste blog lezers wel weten, zijn zowel het vrouwtje als het jongste puppie regelmatig bezig met het maken van lekker eten. En als ze het dan samen aan het doen zijn, moet er wel iets ekstra lekkers uit de bus komen. Genoeg reden om daar vol aandacht bij te gaan zitten dus: "zou er links of rechts wat naar beneden vallen?"
Tijdens de jachttraining gaat het in het water gaan erg goed. Er wordt nog wel wat aan oeververkenning gedaan, maar hij gaat steevast na wat aanmoedigingen het water in, en komt keurig met apport terug. Omdat de afgelopen weken de apport ergens rondom het baasje werd gedumpt terwijl Yron lekker het water uit zijn vacht schudde, hadden we veel geoefend met vast/los. Met van alles: apporten, maar ook brooddozen, de krant, een rubber frisbee, sleutelbossen, sokken, chips zakken, verzin het maar en we hebben het in ons drentje zijn bek geduwd. Ook tijdens de apport oefeningen komt hij keurig met de apport in zijn bek voor je zitten. Behalve als hij uit het water komt, dan gaat die apport direct nadat hij op de oever is geklommen op de grond, lekker schudden, en dan zit die apport onder de modder en dat moet meneer niet in zijn bek... Het verloren zoeken ging ook niet zonder slag of stoot, er lag een dode duif te wachten om geapporteerd te worden, en na wat aandringen van het baasje werd dat beest uiteindelijk voorzichtig aan een vleugel opgepakt en naar het baasje gebracht. Heeft meneer misschien problemen met vieze dingen in zijn bek? Als hij ze op kan eten is dat over het algemeen geen probleem, er verdwijnt van alles wat goor is richting maag..
Na de training was het lekker uitrusten in de zon. Eindelijk konden de ligbedden in de tuin gezet worden om wat zonne-vitamienen op te doen, en dan is er natuurlijk geen lekkerder plaatsje dan even lekker kroelen bij het vrouwtje op het bed.
En als het dan te warm wordt in de zon, kan je altijd in de schaduw wat verder slapen: volledig buiten westen, het gesnurkt was haast harder als dat van de buurman
Ons woefje heeft het de afgelopen week rustig gehouden. Lekker een beetje bijkomen van een paar dagen vakantie zeker? Nu was het ook geen weer om veel aktief te zijn, veel te koud buiten. Lekker warm op je kussentje is veel beter. De andere nestgenoten (jullie weten wel, die 2 kleine beesten die altijd bovenop het vrouwtje mogen liggen) vonden het buiten ook duidelijk te koud, en schijnbaar kan er een in ieder geval niet lezen: ondanks de grote letters van de eigenaar van het kussen vond Bob het wel lekker om daar op te gaan liggen. nou ja, dan ga ik er maar naast liggen, met met mijn kop naast die blinde kat
Tijdens de zondagse jachttraining was het best wel lekker weer, het zonnetje zorgde voor een aangename temperatuur. Yron had gelukkig niks onthouden van zijn escapades van 2 weken geleden, hij reageerde weer normaal op het schot, en ging de apport keurig netjes halen. Tijdens het wachten zat het vrouwtje op een bankje te wachten samen met Claudine, het baasje van Eska. En Eska was zo half onder haar vrouwtje en het bankje gaan liggen, en Yron heeft net zo lang gedraaid, tot hij ook onder het bankje zat, en dat leverde het volgende leuke plaatje op: Eska rechts half onder het tafeltje, dan Yron maar links eronder. En twee dames die het schijnbaar over hun botten hadden
Zitten, staan en liggen op een bankje, dat was geleden van bij de puppie cursus. Maar Yron wist nog allemaal goed wat hij moest doen op dat tafeltje: een trots baasje, zojuist alles goed geapporteerd, en ook nog staan, liggen en zitten op zo'n klein tafeltje zonder problemen
Opnieuw ging Yron zonder problemen het water in, het ophalen van die apport vind hij duidelijk heel erg leuk. het baasje mocht hem zo ver als hij wilde weggooien, of tussen het riet in, Yron bracht hem keurig weer terug! Het ophalen van een apport op het droge aan de overkant van een sloot ging wat moeizamer, totdat hij eenhaal doorhad wat hij moest doen. En toen werd ook die apport vol enthousiasme naar het baasje gebracht.
voor de zoveelste keer de apport terug gaan halen, dwars door het riet, geen probleem
Ook tijdens het verloren zoeken kon Yron het konijntje vinden en terug naar het baasje brengen. Echter, waar hij thuis keurig voor het baasje komt zitten en zijn apport "aanbied" aan het baasje, liet hij afgelopen training de apport steevast ergens in de buurt van het baasje vallen. Komende week dus flink oefenen op het commando "vast".
De rest van de zondag heeft Yron slapend door gebracht: zou hij dan toch wel wat moe zijn van zo'n 1,5 uur zwemmen?
Introductie Deze blog gaat over Yron Nynke van de Bezelhonk, onze Drentsche Patrijshond. Met de blog willen we iedereen die geinteresseerd is op de hoogte houden van alle reilen en zeilen rondom Yron. We dateren de blog met regelmaat op, dus kom geregeld eens kijken!
.
; maar daar gaat deze blog niet over. 
