Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Yron's blog
de belevenissen van een Drentse Patrijshond in Belgie
20-10-2013
2013-10-20
Het baasje was afgelopen week de hele week thuis, met zijn verkoudheid en hoest was het niet verstandig om buitenshuis te gaan werken. Gelukkig kan hij veel vanuit zijn kantoortje thuis doen. En daar heeft Yron ook een lekker kussentje liggen, dan kan je heerlijk aan zijn voeten liggen terwijl hij met dat computerding bezig is.. Het vrouwtje was wel duidelijk minder in trek, tenzij ze met iets van eten bezig was, dan is Yron steevast in de keuken te vinden...
En als het baasje dan even weg is, dan kan je heel mooi voor het raam gaan staan kijken wanneer hij terug komt: joehoe, ik ben hier hoor!
Vorige week had de plaatselijke jager gevraagd, of we niet eens mee wilden gaan, en dat wilden we wel. Zondag was het zover, kon Yron al wat hij het afgelopen 1,5 jaar geleerd had eindelijk in de praktijk brengen. In alle vroegte (althans, voor het baasje is zondagmorgen 9 uur vroeg...) werden we ontvangen met koffie, en na een kennismaking en uitleg gingen we met 5 jagers en 7 voorjagers op pad. Terwijl de jagers zich tactisch opstelden bij de locatie waar we waren, gingen de voorjagers vanaf de andere kant door weien, mais- en bietenvelden, volgeregende veldweggetjes, en over of onder prikkerdraad door, richting de jagers. Bedoeling was de fazanten en patrijzen op te jagen en ze zo af te kunnen schieten. Er werd niet altijd met de windrichting mee gedreven, en ons woefje was dan duidelijk in verwarring. "Ik loop met de wind mee, zo ruik ik niks!". Hij wilde dan de andere kant op lopen, maarja, het baasje ging daar niet naar toe.. Wanneer we op een veld tegen de wind inliepen ging hij wel mooi lussen maken. Dwars door een maisveld was wel te moeilijk, daar zijn zoveel sporen van van alles aan wild, en is er geen verwaaiing, ons woefje vond het wel leuk om door die mais heen te springen, maar veel toegevoegde waarde had hij daar niet. Om 11 uur mocht Yron voor het eerst een geschoten fazant gaan opzoeken.
En dat deed hij met verve, hij bracht hem keurig bij het baasje.
Na de lunch besloten de jagers om het teveel aan hazen wat terug te brengen, en gingen we naar een groot grasveld waarvan ze dachten dat er veel hazen in schuilden. Opnieuw kon ons woefje zich helemaal uitleven, en met mooie lussen ging hij door het veld. Omdat een haas natuurlijk niet kan weg vliegen maar het op een lopen zet, ging Yron wel steevast achter de haas aan. Het baasje heeft de raad van Johan van vorige week geprobeerd op te volgen, flink komplimentjes geven bij het opstoten van gevogelte, negeren als hij achter een haas aanzat. Apporteren van zo'n geschoten haas is overigens wel een heel karwei, zo'n beest is behoorlijk zwaar in je bek. Apporteren ging dan ook met veel moeite, en zeker niet van harte.
Later op de dag werd er nog op eenden geschoten, en een van de eenden leefde nog toen hij op de grond terecht kwam. Yron markeerde de eend mooi, en ging er in volle ren op af. Maar toen hij bij het beestje kwam, en het nog met zijn pootjes wat lag te stuiptrekken, wilde Yron hem niet apporteren. Pas toen het beest stil lag, en na veel aandringen van het baasje werd de vogel aan een vleugel gepakt en richting baasje gesleept. Heeft het baasje weer van geleerd even te wachten met apporteren.
Aan het eind van de dag was Yron duidelijk bek-af, na een hele dag rennen in het veld was zijn potje energie duidelijk leeg. De jagers hadden nog een wild-diner voor alle deelnemers, maar dat heeft het baasje vriendelijk afgeslagen, en om 6 uur waren vermoeide baas en nog vermoeidere hond weer thuis. Na allebei lekker gegeten te hebben, mocht er samen met het baasje uitgerust worden op de bank: en zo met je kop op de schoot van het baasje lig je heerlijk. Kan hij TV kijken terwijl ik nog droom van fazanten en patrijzen.
De hele avond heeft ons woefje niet meer bewogen , behalve 's avonds nog even met stijve poten gaan plassen in het perkje aan de overkant van de straat... "Snel weer terug naar mijn kussentje baasje".
Jammer genoeg had het baasje wel een telefoon met een camera erin bij, maar als de batterij leeg is kan je daar niet veel mee... Maargoed, over een paar weken mogen we weer mee, dus dan opnieuw een poging om wat foto's te maken..
Introductie Deze blog gaat over Yron Nynke van de Bezelhonk, onze Drentsche Patrijshond. Met de blog willen we iedereen die geinteresseerd is op de hoogte houden van alle reilen en zeilen rondom Yron. We dateren de blog met regelmaat op, dus kom geregeld eens kijken!
, behalve 's avonds nog even met stijve poten gaan plassen in het perkje aan de overkant van de straat... "Snel weer terug naar mijn kussentje baasje". 
