Vorige zondag was de site van bloggen.be niet bereikbaar, en de rest van de week was het baasje druk druk druk... Daarom deze week een extra lange blog met foto's van twee weken 

Ons woefje heeft een beetje wisselend plezier gehad aan het slechte weer van de afgelopen weken. Waar de sneeuw verdwenen was, vroor het nog wel, en dus was het soms spekglad tijdens het uitlaten. Nu staat ons woefje met 4 poten met nagels eraan wat steviger op glibberige ondergronden dan de baasjes met hun twee benen, zeker als ons woefje iets ziet en er dus naartoe wil, maar door de riem wordt tegengehouden. Gelukkig zijn er nog geen genante situaties ontstaan .
Zoals gezegd gaf het weer wat wisselend plezier, omdat het met regelmatig te slecht weer was om de dagelijkse lange wandeling te doen. Gelukkig blijft de tuin dan een leuke speelplaats.

hmmmm, er zit nog ijs in mijn drinkbak, nou hou ik niet van warm water drinken, maar zoveel ijs drinkt niet zo lekker

Dat ons woefje, als hij alleen thuis is, erg graag in de bank ligt te slapen weten de trouwe blog-lezers al wel, maar vorige week was zijn houding er helemaal over, hij had zelfs een bijpassend kussentje bijgezocht om met zijn kop op te liggen:

die katten mogen daar toch ook op liggen, dan ik toch ook?

Nog een geluk dat die kussentjes heel blijven, het vrouwtje moet er alleen regelmatig het kwijl afwassen. Let ook even op het zand rechts naast hem.... Tegenwoordig moeten we steevast de bank schoonmaken voordat we er in kunnen zitten

Na de wandeling gaat ons woefje meestal een uurtje liggen maffen ("niet om uit te rusten hoor, ik ben niet moe van zo een wandelingtje van een uur of zo, maar zo gaat het zand het snelst uit mijn vacht"). Op een keer lag hij wat dicht op het randje van zijn kussen, en dus schoof hij er mooi naast:

gewoon verder slapen is de boodschap....

Als Yron iets wil hebben maar er niet bij kan (zijn bal midden onder de bank bijvoorbeeld), gaat hij staan piepen, en als je dan vraagt: "wat is er dan?", wijst hij het nog net niet met zijn poot aan, maar hij geeft wel aan waar je moet zijn om hem te helpen. Een hele tijd geleden had Mieke de gewoonte om op zijn kussen in de kamer te gaan liggen, en toen wist hij niet wat hij moest doen om haar ervanaf te krijgen. Vorige week heeft het vrouwtje een lekker zacht nieuw kleed gekocht voor in zijn bench, en 's avonds stond hij dringend voor zijn bench te piepen en blaffen:

mevrouw wilde het kussen ook even testen, en het is goedgekeurd: lekker zacht! (overigens, Mieke heeft op een foto steevast haar ogen dicht, zo ook nu.)

De jachttrainingen komen weer dichterbij, dus de baasjes zijn zaterdag met z'n tweeen eens uitgebreid gaan oefenen met apporteren. Het was wel wat modderig in het veld ('s morgens lag er nog wat sneeuw, wat later is gaan smelten), maar dat mocht de pret niet drukken. Terwijl het baasje met zijn kamera druk bezig was, heeft het vrouwje het voortouw in de training genomen. En dat ging heel erg goed. Tot grote verbazing van het baasje bleef Yron keurig zitten terwijl het vrouwtje door het veld liep om de apport te verstoppen. Hij bleef zelfs zitten totdat ze naast hem stond en 'zoek apport" zei.


volle focus op het vrouwtje die een eindje verderop stond te wachten op de apport

Ons woefje bleef vol plezier de apport keer op keer terugbrengen, hij kreeg er maar geen genoeg van.
Zelfs toen het baasje een heel eind verop de apport weggooide, kwam Yron hem halen en bracht hem terug naar het vrouwtje.


hier is hij weer hoor, ik heb hem gevonden!

Toen de apporten verstopt werden tussen wat resten mais (en niet te zien op de foto, maar er lagen ook iets van kalebassen of zo tussen), moest er wat langer gezocht worden, en zijn neus is wel groot, maar veel werd die nog niet gebruikt (hij zoekt met name op zicht), dus dan duurde het wat langer.

tadaaa, ik heb hem weer (jammer dat het baasje hem niet in die mesthoop daar op de achtergrond heeft verstopt, daar had ik best wel eens in willen rausen)

Hier heeft hij zijn apport net terug gebracht, en was nog in volle aandacht voor het vrouwtje (en of er misschien nog een snoepje of zoiets aan kwam):



Op de weg terug naar huis, liepen we over een pad dat uit de zon was gebleven door de hoge haag ernaast, en daar lag dus nog een beetje sneeuw. Tijdens het rennen en vliegen kijgt Yron steeds om of we er nog aankomen, en toen kon het baasje snel een mooi plaatje schieten:

waarom lopen jullie zo langzaam, ik moet steeds wachten!

Gelukkig was ons Drents modderhondje nog goed te onderscheiden van de achtergrond. Na thuiskomst heeft het vrouwtje de meeste modder kunnen afvegen, de rest is op en naast het bekende kussen in de woonkamer beland...

Komende week vakantie, en hopelijk over nog meer avonturen van ons woefje te berichten!

10-02-2013 om 21:23 geschreven door henwe