Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Yron's blog
de belevenissen van een Drentse Patrijshond in Belgie
09-06-2013
1 jaar en 50 weken oud
De lente is afgelopen week gelukkig in vol ornaat naar het Belgenland gekomen. Iedere dag zon, korte broeken en T-shirten weer. Wel nog een beetje koude wind vanuit het noorden, maar een kniesoor die daar op let. Het oudste puppie moest afgelopen week nog flink studeren (examens), en ook het jongste puppietje moest daaraan geloven. Die twee waren dus niet veel aanwezig om met ons Drentje te spelen. Als dan ook nog het baasje voor zijn werk vrijwel de hele week uithuizig is, is het vrouwtje de laatste strohalm voor een kroelhond om aandacht aan te vragen. Wat hij dan ook met alle liefde doet. "Me and my shadow" was een veel gebezigde uitspraak deze week. Niet dat het vrouwtje het erg vind, regelmatig zo een trouwe hondenkop op je been: "ik zou zo best kunnen slapen vrouwtje, kriebel nog maar een beetje verder"
Zo'n foto verschijnt dan ook met liefde op facebook, zodat het baasje er jaloers naar kan kijken...
Vorige week hadden we al bericht over het zonnebed en hoe ons drentje daar ook wel op wil liggen. Ook met het jongste puppie wilde Yron wel samen op het bed. Gevolg: als er nu iemand in de zon gaat zitten, ligt er een blokje-beton-hondje steevast tussen je benen.... bedankt ma, da's lekker aan mijn kruis, zo'n 30 kg woef er bovenop...
Tijdens de jachttraining heeft Yron de basisvaardigheden heel goed uit gevoerd. Het baasje volgen, vrij lopen, kort apport, verloren zoeken, alles werd prima uitgevoerd. Het baasje was ook apetrots (misschien beter "drentetrots"?) toen Yron bij het kort apport uit water, keurig direct het water in sprong, de apport ging halen, en voor het baasje ging zitten met zijn apport in zijn bek. En pas ging afschudden toen het baasje de apport had aangepakt. Hij had nog wel wat aanmoediging nodig om te gaan zitten, maar het ging beter als alle weken tevoren tesamen! Hartelijk dank aan het vrouwtje voor het vele oefenen met vast/los Maar, waar het "over" de afgelopen weken beter en beter ging, ging het deze week voor geen meter. Hij zwom slechts met flink wat aandringen naar de overkant, liep gewoon over de apport heen en kwam terug gezwommen naar het baasje. Pas als de apport in het water gegooid werd, bracht Yron hem terug. Hoogstwaarschijnlijk is Yron in verwarring met het kort apport in het water, en denkt hij dat hij pas kan apporteren als er iets in het water ligt.... Hopelijk volgende week beter.
Het afgelopen weekend bracht prachtig zomerweer, en dus probeerde half Belgie de ander helft uit te roken, zo ook bij ons ter huize. Yron bleef wel weg direct van de barbeque (toch wel warm aan je neus), maar toen het jongste puppie aan het kokkerellen sloeg ging hij er toch maar dicht bij zitten in de hoop dat er een stukje biefstuk of kip zijn richting uit kwam. "komaan, geef mij ook wat, ik lig toch braaf zo?"
En als er dan geen vlees jouw kant uitkomt, dan ga je maar wat anders doen om aandacht te trekken, zoals wat mieren uit je vacht rollen: "mmmm, lekker zo, even rollen door dat gras, daar jeukte het geweldig"
Yron was niet weg te slaan bij de barbeque, ook niet toen we al lang opgehouden waren met het bakken en braden: "krijg ik nou echt niks meer"
Tijdens het eten ging er met enige regelmaat een stukje stokbrood richting drentje, en toen het baasje na afloop van het barbeque-en het restant couscous salade in Yron's bak gooide, was het feest compleet. Buikje lekker vol gegeten, nu verder slapen!
De afgelopen weken is het langzaam maar zeker lente geworden. De temperaturen zijn nog wel veel te laag, en soms probeert moeder natuur het met wind en regen meer op herfst dan lente te laten lijken. Maar toch, de dagen zijn lekker lang, en we krijgen langzaam steeds meer zon te zien... Om de een of andere reden, heeft Yron begrepen dat de schoonloopmat in de veranda daar niet voor niets ligt, en dus sleept hij hem niet meer mee naar buiten (voorlopig toch nog niet). Als het dan aangenaam warm wordt in de veranda vanwege het zonnetje, dan is het lekker om op dat matje voor de deur te gaan liggen. lekker met je neus voor de deur van de warmte genieten (en ja, dat missende stuk vliegengordijn zat in de bek van een ons bekend drentje, gelukkig kon het vrouwtje het op tijd afpakken)
Met het zonnetje in de veranda is het daar aangenaam vertoeven. Dus als het vrouwtje daar tussen de middag even lekker wil gaat zitten, zijn er altijd wel wat beestjes die haar willen vergezellen. En als dan een van de katten op het vrouwtje haar schoot mag, dan mag je dat als hond ook, en dan lig je als beest wel lekker, maar als vrouwtje niet meer: lekker hoor, zo samen een tukkie doen
Yron krijgt om de dag een bak pens als avondeten. Maar soms is het nog niet helemaal goed ontdooid, dus dan krijgt hij het in twee delen. Immers, zo'n brok bevroren pens ligt niet zo lekker op de maag denken de baasjes. Yron denkt daar echter anders over, als er pens in zijn bak ligt gaat het naar binnen, bevroren of niet. Afgelopen week had het baasje de pens weer eens te laat uit de vriezer gehaald, en dus kreeg Yron zijn avond eten in twee etappes. Om het goed te maken, heeft het baasje er wat overgebleven pomme-duchess-jes bij gedaan. Was het een echt feestmaal!
"en dat mocht ik ook nog van een grote mensen bord opeten, het kon toen ik klaar was zo terug de kast in"
En dan nog een lekker toetje erachteraan, niet te versmaden "mmmm, lekker zo'n bakje yoghurt, dat lebber ik in no-time helemaal leeg"
Wat een mens al niet doet om de darmflora van zijn woef in conditie te houden
Willekeurig wie er in de keuken aan de aanrecht iets doet, Yron is steevast naast je te vinden. Er zou tenslotte eens een stukje naar beneden kunnen vallen. Er wordt niet te veel van de aanrecht gejat door ons woefje, hij weet dat hij netjes moet wachten totdat hij iets krijgt. Maar een biefstuk zullen we toch maar niet zonder toezicht laten liggen... Zoals de meeste blog lezers wel weten, zijn zowel het vrouwtje als het jongste puppie regelmatig bezig met het maken van lekker eten. En als ze het dan samen aan het doen zijn, moet er wel iets ekstra lekkers uit de bus komen. Genoeg reden om daar vol aandacht bij te gaan zitten dus: "zou er links of rechts wat naar beneden vallen?"
Tijdens de jachttraining gaat het in het water gaan erg goed. Er wordt nog wel wat aan oeververkenning gedaan, maar hij gaat steevast na wat aanmoedigingen het water in, en komt keurig met apport terug. Omdat de afgelopen weken de apport ergens rondom het baasje werd gedumpt terwijl Yron lekker het water uit zijn vacht schudde, hadden we veel geoefend met vast/los. Met van alles: apporten, maar ook brooddozen, de krant, een rubber frisbee, sleutelbossen, sokken, chips zakken, verzin het maar en we hebben het in ons drentje zijn bek geduwd. Ook tijdens de apport oefeningen komt hij keurig met de apport in zijn bek voor je zitten. Behalve als hij uit het water komt, dan gaat die apport direct nadat hij op de oever is geklommen op de grond, lekker schudden, en dan zit die apport onder de modder en dat moet meneer niet in zijn bek... Het verloren zoeken ging ook niet zonder slag of stoot, er lag een dode duif te wachten om geapporteerd te worden, en na wat aandringen van het baasje werd dat beest uiteindelijk voorzichtig aan een vleugel opgepakt en naar het baasje gebracht. Heeft meneer misschien problemen met vieze dingen in zijn bek? Als hij ze op kan eten is dat over het algemeen geen probleem, er verdwijnt van alles wat goor is richting maag..
Na de training was het lekker uitrusten in de zon. Eindelijk konden de ligbedden in de tuin gezet worden om wat zonne-vitamienen op te doen, en dan is er natuurlijk geen lekkerder plaatsje dan even lekker kroelen bij het vrouwtje op het bed.
En als het dan te warm wordt in de zon, kan je altijd in de schaduw wat verder slapen: volledig buiten westen, het gesnurkt was haast harder als dat van de buurman
Ons woefje heeft het de afgelopen week rustig gehouden. Lekker een beetje bijkomen van een paar dagen vakantie zeker? Nu was het ook geen weer om veel aktief te zijn, veel te koud buiten. Lekker warm op je kussentje is veel beter. De andere nestgenoten (jullie weten wel, die 2 kleine beesten die altijd bovenop het vrouwtje mogen liggen) vonden het buiten ook duidelijk te koud, en schijnbaar kan er een in ieder geval niet lezen: ondanks de grote letters van de eigenaar van het kussen vond Bob het wel lekker om daar op te gaan liggen. nou ja, dan ga ik er maar naast liggen, met met mijn kop naast die blinde kat
Tijdens de zondagse jachttraining was het best wel lekker weer, het zonnetje zorgde voor een aangename temperatuur. Yron had gelukkig niks onthouden van zijn escapades van 2 weken geleden, hij reageerde weer normaal op het schot, en ging de apport keurig netjes halen. Tijdens het wachten zat het vrouwtje op een bankje te wachten samen met Claudine, het baasje van Eska. En Eska was zo half onder haar vrouwtje en het bankje gaan liggen, en Yron heeft net zo lang gedraaid, tot hij ook onder het bankje zat, en dat leverde het volgende leuke plaatje op: Eska rechts half onder het tafeltje, dan Yron maar links eronder. En twee dames die het schijnbaar over hun botten hadden
Zitten, staan en liggen op een bankje, dat was geleden van bij de puppie cursus. Maar Yron wist nog allemaal goed wat hij moest doen op dat tafeltje: een trots baasje, zojuist alles goed geapporteerd, en ook nog staan, liggen en zitten op zo'n klein tafeltje zonder problemen
Opnieuw ging Yron zonder problemen het water in, het ophalen van die apport vind hij duidelijk heel erg leuk. het baasje mocht hem zo ver als hij wilde weggooien, of tussen het riet in, Yron bracht hem keurig weer terug! Het ophalen van een apport op het droge aan de overkant van een sloot ging wat moeizamer, totdat hij eenhaal doorhad wat hij moest doen. En toen werd ook die apport vol enthousiasme naar het baasje gebracht.
voor de zoveelste keer de apport terug gaan halen, dwars door het riet, geen probleem
Ook tijdens het verloren zoeken kon Yron het konijntje vinden en terug naar het baasje brengen. Echter, waar hij thuis keurig voor het baasje komt zitten en zijn apport "aanbied" aan het baasje, liet hij afgelopen training de apport steevast ergens in de buurt van het baasje vallen. Komende week dus flink oefenen op het commando "vast".
De rest van de zondag heeft Yron slapend door gebracht: zou hij dan toch wel wat moe zijn van zo'n 1,5 uur zwemmen?
Na de eerste jachttraining van vorige week zondag moest Yron duidelijk nog een beetje bijkomen. We hebben er maandag geen kind aan gehad Toen ook het oudste puppie weer terug thuis was wegens weinig geplande lessen in A afgelopen week, was het lekker luieren. Iedere honden bezitter weet, dat ze erg graag op/aan je voeten liggen. Yron is natuurlijk een echte kroeldrent, dus als dan de twee puppies samen aan tafel met hun computer bezig zijn, gaat hij erg graag erbij liggen snurken. alleen, als dan de puppies hun pootjes op een andere stoel leggen, kan je er niet op gaan liggen.... Dan er maar onder !
Afgelopen week zijn het vrouwtje en het baasje een paar dagen vrij geweest, en ze hadden het idee opgevat, om net zoals vorig jaar met de caravan naar de Zeeuws-vlaamse kust te gaan. Nu had Yron dat huisje op wielen wel voor de deur zien staan, maar toen het baasje woensdagmorgen met van alles ging slepen, werd ons woefje wat onrustig. En toen de bench uit de kamer achter in de auto ging was het feest compleet, geen rust meer voordat hij in de auto in die bench zat. Zoals iedere keer, is ons woefje een beetje onwennig in een veranderde omgeving. Dan moet hij zeker aanpassen, en is bv bang om alleen gelaten te worden En slapen samen met de baasjes, en dan niet op het bed mogen, is wel wat moeilijk. Gelukkig had het vrouwtje een lekker kussen in de caravan, en daar was het wel lekker op slapen. Na een tweetal nachten ging het beter, en is hij de hele nacht op zijn kussentje blijven liggen.
Uiteraard zijn we iedere dag een flink eind op het strand gaan wandelen, en daar geniet onze woef geweldig van. Het was niet zo heel erg mooi weer, maar Yron liet het zijn plezier niet vergallen. Lekker rennen en vliegen op het strand, apporteren uit de zee (wel smerig water hoor baasje), spelen met andere hondjes, en zo voort. Een hond was niet zo gesteld op de aandacht van Yron. Er was een golden retreiver een gigantisch gat aan het graven (hij zat er helemaal in), en dat gat werd met verve en een hoop geblaf verdedigd. Na een aantal pogingen om mee te graven gaf Yron het toch maar op, dat moet vast een duitse retreiver zijn geweest ("dieses ist mein Loch" ), en die versta je toch niet.
op het strand van Cadzand
Op de camping moest Yron aangelijnd blijven, zeker omdat er ook nog al wat kleine kinderen rondliepen, en dan is een loslopende onbenul geen goed idee. Het baasje had een mooie nieuwe lijn gekocht, en de midenstok van het luifel is maar een keer of 3 omgegaan. De grondhaak zat wel stevig vast, toen het baasje hem bij het vertrek uit de grond draaide, bleek de bovenkant helemaal krom gebogen te zijn. Het resultaat van 30kg hond met 5 meter versnelling (kunnen de natuurkundigen onder ons even uitrekenen hoeveel kracht er op die haak is komen te staan?).... Gelukkig kon hij wel weer terug in vorm gebogen worden.
Als je Yron dan even alleen laat, wordt je bij terug komst begroet alsof je weken weg bent geweest: "ik weet dat ik moet blijven liggen tot je bij me bent, maar ik spring nu toch maar op voordat ik te laat ben"
Zoals eerder gezegd, het weer was niet zo heel erg goed; behalve op donderdag, toen het zonnetje lekker scheen. De andere dagen was er veel wind, en behoorlijk veel regen. Gelukkig zijn de wandelingen allemaal droog gebleven (de baasjes waren alleen zaterdag behoorlijk nat... En dat had als nadeel dat we veel binnen gezeten hebben, het was zelfs te koud om onder het luifel te gaan zitten. En daarmee heb je ineens veel minder contact met andere Kampeerders. Jammer, maar niks aan te doen en we hebben ons toch prima vermaakt!
De afgelopen week is ondeugend-week geweest. Het leek wel of het mooie weer onze speelvogel extra aktief heeft gemaakt. Zo was het knijpersmandje van het vrouwtje geen moment veilig, als het ergens in gebruik was (en het vrouwtje moet nogal eens wassen met al die vuil-aantrekkende mannen in huis), werden er steevast knijpers uitgejat. Gelukkig worden ze ook netjes geapporteerd
Zondagochtend zijn we voor het eerst dit jaar naar de jachttraining in Heurne geweest. Het baasje heeft de afgelopen winter wel regelmatig geoefend met apporteren en zo, maar het was toch wel spannend om te zien of ons woefje zich ging gedragen... Zeker omdat hij eerder in de week tijdens zijn wandeling in het veld het baasje lekker liet roepen en fluiten omdat hij geen zin had om voor te komen zitten... Eerst nog even lekker rollen in het stof, en nog even snuffelen daar een honderd meter verder, om je dan pas bij het ondertussen rood aanlopend baasje te gaan melden.
Gelukkig begint de cursus dit jaar om 11 uur, dus we hoeven niet zo extreem vroeg ons bed uit. Nadeel is wel dat we pas later in de middag weer terug thuis komen. Aangekomen in Heurne was er een hartelijk wederzien met Eska, een teefje dat hij nog van vorig jaar kent. Eska is afgelopen winter een gedaante verwisseling ondergaan. Ze was al zes toen ze begin vorig jaar bij haar huidige baasjes in huis kwam, en toen was ze veel te dik, en erg angstig. Een gezond dieet en veel liefde, aandacht en oefening hebben haar veranderd in een prachtige vriendelijke dame. Dus de training begon met een lekkere speelpartij!
De eerste oefening was apporteren na het schot. De trainer had een echt trainingspistool bij, hij wierp een apport omhoog en schoot dan. De eerste keer ging Yron zonder problemen de "aangeschoten" apport halen. Echter, gedurende het wachten zodat de andere honden de oefening ook konden doen werd Yron steeds zenuwachtiger van het schot. En toen hij de tweede keer aan de beurt was vond hij die kerel daar een eind verderop behoorlijk beangstigend, en in plaats van apporteren ging Yron als de wiedeweerga naar achter (waar het vrouwtje met het foto toestel in de aanslag stond). Met geen mogelijkheid werd er nog geapporteerd. Om te voorkomen, dat hij bang wordt van dat geschiet (want dat zou toch wel een probleem zijn voor een jachthond), is het baasje naar de andere kant gelopen om Yron te laten wennen aan het schot voor de andere honden. En gelukkig ging hij toen wel apporteren, zonder problemen.
Het was zondag een zonovergoten dag, heerlijk weer om te gaan apporteren in het water. En dat hadden we afgelopen winter niet geoefend... Maar Yron ging zonder problemen het water in, bracht alle apporten netjes terug (hij ging zelfs apporten halen die een van andere honden niet durfde te halen), ging keurig over naar de andere kant om daar een apport te gaan halen, alle oefeningen gingen voorbeeldig. En hij had er duidelijk plezier in. Toen het baasje een ander baasje aan het helpen was met het terug halen van een apport, ging hij zelfs een rondje zwemmen in het water!
ook door het riet heen ging Yron steevast recht op zijn apporteer doel af
Hij zwemt voorbeeldig, geen gespartel of zoiets, gewoon keurig netjes naar zijn doel en dan keurig direct naar het baasje. We hebben zelfs geoefend om niet af te schudden bij het uit het water komen, maar eerst de apport af te gaan geven en dan pas het baasje helemaal nat te spetteren. Prima gedaan! terug door de rietstoppels was geen enkel probleem
Met het overzwemmen (naar de overkant zwemmen, daar een apport gaan halen en dan weer terug komen), scheen het zonnetje erg mooi door het gebladerte, en dus kan je dan hele mooie foto's maken: opperste concentratie onderweg naar de apport
Het was wel duidelijk een behoorlijk spannende dag geweest, we hebben de rest van de zondag werkelijk geen kind gehad aan ons hondje! Lekker slapen, in het gras in- en uit de zon, op het baasje zijn voeten, of bij het vrouwtje op het zonnebed: lekker kroelen zo!
Afgelopen week was het weliswaar wat koud voor de tijd van het jaar, maar gelukkig heeft het zonnetje veel goedgemaakt. Dan kan je lekker pendelen tussen tuin en woonkamer, en als je dan even wil rusten na alle graaf werkzaamheden, is er zo'n lekkere bank waar je heerlijk languit op kan liggen. Waarom zou je ook op je eigen kussen gaan liggen? "Da's toch pas net nieuw baasje, en daar ga je dan toch niet op met je vuile poten..."
het baasje is serieus aan het overwegen een hondenpoten wasstraat te ontwerpen voor bij de achterdeur
En uiteraard het goede nieuws dat de meeste gaten, die het baasje vorige week heeft dichtgegooid, weer terug open zijn. Maar, gelukkig is het ook af en toe lekker knuffelen in diezelfde bank, zoals hieronder, als het oudste puppie net wakker is, of liever, net uit bed is en nog wakker moet worden. Samen in de bank een smsje sturen is dan zalig om te doen
Ik lig goed zo hoor, je hoeft verder niet meer te bewegen
Op zondag zijn we met Yron naar de Huntingbeurs in Gent gegaan. Die beurs is jaarlijks, en de Belgische Drenten vereniging heeft er een stand samen met JAC Orion, de jachthonden vereniging waar we op jachtcursus gaan.
links ligt Joppe, een drent net iets ouder als Yron, en rechts twee duitse draadharen
De stand kon op redelijk wat belangstelling rekenen, hopelijk nog wat extra leden voor de vereniging!
het vrouwtje mocht even rusten samen met mij
"Het baasje heeft nog een nieuwe riem voor me gekocht, en ik was blij, dat we voorbij die rare vogels waren, want daar werd ik toch wel wat zenuwachtig van." Yron was duidelijk geen fan van de roofvogels, die ook voor de jacht gebruikt worden, zeker niet toen ze ook nog wat herrie gingen maken... Wegwezen was de boodschap van onze onverschrokkene!
Volgende week voor het eerst dit jaar weer jachttraining, we zijn benieuwd hoe het zal gaan. Waarvan volgende week verslag!
Gelukkig is het voorjaar nu echt begonnen, en de natuur is in volle gang om haar achterstand in te halen. Afgelopen week was in huize Weterings ook de paasvakantie weer volledig ten einde gelopen, waar het oudste puppie al een week naar A was, en het baasje druk aan het werk, gingen ook afgelopen week ook het jongste puppie en het vrouwtje weer aan de slag. En dus moest ons woefje weer even wennen aan het vaste dagelijkse stramien. Yron is verder erg gelukkig met het mooie (en warmere) weer, de deur staat normaal open en dus kan hij weer lekker op en neer pendelen tussen binnen en tuin. Na een paar weken geleden een aantal pogingen gedaan te hebben om naar China te komen, is er vreemd genoeg niet verder gegraven in de tuin. Het baasje heeft afgelopen weekend het gras voor het eerst gemaaid, en de gaten dichtgegooid. Yron moest wel gelijk gaan kijken waarom zijn kunstwerken weggehaald werden, maar na een goed gesprek tussen hond en baas bleef het zand voorlopig liggen. Het baasje heeft ook van die vreemde witte korreltjes uitgestrooid, naar lekker zijn die niet...
Vorige week heeft het vrouwtje een nieuwe hoes voor zijn kussen besteld, omdat van het oude de binnenkant helemaal kapot was. En dat nieuwe kussen ligt net zo lekker als het oude: op dit kussen staat mijn naam, dus die gekke poes zal nu wel begrijpen dat het mijn plekkie is, niet het hare !
Nu het voorjaar is aangebroken, zijn de boeren superdruk bezig met het bewerking van hun land. Er worden duizenden kilo's koeienpoep de grond in gewerkt, en her en der worden gewassen gezaaid en/of gepoot. En in die velden mag ons woefje natuurlijk niet. Als het gewas flink is opgekomen kan hij weinig kwaad (en dan loopt hij "netjes" door de voren tussen de planten), maar pas ingezaaid moet nog even niet door hondenpotjes gemasseerd worden, en al die omgeploegde stront is ook niet een goed idee om hem in te laten...
Het baasje had nog een veld ontdekt, dat de boer nog niet omgeploegd had, en dus mocht hij er nog lekker doorheen rausen. springen naar hartelust
Jawel, na 2 weken radiostilte is er eindelijk weer een blog te lezen
Er was de afgelopen weken niet veel te melden, dat het veel te koud was voor de tijd van het jaar wisten de trouwe lezers zelf ook wel, en in het leven van ons woefje is alles lekker doorgekabbeld. Daarnaast was het baasje erg druk voor zijn werk, en heeft hij ook nog een deel van zijn vrije tijd aan de nieuwe website voor de Belgische Drenten vereniging besteed. En hij is ook nog een weekend met het vrouwtje weg geweest, terwijl Yron lekker thuis bij de ander puppies gebleven was. En dus was er bij het baasje niet te veel zin om ook nog achter de computer te gaan zitten om een blog bij elkaar te verzinnen Over die nieuwe site: allemaal even kijken op www.drentschepatrijshonden.be , dat heeft dan als gevolg dat de site wat eerder verschijnt in google, en als tweede zou het baasje het op prijs stellen, om feedback te krijgen op de site (zowel positief, maar zeker ook wat verbeterd kan worden), stuur maar een mail naar henri@drentschepatrijshonden.be !
En nu is de lente echt in het land! Temperaturen die ver boven het vriespunt liggen maken dat de natuur zich met een sneltreinvaart in lente-staat aan veranderen is. Dat heeft ons woefje ook begrepen, en hij is druk bezig gegaan met het onderhouden van het door het baasje zo gekoesterde grasveld: er zijn weer een aantal pogingen gedaan om onze chinese buren met een bezoekje te vereren Als iemand tips heeft hoe te voorkomen dat er gaten gegraven worden, het baasje staat er open voor. Voorlopig maar dichtgooien. Het ergste is nog, dat met het graven er steeds zand verdwijnt... Het gat is steevast niet terug vol te maken.. Hoogstwaarschijnlijk wordt er zand via de vacht richting de stofzuiger van het vrouwtje vervoerd....
Op zaterdag 13 april zijn het vrouwtje en baasje samen met Yron op een achterlijk vroeg tijdstip de auto ingegaan, en richting Barneveld in Nederland gereden. Daar werd een zogenaamde fokdag georganiseerd, en omdat Yron met zijn broer en zussen ruim anderhalf jaar oud zijn, had de fok-commissie van de Nederlandse Drenten vereniging de eigenaren van een aantal nestjes uitgenodigd, om het resultaat van de fok te zien. Er waren in totaal 16 nestjes uitgenodigd, en wij waren in de ochtend aan de buurt. Yron vond het wel een beetje vreemd, normaal, als hij met het baasje en vrouwtje ergens naar toe gaat waar veel van die andere duo-penotti honden zijn, mag hij lekker buiten spelen met al die kamaraadjes, maar nu moest hij mee naar binnen, en ook nog de hele tijd aan de riem blijven..
Deze foto van alle eigenaren bij elkaar om de conclusie van de keurmeester te bespreken staat op de voorpagina van de Nederlandse verenigings site
We waren om te beginnen veel te vroeg aanwezig (had het baasje nog wel een half uurtje langer in bed kunnen liggen, maar ja, beter te vroeg dan te laat). De Nederlandse Drenten vereniging had de dag wel prima en erg professioneel georganiseerd. Er waren 4 zn ringen uitgezet (in iedere ring werd een nest gekeurd), een paar mark kraampjes, en er werd ook ring training gegeven. Nu had het baasje al wel geoefend, tijdens zo'n keuring moeten er namelijk in een sukkeldrafje rondjes gelopen worden, zodat de hond mooi in een draf gaat lopen, voor de keurmeester om de gang van de hond te bekijken, maar natuurlijk gaat Yron daarbij lekker lopen springen: "wat doe je nou baasje, dat doe je anders nooit" . Gelukkig wierp de oefening vruchten af, Yron bleef keurig netjes volgen, ook tijdens de keuring! Voordat we aan de beurt waren, had baasje nog even tijd, om een andere keuring te bekijken, en dus ging Yron netjes meekijken kijk Yron, zo moet je gaan staan!
Bij de fokdag zijn ook de vader en moeder hond belangrijk, uit het geheel van nest en ouders komt namelijk beter naar voor, hoe een bepaalde kombinatie van honden uit de verf is gekomen (misschien hebben fokken en verf niet zo veel met elkaar te maken, maar ja, hopelijk begrijpen jullie de beeldspraak). We hadden al eerder geblogd, dat Yron als twee druppels water op zijn moeder lijkt: Behalve de vlek op zijn snuit heeft Yron vrijwel dezelde kop als Nynky, zelfs het witte hartje op het voorhoofd is hetzelfde
Helaas was vader Floris-Horus ziek thuis gebleven, hij loopt kreupel door een blessure aan zijn achterbeen, en heeft pijn bij het lopen. En een humeurige vaderhond is niet leuk voor het nest (en ook niet voor hemzelf). Eigenaar Joost was er wel met de nodige foto's, en kon hij ook nog genieten van de fraaie nakomelingen van zijn reu.
Voor de meeste honden duurde het wachten tot we aan de beurt waren wel wat lang, maar het gaf de baasje wel de gelegenheid, om alle eigenaardigheiden van hun hond te bespreken. Algemene conclusie was dat de honden wel wat druk zijn, maar over het algemeen wel braaf, en niet te veel ondeugende streken uithalen. We kennen allemaal drenten-eigenaren, die veel meer om handen hebben om hun woefjes in het gareel te houden. Yssy heeft de gewoonte, om altijd overal netjes naast haar vrouwtje Romi te gaan zitten, en als ze dan even weg is, wordt haar stoel netjes warm gehouden: komt ze daar al? Ja daar is ze, nee toch nog niet, ik zal nog maar wat wachten...
In de ring moeten eerst alle honden netjes op een rij, en worden vervolgens een voor een uitgebreid bekeken, en "bevoeld" door de keurmeester. Hier staat het nest op een rij: Moeder Nynke, broer Yaron, Yron, en zussen Yssy, Evy en Sylke
De twee broers waren het wachten danig beu, en gingen in de ring maar rustig liggen: en dus waren de baasjes ook blij met een paar rustige honden, kijk maar eens naar die gezichten
De keurmeester vond het een heel mooi nest, waar Yron van het hele nest nog het meeste tijd nodig heeft om te volgroeien. Evenals de keurmeesteres van de clubmatch vorig jaar vond ook deze keurmeester Yron's snuit (te) lang, en in kombinatie met de lippenpartij een beetje spanielachtig. Hij vond ook dat hij een zachte expressie had, met vriendelijk gedrag. Zijn borstkas is nog wat vlak (die moet breder worden, we zullen onze woef naar de fitness club sturen om wat te werken aan zijn bovenpartij ) Een dierenarts heeft gelijk ook een PRA test gedaan, en die was prima de luxe. PRA is een aangeboren afwijking, die vaker bij Drentsche Patrijshonden aan het voorkomen is, waarbij het netvlies van het oog loskomt. Niks mis mee dus bij ons woefje, hij ziet uitstekend!
Om een uur of twee zijn we weer op weg naar huis gegaan, en omdat we vlak langs Opa en Oma gereden kwamen, zijn we daar nog een bakje koffie gaan drinken. Gezellig!
Zondag leek het wel zomer, het baasje kon in zijn korte mouwen met Yron naar hun "losloopgebied", waar dit keer de boswachter in geen velden of wegen te zien was.. Je kon merken dat Yron het warm had, waar hij normaal langs de plassen loopt (nou ja, min of meer toch), ging hij er nu midden in staan om te wachten op het achterop komende baasje. Op een gegeven moment had hij een beweging gezien in een sloot, en sprong hij er zonder veel nadenken eerst met een grote boog overheen, en vervolgens er middenin: ik had hier toch iets zien bewegen?
of is het daar in die pijp gekropen....
Toen het baasje thuisgekomen in de bank naar de Amstelgoldrace ging kijken, begon het vrouwtje te walgen van de geur die Yron bij zich had. "Henri, heeft Yron ergens onderweg in de mest lopen rollen of zo, hij stinkt een uur in de wind"
"nee hoor vrouwtje, hij is niet in de buurt van mest geweest"
Gelukkig heeft het vrouwtje overal een oplossing voor, en dus bracht een flesje hondenparfum wat verlichting..
In het begin van de week leek het zowaar lente te worden.... Maandag gaf ons een zonnetje, en niet te veel wind. Het baasje heeft vorig jaar een kersenboompje in een pot gezet, en die stond al in volle bloesem. Dus toen hij het zonnetje zag, heeft hij zijn kersenboompje lekker buiten gezet, met een klein beetje hoop dat een vroeg insect op de een of andere manier voor kersen ging zorgen.... En dat vond Yron maar een raar: "wat staat die plant hier nu te doen". Dus dan ga je er maar bij liggen: ik zorg wel dat alle beestjes uit je plant blijven hoor baasje!
Helaas was die ene lentedag alles waar we afgelopen week van mochten genieten, de rest van het week leek het wel herfst en leek het ook nog extra koud door de koude siberische wind. En toen het zondag weer opnieuw begon te sneeuwen was het hele land het er mee eens: moeder natuur doet wat ze wil, ze houdt geen rekening met de wens van velen voor een beetje zon na die lange winter. Yron laat al die winterperikelen niet aan zijn hart komen, hij is vrolijk, weer of geen weer!
Bob heeft de gewoonte, om te drinken uit Yron's drinkbak, en waar Yron toen hij jong was dan steevast die bak helemaal leeg lebberde, laat hij ondertussen Bob gewoon drinken. Hij gaat er zelfs gewoon naast zijn brokken eten: samen delen...
Zondag was het hoogtepunt van het begin van de lente: lag er een centimeter of 10 sneeuw in de tuin Nadat het baasje samen met Yron naar de bakker was gelopen, gingen ze samen met de twee andere puppies de sneeuw van de oprit afruimen. Kwestie van die koffiekoeken er weer af te werken. Yron sprong en speelde met de sneeuw en de sneeuwruimer. Ergens moet hij op iets scherps onder de sneeuw getrapt hebben, want op een gegeven moment zag het baasje allemaal rode stippen in de sneeuw. Toch maar even binnen kijken, waar bleek dat Yron een klein sneetje onder in zijn voetkussentje had. Om te voorkomen dat het hele huis onder de bloedsporen kwam te zitten, hebben het vrouwtje en het baasje er toch maar wat zalf met een verbandje omheen gedaan. wat heb je nu weer met mijn poot gedaan?
Omdat Yron uiteraard direct aan het verband begon te knabbelen, had het vrouwtje het idee, om een oude sok om het verbandje heen te doen. Omdat hij zo braaf was met het verband aanleggen, en ook om hem af te leiden van het verband, kreeg Yron een lekker knaagstokje. En zowaar: het knaagstokje was interessanter dan het verband... mmmm, lekker stokje, lebber, lebber, knaag, knaag
Toen het stokje op was, was de sok en het verband ook binnen no-time van zijn poot af... Nouja, het had er toch een minuut of tien rond gezeten, en zijn poot bloedde gelukkig niet meer. En het verbandje werd na wat aandringen keurig uit de bench naar het baasje geapporteerd! Wat een model hond !!!
Waar het vorige blog nog leek of het lente zou worden, is het afgelopen week weer terug winter geworden. Zoals zovelen, is uw wekelijkse blog schrijver echt toe aan een beetje zon en wat hogere temperaturen. Zo niet ons woefje. Toen dinsdagmorgen een flink pak sneeuw op ons stukje aarde bleek te liggen, was het speeltijd geblazen. Heerlijk zo rondspringen in die witte zooi, happen naar de vlokken die vallen, graven naar je speeljes, en zo voort!
In het verkeer een grote ellende, de mensheid die snakt naar zon, maar misschien moeten we wat leren van ons drentje, die gewoon gelukkig is met de omstandigheden! De weersvoorspellingen voor komende week zijn niet zo van die aard, dat het baasje de vlag zal kunnen uithangen, nog steeds een ijzige wind en temperaturen rondom het vriespunt. BRRRR....
Zoals iedere Drente eigenaar weet, is ons ras voorzien van een behoorlijke hoeveelheid ondeugendheid. Zo-ook ons woefje. Alhoewel, als we de verhalen van andere Drente baasjes horen, valt het bij ons nog wel mee. Bij ons geen doorgebeten stroomkabels of andere destructive activiteiten. Zolang we er bij zijn, kunnen we gerust een cake op de salontafel laten staan, ons woefje zit er alleen verlekkert naar te kijken, maar aankomen niet. Dat gebeurd pas als we allemaal uit de buurt weg zijn...
Maar als je in de keuken aan het werk bent met eten, dan is Yron steevast bij je te vinden. Dus toen het baasje brood aan het snijden was, zat onze apporteer hond klaar om eventueel gevallen stukjes weer terug op tafel te leggen : nou baasje, laat eens een stukje vallen, ik zit er klaar voor, hoor!!!
Zoals de diverse weermannen en -vrouwen vorige week aangekondigd hadden, is afgelopen week de lente eindelijk begonnen, de temperaturen lekker omhoog en volop zon. En dus lekker buitenspeelweer... De fervente bloglezer weet het al: er zijn weer wat nieuwe gaten in het gazon verschenen Omdat zowel het vrouwtje als Rik woensdagmiddag vrij waren, zijn ze lekker met Yron naar het strand gereden. Ons jong veulen vond dat natuurlijk geweldig, lekker springen door het zand, pootje baden, en zo voort. Ook in de strandtent, wachtend op een bakje koffie, vond Yron het allemaal heel interessant.
En wat is er dan leuker om samen met het vrouwtje naar de golven te kijken
of onder tafel jezelf al verlekkeren op al die speelruimte waar je straks inmag
Jammer genoeg was de lente slechts een oprisping van korte duur, aan het eind van de week was het weer nat, bewokt en vochtig. En dus ben je weer veroordeeld om in de bank te gaan liggen wachten tot het beter weer wordt: wat een hondenleven heb ik toch...
Voor volgende week wordt er sneeuw en vorst afgegeven... Bleeuuu....
De sneeuw van vorige week (en nog volop gevallen vorige week zondag tijdens de kauwpollekes wandeling) was gelukkig weer snel verdwenen. Het baasje was maandag morgen wat ziekig en had koorts, en die bleef dus lekker in zijn bedje liggen. Yron mocht bij hoge uitzondering het baasje op de slaapkamer gezelschap houden. En dus duurde het niet lang, voordat hij naast het baasje bovenop het bed lag. Het was niet geheel duidelijk, wie er het hardst gesnurkt heeft, maar Yron vond dat baasjes-nestje wel lekker liggen Voordeel van zo'n hulphond in de buurt was wel, dat het baasje niets te kort kwam: op het commanda 'apport' werd keurig de TV afstandbediening gebracht, of een schone zakdoek! Handig
Verder is er over afgelopen week niet veel te melden, de komende week geven de weermannen allemaal aan, dat de lente er aan gaat komen. Dus we zullen tijdens de wandelingen zorgen dat we een camera bij hebben, om dat lente gevoel samen met Yron vast te leggen!
Afgelopen week is het weer vooral erg koud geweest, althans, er stond een gemene koude wind. De baasjes snakken naar een beetje zon en warmte: het voorjaar mag beginnen! Ook onze katten lopen op zonne-energie, dus toen er aan het begin van de week een winterzonnetje stond, ging Bob op zoek naar een plekje om daar van te genieten. Wat dat prompt een reaktie binnen teweeg bracht: wat ben je daar aan het doen Bob?
Op zondag zijn we meegelopen met de jaarlijkse Kauwpollekes wandeling van de Belgische Drenten vereniging in de Kempen. Zoals altijd bij een verenigings activiteit, was alles weer prima georganiseerd: bedankt iedereen die daar aan mee gehopen heeft! Het was wel slecht weer, toen het vrouwtje zondagmorgen een blik uit het raam wierp lag er al een flinke lading sneeuw. We zijn toch maar vertrokken (we waren toch al vroeg uit bed), met de gedachte dat we terug zouden draaien als het onderweg te slecht werd. Gelukkig viel dat redelijk mee, de Belgische strooidiensten hadden hun werk goed verricht! Eenmaal aangekomen was het natuurlijk een gedoe van jewelste, met zo'n 30 drentjes en al hun baasjes was de tent die het bestuur had opgezet om te schuilen voor de sneeuw snel gevuld. Er waren dit jaar redelijk veel jonge honden, maar ook de oude honden sprongen als jonge veulens toen ze eenmaal los mochten. Eenmaal de riem los, snelden Lando en Yron als een streep naar elkaar toe om de rest van de wandeling onafscheidelijk te blijven.
hier even wachten met het vrouwtje omdat er een drukke weg moest worden overgestoken
Op enig moment had een van de boys iets gezien in de verte, en dus moest er met een groepje naar het eind van het veld gespurt worden. Zijn de baasjes toch maar even blijven wachten, en inderdaad, bij terugkomst liepen alledrie de mannen terug naar waar ze vandaan gekomen waren. Gelukkig zaten de oren nog niet vol met sneeuw, en kwamen de drie musketiers keurig verslag bij hun baasje uitbrengen. zoek de drent
Traditie bij de Drenten wandelingen is een versnapering halverwege de tocht. Ook dit jaar werd er weer zelf gemaakte citroen jenever geserveerd (die Yron ook erg lekker vindt), en was er nog wat cake van de ontvangst eerder over. Nu weten drentjes die feilloos te ruiken, maar dat weten de mensen van het bestuur ook. Waar ze vorig jaar de cake zo van tafel jatten, zat die dit jaar in een plastic bak. Gelukkig kregen de meeste woefjes wel een stukje van hun baasje waar is die cake nou?
Terwijl de baasje van de versnaperingen genoten, moesten de Drentjes de omgeving natuurlijk verkennen. Hier komen vier mannen (de trouwe bloglezer haalt Yron er zo uit) uit de bosjes waar ze ongetwijfeld alle 4 over het zelfde bosje en takje hun luchtje hadden achtergelaten.
Na de wandeling had het bestuur een frietkot georganiseerd, waar de baasjes lekker van genoten hebben. Na het eten werd gelijk de jaarlijkse algemene leden vergadering gehouden. Ons woefje lag ondertussen lekker achter in de auto, warm in zijn hondenmand. Hij heeft een uur of 3 liggen maffen, en vervolgens onderweg naar huis (> 1 uur) nog meer. Wellicht was hij toch wel moe van die 8 kilometer rennen....
De temperaturen zijn wat omhoog gegaan afgelopen week, en zo ook de hoeveelheid modder in het veld... We verwachten een dezer dagen een klacht van de boer dat er teveel grond van zijn veld verdwijnt Na een van de wandelingen (waar hij overigens heel goed geluisterd naar en getraind heeft met het vrouwtje) was Yron zo vuil, dat het vrouwtje bij thuiskomst ons vetzakske eerst gewassen heeft voordat hij binnen mocht. Die bak met water en natte handdoek (ze had wel warm water gepakt om het arme ventje niet te veel kou te laten lijden...) was wel erg interessant, maar hij liet het toch redelijk toe. De gebruikelijke grieks-romeinse worsteling bleef redelijk achterwege. En het vrouwtje had zo gedacht: beter een doornatte hond in huis dan een natte en vuile! En de broek van het vrouwtje moest na het werk in het veld toch in de was, dus dat beetje nattigheid dat ze opliep tijdens het worstelen kon er ook nog wel bij.
Nou is een lekkere bak soep na het wandelen bij vriesweer erg lekker, maar ook als het iets warmer is, smaakt erwtensoep heerlijk. En ons vuilnisbakje vind zo'n soepje ook niet te versmaden: lebber, lebber, smek, smek, krijg ik nog een beetje als ik dit netjes opeet?
Op de markt had het vrouwtje deze week allerlei lekkers meegebracht, waaronder een verse ananas. Nu is Yron gek op fruit (steenvruchten krijgt hij niet want dat is niet goed voor woefjes), en dus kreeg hij ook een paar stukjes. Daar werd eerst eens aan gesnuffeld, en een stukje mee in de bench genomen om het wat nader te bekijken, maar toen hij het ophad, stond hij als de wiedeweerga weer bij zijn bak om de rest op te eten. mmmm, lekker zeg die gele blokjes, daar lust ik wel pap van
Toen het baasje samen met Rik in de bank naar de computer van Rik zat te kijken, moest ons Drents nieuwschierighondje daar natuurlijk meer van weten: "wat zijn jullie daar aan het doen?" En toen hij de mogelijkheid zag, kroop hij mooi tussenin om te kijken wat er op dat kastje te zien was. Helaas was hij al uitgekeken op het scherm voordat het vrouwtje met het fototoestel aan kwam, en was hij lekker aan het knuffelen met Rik. Maar ook een leuke foto.
Vorige zondag was de site van bloggen.be niet bereikbaar, en de rest van
de week was het baasje druk druk druk... Daarom deze week een extra lange blog
met foto's van twee weken
Ons woefje heeft een beetje wisselend plezier gehad aan het slechte weer van de afgelopen weken. Waar de sneeuw verdwenen was, vroor het nog wel, en dus was het soms spekglad tijdens het uitlaten. Nu staat ons woefje met 4 poten met nagels eraan wat steviger op glibberige ondergronden dan de baasjes met hun twee benen, zeker als ons woefje iets ziet en er dus naartoe wil, maar door de riem wordt tegengehouden. Gelukkig zijn er nog geen genante situaties ontstaan . Zoals gezegd gaf het weer wat wisselend plezier, omdat het met regelmatig te slecht weer was om de dagelijkse lange wandeling te doen. Gelukkig blijft de tuin dan een leuke speelplaats. hmmmm, er zit nog ijs in mijn drinkbak, nou hou ik niet van warm water drinken, maar zoveel ijs drinkt niet zo lekker
Dat ons woefje, als hij alleen thuis is, erg graag in de bank ligt te slapen weten de trouwe blog-lezers al wel, maar vorige week was zijn houding er helemaal over, hij had zelfs een bijpassend kussentje bijgezocht om met zijn kop op te liggen: die katten mogen daar toch ook op liggen, dan ik toch ook?
Nog een geluk dat die kussentjes heel blijven, het vrouwtje moet er alleen regelmatig het kwijl afwassen. Let ook even op het zand rechts naast hem.... Tegenwoordig moeten we steevast de bank schoonmaken voordat we er in kunnen zitten
Na de wandeling gaat ons woefje meestal een uurtje liggen maffen ("niet om uit te rusten hoor, ik ben niet moe van zo een wandelingtje van een uur of zo, maar zo gaat het zand het snelst uit mijn vacht"). Op een keer lag hij wat dicht op het randje van zijn kussen, en dus schoof hij er mooi naast: gewoon verder slapen is de boodschap....
Als Yron iets wil hebben maar er niet bij kan (zijn bal midden onder de bank bijvoorbeeld), gaat hij staan piepen, en als je dan vraagt: "wat is er dan?", wijst hij het nog net niet met zijn poot aan, maar hij geeft wel aan waar je moet zijn om hem te helpen. Een hele tijd geleden had Mieke de gewoonte om op zijn kussen in de kamer te gaan liggen, en toen wist hij niet wat hij moest doen om haar ervanaf te krijgen. Vorige week heeft het vrouwtje een lekker zacht nieuw kleed gekocht voor in zijn bench, en 's avonds stond hij dringend voor zijn bench te piepen en blaffen: mevrouw wilde het kussen ook even testen, en het is goedgekeurd: lekker zacht! (overigens, Mieke heeft op een foto steevast haar ogen dicht, zo ook nu.)
De jachttrainingen komen weer dichterbij, dus de baasjes zijn zaterdag met z'n tweeen eens uitgebreid gaan oefenen met apporteren. Het was wel wat modderig in het veld ('s morgens lag er nog wat sneeuw, wat later is gaan smelten), maar dat mocht de pret niet drukken. Terwijl het baasje met zijn kamera druk bezig was, heeft het vrouwje het voortouw in de training genomen. En dat ging heel erg goed. Tot grote verbazing van het baasje bleef Yron keurig zitten terwijl het vrouwtje door het veld liep om de apport te verstoppen. Hij bleef zelfs zitten totdat ze naast hem stond en 'zoek apport" zei.
volle focus op het vrouwtje die een eindje verderop stond te wachten op de apport
Ons woefje bleef vol plezier de apport keer op keer terugbrengen, hij kreeg er maar geen genoeg van. Zelfs toen het baasje een heel eind verop de apport weggooide, kwam Yron hem halen en bracht hem terug naar het vrouwtje.
hier is hij weer hoor, ik heb hem gevonden!
Toen de apporten verstopt werden tussen wat resten mais (en niet te zien op de foto, maar er lagen ook iets van kalebassen of zo tussen), moest er wat langer gezocht worden, en zijn neus is wel groot, maar veel werd die nog niet gebruikt (hij zoekt met name op zicht), dus dan duurde het wat langer. tadaaa, ik heb hem weer (jammer dat het baasje hem niet in die mesthoop daar op de achtergrond heeft verstopt, daar had ik best wel eens in willen rausen)
Hier heeft hij zijn apport net terug gebracht, en was nog in volle aandacht voor het vrouwtje (en of er misschien nog een snoepje of zoiets aan kwam):
Op de weg terug naar huis, liepen we over een pad dat uit de zon was gebleven door de hoge haag ernaast, en daar lag dus nog een beetje sneeuw. Tijdens het rennen en vliegen kijgt Yron steeds om of we er nog aankomen, en toen kon het baasje snel een mooi plaatje schieten: waarom lopen jullie zo langzaam, ik moet steeds wachten!
Gelukkig was ons Drents modderhondje nog goed te onderscheiden van de achtergrond. Na thuiskomst heeft het vrouwtje de meeste modder kunnen afvegen, de rest is op en naast het bekende kussen in de woonkamer beland...
Komende week vakantie, en hopelijk over nog meer avonturen van ons woefje te berichten!
Afgelopen week had het baasje opnieuw zijn foto camera niet beneden liggen, en als resultaat is er afgelopen week geen foto materiaal geproduceerd. Het baasje heeft, tegen de zin van het vrouwtje, zijn machien nu toch maar weer kant en klaar gelegd, hopelijk volgende week wel weer foto's voor bij de blog.
Het koude weer en alle sneeuw heeft geresulteerd in wat minder beweging dan normaal voor ons woefje. Aan het eind van de straat ligt een maisveld (nou ja, stoppelveld, de mais is natuurlijk gerooid, maar de boer heeft het veld niet omgeploegd), en normaal gaat het baasje daar niet met Yron in, omdat het redelijk dicht bij de huizen en straten ligt (en hij dus bang is dat ons eigenwijsje de straat op vliegt omdat hij een andere hond of zo ziet). Afgelopen week is het baasje toch maar dat stoppelveld in gelopen, en Yron even lekker laten rennen. Op een gegeven moment had hij een haas ontdekt, en ging daar in volle snelheid achteraan. Gelukkig ging de haas richting het bos en niet de straat op. Na wat geroep (en steeds denkt het baasje dan: "weer mijn fluitje vergeten") komt Yron toch wel snel weer terug om in een keurige "zit-voor" te eindigen. We hebben geprobeerd om hem zo min mogelijk door de pekel te laten lopen, en dat al zeker niet te laten eten. Wat makkelijker gezegd is dan gedaan.... Thuis steeds maar goed zijn poten pekelvrij gemaakt met een handdoek (wat dan weer een potje romeins worstelen dreigende te worden).
Gelukkig is zijn eetlust weer terug gekeerd, en de oude vertrouwde farmfood brokken gaan er weer in als koek. Het baasje heeft eens in de oude bloggen terug zitten zoeken (toch wel gemakkelijk zo'n online archief) en ongeveer een half jaar geleden had hij hetzelfde gedrag. Toch die loopse teef? Klopt niet helemaal met de verhoging die de veearts vorige week had geconstateerd. Toch iets verkeerd gegeten in het veld, want daar zijn we immers nu een week niet geweest? Het zal wel gissen blijven.
Met de verjaardag van het vrouwtje kwam er veel visite over de vloer, en die moesten natuurlijk allemaal uitgebreid begroet worden, cq besprongen worden. En natuurlijk staat er dan van allerlei lekkers op tafel, dus we moesten ons woefje extra in de gaten houden om te zorgen dat de worst door de gasten kon worden opgegeten, en niet in de buik van ons drentje verdween.
Toen het baasje zondag ochtend met Yron ging wandelen, was de sneeuw al voor een flink deel veranderd in vieze prut, en was het guur met wind en regen. Zowel baas als hond kwamen drijfnat thuis. Dan kan het maar beter flink vriezen... Als klap op de vuurpijl is Yron ook lekker de achtertuin gaan inspecteren nadat er al dat witte spul in gelegen had, en dus was het vrouwtje blij: haar huis weer ouderwets vol met modder. Dat zal de komende week nog wel vaker gebeuren...
Opnieuw had ons woefje deze week geen zin in zijn brokken. In een poging om hem wat meer te laten eten had het vrouwtje al andere brokken gekocht, maar meneer staat met zijn neus boven zijn bak en draait weer weg. Vers vlees of pens daarintegen gaat er wel goed in. Misschien toch een loopse teef in de buurt? Omdat het toch maar lang bleef duren, is het baasje toch maar even naar de dierenarts gegaan, en die vond niets bijzonders. Wel had hij wat verhoging (39 of zo), er zit dus iets in de weg, maar wat, dat is niet duidelijk. Zijn ontlasting goed in de gaten houden, en terug komen als hij minder levendig wordt.
Over levendigheid hadden we afgelopen week niet te klagen, er viel volop sneeuw in Belgenland, en dus was het buiten spelen geblazen! Met een frisbee is het leuk apporteren, zeker als dat ding ook nog eens onder de sneeuw verdwijnt. gooi dat ding dan!
Zeker ook kijken naar het filmje (zie de link onderaan dit bericht), en zoals altijd: dat duurt even om dat te laden!
En als dan het baasje sneeuw gaat ruimen, moet je hem natuurlijk goed meehelpen. Vanwege zijn "eetgedrag" proberen we hem zo weinig mogelijk sneeuw te laten eten (en zeker niet als het geen verse sneeuw is), maarja, er is toch wel wat mee naar binnen gegaan...
ik gooi het wel verder opzij hoor, geef maar aan!
waar moet ik nu helpen?
De polystyreenbolletjes van de het kussen dat we in de kamer hebben liggen voor Yron waren wat ver ingedeukt (hij lag zowat op de grond, en met dat koude weer is dat geen pretje), dus het baasje had van de week een paar zakken nieuwe bolletjes gekocht om het kussen bij te vullen. En lekker dat dat weer ligt nu, hij ligt gewoon als een koning op zijn kussen! en zeker als er ook nog mijn vetbedje bij mag ben ik helemaal in mijn sas
Afgelopen week is ons woefje een paar dagen niet helemaal lekker geweest. Of hij in het veld iets gegeten had wat niet goed op de maag lag, het lag aan de jaarlijkse inenting die hij vorige week heeft gehad, of last had van "heimwee", omdat het baasje na de vakantie weer een paar dagen in het buitenland vertoefde voor zijn werk, we weten het niet. Een beetje lamlendig en niet te actief, en ook niet goed eten, in ieder geval niet als het om brokken ging.
Lekkere dingen gingen er nog wel goed in, en die zou hij zelfs van de aanrecht afjatten. Dus toen het vrouwtje van de week met het koken wat gehakt gemorst had, en dat lag nog op de kookplaat, was hij zo slim om het daarvanaf te likken: "die kat mag toch ook op het aanrecht, dan ik ook"
Toch maar even afleren, hij zou zijn tong nog verbranden aan de nog warme halogeen plaat, of een pan ervanaf trekken....
Het weer is wat droger geweest, en dus is Yron wat meer in het veld geweest. Om de een of andere reden is er ergens een stukje met mais blijven staan, en dat is ideaal om in rond te snuffelen. En als je er dan naast loopt onderwege naar het baasje, en er ritselt wat, dan vergeet je vervolgens volledig om je opdracht voor het baasje uit te voeren... onderweg naar een "zit-voor" "daar ritselt wat...." " en weg is Yron
Zoals al eerder geschreven toen het vrouwtje ziek was, voelt ons woefje feilloos aan als je niet lekker bent. Dus toen deze week Rik wat ziekjes op de bank lag, werd hij direct getroost. Of die trappelende poten nu echt prettig waren voor de buikpijn, volgens Rik niet echt, maar dat werd dan weer goedgemaakt door de lekkere knuffel:
Tijdens het bezoek aan de dierenarts, waar overigens alles verder goed was, ons woefje weegt 32 kg en is goed gezond, wees de dierenarts op het begin van wat tandsteen op een van de kiezen. En dus had het vrouwtje een (kinder) tandenborstel gekocht, met kinder tandpasta (gewone tandpasta bevat te veel fluoride) die naar aardbeien smaakt, en zijn we begonnen met dagelijks tandenpoetsen, of liever tanden-worstelen. "wat moet je nou met dat gekke ding in mijn bek, kan ik daar op bijten"
Hier is weer de wekelijkse zondagavond update over het leven van Yron. Allereerst: namens Yron aan alle lezers een heel gelukkig nieuwjaar, dat jullie maar veel botten mogen opgraven en lekker kunnen spelen. Hier alszovast drie dikke likken
De tweede kerstvakantie week was het weer gelukkig iets minder nat (alhoewel, er voor oudjaar nog behoorlijk wat water gevallen, maar het leek toch wat minder). Voor Yron was het ook vakantie: hij ging zich 's morgens steeds later melden, soms pas na 9 uur! Met als gevolg dat hij een paar goed uitgeslapen baasjes kon bespringen als ze eenmaal naar beneden kwamen!
Met Yron in het veld leek meer op een water- of beter modder ballet. Nu vind ons woefje het niet echt erg om door de modder heen te springen, hij is niet echt ongerust dat zijn haar vuil wordt. Om de een of andere reden gaat hij er niet in liggen rollen, ofwel is het te koud, ofwel houd hij rekening met het verzoek van het vrouwtje om wat minder zand mee het huis in te slepen (het baasje denkt dat het te koud is om je vacht helemaal nat te maken...)
Op ons vaste losloop plekkie stonden nog flink wat plassen, waar Yron op een gegeven moment erg aandachtig in ging staan kijken.
"volgens mij zit hier vis baasje"
"kijk maar, hier zwemt er een!"
"taadaa, een makreel!!! oooh nee, het is een lege maiskolf "
Op een stuk van het land staan nog suikerbieten, wellicht omdat de boer het veld niet opkan met zijn machine. Wat natuurlijk voor de boer niet leuk is, maar Yron vind het niet echt erg. Tussen die suikerbieten kan hij lekker snuffelen, en is het heerlijk om naar je apporten te zoeken. Als we net in het veld zijn, apporteerd Yron volledig op zicht, en gaat hij als een razende roeland heen en weer. Als hij wat moe wordt, gaat hij rustiger lopen en met zijn neus naar beneden op zoek naar de apporten.
zoek de hond in het bietenveld
Ja, gevonden! "wat ben je toch steeds met dat rare kastje voor je oog aan het doen baasje, gooi liever de apport!' (waarop de lens schoongemaakt moest worden...)
Oudjaar is ook vuurwerk. In de regio waar wij wonen wordt weinig vuurwerk afgestoken, en dan alleen nog op oudejaarsavond, en voornamelijk siervuurwerk. In Belgie weinig met rugzakken vol rotjes rondlopende pubers die dagen bezig zijn met hun zakgeld andere mensen te irriteren. Nu is ons woefje een jachthond, en zou hij gewend moeten zijn aan schoten, maar zoveel hebben we daar ook niet op geoefend. Dus toen op straat iemand met vuurwerk bezig was, reageerde ons woefje gelijk, en ging kijken wat er aan de hand was: "doe dat rolluik eens omhoog, dan kan ik zien wat er gebeurd buiten"
Op nieuwjaarsdag wordt er met het baasjes familie altijd een nieuwjaarsborrel gedronken, en Yron moest in de auto wachten. En toen was hij blij dat het baasje kwam om hem uit te laten. Die blijdschap veranderde snel toen er een straatje verder een aantal kinderen nog met rotjes bezig waren, met zijn staart tussen de benen trok hij het baasje zowat omver. Gelukkig hadden de pubers het benul om even te wachten todat we de hoek weer om waren. Maar Yron wilde toch maar al te graag terug in de auto, terug naar zijn veilige nestje.
Het oudste puppie is al op zaterdag avond vertrokken naar zijn kot in A (maandag eerste examen), en zondagochtend heeft Yron een heel eind lopen zoeken: "er ontbreekt er een aan de ontbijttafel vrouwtje, ik zal hem wel wakker gaan maken". Pas toen hij boven was gaan kijken of hij er echt niet meer was, stopte hij met zoeken. Dat gaat nog wat worden, komende week weer alles in het normale patroon...
Overigens, de jager heeft nog niet gebeld, als hij eind van de week nog geen kontakt heeft opgenomen, heeft het baasje beloofd dat hij hem zou bellen. Volgende week wellicht een verslag over echte apporteer werk!
De eerste week van de kerstvakantie was voor Yron een groot feest: alle vier de gezinsleden waren thuis om aandacht aan hem te geven! Mooi hoe hij persoon tot persoon afgaat voor een knuffel en dan weer geheel tevreden op zijn kussen gaat liggen
Helaas bleef het slechte regenweer maar aanhouden... Op kerstdag waren we in Zeeuwenland om kerst te vieren bij de moeder van het vrouwtje. Precies tussen twee buien door is het baasje met Yron naar het strand gegaan, waar ons Drentje zich zo'n drie kwartier heeft uitgeleefd samen met een paar andere honden. Net weer terug bij de auto ging het weer regenen Gelukkig waren die paar kwartieren wel voldoende om ons woefje wat rustig te houden tijdens het diner!
Gelukkig was het zaterdag bijna de hele dag droog. En dus had het baasje toch maar zijn laarzen aangetrokken, om met Yron te gaan apporteren in het veld. Als een jong veulen dat lang op stal heeft gestaan ging Yron helemaal los toen hij het veld in mocht.
helaas is deze foto niet scherp, maar hij laat wel zien hoe ons jong veulen rondspringt (regelmatig met vier poten tegelijk van de grond)
Na de overvloedige regenval van de afgelopen weken lag het veld er natuurlijk erg nat bij. En dus zag ons Drentje er binnen no-time niet meer uit. Gelukkig had hij nog wel het besef om niet in de modder te gaan liggen rollen. Na een tijdje flink rennen en vliegen werd ons Drentje wat rustiger, en ging hij wat meer zijn neus gebruiken om in de velden rondom het paadje lekker te snuffelen.
voor deze foto met mooie lucht moest het baasje wel wat lang wachten, maar ergens in het staat ook ons woefje erop!
Een eind op weg kwam ons de boswachter achterop gereden. Of ik wel wist dat honden in Vlaanderen altijd aangelijnd moeten lopen. Gelukkig was de bijzonder vriendelijk man ook een hondenvriend, en had hij al gezien dat ons drentje goed naar het baasje luistert. De boswachter legde uit dat sommige velden zijn ingezaaid om het wild wat van schuilplaats te voorzien, en dat hij het daarom niet zo'n goed idee vond dat een (jacht)hond door die velden aan het struinen was. Het geanimeerde gesprek ging al snel over het wild beheer, en toen het baasje vertelde over de jachttraining die we afgelopen voorjaar/zomer hebben gedaan, vroeg de boswachter of we niet een keer mee wilden gaan jagen, ze komen nog een voorjager met hond tekort. We hebben telefoonnummers uitgewisseld, en zullen een van de komende weken wel eens mee kunnen gaan. Kijken of ons woefje alles wat hij geleerd heeft in de praktijk kan brengen.
het lijkt wel een najaarszonnetje, maar het is toch al echt winter!
na een uur of twee waren we weer terug thuis, en is ons woefje lekker gaan liggen. Maar eerst een lekkere snack verorberen! lekker stickje baasje, die kruimels eet ik ook nog wel op hoor!
Na een uurtje slapen heeft het vrouwtje de bezem tevoorschijn gehaald, immers: yron's vacht was weer mooi wit
Introductie Deze blog gaat over Yron Nynke van de Bezelhonk, onze Drentsche Patrijshond. Met de blog willen we iedereen die geinteresseerd is op de hoogte houden van alle reilen en zeilen rondom Yron. We dateren de blog met regelmaat op, dus kom geregeld eens kijken!
Als iemand tips heeft hoe te voorkomen dat er gaten gegraven worden, het baasje staat er open voor. Voorlopig maar dichtgooien. Het ergste is nog, dat met het graven er steeds zand verdwijnt... Het gat is steevast niet terug vol te maken.. Hoogstwaarschijnlijk wordt er zand via de vacht richting de stofzuiger van het vrouwtje vervoerd.... 
" 
Gelukkig waren die paar kwartieren wel voldoende om ons woefje wat rustig te houden tijdens het diner! 
