Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Yron's blog
de belevenissen van een Drentse Patrijshond in Belgie
15-07-2012
1 jr & 3 weken oud
Deze week een korte blog, het baasje heeft niet zo veel tijd om een verhaal te typen, en afgelopen week is ook kalmpjes verlopen.
Ons drentje heeft een nieuw speel kamaraadje, we komen 's morgen regelmatig Kayla, een Ierse Setter teef van een maand of 9 oud tegen. En die twee rennen en vliegen dat het een lieve lust is. Pas na een minuut of 15-20 wordt het wat kalmer.
Yron heeft afgelopen zondagmorgen tijdens de jachttraining alle oefeningen erg goed gedaan. Het achtje lopen ging zonder leiband zelfs beter als met, en Yron bleef keurig naast zijn baasje lopen, ook toen er een eind verderop een ander Drents eigenwijsje (ons aller Kazan-neke) rond zijn baasje aan het rennen was Apporteren alsof hij nog nooit iets anders gedaan had, ook door het hoge gras ging Yron recht op zijn doel af. Blijven, vrij, alles ging goed. Alleen met het verloren zoeken moest het baasje een beetje helpen richting te geven, maar toen Yron eenmaal de dode eend had gezien/geroken in het bosje bracht hij die keurig naar het baasje, en vervolgens ook nog de duif die een eindje verder lag. Stond het baasje daar wel met twee dode vogels in zijn handen.... Maar snel weer afgeven aan de trainer. Toen die vervolgens de vogels klaarlegde voor de volgende, had Yron dat ook gezien, en ging ze direct halen: "niet daar weggooien, die heb ik net voor je gehaald". Dus nog een keer "apport" geroepen en jawel, stond ik weer met een dode slappe eend in mijn handen.
Zondagmiddag was het een flinke drukte thuis, het baasje had een verjaardag te vieren. Met al dat volk is het wel moeilijk om rustig te blijven, want je moet tenslotte overal bij zijn. Maar eigenlijk al bij al wel goed verlopen, alleen van al die drukte wordt je wel moe, dus bij het maken van de blog ligt ons woefje vertrouwd op de voeten in zeer diepe rust.. Hij zal morgen wel bijslapen!
Tenslotte, onze kipjes leggen alledrie om de dag een eitje, en deze week was een van de schalen gebarsten. Omdat rauw ei goed is voor de vacht, mocht Yron het opeten. En die dooier in je bak is toch wel wat vreemd. Eenmaal kapot was het eitje binnen enkele seconden weg, slobber slobber:
OK, dus waar we vorige week de loftrompet uitstaken over zijn on-puberale gedrag, heeft ons Drentsch Eigenwijsje dat deze week wel helemaal goedgemaakt. Zo ondeugend als het maar zijn kan! Zo was het baasje 's morgens vroeg naar zijn werk vertrokken, en dat was voor ons Yronneke het signaal om vooral niet te luisteren naar het vrouwtje! In ieder geval niet totdat ze eens flink kwaad was geworden. Daarna ging het beter, en had meneer weer in de gaten dat hij niet de baas is... Zijn diverse streken zullen we maar onder het mom van kattekwaad scharen.
Als klap op de vuurpijl hadden we deze week een behoorlijke situatie met een vogeltje. Ons Mieke had op de een of andere manier een levend musje te pakken gekregen, en madam had in al haar wijsheid besloten, om dat beestje mee naar binnen te brengen (de kat die haar prooi aan het baasje komt geven...). Terwijl Elise druk bezig was dat fladderende beestje naar buiten te krijgen, kwam Yron terug van het uitlaten. En hij vond duidelijk dat dat bewegende beestje van hem was. Als een volleerd beschermengel bleeft hij het beestje verdedigen voor iedereen die maar in de buurt dreigende te komen. Steeds als het even stil zat, duwde hij met zijn neus weer wat leven in het arme beestje, zodat het een beetje verder fladderde. En ondertussen grommen en happen naar iedereen die maar in de buurt kwam. "dit is mijn prooi en daar blijf je vanaf". Uiteindelijk is het musje in een hoekje gekropen die Elise met een stoel kon barricaderen en is Yron afgedropen naar de tuin. Of het arme beestje nog leeft weten we niet, in ieder geval heeft het dan de nachtmerrie van zijn leven gehad... Behalve gebrek aan respect voor het baasje (Elise kon "kom voor" roepen wat ze wilde, hij bleef bij zijn prooi, en grommen en happen kan al helemaal niet), moet een staande hond het wild aanwijzen aan de jager, niet opjagen. Iets wat hij later in de week ook bij de konijnen in het maisveld deed, zonder na te denken gaat hij achter het konijn aan. Komende zondag op de jachttraining maar eens om goede raad vragen en wat oefenen met luisteren naar de baas %%%FOTO1%%% hier lijkt hij rustig te liggen naast zijn musje, maar dat is maar schijn, hij zat vol adrenaline...
Zoals vorige week al geschreven, zijn de baasjes afgelopen weekend weg geweest met vrienden, en is Yron bij Steven en Rik thuis gebleven. Dat was voor de eerste keer dat zowel het baasje (die iedere week een paar dagen weg is) als het vrouwtje niet thuis waren. Toen het baasje vrijdag de baggage in de auto aan het laden was, werd Yron wel wat onrustig, die had in de gaten dat er wat aan het gebeuren was. Na nog wat laatste instructies (met name over het 's morgens op tijd uit bed komen om onze woef uit te laten ) was het wel wat vreemd met vertrekken, maar vond hij dat niet echt erg. Gelukkig was er Rik om mee te spelen!! Bijvoorbeeld het oefenen met apporteren ging bijna perfect! Yron is het hele weekend erg braaf geweest, heeft goed geluisterd, en heeft geen onacceptabele streken uit gehaald. En na een welverdiend en erg gezellig weekend werden het vrouwtje en het baasje dol enthousiast begroet, en zijn geen seconde meer alleen geweest, hij was bij wijze van spreken niet uit de buurt te slaan. Zelfs spelen in de tuin was er niet bij, hij was bij het vrouwtje ofwel bij het baasje te vinden! Samen met het baasje is Yron lekker aan het struinen geweest in de mais- en korenvelden, zodat ze alletwee nogal smerig terug thuis kwamen. Gelukkig deed de zelfreinigende vacht uitstekend zijn werk, en de broek van het baasje is in de wasmachine ook weer helemaal schoon geworden!
Introductie Deze blog gaat over Yron Nynke van de Bezelhonk, onze Drentsche Patrijshond. Met de blog willen we iedereen die geinteresseerd is op de hoogte houden van alle reilen en zeilen rondom Yron. We dateren de blog met regelmaat op, dus kom geregeld eens kijken!
Apporteren alsof hij nog nooit iets anders gedaan had, ook door het hoge gras ging Yron recht op zijn doel af. Blijven, vrij, alles ging goed. Alleen met het verloren zoeken moest het baasje een beetje helpen richting te geven, maar toen Yron eenmaal de dode eend had gezien/geroken in het bosje bracht hij die keurig naar het baasje, en vervolgens ook nog de duif die een eindje verder lag. Stond het baasje daar wel met twee dode vogels in zijn handen.... Maar snel weer afgeven aan de trainer. Toen die vervolgens de vogels klaarlegde voor de volgende, had Yron dat ook gezien, en ging ze direct halen: "niet daar weggooien, die heb ik net voor je gehaald". Dus nog een keer "apport" geroepen en jawel, stond ik weer met een dode slappe eend in mijn handen.
