Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Yron's blog
de belevenissen van een Drentse Patrijshond in Belgie
28-04-2013
1 jaar en 44 weken oud
Afgelopen week was het weliswaar wat koud voor de tijd van het jaar, maar gelukkig heeft het zonnetje veel goedgemaakt. Dan kan je lekker pendelen tussen tuin en woonkamer, en als je dan even wil rusten na alle graaf werkzaamheden, is er zo'n lekkere bank waar je heerlijk languit op kan liggen. Waarom zou je ook op je eigen kussen gaan liggen? "Da's toch pas net nieuw baasje, en daar ga je dan toch niet op met je vuile poten..."
het baasje is serieus aan het overwegen een hondenpoten wasstraat te ontwerpen voor bij de achterdeur
En uiteraard het goede nieuws dat de meeste gaten, die het baasje vorige week heeft dichtgegooid, weer terug open zijn. Maar, gelukkig is het ook af en toe lekker knuffelen in diezelfde bank, zoals hieronder, als het oudste puppie net wakker is, of liever, net uit bed is en nog wakker moet worden. Samen in de bank een smsje sturen is dan zalig om te doen
Ik lig goed zo hoor, je hoeft verder niet meer te bewegen
Op zondag zijn we met Yron naar de Huntingbeurs in Gent gegaan. Die beurs is jaarlijks, en de Belgische Drenten vereniging heeft er een stand samen met JAC Orion, de jachthonden vereniging waar we op jachtcursus gaan.
links ligt Joppe, een drent net iets ouder als Yron, en rechts twee duitse draadharen
De stand kon op redelijk wat belangstelling rekenen, hopelijk nog wat extra leden voor de vereniging!
het vrouwtje mocht even rusten samen met mij
"Het baasje heeft nog een nieuwe riem voor me gekocht, en ik was blij, dat we voorbij die rare vogels waren, want daar werd ik toch wel wat zenuwachtig van." Yron was duidelijk geen fan van de roofvogels, die ook voor de jacht gebruikt worden, zeker niet toen ze ook nog wat herrie gingen maken... Wegwezen was de boodschap van onze onverschrokkene!
Volgende week voor het eerst dit jaar weer jachttraining, we zijn benieuwd hoe het zal gaan. Waarvan volgende week verslag!
Gelukkig is het voorjaar nu echt begonnen, en de natuur is in volle gang om haar achterstand in te halen. Afgelopen week was in huize Weterings ook de paasvakantie weer volledig ten einde gelopen, waar het oudste puppie al een week naar A was, en het baasje druk aan het werk, gingen ook afgelopen week ook het jongste puppie en het vrouwtje weer aan de slag. En dus moest ons woefje weer even wennen aan het vaste dagelijkse stramien. Yron is verder erg gelukkig met het mooie (en warmere) weer, de deur staat normaal open en dus kan hij weer lekker op en neer pendelen tussen binnen en tuin. Na een paar weken geleden een aantal pogingen gedaan te hebben om naar China te komen, is er vreemd genoeg niet verder gegraven in de tuin. Het baasje heeft afgelopen weekend het gras voor het eerst gemaaid, en de gaten dichtgegooid. Yron moest wel gelijk gaan kijken waarom zijn kunstwerken weggehaald werden, maar na een goed gesprek tussen hond en baas bleef het zand voorlopig liggen. Het baasje heeft ook van die vreemde witte korreltjes uitgestrooid, naar lekker zijn die niet...
Vorige week heeft het vrouwtje een nieuwe hoes voor zijn kussen besteld, omdat van het oude de binnenkant helemaal kapot was. En dat nieuwe kussen ligt net zo lekker als het oude: op dit kussen staat mijn naam, dus die gekke poes zal nu wel begrijpen dat het mijn plekkie is, niet het hare !
Nu het voorjaar is aangebroken, zijn de boeren superdruk bezig met het bewerking van hun land. Er worden duizenden kilo's koeienpoep de grond in gewerkt, en her en der worden gewassen gezaaid en/of gepoot. En in die velden mag ons woefje natuurlijk niet. Als het gewas flink is opgekomen kan hij weinig kwaad (en dan loopt hij "netjes" door de voren tussen de planten), maar pas ingezaaid moet nog even niet door hondenpotjes gemasseerd worden, en al die omgeploegde stront is ook niet een goed idee om hem in te laten...
Het baasje had nog een veld ontdekt, dat de boer nog niet omgeploegd had, en dus mocht hij er nog lekker doorheen rausen. springen naar hartelust
Jawel, na 2 weken radiostilte is er eindelijk weer een blog te lezen
Er was de afgelopen weken niet veel te melden, dat het veel te koud was voor de tijd van het jaar wisten de trouwe lezers zelf ook wel, en in het leven van ons woefje is alles lekker doorgekabbeld. Daarnaast was het baasje erg druk voor zijn werk, en heeft hij ook nog een deel van zijn vrije tijd aan de nieuwe website voor de Belgische Drenten vereniging besteed. En hij is ook nog een weekend met het vrouwtje weg geweest, terwijl Yron lekker thuis bij de ander puppies gebleven was. En dus was er bij het baasje niet te veel zin om ook nog achter de computer te gaan zitten om een blog bij elkaar te verzinnen Over die nieuwe site: allemaal even kijken op www.drentschepatrijshonden.be , dat heeft dan als gevolg dat de site wat eerder verschijnt in google, en als tweede zou het baasje het op prijs stellen, om feedback te krijgen op de site (zowel positief, maar zeker ook wat verbeterd kan worden), stuur maar een mail naar henri@drentschepatrijshonden.be !
En nu is de lente echt in het land! Temperaturen die ver boven het vriespunt liggen maken dat de natuur zich met een sneltreinvaart in lente-staat aan veranderen is. Dat heeft ons woefje ook begrepen, en hij is druk bezig gegaan met het onderhouden van het door het baasje zo gekoesterde grasveld: er zijn weer een aantal pogingen gedaan om onze chinese buren met een bezoekje te vereren Als iemand tips heeft hoe te voorkomen dat er gaten gegraven worden, het baasje staat er open voor. Voorlopig maar dichtgooien. Het ergste is nog, dat met het graven er steeds zand verdwijnt... Het gat is steevast niet terug vol te maken.. Hoogstwaarschijnlijk wordt er zand via de vacht richting de stofzuiger van het vrouwtje vervoerd....
Op zaterdag 13 april zijn het vrouwtje en baasje samen met Yron op een achterlijk vroeg tijdstip de auto ingegaan, en richting Barneveld in Nederland gereden. Daar werd een zogenaamde fokdag georganiseerd, en omdat Yron met zijn broer en zussen ruim anderhalf jaar oud zijn, had de fok-commissie van de Nederlandse Drenten vereniging de eigenaren van een aantal nestjes uitgenodigd, om het resultaat van de fok te zien. Er waren in totaal 16 nestjes uitgenodigd, en wij waren in de ochtend aan de buurt. Yron vond het wel een beetje vreemd, normaal, als hij met het baasje en vrouwtje ergens naar toe gaat waar veel van die andere duo-penotti honden zijn, mag hij lekker buiten spelen met al die kamaraadjes, maar nu moest hij mee naar binnen, en ook nog de hele tijd aan de riem blijven..
Deze foto van alle eigenaren bij elkaar om de conclusie van de keurmeester te bespreken staat op de voorpagina van de Nederlandse verenigings site
We waren om te beginnen veel te vroeg aanwezig (had het baasje nog wel een half uurtje langer in bed kunnen liggen, maar ja, beter te vroeg dan te laat). De Nederlandse Drenten vereniging had de dag wel prima en erg professioneel georganiseerd. Er waren 4 zn ringen uitgezet (in iedere ring werd een nest gekeurd), een paar mark kraampjes, en er werd ook ring training gegeven. Nu had het baasje al wel geoefend, tijdens zo'n keuring moeten er namelijk in een sukkeldrafje rondjes gelopen worden, zodat de hond mooi in een draf gaat lopen, voor de keurmeester om de gang van de hond te bekijken, maar natuurlijk gaat Yron daarbij lekker lopen springen: "wat doe je nou baasje, dat doe je anders nooit" . Gelukkig wierp de oefening vruchten af, Yron bleef keurig netjes volgen, ook tijdens de keuring! Voordat we aan de beurt waren, had baasje nog even tijd, om een andere keuring te bekijken, en dus ging Yron netjes meekijken kijk Yron, zo moet je gaan staan!
Bij de fokdag zijn ook de vader en moeder hond belangrijk, uit het geheel van nest en ouders komt namelijk beter naar voor, hoe een bepaalde kombinatie van honden uit de verf is gekomen (misschien hebben fokken en verf niet zo veel met elkaar te maken, maar ja, hopelijk begrijpen jullie de beeldspraak). We hadden al eerder geblogd, dat Yron als twee druppels water op zijn moeder lijkt: Behalve de vlek op zijn snuit heeft Yron vrijwel dezelde kop als Nynky, zelfs het witte hartje op het voorhoofd is hetzelfde
Helaas was vader Floris-Horus ziek thuis gebleven, hij loopt kreupel door een blessure aan zijn achterbeen, en heeft pijn bij het lopen. En een humeurige vaderhond is niet leuk voor het nest (en ook niet voor hemzelf). Eigenaar Joost was er wel met de nodige foto's, en kon hij ook nog genieten van de fraaie nakomelingen van zijn reu.
Voor de meeste honden duurde het wachten tot we aan de beurt waren wel wat lang, maar het gaf de baasje wel de gelegenheid, om alle eigenaardigheiden van hun hond te bespreken. Algemene conclusie was dat de honden wel wat druk zijn, maar over het algemeen wel braaf, en niet te veel ondeugende streken uithalen. We kennen allemaal drenten-eigenaren, die veel meer om handen hebben om hun woefjes in het gareel te houden. Yssy heeft de gewoonte, om altijd overal netjes naast haar vrouwtje Romi te gaan zitten, en als ze dan even weg is, wordt haar stoel netjes warm gehouden: komt ze daar al? Ja daar is ze, nee toch nog niet, ik zal nog maar wat wachten...
In de ring moeten eerst alle honden netjes op een rij, en worden vervolgens een voor een uitgebreid bekeken, en "bevoeld" door de keurmeester. Hier staat het nest op een rij: Moeder Nynke, broer Yaron, Yron, en zussen Yssy, Evy en Sylke
De twee broers waren het wachten danig beu, en gingen in de ring maar rustig liggen: en dus waren de baasjes ook blij met een paar rustige honden, kijk maar eens naar die gezichten
De keurmeester vond het een heel mooi nest, waar Yron van het hele nest nog het meeste tijd nodig heeft om te volgroeien. Evenals de keurmeesteres van de clubmatch vorig jaar vond ook deze keurmeester Yron's snuit (te) lang, en in kombinatie met de lippenpartij een beetje spanielachtig. Hij vond ook dat hij een zachte expressie had, met vriendelijk gedrag. Zijn borstkas is nog wat vlak (die moet breder worden, we zullen onze woef naar de fitness club sturen om wat te werken aan zijn bovenpartij ) Een dierenarts heeft gelijk ook een PRA test gedaan, en die was prima de luxe. PRA is een aangeboren afwijking, die vaker bij Drentsche Patrijshonden aan het voorkomen is, waarbij het netvlies van het oog loskomt. Niks mis mee dus bij ons woefje, hij ziet uitstekend!
Om een uur of twee zijn we weer op weg naar huis gegaan, en omdat we vlak langs Opa en Oma gereden kwamen, zijn we daar nog een bakje koffie gaan drinken. Gezellig!
Zondag leek het wel zomer, het baasje kon in zijn korte mouwen met Yron naar hun "losloopgebied", waar dit keer de boswachter in geen velden of wegen te zien was.. Je kon merken dat Yron het warm had, waar hij normaal langs de plassen loopt (nou ja, min of meer toch), ging hij er nu midden in staan om te wachten op het achterop komende baasje. Op een gegeven moment had hij een beweging gezien in een sloot, en sprong hij er zonder veel nadenken eerst met een grote boog overheen, en vervolgens er middenin: ik had hier toch iets zien bewegen?
of is het daar in die pijp gekropen....
Toen het baasje thuisgekomen in de bank naar de Amstelgoldrace ging kijken, begon het vrouwtje te walgen van de geur die Yron bij zich had. "Henri, heeft Yron ergens onderweg in de mest lopen rollen of zo, hij stinkt een uur in de wind"
"nee hoor vrouwtje, hij is niet in de buurt van mest geweest"
Gelukkig heeft het vrouwtje overal een oplossing voor, en dus bracht een flesje hondenparfum wat verlichting..
In het begin van de week leek het zowaar lente te worden.... Maandag gaf ons een zonnetje, en niet te veel wind. Het baasje heeft vorig jaar een kersenboompje in een pot gezet, en die stond al in volle bloesem. Dus toen hij het zonnetje zag, heeft hij zijn kersenboompje lekker buiten gezet, met een klein beetje hoop dat een vroeg insect op de een of andere manier voor kersen ging zorgen.... En dat vond Yron maar een raar: "wat staat die plant hier nu te doen". Dus dan ga je er maar bij liggen: ik zorg wel dat alle beestjes uit je plant blijven hoor baasje!
Helaas was die ene lentedag alles waar we afgelopen week van mochten genieten, de rest van het week leek het wel herfst en leek het ook nog extra koud door de koude siberische wind. En toen het zondag weer opnieuw begon te sneeuwen was het hele land het er mee eens: moeder natuur doet wat ze wil, ze houdt geen rekening met de wens van velen voor een beetje zon na die lange winter. Yron laat al die winterperikelen niet aan zijn hart komen, hij is vrolijk, weer of geen weer!
Bob heeft de gewoonte, om te drinken uit Yron's drinkbak, en waar Yron toen hij jong was dan steevast die bak helemaal leeg lebberde, laat hij ondertussen Bob gewoon drinken. Hij gaat er zelfs gewoon naast zijn brokken eten: samen delen...
Zondag was het hoogtepunt van het begin van de lente: lag er een centimeter of 10 sneeuw in de tuin Nadat het baasje samen met Yron naar de bakker was gelopen, gingen ze samen met de twee andere puppies de sneeuw van de oprit afruimen. Kwestie van die koffiekoeken er weer af te werken. Yron sprong en speelde met de sneeuw en de sneeuwruimer. Ergens moet hij op iets scherps onder de sneeuw getrapt hebben, want op een gegeven moment zag het baasje allemaal rode stippen in de sneeuw. Toch maar even binnen kijken, waar bleek dat Yron een klein sneetje onder in zijn voetkussentje had. Om te voorkomen dat het hele huis onder de bloedsporen kwam te zitten, hebben het vrouwtje en het baasje er toch maar wat zalf met een verbandje omheen gedaan. wat heb je nu weer met mijn poot gedaan?
Omdat Yron uiteraard direct aan het verband begon te knabbelen, had het vrouwtje het idee, om een oude sok om het verbandje heen te doen. Omdat hij zo braaf was met het verband aanleggen, en ook om hem af te leiden van het verband, kreeg Yron een lekker knaagstokje. En zowaar: het knaagstokje was interessanter dan het verband... mmmm, lekker stokje, lebber, lebber, knaag, knaag
Toen het stokje op was, was de sok en het verband ook binnen no-time van zijn poot af... Nouja, het had er toch een minuut of tien rond gezeten, en zijn poot bloedde gelukkig niet meer. En het verbandje werd na wat aandringen keurig uit de bench naar het baasje geapporteerd! Wat een model hond !!!
Waar het vorige blog nog leek of het lente zou worden, is het afgelopen week weer terug winter geworden. Zoals zovelen, is uw wekelijkse blog schrijver echt toe aan een beetje zon en wat hogere temperaturen. Zo niet ons woefje. Toen dinsdagmorgen een flink pak sneeuw op ons stukje aarde bleek te liggen, was het speeltijd geblazen. Heerlijk zo rondspringen in die witte zooi, happen naar de vlokken die vallen, graven naar je speeljes, en zo voort!
In het verkeer een grote ellende, de mensheid die snakt naar zon, maar misschien moeten we wat leren van ons drentje, die gewoon gelukkig is met de omstandigheden! De weersvoorspellingen voor komende week zijn niet zo van die aard, dat het baasje de vlag zal kunnen uithangen, nog steeds een ijzige wind en temperaturen rondom het vriespunt. BRRRR....
Zoals iedere Drente eigenaar weet, is ons ras voorzien van een behoorlijke hoeveelheid ondeugendheid. Zo-ook ons woefje. Alhoewel, als we de verhalen van andere Drente baasjes horen, valt het bij ons nog wel mee. Bij ons geen doorgebeten stroomkabels of andere destructive activiteiten. Zolang we er bij zijn, kunnen we gerust een cake op de salontafel laten staan, ons woefje zit er alleen verlekkert naar te kijken, maar aankomen niet. Dat gebeurd pas als we allemaal uit de buurt weg zijn...
Maar als je in de keuken aan het werk bent met eten, dan is Yron steevast bij je te vinden. Dus toen het baasje brood aan het snijden was, zat onze apporteer hond klaar om eventueel gevallen stukjes weer terug op tafel te leggen : nou baasje, laat eens een stukje vallen, ik zit er klaar voor, hoor!!!
Zoals de diverse weermannen en -vrouwen vorige week aangekondigd hadden, is afgelopen week de lente eindelijk begonnen, de temperaturen lekker omhoog en volop zon. En dus lekker buitenspeelweer... De fervente bloglezer weet het al: er zijn weer wat nieuwe gaten in het gazon verschenen Omdat zowel het vrouwtje als Rik woensdagmiddag vrij waren, zijn ze lekker met Yron naar het strand gereden. Ons jong veulen vond dat natuurlijk geweldig, lekker springen door het zand, pootje baden, en zo voort. Ook in de strandtent, wachtend op een bakje koffie, vond Yron het allemaal heel interessant.
En wat is er dan leuker om samen met het vrouwtje naar de golven te kijken
of onder tafel jezelf al verlekkeren op al die speelruimte waar je straks inmag
Jammer genoeg was de lente slechts een oprisping van korte duur, aan het eind van de week was het weer nat, bewokt en vochtig. En dus ben je weer veroordeeld om in de bank te gaan liggen wachten tot het beter weer wordt: wat een hondenleven heb ik toch...
Voor volgende week wordt er sneeuw en vorst afgegeven... Bleeuuu....
De sneeuw van vorige week (en nog volop gevallen vorige week zondag tijdens de kauwpollekes wandeling) was gelukkig weer snel verdwenen. Het baasje was maandag morgen wat ziekig en had koorts, en die bleef dus lekker in zijn bedje liggen. Yron mocht bij hoge uitzondering het baasje op de slaapkamer gezelschap houden. En dus duurde het niet lang, voordat hij naast het baasje bovenop het bed lag. Het was niet geheel duidelijk, wie er het hardst gesnurkt heeft, maar Yron vond dat baasjes-nestje wel lekker liggen Voordeel van zo'n hulphond in de buurt was wel, dat het baasje niets te kort kwam: op het commanda 'apport' werd keurig de TV afstandbediening gebracht, of een schone zakdoek! Handig
Verder is er over afgelopen week niet veel te melden, de komende week geven de weermannen allemaal aan, dat de lente er aan gaat komen. Dus we zullen tijdens de wandelingen zorgen dat we een camera bij hebben, om dat lente gevoel samen met Yron vast te leggen!
Afgelopen week is het weer vooral erg koud geweest, althans, er stond een gemene koude wind. De baasjes snakken naar een beetje zon en warmte: het voorjaar mag beginnen! Ook onze katten lopen op zonne-energie, dus toen er aan het begin van de week een winterzonnetje stond, ging Bob op zoek naar een plekje om daar van te genieten. Wat dat prompt een reaktie binnen teweeg bracht: wat ben je daar aan het doen Bob?
Op zondag zijn we meegelopen met de jaarlijkse Kauwpollekes wandeling van de Belgische Drenten vereniging in de Kempen. Zoals altijd bij een verenigings activiteit, was alles weer prima georganiseerd: bedankt iedereen die daar aan mee gehopen heeft! Het was wel slecht weer, toen het vrouwtje zondagmorgen een blik uit het raam wierp lag er al een flinke lading sneeuw. We zijn toch maar vertrokken (we waren toch al vroeg uit bed), met de gedachte dat we terug zouden draaien als het onderweg te slecht werd. Gelukkig viel dat redelijk mee, de Belgische strooidiensten hadden hun werk goed verricht! Eenmaal aangekomen was het natuurlijk een gedoe van jewelste, met zo'n 30 drentjes en al hun baasjes was de tent die het bestuur had opgezet om te schuilen voor de sneeuw snel gevuld. Er waren dit jaar redelijk veel jonge honden, maar ook de oude honden sprongen als jonge veulens toen ze eenmaal los mochten. Eenmaal de riem los, snelden Lando en Yron als een streep naar elkaar toe om de rest van de wandeling onafscheidelijk te blijven.
hier even wachten met het vrouwtje omdat er een drukke weg moest worden overgestoken
Op enig moment had een van de boys iets gezien in de verte, en dus moest er met een groepje naar het eind van het veld gespurt worden. Zijn de baasjes toch maar even blijven wachten, en inderdaad, bij terugkomst liepen alledrie de mannen terug naar waar ze vandaan gekomen waren. Gelukkig zaten de oren nog niet vol met sneeuw, en kwamen de drie musketiers keurig verslag bij hun baasje uitbrengen. zoek de drent
Traditie bij de Drenten wandelingen is een versnapering halverwege de tocht. Ook dit jaar werd er weer zelf gemaakte citroen jenever geserveerd (die Yron ook erg lekker vindt), en was er nog wat cake van de ontvangst eerder over. Nu weten drentjes die feilloos te ruiken, maar dat weten de mensen van het bestuur ook. Waar ze vorig jaar de cake zo van tafel jatten, zat die dit jaar in een plastic bak. Gelukkig kregen de meeste woefjes wel een stukje van hun baasje waar is die cake nou?
Terwijl de baasje van de versnaperingen genoten, moesten de Drentjes de omgeving natuurlijk verkennen. Hier komen vier mannen (de trouwe bloglezer haalt Yron er zo uit) uit de bosjes waar ze ongetwijfeld alle 4 over het zelfde bosje en takje hun luchtje hadden achtergelaten.
Na de wandeling had het bestuur een frietkot georganiseerd, waar de baasjes lekker van genoten hebben. Na het eten werd gelijk de jaarlijkse algemene leden vergadering gehouden. Ons woefje lag ondertussen lekker achter in de auto, warm in zijn hondenmand. Hij heeft een uur of 3 liggen maffen, en vervolgens onderweg naar huis (> 1 uur) nog meer. Wellicht was hij toch wel moe van die 8 kilometer rennen....
De temperaturen zijn wat omhoog gegaan afgelopen week, en zo ook de hoeveelheid modder in het veld... We verwachten een dezer dagen een klacht van de boer dat er teveel grond van zijn veld verdwijnt Na een van de wandelingen (waar hij overigens heel goed geluisterd naar en getraind heeft met het vrouwtje) was Yron zo vuil, dat het vrouwtje bij thuiskomst ons vetzakske eerst gewassen heeft voordat hij binnen mocht. Die bak met water en natte handdoek (ze had wel warm water gepakt om het arme ventje niet te veel kou te laten lijden...) was wel erg interessant, maar hij liet het toch redelijk toe. De gebruikelijke grieks-romeinse worsteling bleef redelijk achterwege. En het vrouwtje had zo gedacht: beter een doornatte hond in huis dan een natte en vuile! En de broek van het vrouwtje moest na het werk in het veld toch in de was, dus dat beetje nattigheid dat ze opliep tijdens het worstelen kon er ook nog wel bij.
Nou is een lekkere bak soep na het wandelen bij vriesweer erg lekker, maar ook als het iets warmer is, smaakt erwtensoep heerlijk. En ons vuilnisbakje vind zo'n soepje ook niet te versmaden: lebber, lebber, smek, smek, krijg ik nog een beetje als ik dit netjes opeet?
Op de markt had het vrouwtje deze week allerlei lekkers meegebracht, waaronder een verse ananas. Nu is Yron gek op fruit (steenvruchten krijgt hij niet want dat is niet goed voor woefjes), en dus kreeg hij ook een paar stukjes. Daar werd eerst eens aan gesnuffeld, en een stukje mee in de bench genomen om het wat nader te bekijken, maar toen hij het ophad, stond hij als de wiedeweerga weer bij zijn bak om de rest op te eten. mmmm, lekker zeg die gele blokjes, daar lust ik wel pap van
Toen het baasje samen met Rik in de bank naar de computer van Rik zat te kijken, moest ons Drents nieuwschierighondje daar natuurlijk meer van weten: "wat zijn jullie daar aan het doen?" En toen hij de mogelijkheid zag, kroop hij mooi tussenin om te kijken wat er op dat kastje te zien was. Helaas was hij al uitgekeken op het scherm voordat het vrouwtje met het fototoestel aan kwam, en was hij lekker aan het knuffelen met Rik. Maar ook een leuke foto.
Vorige zondag was de site van bloggen.be niet bereikbaar, en de rest van
de week was het baasje druk druk druk... Daarom deze week een extra lange blog
met foto's van twee weken
Ons woefje heeft een beetje wisselend plezier gehad aan het slechte weer van de afgelopen weken. Waar de sneeuw verdwenen was, vroor het nog wel, en dus was het soms spekglad tijdens het uitlaten. Nu staat ons woefje met 4 poten met nagels eraan wat steviger op glibberige ondergronden dan de baasjes met hun twee benen, zeker als ons woefje iets ziet en er dus naartoe wil, maar door de riem wordt tegengehouden. Gelukkig zijn er nog geen genante situaties ontstaan . Zoals gezegd gaf het weer wat wisselend plezier, omdat het met regelmatig te slecht weer was om de dagelijkse lange wandeling te doen. Gelukkig blijft de tuin dan een leuke speelplaats. hmmmm, er zit nog ijs in mijn drinkbak, nou hou ik niet van warm water drinken, maar zoveel ijs drinkt niet zo lekker
Dat ons woefje, als hij alleen thuis is, erg graag in de bank ligt te slapen weten de trouwe blog-lezers al wel, maar vorige week was zijn houding er helemaal over, hij had zelfs een bijpassend kussentje bijgezocht om met zijn kop op te liggen: die katten mogen daar toch ook op liggen, dan ik toch ook?
Nog een geluk dat die kussentjes heel blijven, het vrouwtje moet er alleen regelmatig het kwijl afwassen. Let ook even op het zand rechts naast hem.... Tegenwoordig moeten we steevast de bank schoonmaken voordat we er in kunnen zitten
Na de wandeling gaat ons woefje meestal een uurtje liggen maffen ("niet om uit te rusten hoor, ik ben niet moe van zo een wandelingtje van een uur of zo, maar zo gaat het zand het snelst uit mijn vacht"). Op een keer lag hij wat dicht op het randje van zijn kussen, en dus schoof hij er mooi naast: gewoon verder slapen is de boodschap....
Als Yron iets wil hebben maar er niet bij kan (zijn bal midden onder de bank bijvoorbeeld), gaat hij staan piepen, en als je dan vraagt: "wat is er dan?", wijst hij het nog net niet met zijn poot aan, maar hij geeft wel aan waar je moet zijn om hem te helpen. Een hele tijd geleden had Mieke de gewoonte om op zijn kussen in de kamer te gaan liggen, en toen wist hij niet wat hij moest doen om haar ervanaf te krijgen. Vorige week heeft het vrouwtje een lekker zacht nieuw kleed gekocht voor in zijn bench, en 's avonds stond hij dringend voor zijn bench te piepen en blaffen: mevrouw wilde het kussen ook even testen, en het is goedgekeurd: lekker zacht! (overigens, Mieke heeft op een foto steevast haar ogen dicht, zo ook nu.)
De jachttrainingen komen weer dichterbij, dus de baasjes zijn zaterdag met z'n tweeen eens uitgebreid gaan oefenen met apporteren. Het was wel wat modderig in het veld ('s morgens lag er nog wat sneeuw, wat later is gaan smelten), maar dat mocht de pret niet drukken. Terwijl het baasje met zijn kamera druk bezig was, heeft het vrouwje het voortouw in de training genomen. En dat ging heel erg goed. Tot grote verbazing van het baasje bleef Yron keurig zitten terwijl het vrouwtje door het veld liep om de apport te verstoppen. Hij bleef zelfs zitten totdat ze naast hem stond en 'zoek apport" zei.
volle focus op het vrouwtje die een eindje verderop stond te wachten op de apport
Ons woefje bleef vol plezier de apport keer op keer terugbrengen, hij kreeg er maar geen genoeg van. Zelfs toen het baasje een heel eind verop de apport weggooide, kwam Yron hem halen en bracht hem terug naar het vrouwtje.
hier is hij weer hoor, ik heb hem gevonden!
Toen de apporten verstopt werden tussen wat resten mais (en niet te zien op de foto, maar er lagen ook iets van kalebassen of zo tussen), moest er wat langer gezocht worden, en zijn neus is wel groot, maar veel werd die nog niet gebruikt (hij zoekt met name op zicht), dus dan duurde het wat langer. tadaaa, ik heb hem weer (jammer dat het baasje hem niet in die mesthoop daar op de achtergrond heeft verstopt, daar had ik best wel eens in willen rausen)
Hier heeft hij zijn apport net terug gebracht, en was nog in volle aandacht voor het vrouwtje (en of er misschien nog een snoepje of zoiets aan kwam):
Op de weg terug naar huis, liepen we over een pad dat uit de zon was gebleven door de hoge haag ernaast, en daar lag dus nog een beetje sneeuw. Tijdens het rennen en vliegen kijgt Yron steeds om of we er nog aankomen, en toen kon het baasje snel een mooi plaatje schieten: waarom lopen jullie zo langzaam, ik moet steeds wachten!
Gelukkig was ons Drents modderhondje nog goed te onderscheiden van de achtergrond. Na thuiskomst heeft het vrouwtje de meeste modder kunnen afvegen, de rest is op en naast het bekende kussen in de woonkamer beland...
Komende week vakantie, en hopelijk over nog meer avonturen van ons woefje te berichten!
Afgelopen week had het baasje opnieuw zijn foto camera niet beneden liggen, en als resultaat is er afgelopen week geen foto materiaal geproduceerd. Het baasje heeft, tegen de zin van het vrouwtje, zijn machien nu toch maar weer kant en klaar gelegd, hopelijk volgende week wel weer foto's voor bij de blog.
Het koude weer en alle sneeuw heeft geresulteerd in wat minder beweging dan normaal voor ons woefje. Aan het eind van de straat ligt een maisveld (nou ja, stoppelveld, de mais is natuurlijk gerooid, maar de boer heeft het veld niet omgeploegd), en normaal gaat het baasje daar niet met Yron in, omdat het redelijk dicht bij de huizen en straten ligt (en hij dus bang is dat ons eigenwijsje de straat op vliegt omdat hij een andere hond of zo ziet). Afgelopen week is het baasje toch maar dat stoppelveld in gelopen, en Yron even lekker laten rennen. Op een gegeven moment had hij een haas ontdekt, en ging daar in volle snelheid achteraan. Gelukkig ging de haas richting het bos en niet de straat op. Na wat geroep (en steeds denkt het baasje dan: "weer mijn fluitje vergeten") komt Yron toch wel snel weer terug om in een keurige "zit-voor" te eindigen. We hebben geprobeerd om hem zo min mogelijk door de pekel te laten lopen, en dat al zeker niet te laten eten. Wat makkelijker gezegd is dan gedaan.... Thuis steeds maar goed zijn poten pekelvrij gemaakt met een handdoek (wat dan weer een potje romeins worstelen dreigende te worden).
Gelukkig is zijn eetlust weer terug gekeerd, en de oude vertrouwde farmfood brokken gaan er weer in als koek. Het baasje heeft eens in de oude bloggen terug zitten zoeken (toch wel gemakkelijk zo'n online archief) en ongeveer een half jaar geleden had hij hetzelfde gedrag. Toch die loopse teef? Klopt niet helemaal met de verhoging die de veearts vorige week had geconstateerd. Toch iets verkeerd gegeten in het veld, want daar zijn we immers nu een week niet geweest? Het zal wel gissen blijven.
Met de verjaardag van het vrouwtje kwam er veel visite over de vloer, en die moesten natuurlijk allemaal uitgebreid begroet worden, cq besprongen worden. En natuurlijk staat er dan van allerlei lekkers op tafel, dus we moesten ons woefje extra in de gaten houden om te zorgen dat de worst door de gasten kon worden opgegeten, en niet in de buik van ons drentje verdween.
Toen het baasje zondag ochtend met Yron ging wandelen, was de sneeuw al voor een flink deel veranderd in vieze prut, en was het guur met wind en regen. Zowel baas als hond kwamen drijfnat thuis. Dan kan het maar beter flink vriezen... Als klap op de vuurpijl is Yron ook lekker de achtertuin gaan inspecteren nadat er al dat witte spul in gelegen had, en dus was het vrouwtje blij: haar huis weer ouderwets vol met modder. Dat zal de komende week nog wel vaker gebeuren...
Opnieuw had ons woefje deze week geen zin in zijn brokken. In een poging om hem wat meer te laten eten had het vrouwtje al andere brokken gekocht, maar meneer staat met zijn neus boven zijn bak en draait weer weg. Vers vlees of pens daarintegen gaat er wel goed in. Misschien toch een loopse teef in de buurt? Omdat het toch maar lang bleef duren, is het baasje toch maar even naar de dierenarts gegaan, en die vond niets bijzonders. Wel had hij wat verhoging (39 of zo), er zit dus iets in de weg, maar wat, dat is niet duidelijk. Zijn ontlasting goed in de gaten houden, en terug komen als hij minder levendig wordt.
Over levendigheid hadden we afgelopen week niet te klagen, er viel volop sneeuw in Belgenland, en dus was het buiten spelen geblazen! Met een frisbee is het leuk apporteren, zeker als dat ding ook nog eens onder de sneeuw verdwijnt. gooi dat ding dan!
Zeker ook kijken naar het filmje (zie de link onderaan dit bericht), en zoals altijd: dat duurt even om dat te laden!
En als dan het baasje sneeuw gaat ruimen, moet je hem natuurlijk goed meehelpen. Vanwege zijn "eetgedrag" proberen we hem zo weinig mogelijk sneeuw te laten eten (en zeker niet als het geen verse sneeuw is), maarja, er is toch wel wat mee naar binnen gegaan...
ik gooi het wel verder opzij hoor, geef maar aan!
waar moet ik nu helpen?
De polystyreenbolletjes van de het kussen dat we in de kamer hebben liggen voor Yron waren wat ver ingedeukt (hij lag zowat op de grond, en met dat koude weer is dat geen pretje), dus het baasje had van de week een paar zakken nieuwe bolletjes gekocht om het kussen bij te vullen. En lekker dat dat weer ligt nu, hij ligt gewoon als een koning op zijn kussen! en zeker als er ook nog mijn vetbedje bij mag ben ik helemaal in mijn sas
Afgelopen week is ons woefje een paar dagen niet helemaal lekker geweest. Of hij in het veld iets gegeten had wat niet goed op de maag lag, het lag aan de jaarlijkse inenting die hij vorige week heeft gehad, of last had van "heimwee", omdat het baasje na de vakantie weer een paar dagen in het buitenland vertoefde voor zijn werk, we weten het niet. Een beetje lamlendig en niet te actief, en ook niet goed eten, in ieder geval niet als het om brokken ging.
Lekkere dingen gingen er nog wel goed in, en die zou hij zelfs van de aanrecht afjatten. Dus toen het vrouwtje van de week met het koken wat gehakt gemorst had, en dat lag nog op de kookplaat, was hij zo slim om het daarvanaf te likken: "die kat mag toch ook op het aanrecht, dan ik ook"
Toch maar even afleren, hij zou zijn tong nog verbranden aan de nog warme halogeen plaat, of een pan ervanaf trekken....
Het weer is wat droger geweest, en dus is Yron wat meer in het veld geweest. Om de een of andere reden is er ergens een stukje met mais blijven staan, en dat is ideaal om in rond te snuffelen. En als je er dan naast loopt onderwege naar het baasje, en er ritselt wat, dan vergeet je vervolgens volledig om je opdracht voor het baasje uit te voeren... onderweg naar een "zit-voor" "daar ritselt wat...." " en weg is Yron
Zoals al eerder geschreven toen het vrouwtje ziek was, voelt ons woefje feilloos aan als je niet lekker bent. Dus toen deze week Rik wat ziekjes op de bank lag, werd hij direct getroost. Of die trappelende poten nu echt prettig waren voor de buikpijn, volgens Rik niet echt, maar dat werd dan weer goedgemaakt door de lekkere knuffel:
Tijdens het bezoek aan de dierenarts, waar overigens alles verder goed was, ons woefje weegt 32 kg en is goed gezond, wees de dierenarts op het begin van wat tandsteen op een van de kiezen. En dus had het vrouwtje een (kinder) tandenborstel gekocht, met kinder tandpasta (gewone tandpasta bevat te veel fluoride) die naar aardbeien smaakt, en zijn we begonnen met dagelijks tandenpoetsen, of liever tanden-worstelen. "wat moet je nou met dat gekke ding in mijn bek, kan ik daar op bijten"
Hier is weer de wekelijkse zondagavond update over het leven van Yron. Allereerst: namens Yron aan alle lezers een heel gelukkig nieuwjaar, dat jullie maar veel botten mogen opgraven en lekker kunnen spelen. Hier alszovast drie dikke likken
De tweede kerstvakantie week was het weer gelukkig iets minder nat (alhoewel, er voor oudjaar nog behoorlijk wat water gevallen, maar het leek toch wat minder). Voor Yron was het ook vakantie: hij ging zich 's morgens steeds later melden, soms pas na 9 uur! Met als gevolg dat hij een paar goed uitgeslapen baasjes kon bespringen als ze eenmaal naar beneden kwamen!
Met Yron in het veld leek meer op een water- of beter modder ballet. Nu vind ons woefje het niet echt erg om door de modder heen te springen, hij is niet echt ongerust dat zijn haar vuil wordt. Om de een of andere reden gaat hij er niet in liggen rollen, ofwel is het te koud, ofwel houd hij rekening met het verzoek van het vrouwtje om wat minder zand mee het huis in te slepen (het baasje denkt dat het te koud is om je vacht helemaal nat te maken...)
Op ons vaste losloop plekkie stonden nog flink wat plassen, waar Yron op een gegeven moment erg aandachtig in ging staan kijken.
"volgens mij zit hier vis baasje"
"kijk maar, hier zwemt er een!"
"taadaa, een makreel!!! oooh nee, het is een lege maiskolf "
Op een stuk van het land staan nog suikerbieten, wellicht omdat de boer het veld niet opkan met zijn machine. Wat natuurlijk voor de boer niet leuk is, maar Yron vind het niet echt erg. Tussen die suikerbieten kan hij lekker snuffelen, en is het heerlijk om naar je apporten te zoeken. Als we net in het veld zijn, apporteerd Yron volledig op zicht, en gaat hij als een razende roeland heen en weer. Als hij wat moe wordt, gaat hij rustiger lopen en met zijn neus naar beneden op zoek naar de apporten.
zoek de hond in het bietenveld
Ja, gevonden! "wat ben je toch steeds met dat rare kastje voor je oog aan het doen baasje, gooi liever de apport!' (waarop de lens schoongemaakt moest worden...)
Oudjaar is ook vuurwerk. In de regio waar wij wonen wordt weinig vuurwerk afgestoken, en dan alleen nog op oudejaarsavond, en voornamelijk siervuurwerk. In Belgie weinig met rugzakken vol rotjes rondlopende pubers die dagen bezig zijn met hun zakgeld andere mensen te irriteren. Nu is ons woefje een jachthond, en zou hij gewend moeten zijn aan schoten, maar zoveel hebben we daar ook niet op geoefend. Dus toen op straat iemand met vuurwerk bezig was, reageerde ons woefje gelijk, en ging kijken wat er aan de hand was: "doe dat rolluik eens omhoog, dan kan ik zien wat er gebeurd buiten"
Op nieuwjaarsdag wordt er met het baasjes familie altijd een nieuwjaarsborrel gedronken, en Yron moest in de auto wachten. En toen was hij blij dat het baasje kwam om hem uit te laten. Die blijdschap veranderde snel toen er een straatje verder een aantal kinderen nog met rotjes bezig waren, met zijn staart tussen de benen trok hij het baasje zowat omver. Gelukkig hadden de pubers het benul om even te wachten todat we de hoek weer om waren. Maar Yron wilde toch maar al te graag terug in de auto, terug naar zijn veilige nestje.
Het oudste puppie is al op zaterdag avond vertrokken naar zijn kot in A (maandag eerste examen), en zondagochtend heeft Yron een heel eind lopen zoeken: "er ontbreekt er een aan de ontbijttafel vrouwtje, ik zal hem wel wakker gaan maken". Pas toen hij boven was gaan kijken of hij er echt niet meer was, stopte hij met zoeken. Dat gaat nog wat worden, komende week weer alles in het normale patroon...
Overigens, de jager heeft nog niet gebeld, als hij eind van de week nog geen kontakt heeft opgenomen, heeft het baasje beloofd dat hij hem zou bellen. Volgende week wellicht een verslag over echte apporteer werk!
De eerste week van de kerstvakantie was voor Yron een groot feest: alle vier de gezinsleden waren thuis om aandacht aan hem te geven! Mooi hoe hij persoon tot persoon afgaat voor een knuffel en dan weer geheel tevreden op zijn kussen gaat liggen
Helaas bleef het slechte regenweer maar aanhouden... Op kerstdag waren we in Zeeuwenland om kerst te vieren bij de moeder van het vrouwtje. Precies tussen twee buien door is het baasje met Yron naar het strand gegaan, waar ons Drentje zich zo'n drie kwartier heeft uitgeleefd samen met een paar andere honden. Net weer terug bij de auto ging het weer regenen Gelukkig waren die paar kwartieren wel voldoende om ons woefje wat rustig te houden tijdens het diner!
Gelukkig was het zaterdag bijna de hele dag droog. En dus had het baasje toch maar zijn laarzen aangetrokken, om met Yron te gaan apporteren in het veld. Als een jong veulen dat lang op stal heeft gestaan ging Yron helemaal los toen hij het veld in mocht.
helaas is deze foto niet scherp, maar hij laat wel zien hoe ons jong veulen rondspringt (regelmatig met vier poten tegelijk van de grond)
Na de overvloedige regenval van de afgelopen weken lag het veld er natuurlijk erg nat bij. En dus zag ons Drentje er binnen no-time niet meer uit. Gelukkig had hij nog wel het besef om niet in de modder te gaan liggen rollen. Na een tijdje flink rennen en vliegen werd ons Drentje wat rustiger, en ging hij wat meer zijn neus gebruiken om in de velden rondom het paadje lekker te snuffelen.
voor deze foto met mooie lucht moest het baasje wel wat lang wachten, maar ergens in het staat ook ons woefje erop!
Een eind op weg kwam ons de boswachter achterop gereden. Of ik wel wist dat honden in Vlaanderen altijd aangelijnd moeten lopen. Gelukkig was de bijzonder vriendelijk man ook een hondenvriend, en had hij al gezien dat ons drentje goed naar het baasje luistert. De boswachter legde uit dat sommige velden zijn ingezaaid om het wild wat van schuilplaats te voorzien, en dat hij het daarom niet zo'n goed idee vond dat een (jacht)hond door die velden aan het struinen was. Het geanimeerde gesprek ging al snel over het wild beheer, en toen het baasje vertelde over de jachttraining die we afgelopen voorjaar/zomer hebben gedaan, vroeg de boswachter of we niet een keer mee wilden gaan jagen, ze komen nog een voorjager met hond tekort. We hebben telefoonnummers uitgewisseld, en zullen een van de komende weken wel eens mee kunnen gaan. Kijken of ons woefje alles wat hij geleerd heeft in de praktijk kan brengen.
het lijkt wel een najaarszonnetje, maar het is toch al echt winter!
na een uur of twee waren we weer terug thuis, en is ons woefje lekker gaan liggen. Maar eerst een lekkere snack verorberen! lekker stickje baasje, die kruimels eet ik ook nog wel op hoor!
Na een uurtje slapen heeft het vrouwtje de bezem tevoorschijn gehaald, immers: yron's vacht was weer mooi wit
Afgelopen week is een drukke week geweest voor de hele familie, en was het ook nog eens takke slecht weer (maar dat hadden jullie vast zelf ook al ondervonden ). Omdat de velden in de omgeving nu ook wel erg nat aan het worden zijn (er is zelfs overstromingsalarm afgegeven in verschillende omliggende dorpen), hebben we de afgelopen week niet veel geoefend met Yron, maar is hij alleen maar "gewoon" uitgelaten. Gelukkig heeft het vrouwtje daar wel een binnenhuis oplossing voor, Yron vind het geweldig om stukjes kaas op te sporen door het hele huis.
Met regen uitlaten vind Yron helemaal geen probleem, alleen als het hard waait vind hij het absoluut niet leuk als de wind van achter komt. Op zich wel handig om te weten, mocht hij dus eens kwijt lopen, zal hij zeker niet met de wind meelopen, maar er tegenin. Met hij wel kwijt lopen als het hard waait.... Eenmaal terug thuis, moet hij afgedroogd worden, en dat is duidelijk niet zijn hobby. Ondanks dat hij het commando "sta" wel goed kent, als het baasje bezig is met die handdoek moet je dat commando niet te letterlijk opvolgen. Zijn voorpoten afdrogen vind hij dan nog wel ok, zijn achterpoten daarin tegen is een halve wedstrijd vrij romeins worstelen.
Voordeel van al dat slechte weer is wel dat de haard extra vaak brand, en daar kan je lekker voor gaan liggen: %%%FOTO1%%% lekker warm zo, droogt je vacht extra snel
Op zondag zijn we voor de eerste keer deze vakantie richting Nederland getrokken, om kerst te vieren bij de ouders van het baasje. Het was wel wat regenachtig, maar ze wonen vlak bij een mooi bos (waar het baasje overigens als klein jongetje heel veel hutten in heeft gebouwd), dat een stuk honden losloop gebied heeft. En dus waren we extra vroeg vertrokken, zodat ons Drentje eerst wat kon gaan rausen met het baasje, terwijl het vrouwtje nog wat boodschappen ging doen. En rausen heeft hij gedaan. Na alle regen was het in het bos natuurlijk een grote modderbende, en daar werd hartelijk in gespeeld, zeker toen we een lichtbruine labrador pup tegen kwamen. Na een tijdje was dat hondje was meer zwart/donkerbruin dan lichtbruin, maarja, dat was niet het baasje zijn probleem.... Gelukkig konden Yron en baasje eerst nog een flink stuk door het dorp lopen, zodat de meeste modder uit zijn vacht was verdwenen. Na het potje romeins worstelen met de handdoek was hij weer redelijk schoon, en de rest van de modder heeft oma maandagochtend uit haar huis verwijderd!
Oeioei, afgelopen week geen foto's van ons woefje gemaakt, dat gebeurd ons niet vaak!
Het is ook een kalm weekje geweest, met een braaf en aanhankelijk Drentje. Een paar dagen "is 'm nie z'n eige" geweest, zijn bak werd niet leeg gegeten en ons woefje was wat lusteloos. Hij had eerder in de week een ontwormingskuur gehad, misschien dat dat er wat mee te maken gehad. Of misschien lagen de spaanse sloffen van Rik toch wat zwaar op de maag. Daarvan had hij er dinsdag 1 mooi in stukken weten te krijgen. Gelukkig was het aan het eind van de week helemaal weer over, en ging ons Drentje weer als een jong veulentje te keer. Zeker toen het baasje met hem in het drassige veld ging oefenen met apporteren: feest! Ook toen we thuiskwamen....
Overigens, we hebben nu bewijs: behalve appels, vindt Yron ook mandarijnen heel erg lekker, hij zou ze met schil en al opeten!
Nog een week voor de kerstvakantie begint. Dus volgende week zeker meer te melden voor de zondagavond blog!
Hier weer het wekelijkse zondagavond verslag over de belevenissen van ons Drents Bengeltje.
Nadat ons woefje twee weken terug de bankkussens nogal van vorm veranderd had, had het vrouwtje bij die grote blauwe doos een heel stel nieuwe gekocht. Ziet er weer keurig uit. Uit voorzorg leggen we ze nog wel buiten bereik als we niet thuis zijn. Na de slooppartij van de vorige serie kussens kan een mens immers niet voorzichtig genoeg zijn. Gelukkig heeft ons woefje sindsdien nog niets kapot gemaakt.
Echter, we hadden al een tijdje het vermoeden, dat ons woefje de sofa ook wel lekker vond liggen, maar hem daar nog niet op betrapt. Hij weet heel goed, dat hij daar niet in mag. Maar toen het vrouwtje afgelopen week een keer terug kwam van haar werk, was onze woef in diepe rust... even lekker uitrekken
Ook een prima waakhond dus, het vrouwtje kon gewoon voor het raam een paar foto's maken voordat meneer in de gaten had dat er iemand voor het raam naar binnen stond te gluren...
We weten ondertussen ook, waarom hij in de bank gaat liggen: zijn eigen kussen wordt steevast in gebruik genomen door een ander beest! Het is natuurlijk afgelopen week een flink stuk kouder geworden, en daardoor is onze "buiten"-poes Mieke veel meer binnen te vinden. Schijnbaar is in de sneeuw slapen zelfs haar te veel. En dat lekkere hondenkleed is natuurlijk ook heel geschikt voor een poes op zoek naar warmte. En aangezien deze dame de baas is, moet Yron op zoek naar elders om te slapen. En schijnbaar waren de plavuizen te koud en was die bank te verleidelijk. Hij wil echter toch ook wel graag op zijn eigen kussentje liggen... "misschien kan ik er bij gaan liggen, als ik voorzichtig ben zal ze misschien niet gaan blazen. Maarja, als ik op mijn kussen stap met mijn poten, ritselt dat, en dat vind ze niet leuk" help me dan, jaag dat beest 'ns van mijn kussen
Zoals de meeste honden, heeft Yron afgelopen week heerlijk gespeeld in de sneeuw! Uitlaten was dan natuurlijk wel wat moeilijk, met zo'n trekkende drent die achter een sneeuwvlok aanwil terwijl je zelf niet zo stabiel staat. Dan maar los mee, en hopen dat er geen politie rond het uitlaat gebied ter uitkijk staat... Het baasje heeft nog even overwogen om ski's onder te binden en Yron als Drentse Sledehond te laten fungeren, maar dat heeft hij nog maar niet gedaan. sneeuw likken van mijn bal is toch wel heel erg lekker
Gedurende het weekend hadden de baasjes bezoek van een nicht van het vrouwtje die in Australie woont en momenteel in Europa overal op familiebezoek gaat. Die nicht was gelijk verliefd was op ons Drents Engeltjeshond, en wilde graag met hem gaan wandelen. Gelukkig vond Yron het helemaal niet erg om uitgelaten te worden met commando's in het engels. Trouwe bloglezers weten dat ons woefje ook tjechisch verstaat, zou ons woefje behalve een jachtknobbel ook een talenknobbel hebben? Nu klinkt "apport!" in het engels bijna hetzelfde als in het nederlands, en hoogstwaarschijnlijk heeft ons woefje geen enkel kommando nodig als het gaat om een dummie terug te brengen bij het baasje.
De afgelopen week heeft ons woefje voor Drentsch Jatmooshondje geoefend. Voorheen waren alle spullen die op tafel of de aanrecht waren wel veilig voor zijn onderzoekdrang, maar ondertussen weet meneer uitstekend hoe hij spullen van de tafel af moet halen Diverse zaken hebben we de afgelopen week op plaatsen gevonden waar ze een uur eerder niet lagen, maar het mooiste was nog wel een pak met tucjes, die op wonderbaarlijke wijze vanaf de keukentafel in een hondenmaag terecht zijn gekomen. Het papiertje was vast niet lekker, want dat lag keurig naast de vuilnisbak. Hebben wij toch maar mooi een welopgevoedde hond! jammer genoeg kan hij de klep van de bak niet bedienen, anders had hij het papiertje gelijk erin kunnen gooien...
Terwijl het baasje zaterdagmorgen met zijn bladblazer in de tuin aan het spelen was (en een hart werkende hond de blaadjes weer vakkundig terug door de tuin heen verspreidde), was het vrouwtje boodschappen gaan doen. En als die dan terug thuiskomt, moet er natuurlijk begroet worden alsof ze een hele week weg was geweest. Het vrouwtje had appeltjes gekocht, en met het uitladen van de auto viel er eentje uit het doosje. Yron ging het keurig apporteren, en bracht het bij het vrouwtje terug. Als beloning kreeg hij het appeltje om op te eten. Nadat hij een tijdje met dat vreemde ding in zijn bek had rondgelopen is hij maar op zijn kussen gaan liggen om het ding eens wat beter te bekijken. Het was nogal een harde appel, en ons woefje snapte niet dat hij het op kon eten. Pas nadat Rik er verschillende stukken van gemaakt had, ging het ding in notime naar binnen! wat moet ik hier nu weer mee
Seppe wilde altijd geweldig graag met Tinka spelen, en dat is voor Yron niet anders. Toen het baasje zondag met Yron richting de velden trok, kwamen we zowel Tinka als Kikki tegen, die juist ook werden uitgelaten. Tinka en Kikki zijn allebei golden retreiver meisjes, en ze wilden wel spelen met ons Drentje. En dus hebben die drie woefjes een kwartiertje geravot. Tinka wilde duidelijk minder spelen dan Kikki (die is ook wat jonger), en na een tijdje hardlopen ging ze een eindje verder lekker snuffelen, terwijl die andere 2 door speelden. tikkie, jij bent hem!
Eenmaal in het veld aangekomen, mocht Yron lekker door de modder baggeren. Even verder kwamen we een stel jagers tegen, die de Impdese velden van wat hazen wilden ontdoen. Het baasje heeft even staan praten met een van de jagers, en na verzekerd te zijn dat er verderop niets verstoord kon worden voor hen door een drents spring in het veldje zijn we weer doorgegaan. Is het baasje helemaal vergeten te vragen of hij en Yron eens keer mee kunnen gaan als er gejaagd wordt.... Toch maar eens een keer bellen of we mee mogen om de geschoten hazen te apporteren. bijna niet vuil, terwijl hij keurig op de paden is gebleven...
Bijna terug thuis zag het baasje een grote plas in het veld, en heeft hij de apport eroverheen gegooid. Nadat ons Drentje eerst gekeken had of hij echt niet om die plas heen kon ("nee, hierlangs niet, dat hek staat in de weg, hierlangs ook niet, ook al een hek, nou dan toch maar door die plas"), ging hij voorzichtig het water in. Toen hij ontdekte dat het water maar een cm of 15-20 diep was, kwam hij met apport in volle snelheid terug naar het baasje. Na een paar keer apporteren door de plas heen, was zijn onderkant weer mooi moddervrij! Het vrouwtje was blij toen we thuis kwamen, een modder in de huiskamer! wat ben je aan het doen met dat rare kastje, gooi maar weg dan apporteer ik het wel terug!
Komende week wordt er slecht en koud weer afgegeven. Er is afgelopen week niet genoeg sneeuw gevallen om een leuke kerstkaart foto te maken, hopelijk lukt dat de komende week wel!
Het herfst achtige weer van de afgelopen week heeft de voortuin omgeschapen in een waar speelparadijs. De bomen zijn in sneltreinvaart hun bladeren kwijt aan het raken, en het is natuurlijk enorm leuk om daar doorheen te rausen. En als het vrouwtje dan tussen de blaadjes ook nog wat snoepjes verstopt, kan je naar hartelust zoeken en snuffelen om dat lekkers te vinden. Een mens zou voor minder zijn bladblazer in het tuinhuis laten staan, zoveel plezier had ons woefje met die bladerenberg.
Het herfstweer heeft ook wat nadelen... Toen het baasje afgelopen week met Yron de velden was ingetrokken, kwam Yron als geheel bruine hond terug: het wit van zijn vacht was wonderbaarlijk van kleur veranderd! Gelukkig was dat een uurtje later opgelost, en was het wit weer terug. Gelukkig maar! Begreep het baasje toch niet waarom het vrouwtje direct met de stofzuiger aan de slag ging toen ze van haar werk thuis kwam
Woensdag ochtend vond het vrouwtje dat haar haar een onderhoudsbeurt nodig had. Zoals de trouwe lezers weten, laten we tegenwoordig de benchdeur open, hij had immers nog nooit wat kapot gemaakt. Inderdaad, had....
Met grote onschuldige ogen werd het vrouwtje aangekeken toen ze terug thuis kwam. Hij had toch alleen maar lekker gespeeld? en had je vorige week niet gezegd dat je een ander kleurtje in de bank wilde vrouwtje?
Zondag zijn we met het hele gezin naar Zeeuwenland vertrokken: oma was jarig! De auto zat wel goed vol met allerlei spullen die mee naar de familie moesten, maar ons eigenwijsje ging snel lekker liggen snurken. Toen het vrouwje bij de Appie Heijn ook nog wat boodschappen bij in de auto probeerde te proppen zat die het helemaal tjokvol: zou het baasje dan toch beter een vrachtwagen aanschaffen? Gelukkig gingen er bij oma wat dozen uit, dus was er weer wat plaats om een rondje te draaien. Na de koffie bij oma ging het baasje samen met het jongste puppie Yron uit laten waaien aan het strand. Uitwaaien wel letterlijk met windkracht 7-8. Wind of geen wind, het strand is altijd een groot speel-, ren- en vliegparadijs. Gelukkig waren er ook andere honden te vinden op het strand, dus Yron heeft ook lekker gespeeld en gerend met andere viervoeters.
Tussen de golfbrekers is het ekstra leuk snuffelen kiekeboe!
Het jongste puppie had een tennisbal met een werpstok mee genomen, en uiteraard wilde Yron maar al te graag apporteren. In het begin kwam hij wel steevast terug naar het baasje, en moet hij doorverwezen worden. Yron was onvermoeibaar aan het apporteren, het balletje ging soms door de harde wind met een grote boog een andere kant uit dan Yron verwachtte, maar eenmaal op het strand gekaatst ging Yron steevast met grote snelheid erachteraan. opzij baas met die kamera, ik moet naar Rik toe met die bal!
Toen van een van de andere wandelaars een petje afwaaide, en dat met grote snelheid over het strand heen ging, verzaakte Yron ook niet. Met 1 "Yron, apport" werd het petje keurig opgehaald en terug naar het baasje gebracht. Uiteraard was het wel een beetje nat van de zee, en vast ook wat hondenkwijl, maar de meneer was toch erg blij dat Yron het zonder dralen gered had en dat hij er zelf niet achteraan hoefde te rennen.Zijn eigen 8 maanden oude schapenhond was druk aan het wachten tot zijn balletje gegooid werd en snapte nog niet zo goed dat hij ook andere dingen mag gaan halen. mooi zo met de golven en het tegenlicht, nietwaar?
Wat nog niet zo goed lukt met het apporteren, is om te blijven zitten en wachten op het apport commando. Yron moet vast gehouden worden, anders schiet hij als een razende roeland uit de startblokken op het moment dat je iets weggooid. Terwijl hij het commando blijf zelf wel heel erg goed uitvoerd. Yron luistert ook goed naar Rik, zeker als het om leuke dingen doen gaat!
Volgende week weer meer avonturen van ons Drentsch Eigenwijsje!
Introductie Deze blog gaat over Yron Nynke van de Bezelhonk, onze Drentsche Patrijshond. Met de blog willen we iedereen die geinteresseerd is op de hoogte houden van alle reilen en zeilen rondom Yron. We dateren de blog met regelmaat op, dus kom geregeld eens kijken!
Als iemand tips heeft hoe te voorkomen dat er gaten gegraven worden, het baasje staat er open voor. Voorlopig maar dichtgooien. Het ergste is nog, dat met het graven er steeds zand verdwijnt... Het gat is steevast niet terug vol te maken.. Hoogstwaarschijnlijk wordt er zand via de vacht richting de stofzuiger van het vrouwtje vervoerd.... 
" 
Gelukkig waren die paar kwartieren wel voldoende om ons woefje wat rustig te houden tijdens het diner! 
