Zoals de oplettende lezers onder jullie al wel hadden kunnen afleiden, zijn de lessen nu begonnen. Het is te zeggen, vorige week woensdag was de eerste les en gisteren de eerste vrije dag :D Moon festival vierden ze. En dan moet ge dus moon cakes eten. Nu heb ik al van veel vreemde dingen gehoord dat ze in China eetbaar zijn (ik denk aan kat, hond, vogelkoppen, stierentestikel, gefrituurde schorpioenen enzovoort), maar sidder ende beeft gij allen, en hoedt (of is dat met d? Ik schaam me dood :s) u voor de moon cakes! Ik kan met eerlijkheid zeggen dat ik nog nooit zo iets walgelijks gegeten heb, en dan tel ik al de keren dat vake mij rabarber heeft willen voeren mee. Een moon cake is een rond baksel, zo groot als een vuist ongeveer. Het is multifunctioneel, want naast het eten ervan, kunt ge er ook mee petanquen (of hoe moet ge dat nu spellen? Mijn Nederlands is beschamend slecht aan het worden), kogelstoten, een ruit ingooien én diamant mee slijpen. Eens ge er in geslaagd zijt om door te dringen tot de -relatief- zachtere kern zult ge merken dat het ook een smaak heeft (lotus, pompoen, hardgekookt ei, aardbei, komkommer,...) en dat die smaak nog het ergste van alles is. Als ge dan al uw moed bij mekaar geschraapt hebt en eindelijk doorslikt, voelt ge dat zo in uw maag ploffen *plof* en meteen ligt uw maag ettelijke centimeters dieper. Het schijnt de regel te zijn dat alle meisjes die een jaar in China verblijven 10 kg bijkomen. Dat verbaast me niks, één moon cake weegt al zo'n 7 kg. NOOIT MEER. Eten kopen is hier trouwens altijd een waar avontuur. Ik versta namelijk zelden ook maar iets van de verpakking, dus ben ik gedwongen om af te gaan op de prentjes. En blijkbaar staat iets bruins niet altijd voor chocoladesmaak. In feite bijna nooit. Geel is ook niet altijd vanille of melk, maar wel maïs of zure room. Ik wens nooit meer een naar zure room smakend waterijsje te eten. Of maïsmelk te drinken. Chipssmaken zijn ook altijd een feest voor de zintuigen. Blueberry chips: ik ben er nog altijd niet uit of ik dat nu zeer lekker of juist afschuwelijk vies vind... Verfrissend, maar toch zout. Vreemd. Dan toch liever de chips met komkommersmaak, daarvan weet ik tenminste zeker dat het niet te eten is. Nu rest er mij slecht nog de chips met lycheesmaak om uit te proberen. Eergisteren heb ik trouwens de beste maaltijd ooit gehad: varkensvlees in zoetzure saus. Hemels, ik hoorde als het ware een engelengezang opstijgen van tussen mijn eetstokjes en ik zag de wereld in de meest prachtige kleuren en rook alles in de meest aangename geuren en ik zag gestorven familieleden naar mij zwaaien en zeggen dat alles goed was. En ze zeiden ook dat ik niet meer zoveel het woordje "en" in een zin mag gebruiken. Ik heb geprobeerd om de foto's die ik gemaakt heb van een menukaart hier te posten, maar dat is blijkbaar een statie te ver voor deze site. "The peasant family fries the diced chicken" zal dus niet voor jullie ogen verschijnen. Maar op facebook gaat dat vlotjes, dus wederom gene paniek. Ik ga nu maar eens mijn was uit het machien halen, zien of het nu wel gedroogd is. Dat is het vreemde hier: sommige machines drogen uw was, andere niet. Ik vermoed dat sommige machines ook gewoon helemaal niks doen, uitgezonderd wat water verspreiden over uw kleren. Nooit een saai moment in de foreign students dorm!
"Hallo iedereen, mijn naam is Eva. Ik ben 21 jaar oud en mijn talent is doen alsof ik iemand versta terwijl ik absoluut geen idee heb over wat de persoon in kwestie bezig is."
Men zegt wel eens dat men zichzelf tegenkomt tijdens een langdurig verblijf in het buitenland en dit is wat ik bijgeleerd heb over mezelf. De lessen zijn namelijk begonnen.
De afgelopen dagen eens deftig de toerist uitgehangen zie! Eerst zijn Michi (mijn buurmeisje uit Zuid-Tirol) en ik -noblesse oblige- een dagje gaan winkelen :) We hebben de westerse shopping centra vermeden, niet vanwege lekker alternatief-eco-niet toeristische pratsch redenen, maar simpelweg omdat we iets goedkoops wilden scoren. Laten we een kat een kat noemen (en ze daarna met smaak veroberen denken ze hier). Goedkope dingen genoeg, maar dan slaat goedkoop wel op het uiterlijk, niet alleen op de prijs. Dat viel tegen dus! Ik kan u wel niet zonder enige trots melden dat ik het meeste geld gespendeerd heb aan boeken in de Xinhua Bookstore! Echt een zalige winkel: allerlei Engelse boeken voor een appel en een ei! Heb zes boeken gekocht voor nog geen 10 euro... Bovendien heb ik mezelf een gitaar aangeschaft voor maar 50 euro. OK, het is een prulgitaar, maar ik krijg er nog wel een deftig geluid uit. Made in China, jawel :) Overigens hebben we tot onze ontzetting moeten vaststellen dat ze hier zelden schoenen hebben in onze maat (39 en 40). En maar lachen als wij daarachter vroegen, die Chinezen! Of ons doodleuk mannenschoenen voorschotelen :D Over winkelen gesproken: ongeveer 70% van onze zinnen begint met "I should buy some...today". Niet te geloven wat een mens allemaal nodig heeft en hoeveel daarvan er terug is te vinden in een supermarkt! Ik hou van supermarkten en als ik later groot en sterk ben ga ik er in één wonen! Luister nooit naar horrorverhalen als "er is geen deodorant te vinden in China" of "ze kennen er alleen maar maandverband", want dat is allemaal een complot van den Amerikaan! Nee hoor, alles is hier te vinden, behalve dan van die typische Belgische of Europese dingen, maar ja, bij ons in de GB vindt ge ook geen mooncakes he! Ik heb zelfs chocolade gekocht van Dove (dwaze ik die dacht dat dat een zeepproduct was) hmmmmmmmm. Nu kan ik heel de wereld aan! Kom maar op, communistisch spook!
Vandaag dan zijn we naar het Oostelijke Meer van Wuhan gegaan. Was werkelijk prachtig, recht uit de reisgids geplukt. Er was een groot natuurpark naast, waar we 4 euro inkom voor moesten betalen... No way José! Als ge zonet 10 cent betaald hebt voor de bus om daar te geraken dan lijkt 4 euro een astronomisch bedrag. Om Pieter en mij te troosten hebben we de hulp moeten inschakelen van ons aller vriend Cornetto en ons aller vriendin Viennetta. Al slenterend ons verdriet verterend met een ijsje kwam er daar een Chinees vrouwtje op ons af die vroeg of we geen boottochtje wouden maken voor 10 kuai (1 euro dus). Dat leek ons een puik idee en 5 min later waren we lekker aan het rondsnorren op het meer (en niet roeien, zo primitief daar in Leuven). Na zo'n 20 minuutjes zet dat vrouwtje ons af... midden in het park! HA! In your face, zuur oud wijf van de inkom! Zo konden we dus het hele park verkennen met als bonus opgegeten te worden door de muggen én het beklimmen van 21 km trap om dan boven aangekomen vast te stellen dat het paviljoen al gesloten was. Maar ach, het was de moeite waard, want het uitzicht was prachtig, ondanks de smog. Avonturiers al we zijn besloten we om langs een andere weg terug te keren. Na zo'n 45 min rondgezworven te hebben moesten we de waarheid onder ogen zien: muggen komen recht uit de hel én wij hadden ons vergist van weg. Maar vertel het niet verder! Maar wederom gene paniek: volgens Ellen is heel de wereld een balans die in evenwicht wordt gehouden door geven en nemen enzovoort en hetgene wij die dag gegeven hadden (namelijk ons lichaam beschikbaar stellen voor de gehele muggenpopulatie van Wuhan) werd op magische wijze aan ons teruggegeven door een rijke Chinees die ons vijven een lift gaf in zijn grote Honda met airco en onderweg menig mug naar betere oorden hielp. Dankuwel meneer Li (? ->een wilde gok)!
Op kot aangekomen heb ik mezelf kunnen overtuigen dat het nu toch echt wel eens tijd werd dat ik ging strijken. Mijn was had ik gisteren al gedaan (voor de eerste keer in mijn prille bestaan moet ik toegeven). En moeke: merci voor heel de uitleg met 30° of 60° enzo die ik toch al vergeten was. Het was totaal nutteloos, want de wasmachines hier, daar moet ge gewoon alles insteken en dat wast met koud water! Het resultaat was best OK moet ik zeggen. Maar genoeg over saaie huishoudelijke taken! Over naar iets nog saaiers: morgen beginnen de lessen! Uiteraard om 8u 's ochtends. Na de test bleek tot mijn eigen verbazing dat ik in groep 3.2 zit. Er zijn 4 groepen, met groep 4 als hoogste graad. Mijn klasgenoten zijn bijna uitsluitend Koreaans of Vietnamees, met de uitzondering van 3 Russen en een Oekraïener die er enorm dom uitziet maar desalniettemin (wat een prachtig woord toch) uitstekend Chinees spreekt. Kan niet wachten.
Als laatste wil ik jullie toch nog meegeven dat ik vandaag een gerecht heb gegeten dat luidde naar de prachtige titel "when the meat vegetables". Bij deze is to vegetable dus een werkwoord. Morgen meer hilarische titels! Een cliffhanger zowaar :)
zoenepoen!
En mijn 4 maasmakkers: jullie boek is echt prachtig en ik ben van plan om een schrijn ervoor te ontwerpen xxx
Jullie hebben de weg naar mijn blog gevonden dan, gefeliciteerd! Ik hoop dat ik jullie kan verblijden met allerlei fijne anecdotes en interessante ditjes en datjes :)
Eens zien, wat heb ik hier nog allemaal meegemaakt... Haja, die ene keer dat ik volledig ingezeept onder de doushe stond en opeens mijn water niet meer ging, dat was lachen! Voor de rest is Mr. Li zeker het vermelden waard. Mister Li is de Chinees die verantwoordelijk is voor alle buitenlandse studenten. Hij spreekt zeer goed Engels, zij het met dat grappige Chinese accent, en is bijgevolg ontzettend arrogant. Ongetwijfeld lid van de CCP. Hij heeft de afschuwelijke gewoonte om zijn announcements niet op te hangen op het prikbord in de lobby (hoe ordinair en ontechnologisch), in plaats daarvan roept hij ze om via de speakers die overal in ons gebouw zijn opgehangen! Zit ge dus rustig op uw wc een boekske te lezen, weerklinkt daar opeens de stem van Mr. Li! "Foreign students from all over the world, this is Mr Li speaking!" (zie ik daar een parallel met " arbeiders overal ter wereld, vereningt u"?). Goed dat hij zegt dat hij het is, het kon net zo goed God zei die zich aan mij openbaarde! Om dan meestal aan te kondigen dat we de volgende dag om 8u 's morgens moeten verzamelen in de lobby. Te gek. 8u. Met mijn ochtendhumeur betekent dat dus dat ik hier niet veel extra vrienden ga kunnen maken. Tot nu toe heb ik me nog sterk kunnen houden ;) Onze "dorm" sluit trouwens om half 12 's nachts en dat hebben we geweten toen we op stap gingen! Ge moet dan uw naam opschrijven en al, zelfs een reden geven waarom ge te laat waart. Nou ja, met al die camera's die hier OVERAL hangen hebben ze al lang gezien dat iedereen een beetje boven z'n theewater was (om in Chinese sfeer te blijven)... Dat op stap gaan was trouwens zeer aangenaam. We zijn naar de Vox geweest, alwaar er ons vertier werd aangeboden in de vorm van een hip hop-avond. Heeeeerlijk! Al die Chinezen, ma echt jong, die kunnen NIET dansen! Ahahahahaaa! En sommige mensen hebben gewoon no clue about aardrijkskunde! Was er daar een Mexicaan die vroeg waar ik vandaan kwam. België zei ik. Aha, spreekt gij dan Frans, vroeg hij. En ik: neenee, Nederlands! En toen hij weer: "ahja, ik kon al aan uw dansen zien dat gij Nederlands bloed hebt!" (vettige knipoog en al) Ik bedoel: wat??? :D Alsof ik daar een of andere klompendans aan het uitvoeren was! Ahahahaha! Hij bedoelde het als een compliment waarschijnlijk, dus ik zei maar beleefd, ohja? nou dankjewel :) En daarna heb ik mij omgedraaid om vodka te gaan drinken met iedereen. Dat was echt een leuke avond. Ze hebben ons zelfs buiten moeten gooien omdat ze gingen sluiten. Klinkt stoer, maar eigenlijk feitelijk sluit alles daar om 2u al. De dag erna moesten we dus om 8u present zijn op de openingsceremonie voor de eerstejaars. Op de foto's kunt ge zien dat er daar VEEL van zijn! De ceremonie bestond voornamelijk uit speeches in het chinees (7 maar :s) en wat vlaggengezwaai en het zingen van het volkslied. Boeiend. En dit is meteen ook alles voor vandaag, want we gaan uit eten! Tot zeer binnenkort, en mensen, skype eens wat meer zo rond 2u 's middags he!
Omdat ik weet dat jullie sinds mijn vaarwel geen hap door jullie keel meer krijgen en regelmatig in tranen uitbarsten, vond ik dat de tijd rijp was voor een bericht uit Wuhan! Jubelt! Jubelt!!
In den beginne was er... het vliegtuig dat twee uur vertraging had in Brussel, waardoor we (zijnde mijn mede-sinoloog uit Gent Migiel, die, afgezien van een interesse in het Chinees, ook nog mijn interesse voor het mannelijke geslacht deelt) onze aansluiting in Beijing (vanaf heden afgekort als BJ) gemist hebben. Maar gene paniek: men heeft ons in BJ nog sneller dan ge "vertraging in Brussel" in het Chinees uitgelegd krijgt een nieuwe vlucht geboekt (gratis, uiteraard). Heb tijdens de vlucht Bee Movie, Horton Hears a Who, Beautiful Mind én nog een of andere dwaze film over een bankoverval gezien. En geslapen ook nog. Dit om aan te tonen dat het tamelijk tot zeer lang duurde. Maar goed, eens in Wuhan zijn we met een taxi naar de jeugdherberg gesjeesd. WAANZIN! Werkelijk, het verkeer is hier WAANZINNIG! Steek hier maar eens een straat over.. Zebrapaden gelden hier wonderwel, zij het alleen als auto's (!) ze gebruiken om de weg over te steken! De jeugdherberg was trouwens vies af meh! Op een enkele opmerking na: rond 4 uur 's nachts werd ik wakker, niet van het lawaai oh nee, en ook niet van de warmte no sir, maar van de rat in mijn bed. WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH een RAT in mijn bed! WAAAAAAAAAH!! (U ziet, beste lezer, ik pen hier mijn diepste emoties neer) Die rat verschrok zich natuurlijk nog meer dan ik deed en hij/zij (ik verkies hij, dan kan ik toch lekker zeggen dat ik mijn eerste nacht in China al mannelijk gezelschap had) ging er vandoor als een vliegende scheet. Het hoeft niet te verbazen dat ik die nacht geen oog meer heb dichtgedaan. Tegen de ochtend aan heb ik de strijd opgegeven. "If you can't beat them, join them" zei ik, en ik doopte de rat prompt Mozzi. Ik mis hem al een beetje. De dag erna van de jeugdherberg naar de universiteit (de Central China Normal University oftewel Huazhong Shifan Daxue). Ondertussen had Pieter ons al vervoegd, de andere student uit Gent. Deze is niet homo én -laten we eerlijk zijn- een heel mooie jongen (en Saar: hij heeft de ideale hoeveelheid borsthaar!). Maar dit geheel terzijde :) Op de univ eerst een hoop papierwerk moeten regelen, echt iets wat een mens nodig heeft op zo'n moment. Heb me wel een eenpersoonskamer kunnen fixen! Mijn kamer is trouwens heel deftig, veel veel veel beter dan ik verwacht had. Heb mijn eigen badkamer! Dat had ik in Leuven zelfs niet. Heb een mooi uitzicht over de stad, aangezien ik op het tiende verdiep zit. Een uitzicht dat zo mogelijk nog beter is dan dat in Leuven. Gisteren (dinsdag) zijn we met een bus vol buitenlandse studenten naar het ziekenhuis getrokken voor ons medisch goed te laten keuren. Ha, dacht ik opgetogen, ik heb al de vereiste testen al laten doen in Leuven! Bis später alligator! Dit wordt een kwestie van papierkens laten zien en opzouten! Maar daar dacht officer Yang van het ziekenhuis wel anders over. Die Chinees nam iedereen zijn medische dossiers, bladerde er eens door en duidde dan willekeurig een paar testen aan die gij dan opnieuw moest gaan doen. En opnieuw voor moest betalen. Ploert. Ik moest mijn bloedtest opnieuw doen. Wat me in totaal zo'n 4 uur gekost heeft, want ik was daar niet alleen. Pret verzekerd! Vandaag moesten we een test afleggen om te zien welk niveau Chinees ge hebt. Eerst een schriftelijke meerkeuzetest (een beetje zoals HSK, maar makkelijker) en vervolgens een opstelletje schrijven met de verrassende titel "Mijn eerste indruk van China". Nog één zo'n opstel en ik ga fysica studeren! Maar dat opstel zorgde er wel voor dat ik de mondelinge test niet moest afleggen. Die Chinese aan wie ik dat gaf keek daar zo efkens naar en nadat ze mij vroeg hoe lang ik al chinees studeerde en vanwaar ik kwam (Bilishi, en nee beste Chinezen, dat is NIET Zwitserland) zei ze dat ik de mondelinge test niet meer hoefde te doen! Prima :) De rest van de dag heb ik opgetrokken met de twee Polen Kamil en Kuba (het olijke duo) en nog 4 Chinezen, waaronder ene die gek is op alles wat Russisch is en zich Igor laat noemen en een meisje wiens Engelse naam Lance luidt. We zijn naar zo'n megasupermark geweest, alwaar ik voor het eerst in mijn leven huishoudelijke spullen heb aangeschaft én -dit is het goede nieuws- iets wat trekt op muesli en melk en sponsbrood! Jihaaaaaa weg met rijst als ontbijt! Het eten is hier trouwens hetgene waar ik het meeste aan moet wennen. Niet dat het slecht is, integendeel, maar het is 1) altijd rijst 2) met veel olie en 3) vaak heel pikant. Heb nog geen gekke dingen te eten gekregen, wel een kippepoot in een stoofpot, maar die heeft Migiel verhapstukt met smaak. Ik heb daar een zeer smakelijke foto van die ik op het internet zet zodra ik erachter kom hoe dat dat precies werkt. Oh oh oh en ik heb oreo's gekocht! Massa's! Zo, dit was zo een beetje wat ik allemaal meegemaakt heb tot nu toe! Nu volgt een lijst van FAQ!
1) Hebben ze hier patatten? Ja Ma, dat hebben ze, alleen snijden ze ze in slierten en steken ze ze in pepers.
2) Zijn Chinese mannen echt zo "klein"? Seg!
3) Hoe is de universiteit? Enorm!! Groter dan Oud-Rekem en Rekem tesamen! Er rijdt een bus van het ene uiteinde van de campus naar het andere. Alle gebouwen zijn ouwe nest met uitzondering van de gebouwen waar buitenlandse studenten verblijven en les hebben. En er zijn palmbomen :) We hebben ons eigen sportcomplex, dat qua grootte te vergelijken valt met 2 keer dat van Leuven of Genk om maar iets te zeggen. Overal zijn kleine winkeltjes en restaurantjes.
4) Hoe is het weer? Warm! Maar aangenaam warm, dat had ik niet verwacht! Er is precies altijd een koele wind. Vandaag heeft het wel veel geregend.
5) Hoe valt Wuhan mee? Goed! Het stadsdeel waar wij zitten is zo heel Chinees, met van die kleine weggetjes en vuile straten enzo, en in Hankou (andere wijk) is alles heel modern, gelijk New York, met wolkenkrabbers en shopping mals enzo. Mensen zijn overal heel vriendelijk en behulpzaam, komen u spontaan helpen en zijn er rotsvast van overtuigd dat ik uit Italië kom en dat België een heel goede voetbalploeg heeft en bovendien de beste horloges ter wereld maakt.
6) Heb ik al veel vriendjes gemaakt? Ja hoor! Bijna iedereen komt hier alleen aan, dus iedereen is aardig. Kan vooral goed opschieten met een meisje uit Zuid-Tirol (Supah optimaal) en die Polen. Er zijn ook heel wat Amerikanen hier, Afrikanen ook een hoop. Tot nu toe heb ik dus Engels, Chinees, Frans en Duits kunnen praten, buiten Nederlands natuurlijk.
7) Is het daar duur? Om jullie een idee te geven: per maaltijd betaal ik ongeveer 1,5 euro. En dan hebt ge u rond gegeten! Vandaag zijn we met z'n zevenen gaan eten en we hebben 9 euro in totaal betaald!! Alle prijzen in België moet ge delen door ongeveer 15! Niet te schatten! Een I-phone kost 110 euro en we denken dat we hem voor 70 ook kunnen krijgen.
8) Mis ik jullie dan helemaal niet of wa?! Jaweeeeel!!!
Zo, ik hoop dat ieders honger naar informatie nu wat gestild is. Als jullie mensen kennen die per se op de hoogte gehouden willen worden van alle geplogenheden, sturen jullie dit dan door? Want ik heb niet alle emailadressen van iedereen die ik ken. Ik ben heel blij met mails uit Belgie, dus hou u niet in, leef u schriftelijk uit en stuur het op zou ik zeggen! Want ik mis jullie allemaal.
Heel veel groetjes en tot skypes/mails/volgend jaar!
xxxxxxxxxxxxxx Eva
PS. mijn chinese GSM is 0086 13521464820, maar hou rekening met een uurverschil van 6 uur :)
