Alzo een tijdje contemplatief voor me uit
gestaard.In de emotie van het moment
gezworen om mijn steentje bij te dragen tot deze glorieuze toekomst en welke
manier beter dan de binnenlandse consumptie te verhogen en dit door de gaan
winkelen?Had vernomen dat er in
Shanghai zowel een H&M, Zara als Mango aanwezig zijn en jawel, na wat heen
en weer geloop bevond ik me in een winkel waar de kleren en schoenen in mijn
maat overvloedig zijn.Als men in
Europa op vakantie gaat, is het ronduit stompzinnig om te gaan winkelen in deze
ketens, toegegeven.Maar in China wist
ik, als simpele Wuhan-boerin, niet wat mij overkwam Alles in Shanghai is
precies net een tikje beter dan Wuhan.Zelfs het Chinglish staat een stapje hoger.Waar men in Wuhan niet verder geraakt dan een irritanthullooooooo, werd
ik in Shanghai begroet door een welgemeend You are so beautiful, wanna fuck
with me?Verleidelijk voorstel, doch
neen was mijn definitieve antwoord.
Dit alles vat zowat samen hoe ik telkens mijn
dagen in Shanghai doorbreng: winkelen, eten, feesten en vooral daardoor veel te
veel geld uitgeven.Ik hou van
Shanghai.
Na Sichuan was Wuhan maar grijs en mottig en
het duurde niet lang of ik was begin december op weg naar Shanghai.
Ondertussen ben ik daar al 5 keer geweest en
ken ik mijn weg er beter dan in pakweg Brussel.Vraag me niet om van museum naar museum te gaan (met uitzondering
van het seksmuseum, daarvan kan ik u vertellen dat het nièt meer in Shanghai
ligt), maar de beste restaurants en winkeltjes kan ik u aanduiden op een blinde
kaart.
Ik hou van Shanghai.Overdag waant ge u ergens in Parijs, wat geen toeval is in de
Franse Concessie natuurlijk.Europese
huizen, platanen, boetieks Qua
architectuur sterk gelijkend op de cité van Eisden. Vreemd.Of ge gaat naar Taikanglu, het art district.Allemaal kleine steegjes met gezellige
restaurantjes en cafés, afgewisseld door kunstgalerietjes en prijzige
boetieks.s Nachts blijkt vooral de
Franse Concessie een plek waar het fijn toeven is voor de yuppie-nachtuilen,
maar het leukste van al is eenvoudigweg een taxi nemen naar het centrum.Als ge over de 5de ringweg snort
(de vijfde ja, en ze bouwen die niet in de breedte maar in de hoogte!) ter
hoogte van pakweg het 10de verdiep, zo tussen al die verlichte
futuristische gebouwen, dan zijt ge slechts een latexpakje verwijderd van een
batman-film of Sin City.
Hèt Shanghaimoment dat me altijd zal bijblijven
echter, is de eerste keer dat ik van Nanjing Dong Lu (Zuid-Nanjing-straat en
zowat de Meir van Shanghai) naar de Bund liep, die ochtend in december.Die dag zou ik Gillis en Wang Ting ontmoeten
in de jeugdherberg, maar omdat de arme kinnekes uit de noordelijke
sneeuwvlakten een kleine inschattingsfout hadden gemaakt, bleek dat ze zomaar
even 8u later dan gepland zouden aankomen.Stond ik daar in Shanghai, 7u s ochtends, helemaal alleen.En ik vond het heerlijk!Spullen afgezet in de jeugdherberg, een
stiekeme blik geworpen op mijn sexy kamergenoot die lag te slapen en daarna met
een koffie in de linkerhand en de Heilige Lonely Planet in de rechter in mn
uppie de stad in.Shanghai is niet
Wuhan en dat merkte ik al na 20m wandelen, toen ik, nietsvermoedend de straat
overstekend, ei zo na omver werd gereden door een gouden taxi.Rood voetgangerslicht?Et alors? Maar blijkbaar worden
verkeersregels in Shanghai wèl in acht genomen. Creativiteit in het verkeer
wordt daar niet gewaardeerd, no sir.Met de bibberaties in mijn benen en weer een levensles wijzer mijn weg
verdergezet, richting oosten.Tot daar
opeens de bund voor mij lag tadaaah.
En terwijl ik de trappen die naar de promenade
leiden opliep, brak opeens de zon door de wolken en toen ik bovenkwam en de
wind met mijn haren uit mijn gezicht blies, was ik voor het eerst sinds lange
tijd tevreden over mijn studiekeuze.De
bund werd voor mij het symbool voor het China van vandaag.Ge staat daar, leunend op de balustrade,
uitkijkend over de rivier waarover grote vrachtschepen voorbij varen en ge ziet
Pudong, met al zijn wolkenkrabbers en bouwwerven en ge beseft wat men bedoelt
met een jaarlijkse economische groei van 10%.Ge ziet de toekomst en de toekomst is blinkend en exclusief want
opgebouwd door mensen met heel veel geld en door migrant workers die de
vruchten van juist die toekomst waar zij aan bouwen nooit zullen plukken. Maar
China heeft ook 5000 jaar geschiedenis (die van Shanghai niet bepaald
glorierijk, niet zomaar the whore of the orient) en het is geschiedenis die op
de bund over uw schouder meekijkt.Hoewel het niet fair is om te zeggen dat dit puur Chinese geschiedenis
is, aangezien de statige 19de eeuwse bankgebouwen en hotels in
kwestie bijna uitsluitend opricht zijn door westerse mogendheden, met de
Britten voorop.Dat, dames en heren, is
de bund van Shanghai.
Ik zie hier dat mijn laatste update dateert uit
februari en bovendien handelt over mijn reis in november.Best een poosje geleden.
Nu ben ik al een dagje ouder en bovendien zijn
mijn hersencellen onder andere door overmatig alcoholgebruik niet meer wat ze
geweest zijn.Wat ik dus wil zeggen is
dat ik niet meer zo heel precies weet wat ik allemaal uitgespookt heb
sindsdien.Gelukkig (of juist niet)
bestaat er beeldmateriaal van ontelbare gelegenheden en zodoende zal ik mijn best doen om alles zo goed mogelijk te reconstrueren.
