"Het effect van woordsuperioriteit ontstaat doordat er een feedback is van activatie op het lexicale niveau naar het letterniveau: > Bij visuele woordherkenning zou die feedback ertoe bijdragen dat gedeeltelijk geactiveerde lexicale representaties hun activatieniveau trachten op te drijven door de letterrepresentaties die hen activeren a.h.w. 'aan te moedigen' om hen te blijven activeren. Dit is metaforische taal om uit te drukken dat de lexicale representatie op haar beurt de representaties van haar letters 'top down' activeert, waardoor de sterkte waarmee die letters de lexicale representatie 'bottom up' activeren nog toeneemt, een soort van zichzelf versterkende lus van activatie. > Aangezien pseudowoorden en willekeurige lettercombinaties geen lexicale representatie hebben, kan dit voordeel op de herkenning van letters zich daar niet voordoen. >> Op die manier kan het effect van woordsuperioriteit worden verklaard."
Easy peasy, toch?! Na zeven keer lezen, overtypen en herstructureren snap ik het eindelijk. Denk ik. ('Gewoon' vanbuiten leren dus.)
Citaat van de dag: "Misschien zijn alle kunstenaars lafaards omdat ze wegvluchten van de werkelijkheid." (Der rote kakadu, 2006)
Een paar dagen geleden kwam ik op kapaza toevallig in de webwinkel terecht van iemand die allerlei boeken
verkoopt voor een spotprijs. En toen ik dat allemaal zag staan... was ik niet meer te weerhouden. Vandaag heb ik dan ook de koop van m'n leven gedaan: tien boeken voor acht euro!
Want zoals Cicero (behalve een Romeinse staatsman ook een filosoof) ooit zei:
"Een boekenkast zonder boeken is als een lichaam zonder ziel."
Ik heb overigens het meest perfecte weekend uitgekozen om te verjaren. Wafels + openhaard + sneeuw = ??? --> Puur genot! Van m'n ouders en zus heb ik geweldige cadeaus gekregen o.a. twee poëzieboeken die ik al lang wilde hebben en een cadeaubon van Plint <3. Mijn kot wordt bovendien eindelijk wat verpersoonlijkt; een mooie zwart-wit poster is besteld, gratis kaartjes en een poster met stadsgedichten op worden opgehangen en ook van San komt er nog iets te hangen waarvan iedereen zal zeggen 'wat betekent dat?'. Nu alleen nog nadenken wat ik van Plint zal kopen... Moeilijk, moeilijk!
Oewh, wist je dat... Volgens het Guinness Recordboek schreef Vondel het kortste Nederlandstalig gedicht, en wellicht
het kortste gedicht ter wereld, waarmee hij in 1620 een dichtwedstrijd won:
U
Nu!
(Doelstelling van dit weekend: cursus psycholinguïstiek geheel bekeken hebben. Status: fail.)
Ze kwam mijn kamer binnen. "Sév, lees dit nog eerst maar dan moet je echt opstaan. Kijk bij 21 november."
21 november
Doornroosje,
Ik sta voor je. Je slaapt. Je ogen zijn stijf dicht. Ik buig me voorover. Maar jij zegt: 'Wacht even.' Je doet je ogen niet open. 'Ben je al wakker?' vraag ik verbaasd. 'Nee nee. Ik praat even in mijn slaap. Ik wil het met je hebben over die kus.' 'O.' 'Eh... word ik heel abrupt wakker of geleidelijk? Hangt dat af van wat voor soort kus je geeft? Wat denk je?' 'Dat weet ik niet.' 'Maar wat zou beter zijn? Ik lig nu nog zo heerlijk te slapen. Kan ik niet heel geleidelijk, laten we zeggen in de loop van een jaar wakker worden?' 'Misschien wel.' 'Maar dan moet je me wel heel licht kussen. Zonder ook maar iéts vurigs.' 'Dat is goed.' 'Eigenlijk moet je me niet aanraken. Of kan dat niet?' 'Een onmerkbare kus?' Ik sta voor je. Mijn rug doet pijn van het vooroverbuigen. Een onmerkbare kus... (Wat klinkt dat afschuwelijk!) Er begint iets te woeden in mij. Een kleine orkaan. 'Kom,' zeg ik. 'Ik ga je nu kussen.' 'Of zal ik maar voorgoed blijven slapen? Wat denk je? Ik lig zo heerlijk...' 'Ja,' zeg ik, 'dat is goed, doe dat maar,' en ik storm je trap af, je lakeien tuimelen om me heen. Weg, weg.
Stijn van Opstal. Wij de 'iter', hij de 'itee'. Was tof.
"Ik had zon interview met Karel Appel, een Nederlands schilder en
vroeg hem wanneer zijn schilderij af was. Hij weet dat zelf ook niet.
Die mens staat voor dat doek en heeft iets van moet ik nu nog Ook
omdat het zon abstracte schilderijen zijn. Moet ik er nu afblijven of
is het dit? Hij vertelt dat hij soms zijn schilderij moet afdenken.
Het is nog niet af, dan gaat hij er voor zitten en dan duurt het soms
uren voor wanneer hij zegt nu is het af. Maar dan is er geen fuck aan
veranderd."
"Schoonheid komt uit stront, uit geknoei, geknutsel, het proberen. En dan plots is er iets. Maar als je wil geloven dat er genieën zijn die het uit de lucht grijpen, dan moet je dat doen, maar dan ga je zelf nooit iets doen. Want het is niet waar. Schoonheid is proberen, knutselen, is slecht. Het is iets aan elkaar plakken en plots is er iets. En hej, godverdomme, dat is schoon! En dan krijg je allemaal mensen die zeggen wauw, hoe doet hij dat."
"De klassieke Rembrandt, Rubens, Bruegel, Ik kende die ook enkel van naam of van een schilderij of van een Sus en Wis. (...) Welke figuren wij allemaal tegengekomen zijn. Alleen Picasso is al om op je rug te gaan liggen en niet meer recht te staan. Wat hij allemaal gedaan heeft, hoe hij met kunst omging. Hoe dat als een aap uit zijn mouw kwam Hij kon praten en tegelijk hier wat hup-hup-hup denken en schilderen. Dat is gewoon waanzin, dat is briljant. Hoe meer je van die mannen ziet, hoe nederiger je wordt, hoe kleiner je je voelt. En dan gaan wij een voorstelling over die mannen maken. Wij. Wat moeten wij nu zeggen over die kerels?"
"Onze gesprekken gaan meestal over hoe we moeten spelen opdat het hele verhaal intrigerend of spannend is. Wat heeft het verhaal nodig? Heeft het een realisme nodig van een gesprek zoals wij het nu voeren? Of is het veel boeiender als we allemaal op ons hoofd gaan staan, aan het plafond gaan hangen en dan een gesprek voeren? "
"Wat is kunst volgens u?
Er zijn een hoop definities van. Herman Teirlinck had daar een mooie over vind ik. Allez,er zijn onnozel veel definities als er mensen zijn. Maar ik vind alleszins dat Teirlinck er een had die Het is iets van Ik ga proberen te citeren he. Het is ook mijn interpretatie Kunst is de poging om de ontroering van een wereldbeeld weer te geven. De poging om dat weer te geven. Dus eigenlijk, ik zie een boom en die ontroert mij en de poging om dat te communiceren maar een andere manier dan erover te vertellen, dat is kunst."
"Er waren een paar bij die jazz draaiden terwijl ze aan het schilderden waren. Ik kende niets van jazz. Dus heb ik een paar jazzplaatjes gekocht voor beginners. Miles Davis enzo. Man, dat is waanzinnig, dat is prachtig... (zucht) Echt geweldig mooi. Waanzin. Waanzin."
En de mooiste van allemaal:
"Want uiteindelijk, de schijn der dingen is natuurlijk dat het allemaal geen fuck voorstelt."
De dieren begroeten elkaar. Ik niemand. Niet echt. In de hof van Eden van het redeloos heden waarin de dieren zo mak en makkelijk treden in hun retinaal en joviaal verhaal houd ik mijn wintermuts op, mijn blinddoek.
Zij zitten veilig in sprookjes verborgen waarin ik alleen maar misbaar herken om morgen. In mijn verhaal heeft de eenhoorn zijn hoorn verloren en beloven de bomen niets goeds. Hooguit vruchten.
Soms denk ik dat ik in dierlijke kronkels zou moeten denken, bijvoorbeeld dat minnen geen vechten is of knechten of verzinnen en nooit een grap met een staalwollen baard.
Dieren, kinderen, zondagsschilders, dementen slurpen aan elkaar. Hun snot is hun liefste snoep. Zij vingerverven met poep. Had ik niet zo willen zijn, ooit, zonder vergelding, zonder versplintering?
Als ik denk dat ik moet denken zoals zij spelen in hun geblutst rondeel dan is het louter een vermindering. Vijf zintuigen teveel.
Citatenbui... Geeft me inspiratie voor persoonlijke schrijfsels.
Let me not to the marriage of true minds
Admit impediments. Love is not love
Which alters when it alteration finds,
Or bends with the remover to remove:
O no! it is an ever-fixed mark
That looks on tempests and is never shaken;
It is the star to every wandering bark,
Whose worth's unknown, although his height be taken.
Love's not Time's fool, though rosy lips and cheeks
Within his bending sickle's compass come:
Love alters not with his brief hours and weeks,
But bears it out even to the edge of doom.
If this be error and upon me proved,
I never writ, nor no man ever loved.
-Shakespeare, sonnet CXVI
C'est dingue comment ces moments supra-cons sont forts. Un truc qui
dure en tout et pour tout 12 secondes dans ta vie et qui te reste gravé
profondément pour tout le restant de tes jours. D'habitude, une
histoire d'amour dans un film ça s'arrête là, le mieux dans une
histoire, c'est de pas raconter la suite. Mais justement, ce qui est
intérressant, c'est la suite.
- 'Les poupées russes'
Het denkbeeld dat anderen in mij zagen, iemand die niet was zoals ik
mezelf kende; iemand die alleen zij konden kennen door me van buitenaf
te bekijken met ogen die niet de mijne waren en die me een uiterlijk
gaven dat voor mij altijd onbekend moest blijven, hoewel het toch echt
in me zat, het toch echt mijn uiterlijk voor hen was (een 'mijn' dus
dat mij niet toebehoorde!); dat anderen dus een leven zagen dat voor
hen het mijne was, waarin ik evenwel niet kon doordringen, dit
denkbeeld liet me niet meer met rust. Hoe moest ik deze vreemde in mij
verdragen? Deze vreemde die ik zelf was? Zonder hem ooit te zien?
Zonder hem ooit te kennen? Hoe kon ik verdragen om voor altijd
veroordeeld te blijven hem met me, in me mee te torsen, in het
gezichtsveld van anderen, maar ondertussen buiten dat van mij om?
- 'Iemand, niemand en honderdduizend' (Uno, nessuno e centomilla), Luigi Pirandello
"In Carnières bij Charleroi hebben een gepensioneerde wapenhandelaar in
Carnières, bij Charleroi, en een overvaller elkaar doodgeschoten. Het
parket van Charleroi blijft karig met inlichtingen."
...Te veel Charleroi.
't Wordt een leuke week! Toneel en woord, Loft gaan kijken, cocktailfeestje, Bromvliegrepetitie, Night of the Proms, theatervoorstelling (en misschien nog onverwachte dingen?). Yeah I like it.
Gisteren samen in de keuken. Muziekje op de achtergrond. Mama verse tomatensaus aan het maken, papa gehaktballetjes aan het rollen. Wij wat leerstof aan het bekijken, of toch poging tot.
Vandaag samen in de living. Openhaard brandt. Mama doet een dutje, papa bewondert het vuur. Wij wat aan het lezen, of toch poging tot.
~ Hersenspinsels van een Antwerpse studente ~ 
