"Het effect van woordsuperioriteit ontstaat doordat er een feedback is van activatie op het lexicale niveau naar het letterniveau: > Bij visuele woordherkenning zou die feedback ertoe bijdragen dat gedeeltelijk geactiveerde lexicale representaties hun activatieniveau trachten op te drijven door de letterrepresentaties die hen activeren a.h.w. 'aan te moedigen' om hen te blijven activeren. Dit is metaforische taal om uit te drukken dat de lexicale representatie op haar beurt de representaties van haar letters 'top down' activeert, waardoor de sterkte waarmee die letters de lexicale representatie 'bottom up' activeren nog toeneemt, een soort van zichzelf versterkende lus van activatie. > Aangezien pseudowoorden en willekeurige lettercombinaties geen lexicale representatie hebben, kan dit voordeel op de herkenning van letters zich daar niet voordoen. >> Op die manier kan het effect van woordsuperioriteit worden verklaard."
Easy peasy, toch?! Na zeven keer lezen, overtypen en herstructureren snap ik het eindelijk. Denk ik. ('Gewoon' vanbuiten leren dus.)
Citaat van de dag: "Misschien zijn alle kunstenaars lafaards omdat ze wegvluchten van de werkelijkheid." (Der rote kakadu, 2006)
Een paar dagen geleden kwam ik op kapaza toevallig in de webwinkel terecht van iemand die allerlei boeken
verkoopt voor een spotprijs. En toen ik dat allemaal zag staan... was ik niet meer te weerhouden. Vandaag heb ik dan ook de koop van m'n leven gedaan: tien boeken voor acht euro!
Want zoals Cicero (behalve een Romeinse staatsman ook een filosoof) ooit zei:
"Een boekenkast zonder boeken is als een lichaam zonder ziel."
Ik heb overigens het meest perfecte weekend uitgekozen om te verjaren. Wafels + openhaard + sneeuw = ??? --> Puur genot! Van m'n ouders en zus heb ik geweldige cadeaus gekregen o.a. twee poëzieboeken die ik al lang wilde hebben en een cadeaubon van Plint <3. Mijn kot wordt bovendien eindelijk wat verpersoonlijkt; een mooie zwart-wit poster is besteld, gratis kaartjes en een poster met stadsgedichten op worden opgehangen en ook van San komt er nog iets te hangen waarvan iedereen zal zeggen 'wat betekent dat?'. Nu alleen nog nadenken wat ik van Plint zal kopen... Moeilijk, moeilijk!
Oewh, wist je dat... Volgens het Guinness Recordboek schreef Vondel het kortste Nederlandstalig gedicht, en wellicht
het kortste gedicht ter wereld, waarmee hij in 1620 een dichtwedstrijd won:
U
Nu!
(Doelstelling van dit weekend: cursus psycholinguïstiek geheel bekeken hebben. Status: fail.)
Ze kwam mijn kamer binnen. "Sév, lees dit nog eerst maar dan moet je echt opstaan. Kijk bij 21 november."
21 november
Doornroosje,
Ik sta voor je. Je slaapt. Je ogen zijn stijf dicht. Ik buig me voorover. Maar jij zegt: 'Wacht even.' Je doet je ogen niet open. 'Ben je al wakker?' vraag ik verbaasd. 'Nee nee. Ik praat even in mijn slaap. Ik wil het met je hebben over die kus.' 'O.' 'Eh... word ik heel abrupt wakker of geleidelijk? Hangt dat af van wat voor soort kus je geeft? Wat denk je?' 'Dat weet ik niet.' 'Maar wat zou beter zijn? Ik lig nu nog zo heerlijk te slapen. Kan ik niet heel geleidelijk, laten we zeggen in de loop van een jaar wakker worden?' 'Misschien wel.' 'Maar dan moet je me wel heel licht kussen. Zonder ook maar iéts vurigs.' 'Dat is goed.' 'Eigenlijk moet je me niet aanraken. Of kan dat niet?' 'Een onmerkbare kus?' Ik sta voor je. Mijn rug doet pijn van het vooroverbuigen. Een onmerkbare kus... (Wat klinkt dat afschuwelijk!) Er begint iets te woeden in mij. Een kleine orkaan. 'Kom,' zeg ik. 'Ik ga je nu kussen.' 'Of zal ik maar voorgoed blijven slapen? Wat denk je? Ik lig zo heerlijk...' 'Ja,' zeg ik, 'dat is goed, doe dat maar,' en ik storm je trap af, je lakeien tuimelen om me heen. Weg, weg.
Stijn van Opstal. Wij de 'iter', hij de 'itee'. Was tof.
"Ik had zon interview met Karel Appel, een Nederlands schilder en
vroeg hem wanneer zijn schilderij af was. Hij weet dat zelf ook niet.
Die mens staat voor dat doek en heeft iets van moet ik nu nog Ook
omdat het zon abstracte schilderijen zijn. Moet ik er nu afblijven of
is het dit? Hij vertelt dat hij soms zijn schilderij moet afdenken.
Het is nog niet af, dan gaat hij er voor zitten en dan duurt het soms
uren voor wanneer hij zegt nu is het af. Maar dan is er geen fuck aan
veranderd."
"Schoonheid komt uit stront, uit geknoei, geknutsel, het proberen. En dan plots is er iets. Maar als je wil geloven dat er genieën zijn die het uit de lucht grijpen, dan moet je dat doen, maar dan ga je zelf nooit iets doen. Want het is niet waar. Schoonheid is proberen, knutselen, is slecht. Het is iets aan elkaar plakken en plots is er iets. En hej, godverdomme, dat is schoon! En dan krijg je allemaal mensen die zeggen wauw, hoe doet hij dat."
"De klassieke Rembrandt, Rubens, Bruegel, Ik kende die ook enkel van naam of van een schilderij of van een Sus en Wis. (...) Welke figuren wij allemaal tegengekomen zijn. Alleen Picasso is al om op je rug te gaan liggen en niet meer recht te staan. Wat hij allemaal gedaan heeft, hoe hij met kunst omging. Hoe dat als een aap uit zijn mouw kwam Hij kon praten en tegelijk hier wat hup-hup-hup denken en schilderen. Dat is gewoon waanzin, dat is briljant. Hoe meer je van die mannen ziet, hoe nederiger je wordt, hoe kleiner je je voelt. En dan gaan wij een voorstelling over die mannen maken. Wij. Wat moeten wij nu zeggen over die kerels?"
"Onze gesprekken gaan meestal over hoe we moeten spelen opdat het hele verhaal intrigerend of spannend is. Wat heeft het verhaal nodig? Heeft het een realisme nodig van een gesprek zoals wij het nu voeren? Of is het veel boeiender als we allemaal op ons hoofd gaan staan, aan het plafond gaan hangen en dan een gesprek voeren? "
"Wat is kunst volgens u?
Er zijn een hoop definities van. Herman Teirlinck had daar een mooie over vind ik. Allez,er zijn onnozel veel definities als er mensen zijn. Maar ik vind alleszins dat Teirlinck er een had die Het is iets van Ik ga proberen te citeren he. Het is ook mijn interpretatie Kunst is de poging om de ontroering van een wereldbeeld weer te geven. De poging om dat weer te geven. Dus eigenlijk, ik zie een boom en die ontroert mij en de poging om dat te communiceren maar een andere manier dan erover te vertellen, dat is kunst."
"Er waren een paar bij die jazz draaiden terwijl ze aan het schilderden waren. Ik kende niets van jazz. Dus heb ik een paar jazzplaatjes gekocht voor beginners. Miles Davis enzo. Man, dat is waanzinnig, dat is prachtig... (zucht) Echt geweldig mooi. Waanzin. Waanzin."
En de mooiste van allemaal:
"Want uiteindelijk, de schijn der dingen is natuurlijk dat het allemaal geen fuck voorstelt."
De dieren begroeten elkaar. Ik niemand. Niet echt. In de hof van Eden van het redeloos heden waarin de dieren zo mak en makkelijk treden in hun retinaal en joviaal verhaal houd ik mijn wintermuts op, mijn blinddoek.
Zij zitten veilig in sprookjes verborgen waarin ik alleen maar misbaar herken om morgen. In mijn verhaal heeft de eenhoorn zijn hoorn verloren en beloven de bomen niets goeds. Hooguit vruchten.
Soms denk ik dat ik in dierlijke kronkels zou moeten denken, bijvoorbeeld dat minnen geen vechten is of knechten of verzinnen en nooit een grap met een staalwollen baard.
Dieren, kinderen, zondagsschilders, dementen slurpen aan elkaar. Hun snot is hun liefste snoep. Zij vingerverven met poep. Had ik niet zo willen zijn, ooit, zonder vergelding, zonder versplintering?
Als ik denk dat ik moet denken zoals zij spelen in hun geblutst rondeel dan is het louter een vermindering. Vijf zintuigen teveel.
Citatenbui... Geeft me inspiratie voor persoonlijke schrijfsels.
Let me not to the marriage of true minds
Admit impediments. Love is not love
Which alters when it alteration finds,
Or bends with the remover to remove:
O no! it is an ever-fixed mark
That looks on tempests and is never shaken;
It is the star to every wandering bark,
Whose worth's unknown, although his height be taken.
Love's not Time's fool, though rosy lips and cheeks
Within his bending sickle's compass come:
Love alters not with his brief hours and weeks,
But bears it out even to the edge of doom.
If this be error and upon me proved,
I never writ, nor no man ever loved.
-Shakespeare, sonnet CXVI
C'est dingue comment ces moments supra-cons sont forts. Un truc qui
dure en tout et pour tout 12 secondes dans ta vie et qui te reste gravé
profondément pour tout le restant de tes jours. D'habitude, une
histoire d'amour dans un film ça s'arrête là, le mieux dans une
histoire, c'est de pas raconter la suite. Mais justement, ce qui est
intérressant, c'est la suite.
- 'Les poupées russes'
Het denkbeeld dat anderen in mij zagen, iemand die niet was zoals ik
mezelf kende; iemand die alleen zij konden kennen door me van buitenaf
te bekijken met ogen die niet de mijne waren en die me een uiterlijk
gaven dat voor mij altijd onbekend moest blijven, hoewel het toch echt
in me zat, het toch echt mijn uiterlijk voor hen was (een 'mijn' dus
dat mij niet toebehoorde!); dat anderen dus een leven zagen dat voor
hen het mijne was, waarin ik evenwel niet kon doordringen, dit
denkbeeld liet me niet meer met rust. Hoe moest ik deze vreemde in mij
verdragen? Deze vreemde die ik zelf was? Zonder hem ooit te zien?
Zonder hem ooit te kennen? Hoe kon ik verdragen om voor altijd
veroordeeld te blijven hem met me, in me mee te torsen, in het
gezichtsveld van anderen, maar ondertussen buiten dat van mij om?
- 'Iemand, niemand en honderdduizend' (Uno, nessuno e centomilla), Luigi Pirandello
"In Carnières bij Charleroi hebben een gepensioneerde wapenhandelaar in
Carnières, bij Charleroi, en een overvaller elkaar doodgeschoten. Het
parket van Charleroi blijft karig met inlichtingen."
...Te veel Charleroi.
't Wordt een leuke week! Toneel en woord, Loft gaan kijken, cocktailfeestje, Bromvliegrepetitie, Night of the Proms, theatervoorstelling (en misschien nog onverwachte dingen?). Yeah I like it.
Gisteren samen in de keuken. Muziekje op de achtergrond. Mama verse tomatensaus aan het maken, papa gehaktballetjes aan het rollen. Wij wat leerstof aan het bekijken, of toch poging tot.
Vandaag samen in de living. Openhaard brandt. Mama doet een dutje, papa bewondert het vuur. Wij wat aan het lezen, of toch poging tot.
Sinds eind augustus staat er een geweldig mooi tafeltje naast de vuilnisbakken. Te mooi om daar te blijven staan. Te mooi om door niemand gebruikt te worden. Dus vandaag is het het meesterlijk idee uitgevoerd: mijn giga lelijk metalen tafel is gewisseld tegen de andere. Niemand die het zou merken. Oh en wat staat het nu prachtig in mijn kot! Met een fruitmandje en mijn schattig lampignonnetje...
Wat kan een mens blij zijn met een tafel.
Drie uur later kom ik terug op mijn kot, verheugd om de ruimte opnieuw te zien nu het lelijkste der lelijkste tafels weg is.
Verbazing alom. Mijn metalen tafel, inclusief het papier 'laten staan! (van studio 11)' staat pal naast mijn deur, alsof het ding heimwee heeft gekregen en zelf terug is gehopt. Niet veel later klopt er iemand op mijn deur;
- hej schat, wat doet mijn tafel bij u? - ... *damn, faaaiil*
Tsjuh tsjuh tsjuh! Enkele wanhopige pogingen om de tafel toch te mogen houden, faalden. Helaas.
- Ooowh *zielig/teleurgesteld gezicht*, mag ik ze dan niet gewoon in bruikleen hebben? - Nee, ik ga ze buiten zetten bij mijn andere meubeltjes. - Buiten?! Maar maar maar die is toch veel te mooi om buiten te laten staan met het Belgisch strontweer?! - Neu neu ik ga ze wat inspuiten tegen de roest enzo.
Mijn meesterlijk idee was te mooi om waar te zijn. Snif.
Yvonne Kroonenberg, Alle mannen willen maar één ding:
"Je bent net een lekker roompuddinkje, zuchtte mijn minnaar. Verbijsterd kwam ik overeind. Een roompudding, de man had me een roompudding genoemd! Dat was nogal een schok."
Sommige mensen drukken hun hartstocht uit door liefkozende vergelijkingen te maken en bijnamen te geven. Ik heb daar een groot wantrouwen tegen. Misschien ontbreekt het mij aan romantisch voorstellingsvermogen, maar ik kan me niet onttrekken aan een akelige bijgedachte wanneer ik hoor dat een vrouw met poesje, duifje, kuikentje of zelfs kikkertje wordt aangesproken. Een poes heeft in het algemeen een zacht vel en sommige vrouwen hebben dat ook, maar ik associeer een duif met uitwerpselen, een kikker met een hoop lawaai, en een kuiken met een gebrek aan intelligentie (of, als het echt moet, met iets über schattigs).
Ook de meer gangbare benamingen zoals lieve schat, liefste of lieveling zijn niet altijd erg te vertrouwen. Ze duiden maar al te vaak op intense verveling of op een hele grote afwas die er nog staat. Als iemand me met liefste aanspreekt, betekent het dat die persoon mij verkiest boven al die andere lieve mensen. Dat is natuurlijk heel plezierig maar als het woord een paar maal is gebruikt, begint de betekenis dan niet te tanen? Met lieveling en schat is het al net zo. Alleen ergernis en misprijzen doen het uitstekend tegen een decor van dergelijke woorden. "Lieverd, wil je me even een koffie brengen?", "Schat, zet die televisie nu eens uit". Of nog enger: "Schat, ik wil even serieus met je praten." Ga dan alvast maar panikeren. Lammetje, hondje, varkentje, snoepie, moppie, lekkers, maar het kan nog erger. Er bestaan vrolijke koppels waar ouders elkaar poepie of zelfs poeps noemen. Voor de afwisseling zeggen ze ook wel eens scheet of drol tegen elkaar. Of dit als minder liefdevol geldt dan poepie weet ik niet.
Dieren zijn er genoeg en ze kunnen zo gluiperig, stom of stekelig niet zijn, met een verkleinende toevoeging brengen ze de grootste tederheid tot uitdrukking. Bevalt het dierenrijk niet meer, dan is er de provisiekast of desnoods de scatologie. Moeten we het dan behouden tot de naam die we bij onze geboorte krijgen? De naam, door je ouders gegeven in de hoop dat je net zo bevallig, dapper of geestig zult worden als je naam weergeeft? Met de juiste intonatie kun je een ander laten weten dat je van mening bent dat het goed gelukt is, dat je die naam eer aandoet. Het kan bovendien soms prachtig klinken.
---Of... laten we het houden bij welgemeende troetelnamen, die we op een gepast moment en vooral niet meerdere keren per dag gebruiken. 'Mijn lief' blijft mijn persoonlijke favoriet. <3
Zo. Hier zit ik dan. Of lig, beter gezegd, in mijn bed met mijn laptop op schoot, verliefd starend naar mijn Heppie poster. Het is zondag twaalf oktober en voor het eerst sinds ik op kot ben, schrijf ik weer een blog. Desalniettemin (cool woord) zal dit een vluchtig schrijfsel worden want de batterij houdt het niet lang meer uit.
Sleutel zoeken. Baf. Een paar stappen. Baf. Een paar stappen. Slot zoeken. Baf. Na drie weken een zuivere routine.
Drie weken. Drie weken die werkelijk voorbij gevlogen zijn en veel te snel naar mijn zin zijn gegaan. Drie weken grotendeels gevuld met plezierig gedoe, film en theater, cafébezoekjes hier en daar en natuurlijk ook met (al dan niet boeiende) colleges. Wijn drinken aan de Schelde in 't midden van de nacht, de epic walk langs de leien, gratis ontbijt in 't Drijvend Vlot, beetje zat worden en er té lang over doen om de kotsleutel in het slot te krijgen,... Life's good.
En met good bedoel ik echt Good. Het kotleven is... zalig! Voorlopig toch nog. Voor het eerst voel ik me een echte student. Jep, ik ben een gelukkig wezen.
Trefwoord: zalig Synoniemen: dronken
Trefwoord: dronken Synoniemen: beneveld, beschonken, bezopen, in de lorum, in de olie, kachel, keil, ladderzat, lazarus, sikker, teut, tipsy, toeter, toeterzat, topzwaar, zalig, zat
Het synoniemenwoordenboek sprak.
En in het vooruitzicht? Eerst en vooral... de doop. Een ervaring die -later- ongetwijfeld een gelukzalige glimlach op m'n gezicht zal toveren. Van verschillende doopmeesters heb ik al menige tips en geruststellingen gekregen, ik vraag me af of ze dinsdag zo vriendelijk voor me zullen blijven. De dag erop heb ik een kotfeestje waarbij ik eindelijk mijn 26 medebewoners zal leren kennen. En nadien is er het Cultuurhok, de TD, audities van de Bromvlieg (die repetities beginnen dan ook weer, hoeray hoeray!).
Maar ik neem afscheid van u, lezer, en van deze blog. Liggend in mijn bed met mijn laptop op schoot, inclusief nog voldoende batterij, verliefd starend naar mijn Heppie poster.*
Nu niet alleen in theorie maar ook in praktijk officieel eigenaar van m'n kot! Het voelde echt heel cool om de voordeur en vervolgens m'n kotdeur te openen. We zijn ook een matras gaan kopen, iets wat -bij nader inzien- best wel een grappige bedoeling is. Eerst en vooral de winkel: een ruimte vol bedden, kussens, matrassen. (Zou de uitbater dol zijn op slapen en daarom op zijn dertigste gedacht hebben 'laat ik eens een matrassenwinkel starten'?) Nadat je ogen de ruimte wat geobserveerd hebben, is de volgende stap om elk bed uit te proberen. Kopen gaat immers om vergelijken. Je gaat op een bed in de toonzaal liggen en woelt wat totdat je een goede lighouding gevonden hebt. En dan wacht je totdat de verkoopster vraagt "en hoe ligt dat?". Als antwoord kan je kiezen: "beter/minder goed dan de vorige", eventueel met nuancering "hij ligt toch wat te hard/zacht". Tenzij je een bedspecialist bent en met allerlei argumenten kan aantonen waarom Bed X gewoon waardeloos is. Je hopt van bed tot bed en herhaalt dit scenario enkele keren. Ten slotte kies je een matras waarvan je denkt dat dat het beste is, of je kiest er een die gewoon even lekker ligt als al die andere maar qua prijs aantrekkelijker is. Kiezen is overigens niet noodzakelijk, je kan ook gewoon blijven testen en vervolgens buiten gaan met "ik denk er nog eens over na, want de keuze is echt über moeilijk". Zo koop je dus een matras!
Ik ben me ook in gaan schrijven aan de Academie voor Woord in Mortsel. Vanaf volgende week heb ik op maandag er een bezigheid bij: verbale vorming en toneel, iets wat ik al altijd heb willen doen maar waar altijd te weinig tijd voor was. Muha heb er alvast zin in!
Tweede-zit-nota: Theatergeschiedenis begint me zwaaaar de oren uit te komen. Ik ben echt al láng met die verdomde cursus bezig en nog stééds heb ik niet het gevoel dat ik het ken. Maar ja, de laatste loodjes wegen het zwaarst... Gelukkig heeft Mama verse rijstpap gekocht bij de slager. Nu werk ik met het principe 'een pagina=een hapje'. Maar weldra is mijn dessertje op en WAT DAN GEDAAN?! Slapen? In mijn bed, met een goede matras, heerlijk donsdeken en een best aangenaam hoofdkussen? Denkend aan de eerste nachten in m'n kot? Klinkt goed! Ik kruip maar eens vroeg in bed vandaag.
P.S. Lost is terug begonnen, yeah! Ik zit trouwens in tweestrijd of ik wel of niet een kleine televisie zou kopen voor op m'n kot... pomderom...
Dezer dagen heb ik -vanzelfsprekend- weinig interessants te vermelden. Behalve! De laatste week studeren is ingegaan *vreugdedansje*.
Mama en zus zijn weer thuis na hun weekje aan zee. Wat dus zoveel wil zeggen als 'babaaj zwijgzame stilte' en 'hallo gezelligheid en lekker eten'. Bovendien hebben ze cakejes en nieuwe haarspeldjes voor me bij. Een tweede zitter is vlug tevreden! En vanavond eis ik een filmavond met 'Dagen zonder Lief', alleen heb ik zo'n voorgevoel dat die er toch niet van gaat komen. Ik vind alleszins de titel van de film perfect bij mij passen. Dagen zonder Lief, maanden zonder Lief, tijden zonder Lief... Maar ach, wat maakt het uit. Hm, of maakt het wel uit? Misschien moet ik maar eens dringend aan een stuk of twintig losse relaties beginnen. Want anders kruip ik in mijn kist met het jammerlijk gevoel dat ik iets heb gemist. (?) (komt uit het liedje 'In de fleur' van Mira, zeker het beluisteren waard).
Een citaat om in de theatergeschiedenisstemming te blijven (uit 'Anthony', een romantisch melodrama van Alexandre Dumas uit 1831):
ADELE
But with these ideas you don't believe either in friendship or in -
(stops abruptly)
VICOMTESS
Well, 'or in love' -
ANTHONY
(to the Vicomtess) In love yes - in friendship, no. It's a bastard feeling that
nature has no need for - a social convention that the heart adopts
through egoism where the soul is constantly injured by the spirit, and
that can be destroyed at once by the regard of a woman or the smile of
a prince.
ADELE
Oh - you think so.
ANTHONY
Doubtless, ambition and love are passions. Friendship is only a feeling.
VICOMTESS
And with these principles, how many times have you loved?
ANTHONY
Ask the dead how many times they've lived.
Vrijdag en zaterdag: Theaterfestival! Vrijdag was er de officiële aftrap, de zogenaamde State of the Union, door Sidi Larbi Cherkaoui. Ik kon me best vinden in zijn tekst maar de manier waarop het gepresenteerd werd vond ik toch niet alles. Zijn tien droomgeboden voor Theater als een sociale oefening kan je hier lezen, zeker de moeite waard. Nadien hebben Willem-Jan en ik De Singel stiekem wat verkend, met de conclusie dat er eigenlijk niet veel bijzonders te zien valt. Behalve misschien de bibliotheek en, niet te vergeten, het mannetje op het dak. Zaterdag was het de beurt aan Toneelgroep Amsterdam met Romeinse Tragedies, drie bewerkingen van Shakespeare. Ola! Wat een indrukwekkende voorstelling. Volgend jaar spaar ik mijn cultuurcheque alleszins voor het nieuwe project van Ivo van Hove.
Zondag: Ik kwam tot de constatatie dat 1. de geschiedenis van de Nederlanden meer jaargetallen en ingewikkelde conflicten kent dan verwacht en 2. dat ik van dat alles absurd weinig onthouden heb -minder dan verwacht. Ondanks het 'wow-nu-moet-ik-toch-echt-wel-voort-doen-gevoel' slaagde ik er toch niet in om veel te studeren. Pas de volgende dag, rond een uur of vijf 's namiddags, begon Séverine zich voor honderd procent te geven. Go go go!
Maandag: Een man uit North-Carolina heeft een vis van tien kilo gevangen. Dit is niet alleen veel voor een hobbyistische visvangst (hobby-hobbyisme-hobbyist; bestaat het adjectief hobbyistisch dan?) maar! Hij heeft dit gedaan met het speelgoedhengeltje van zijn dochter. De hengel was van het merk Barbie, hoe kan het ook anders. Dus allen naar de winkel, een hengel kopen en vissen maar. Zo hebben we weer een excuus om eindelijk nog iets van Barbie te kopen.
Dinsdag: Examen Cultuurgeschiedenis van de Nederlanden. Wat voelde het weer goed aan om richting Ossenmarkt te lopen en in de R-blok te zijn! En wat was het leuk om weer bekende gezichten te zien en om elkaar wat stressyer te maken door tricky vragen te stellen. Het voelde zelfs goed om terug op die harde stoelen in de aula te gaan zitten. Toen professor W. binnenkwam en met zijn hoge stem begon te spreken, voelde ik me hélemaal weer op m'n gemak. Just like it used to be...
Woensdag: Opvallend nieuws. Michael Jackson is gespot met een ronde neus in plaats van een spitse. De evolutie van Wacko Jacko begint nu écht fascinerend te worden.
Donderdag: Vanaf morgen ben ik officieel eigenaar van mijn kot! Ik was dinsdag al gaan horen voor de sleutel, maar -zoals verwacht- was de vorige bewoner nog niet verhuisd. Nu nog even focussen op theatergeschiedenis en daarna kan ik m'n tijd besteden aan kopen, verhuizen en inrichten. En daarna op vakantie naar Andalusië! Haa de toekomst brengt enkel maar leuke dingen.
-------- En nu tijd voor een van de coolste muziekvideos die ik ooit gezien heb. Het is een medley van Pirates of the Caribbean (At World's End) van Hans Zimmer. Vergis u niet, het bekende thema dat je kent van DJ Tiësto's remix verschijnt hier niet in. Dit komt immers uit de eerste film en die soundtrack is gecomponeerd door Klaus Badelt. De medley bestaat uit Jack Sparrow, One Day, Up is Down en Drink Up me Hearthies Yo-Ho en wordt steeds beter naarmate de minuten verstrijken. Het is kippenvelmuziek, echt breathtaking. (De slimme lezer weet ondertussen dat ik volop reclame aan het maken ben voor Hans Zimmer. Hm... love him. Hij is gewoon géniaal. <3) Here we go! Let behalve de muziek ook op de muzikanten (en de componist himself); met welk plezier ze spelen!
"Theater has been a great adventure in my life. It has conditioned my
way of thinking, my way of seeing people and looking at life."
-Jerzy Grotowski
Een vluchtige impressie:
"Twee uur corvee. Twee uur trainen. Twee uur corvee. Twee uur
trainen. Teksten opzeggen. Twee uur corvee. Water. Alleen maar water.
Twee uur trainen. Geen pauze. Nergens. Geen rust. Het is donker.
Zitten. Ik wil zitten. Tekst. Wat is mijn tekst. Ik heb geen tekst. Er
moet tekst zijn. Welke tekst had ik. Ik begrijp dat u mij niet wil
zien. Zoiets. Ik begrijp dat u mij niet wilt zien.
- Ja!
- Ik begrijp dat u mij
- Laat je handen liggen!
- Ik begrijp dat u
- Je handen
- Ik begrijp
- Je handen
- Ik begrijp dat
- Je voeten, laat je voeten nou eens staan
- Ik begrijp dat u mij niet wilt
- Ophouden
- Waarmee
- Je tekst! Je tekst verdomme!
- Ik begrijp niet
- Ik begrijp dat u
- Ik begrijp dat u mij niet wilt zien
- Waarom kijk je opzij
- Ik begrijp
- Naar wie kijk je nu
- Ik begrijp niet wat u bedoelt
- Je tekst
- Ik begrijp niet
- Wat niet
- Sorry
- Je tekst
- Ik begrijp dat u
- Waarom die draai met je rug
- Ik begrijp
- Stilte
- Ik begrijp dat
- Stilte zei ik. Wacht
- ...
- Je tekst
- Ik begrijp
- Hou je kop stil, verdomme!
- Ik begrijp dat u mij niet wilt zien
- Je stem, denk aan je stem
- Ik begrijp dat u
- Je stem. Waarom die snik erin?
- Ik begrijp dat u mij
- Hou nou eens op met dat gedoe! Dat is gedoe
- Wat bedoelt u?
- Als je onzeker bent, hoef je dat niet te spelen
- Ik begrijp dat u mij
- Je stem!
- Mijn stem ja
- Je tekst. Hou je bij de tekst
- Ik begrijp dat u
- Stop maar. Stop verdomme
Water. Dorst. Wat wil hij nou van me. Alles draait. Al was het maar
een slok. Wat doet hij nou? Licht. Geen licht alsjeblieft. Ik ben af.
Ik ben compleet af. Ik zal er...
- Ja!
- Ik begrijp dat u mij niet wilt zien
- Je speelt
- Ik begrijp
- Je speelt
- Ik begrijp
- Je speelt. Dit is gedoe
- Ik begrijp dat u
- Waarom dat zuchten? Waarom voor blaasbalg spelen? Ben je benauwd?
- Ik begrijp dat u mij
- Waarom die snik vooraf? Gedoe! Gedoe!
- Ik begrijp dat u mij niet wilt
- Je voeten. Denk om je voeten.
- Ik beg
- Ga eens op zijn voeten zitten
- Ik begrijp dat u mij niet wilt zien
- Geen gedoe met je handen
- Ik begrijp
- Stil die handen
- Ik begrijp dat u
- Blijf staan
- Ik begrijp dat u mij
- Waar kijk je nou naar
- Ik begrijp dat u
- Je rug. Waar is je wanhoop van gisteren?
- Ik begrijp dat u mij niet wilt zien
Stilte. Het is ineens stil. Er brandt een fel licht op mij alleen.
Ik zie niets. Licht versterkt de duisternis. Het lijkt wel een
Gestapoverhoor. Ik wankel. De totale uitputting is nabij. Twaalf uur
onafgebroken. Corvee. Trainen. Corvee. Trainen. Ik kan alleen nog
janken. De tranen komen, onherroepelijk. Ik houd ze tegen. Ik sta
roerloos. Ik kan alleen nog fluisteren.
- ... Ik begrijp dat u mij niet wilt zien ...
De stilte is enorm. Het licht draait. De vloer komt omhoog en smakt tegen mijn wang.
Nota:
Jerzy Grotowski is de grootste theatervernieuwer van de 20e eeuw.
Zijn methodes waren zeer succesvol, maar controversieel. In zijn
Theater Laboratorium putte hij zijn acteurs volkomen uit. Twaalf uur
achtereen liet hij hen corvee doen, afgewisseld met theateroefeningen.
Zeer fysiek allemaal. Als ze niet meer op hun benen konden staan en
volkomen verzwakt waren, pas dan waren ze in staat om werkelijk
zichzelf te zijn, om geen rol buiten henzelf om te spelen, maar
helemaal volkomen zichzelf. Dieper kun je niet in jezelf komen. Pas dan
kun je acteren, zo stelde de grote meester."
Als het erop aankomt, en je gaat echt met theater aan de gang, kom
je jezelf tegen. Keihard. Buitengewoon fascinerend en confronterend.
~ Hersenspinsels van een Antwerpse studente ~ 
Gelukkig heeft Mama verse rijstpap gekocht bij de slager. Nu werk ik met het principe 'een pagina=een hapje'. Maar weldra is mijn dessertje op en WAT DAN GEDAAN?! Slapen? In mijn bed, met een goede matras, heerlijk donsdeken en een best aangenaam hoofdkussen? Denkend aan de eerste nachten in m'n kot? Klinkt goed! Ik kruip maar eens vroeg in bed vandaag.
