Randomheid en feitenlijst, gewoon om wat bezig te blijven:
Er is iets gaande met de oren van Wacko Jacko.
Ik ben gerick-rolled toen ik een link tegen kwam naar een promofilmpje van het nieuwe seizoen van Lost, hierzo. 't Viel me nu pas op hoe grappig dat filmpje eigenlijk wel niet is. En hoe die stem totaal niet bij die gozer past!
Er zitten 140 verstuivingen in een neusspray.
Hoewel het me stoort dat De Standaard nieuws à la Dag Allemaal schrijft, ben ik stiekem heel benieuwd hoe het verhaaltje van Brad en Angelina zal aflopen.
Ik heb zin om eens te diepzeeduiken.
H.M. gelooft dat ik vaak naar zijn colleges ben geweest. Wat natuurlijk zo is.
Na onze tête-à-tête heb ik hem een mail gestuurd (want ik was het hem vergeten te zeggen) met de tip om volgend jaar de cursus, in het belang van het milieu en het welzijn van de student, recto verso te laten drukken. Ik ga ervan uit dat hij mijn idee zeer innoverend vindt.
Frankrijk houdt opeens van Jan Fabre en zijn Orgy of tolerance (en terecht!).
Obama mag ook een afwezigheidsbriefje voor mij schrijven.
Een goeie vriendin van me leidt het leven van een filmscenario (liefde, leugens, geld en nog veel meer) waardoor mijn leven opeens te gewoontjes lijkt.
Veel te goe is half zot.
Ik heb twee stages in het vooruitzicht (bij Guy Cassiers en Benjamin Verdonck), bij HETPALEIS en Woestijnvis heb ik twee aanbiedingen beleefd moeten afslaan. Ossomness, i know.
God gelooft in mij.
Ben op uitkijk naar een ander kot, het wordt er waarschijnlijk een in de Korte Sint-Annastraat.
"The poet is not only the man who is made to solve the riddle of
the Universe, but he is also the man who feels where it is not
solved and which continually awakens his feelings... What is old
and worn out, not in itself, but from the dimness of the intellectual
eye brought on by worldly passions, he makes new: he pours upon it the
dew that glistens, and blows around us the breeze which cooled us in
childhood."
(Samuel Taylor Coleridge, Lecture on Poetry, 12 december 1811.)
Vannacht werd ik wakker met een geweldig idee, werkelijk iets geniaal. Ik ging over iets bloggen. Iets totaal non-emotioneel getint, geen internetkwakzalverij, geen weetjeslijst, geen nutteloos gedoe. Ik ging over iets bloggen. Iets interessants, goed onderbouwd, origineel, literair aanvaardbaar. Maar ik ben vergeten wat het was. Hmm.
<--- Afbeelding is het eerste zoekresultaat wanneer je googlet naar "valse d'amélie" (Mad-o-femme op deviantART). Zo betoverend mooi. Zal ik het vergelijken met een zomerdag...?
De aardappel heb ik lief daar hij,
Strevend naar volkomen rondheid,
Altijd ànders rond is,
En oogjes heeft
Als van een blindgeboren diertje.
Ik heb hem lief daar hij, zo lekker,
Door de Groten wordt miskend;
Daar zijn kruid zo lelijk
En zijn bloem zo onaanzienlijk is,
En vooral daar hij
(Alsof hij wist dat hij in vrouwenhand
Belandt)
Bescheiden en beschaamd
Zijn klootjes
Verborgen houdt onder het zand.
- Ben Cami
Ars Poetica
ik weet het nog als de dag van gisteren
(ik was misschien 22): ik zat
te broeden op een gedicht, en mijn moeder
zat bij het raam de aardappels te schillen
het vers wilde maar niet lukken: het zweet
stond op mijn rug en vol ergernis dacht ik:
Hoe kan men in godsherenaam dan ook
poëzie schrijven in een kamer waar
iemand aardappels zit te schillen?
die avond, toen iedereen sliep, maakte ik het
vers af: het was een bijzonder slecht vers
en pas heel veel later begreep ik: de beste
gedichten schrijft men al aardappels schillend
Is antipolitieke retoriek de sleutel tot populariteit? Draagt de media ertoe bij dat burgers politici wantrouwen? Is diegene die de agenda bepaalt automatisch de winnaar van het debat? Kan politiek mensen van mening doen veranderen? Bestaat vrijheid? Is alles communicatie? Bestaat politiek zonder het verlangen naar macht? Kan een politicus vrienden hebben? Kan een politicus het woord mislukking in de mond nemen? Is de massa voor rede vatbaar? Worden oorlogen gewonnen met wapens of met woorden? Is oorlog de uitlaatklep voor de goklust van politici? Is de strijd tot de dood voor een overtuiging altijd prijzenswaardig? Is de staat verantwoordelijk voor alle burgers? Hoe ver moet men gaan in de liefde voor het vaderland? Is bescheidenheid politieke dwaasheid? Is charisma politieke deugd? Heeft een politicus recht op een privé-leven? Is de representatieve democratie de moeder van de demagogie? Is de representatieve democratie de moeder van de chaos? Is de middelmaat de politieke norm? De letter of de geest van de wet? Moet een politicus de massa naar de mond spreken? Is de massa voor rede vatbaar? Wanneer mogen politici onredelijk zijn? Zijn politici acteurs?
Romeinse Tragedies; Ivo van Hove, Toneelgroep Amsterdam
Blokje lopen en bekaf, alles doet pijn. Best een zware confrontatie. Ik ben de personificatie van het woord onsportief. Nochtans heb ik verwoede pogingen gedaan om er iets aan te veranderen... Tevergeefs.
Bijna een jaar geleden plande ik in m'n hoofd een looproute door Antwerpen, 't stad. 't Was langs de Schelde. ...Dit academiejaar heb ik de Schelde alleen gezien met een boek, eten of wijn in de hand.
Nu ik echter opnieuw in het gezelschap ben van m'n zus, krijgt de sportiviteit weer een opkikker. En ik loop niet graag. Ik haat lopen.
Met andere woorden: ik ben trots op mezelf na dat blokje lopen. Ondanks ik bekaf ben en alles pijn doet.
Om vier uur 's middags eten we in het zonnetje aardbeien met veel suiker. We wandelen door de tuin en zien de irissen die lachend in bloei staan. Een bloempot met één zonnebloempit in. Papa zegt dat er onkruid uitkomt. 't Is niet omdat mijn appelboom niets werd dat dit ook het geval is.* Volgens mij wordt het een zonnebloem van wel twee meter groot.
Om twintig voor zeven vragen we ons af of het warm genoeg is om de spaghetti buiten op te eten.
Om twintig voor tien neemt San een reepje chocolade van beneden voor me mee als dessert.
We praten over wat we nog zoal gaan doen. Dat en dat boek lezen, fietstochtjes maken, kunstzinnige foto's nemen, zonnen, opruimen, veel weggooien, alle opgenomen films bekijken,... En ijs maken.
Even leek het alsof het vakantie was. Maar niets was minder waar.
*Zie bericht van 28 augustus 2008, 'Appellief'. Luther zei ooit: "Zelfs al zou ik weten dat de wereld morgen in stukken uiteenvalt, ik zou toch mijn appelboom planten."
~ Hersenspinsels van een Antwerpse studente ~ 
Randomheid en feitenlijst, gewoon om wat bezig te blijven:
Blokje lopen en bekaf, alles doet pijn. Best een zware confrontatie. 
