Dag 1  Sint Jean Pied de Port - Puenta la Reina

De kop is er af, de tocht is zeer goed verlopen, de schrik voor het onbekende is verdwenen. Onze dagteller staat op 113 km, er werden ongeveer 1500 hoogtemeters overwonnen. Het weer was prima, temperaturen in de zon van meer dan 30°, gelukkig was er een licht briesje dat alles draaglijk maakte. Er werd veel gedronken zelfs zodanig veel dat onze bevoorradingsploeg extra water diende bij te halen. Iedereen heeft zich krannig geweerd en de eerste trip tot een goed einde gebracht. Er heerst een prima sfeer in de groep. Morgen gaat het verder richting Cenicero gelegen in de Rioja even voorbij Logroño.

Graag eindig ik dit eerste relaas met een licht aangepaste tekst van Jean-Claude Benazet :

                       Tous les matins nous prenons le Chemin
                       Tous les matins nous roulons plus loin
                       Jour apres jour, St Jacques nous appelle
                       C'est la voix de Compostele

Bijlagen:
d10.jpg (286.5 KB)   
d11.jpg (248.3 KB)   
d12.jpg (209.5 KB)   
d13.jpg (255.5 KB)   
d14.jpg (327 KB)   
d15.jpg (491.1 KB)   
d16.jpg (347.9 KB)   
d17.jpg (360.1 KB)   
d18.jpg (319.6 KB)   
d19.jpg (298.3 KB)   
prof1.png (135.9 KB)   
r-dag1.png (1.1 MB)   

Alle begin is moeilijk

Dag twee bracht ons van Puenta la Reina naar Cenicero. Daar waar we maandag ten zuiden van Pamplona fietsten rijden we vandaag ten noorden van Logroño om de verkeersdrukte rond deze twee steden te vermijden. We wijken daarbij wel af  van de Camino Francés maar regelmatig zitten we toch op het traject dat ook de wandelende pelgrim voor zijn rekening neemt. Voorbij Estella stoppen we een eerste maal aan het Monasterio de Irache. De dorstigen laven is een werk van barmhartigheid zo ook dachten hier de monninken maar ze vergisten zich, inplaats van water spuit hun fontein rode wijn.

Daar waar we maandag een hoogteverschil van 14OO meter moesten overwinnen om onze dagbestemming te bereiken werden er vandaag maar een 1000 hoogtemeters worden overwonnen. Iedereen was het er over eens dat deze etappe qua moeilijkheidsgraad niet moest onderdoen voor die van maandag. Maandag was de hoofdbrok de beklimming van de Ibañeta een gelijk opgaande beklimming van 18 km. Vandaag was de hoofdbrok slechts 12 km lang maar de tussendoortjes waren veel steiler. Bovendien was de verfrissende wind van de dag voordien niet meer aanwezig en heerst er intussen een alles verschroeiende hitte die het geheel nog wat spannender maakte. Ook de eerste pech deed zich voor, twee gebroken spaken diende even voorbij Estalla te worden hersteld, uw dienaar kon het zich veroorloven om lek te rijden, een aflopende ketting zorgde voor enige hilariteit in de groep met een lichte valpartij tot gevolg.
Dit alles werd echter goed gemaakt door de prachtige natuur van de Rioja-bergen (gekend van zijn voortreffelijke wijn). En de deskundige ondersteuning van het begeleidingsteam maakte dat zij die het wat lastiger hadden ook de dagtaak tot een goed einde brachten..

Intussen is het weeral tijd om aan morgen te denken door te zorgen voor de nodige nachtrust.

Bijlagen:
d20.jpg (203.5 KB)   
d21.jpg (281.4 KB)   
d22.jpg (276.2 KB)   
d23.jpg (275.5 KB)   
d24.jpg (284.2 KB)   
d25.jpg (294.1 KB)   
d26.jpg (294.1 KB)   
d26.jpg (292.8 KB)   
d27.jpg (271.9 KB)   
d28.jpg (327.6 KB)   
d29.jpg (305.4 KB)   
prof2.png (129.6 KB)   
r-dag2.png (893.6 KB)   

Alle goede dingen bestaan uit drie.

Cenisero laten we achter ons om op een tiental van kilometer van Burgos onze dag af te sluiten in hotel Camino de Santiago (What is in a name).

Langsheen een eerdere drukkere weg fietsen we naar Najera om dan verder door te stomen doorheen een prachtig natuurgebied gelegen in de Sierra de la Demanda. Als we het woord sierra horen denkt men automatisch aan bergen. Zo ook moesten er twee cols beklommen worden met hoogten tot boven de 1200 m. De Alto de Prodellea (1260m) en de Puerto El Matoro (1160m), de beklimming naar het stuwmeer de Uzquiza, lagen voor de wielen. Mooie beklimmingen en prachtige afdelingen werden genomen in dit aanlokkelijk en mooi beschermd natuurgebied. Niet te verwonderen dat menigeen vooraf met een klein hartje aan de start stond. De weergoden waren echter gunstig gezind en zorgde regelmatig voor enkele wolkjes zodat de temperatuur aangenaam en draaglijk was. Al zwettend en puffend werden de gemoederen bedaard en eenieder kwam tot rust. Was het de haan van Santo Domigo de la Calzada ? (later hierover meer) of is het toch echt zo dat alle goede dingen bestaan uit drie.
Op het einde van de rit die in een vrij strak tempo eindigde na 118 km had iedereen de conditie te pakken voor de komende dagen en stevenen we morgen af naar de beruchte Meseta.

Weeral een dagje voorbij.

Bijlagen:
d30.jpg (128.5 KB)   
d31.jpg (154.6 KB)   
d32.jpg (258.9 KB)   
d33.jpg (134.2 KB)   
d34.jpg (286.6 KB)   
d35.jpg (247.8 KB)   
d36.jpg (251.3 KB)   
d37.jpg (305.8 KB)   
d38.jpg (207.4 KB)   
d39.jpg (110.2 KB)   
prof3.png (58.3 KB)   
r-dag3.png (526.2 KB)   

Een rustdag ?

Op het programma van vandaag staat de zogenaamde 1° helletocht doorheen de Meseta gelegen tussen Burgos en Leon. Een helletocht omwille van de openheid van het landschap, een felle wind die meestal in het nadeel blaast en de verzengende temperaturen die er kunnen heersen. Maar Jacobus wist dat wij naar hem opweg zijn en heeft de nodige stappen ondernomen naar de weergoden. Na een kort bezoek aan Burgos vervolgen we onze weg naar Citores del Paramo, een luilekkerland voor wie het rustig aan wil doen in een godvergeten plaatsje ergens in het niemandsland gelegen op korte afstand van de N120. Onze middag brachten we door na een 60tal km fietsen in het mooie Castrojerez, gebouwd aan de voet van een heuvel. Op de top ervan staan de ruïnes van een burcht die herinneren aan een ver verleden. Fromista werd onze volgende halte, in de schaduw van een van de drie kerken die dit kleine dorpje rijk is werd een terrasje bezocht om onze dorst nogmaals te laven. Een stralende zon kleurde het landschap totaal anders dan gisteren, de wind zat in ons voordeel en het licht golvende parcours werd zonder al te veel moeite overwonnen. We gingen zeker vroeg aankomen in Carrion de los Condes. Eenmaal in het dorpje toegekomen werd een onvoorziene laatste tussenstop ingelast. De "peregrinacion en bicicleta" werden binnengeroepen door de leiding van een groep zingende en dansende kinderen. Zij gaven een kleurrijk en temperamentvol muzikaal optreden voor de bewoners van het plaatselijke rusthuis. Verrassend en aangenaam om ook van deze feestelijkheden te mogen meegenieten. Onze tolk Viktor gaf enige toelichting over onze tocht en vertelde ons het waarom van de aangang zijnde feestelijkheden.
Vannacht overnachten we in een voormalig kloostergebouw, nu omgebouwd tot een prachtig hotel San Zoilo, even buiten het dorp. Op de dagelijkse briefing voorafgaand aan de maaltijd brengt Marc een bezinningstekst van Paulo Coelho die ons even doet nadenken over onze levensweg hier op aarde, het waarom en het waarheen.  
Weerom een onvergetelijke dag beleefd en stilaan naderen we de helft van de af te leggen kilometers, 440 km en 5000 hoogtemeters klimwerk liggen reeds achter ons. Blijkbaar was het vandaag ook wasdag want toen wij onze fietskledij wilde droogzwieren was het file. Hebben wij dan toch zo fel gezweet ?

Tot zover een samenvatting van ons dagjournaal.

Bijlagen:
d41.jpg (143 KB)   
d42.jpg (146.5 KB)   
d43.jpg (360 KB)   
d44.jpg (200.8 KB)   
d45.jpg (179.4 KB)   
d46.jpg (244.4 KB)   
d47.jpg (262.4 KB)   
d48.jpg (249.8 KB)   
d49.jpg (177 KB)   
d49a.jpg (609.1 KB)   
prof4.png (72.4 KB)   
r-dag4.png (306 KB)   

Luxe paardjes

Toen we vanochtend voor het ontbijt even buiten de muren van ons klooster (natuurlijk het hotel) gingen was hij daar al, de eerste vijftig plusser, met pak en zak op weg naar een bestemming waarheen miljoenen mensen hem en ook ons voorgingen. Op een honderdtal meter volgende een jong paartje. Na het opslaan van de nodige energie door het nuttigen van een stevige maaltijd trokken we rond half tien op weg naar Leon, ruim 110 km verder. Het was de Meseta rit deel 2. Dat de verhalen over dit deel van de camino niet zo maar uit de lucht zijn gegrepen konden we aan den lijve ondervinden. Bij het vertrek was de temperatuur reeds gestegen tot ongeveer 28° . Naarmate de dag vorderde ging deze naar de 45° in de zon (in de schaduw 35° omstreeks 16 uur) om dan terug te dalen tot 39° bij het binnenrijden van Leon (schaduw 31°). Gelukkig konden we genieten van een zachte en verkoelende rugwind die ons tevens een extra duwtje gaf. Natuurlijk kon het niet anders dan dat we onderweg enkele plaatselijke baruitbaters gelukkig maakten door het bezoek van hun terrasje om onze dorst te laven met een fris drankje.

Tijdens het fietsen werden vele camino-gangers voorbij gereden en kreeg ik medelijden met hen als je ze zag zwoegen in die alles verstikkende zon om zichzelf en hun rugzakken voort te slepen. Dan zijn wij nog luxe paardjes die al zittend op een licht fietsje ons voortbewegen. Niet tegenstaande die gezegd zijnde was het voor ons toch ook wel een hele opdracht, nu ja we hebben er wel zelf voor gekozen.

Nog een leuk tussendoortje: vanmiddag waren de voorbereidingen voor ons middagetentje in Sahagun volop aan de gang op een schaduwrijk pleintje voor het klooster toen de plaatselijke politie opdaagde en vriendelijk vroeg om deze plaats te verlaten en op te hoepelen naar een parking buiten het centrum. Zo gevraagd zo gedaan, toch weer extra werk voor onze zorgzame begeleidingsploeg.

Wat ook bij ons allen opvalt is de vriendelijke en gemoedelijke sfeer die er heerst langsheen de Camino. Voordurend is het van "BUEN CAMINO" alsook "HOLA" en wuivende handjes door eenieder die we passeren zowel van op de terrasjes, van autobestuurders en pelgrims onderling. Dit is natuurlijk een extra bron van energie. Een ander voorbeeldje van de sfeer is het feit dat een ouder echtpaar ergens in een godvergeten prutsdorpje ons binnen riep om ons te voorzien van extra water voor onze drinkbussen. Natuurlijk gingen we gretig daarop in. Beide partijen waren gelukkig, wij met onze koele drank, zij met het feit dat ze onze dorst mochten laven. Was het maar overal zo op deze wereld.

Morgen rijden we naar Astorga een mooi stadje aan de voet van de hoogste beklimming van de Camino, met name de CRUZ de FERRO waar we onze lasten en bekommernissen symbolisch van ons kunnen afwerpen aan de voet van het ijzeren kruis.

Weeral een dag van onze droom in vervulling gegaan.

Bijlagen:
d51.jpg (289.9 KB)   
d52.jpg (202.4 KB)   
d53.jpg (190.2 KB)   
d54.jpg (226 KB)   
d55.jpg (223.5 KB)   
d56.jpg (195.4 KB)   
d57.jpg (258.5 KB)   
d58.jpg (101.9 KB)   
d59.jpg (100.8 KB)   
d59a.jpg (108.5 KB)   
prof5.png (77.6 KB)   
r-dag5.png (748 KB)   

Bijlagen:
d60.jpg (228.5 KB)   
d61.jpg (238.4 KB)   
d62.jpg (195.5 KB)   
d63.jpg (211 KB)   
d64.jpg (238.4 KB)   
d65.jpg (221.6 KB)   
d66.jpg (229.1 KB)   
d67.jpg (190.8 KB)   
d68.jpg (161 KB)   
d69.jpg (254.1 KB)   
prof6.png (70.7 KB)   
r-dag6.png (767.8 KB)   

Op naar de top

Na overleg werd besloten de start te vervroegen en zijn de koffers gepakt om rond 7 uur op de camion geplaatst te worden. Een snel ontbijt, de laatste voorbereidingen en rond de klok van achten zijn we weg voor weer een dag fietsplezier. Een aanloop van 6 km brengt ons terug op de Camino en begint de beklimming naar het Cruz de Ferro, een van de zovele toppen in de Montes de Leon. De weg stijgt lichtjes om geleidelijk aan toch ietwat steiler te verlopen. Ieder klimt naar eigen godsvrucht en vermogen en de top gelegen op 1500 m, het hoogste punt van onze camino, ligt binnen de mogelijkheid van iedereen.
Intussen liggen de mooie dorpjes El Ganzo,Foncabedon en Rabanal achter ons. Gezien het vroege startuur heeft men voldoende tijd voor het nemen van maaltijd, foto’s en rustpauze. De traditie wil dat iedere pelgrim zijn steen neerlegt aan de voet van het ijzeren kruis boven op een houten paal van 15m hoogte. Sommigen zien in dit gebaar het achterlaten van hun zorgen, andere denken aan de dag van het laatste oordeel wanneer de stenen zullen spreken. Hun eigen steen zal dan getuigen dat ze hun levenspelgrimage hebben volbracht. Wij willen die traditie natuurlijk ook in ere houden.
Voor het afdalen wordt gewezen op het gevaar van de afdaling: steil, bochtig en een wegdek in slechte toestand, opletten dus en geen risico's nemen. Aangekomen in  Manjarin wordt even gestopt aan het kleurrijke en sfeervolle stempel- en telhuisje om dan verder naar Molinaseca af te dalen. Inderdaad, een niet te onderschatten en gevaarlijke afdaling die de nodige stuurmanskunst en concentratie vraagt. Tussendoor werden twee klapbanden hersteld, gelukkig hadden deze geen valpartijen tot gevolg.  Een laatste tussenstop wordt gehouden in Molinaseca, een aantal van onze mensen gaan zich verfrissen in de rivier Rio Meruelo, andere slenteren even door het stadje of genieten van de mooie lommerrijke plaatsjes. Er heerst een gezellige drukte aan de boorden van de Meruelo en vele Spanjaarden genieten ook hier van hun wekelijkse rustdag bij een BBQ of drankje, het is immers zondag. Nog enkele duwtjes op de pedalen en we bereiken het fort van de Tempeliers in Ponferrada om even verder de avond en nacht door te brengen. Na een verfrissende douche en avondmaal bezoeken enkele een avondfeest op een van de pleintjes  maar de dag is dermate gevorderd dat het feest teneinde is gelopen. Dan maar het bed opzoeken zodanig dat men de volgende dag weerom met fitte beentjes kan aanvangen.

Bijlagen:
d70.jpg (141.7 KB)   
d71.jpg (207.8 KB)   
d72.jpg (282.9 KB)   
d73.jpg (243.4 KB)   
d74.jpg (380.2 KB)   
d75.jpg (278.9 KB)   
d76.jpg (194.4 KB)   
d77.jpg (300.8 KB)   
d78.jpg (264.4 KB)   
d79.jpg (280.9 KB)   
prof7.png (58.1 KB)   
r-dag7.png (446.3 KB)