 |
|
|
| |
|
|
| 08-07-2013 |
 Dag 8 |
Loon naar werken.
Ponferrada is met zijn 55.000 inwoners een zeer levendige stad. Gelukkig logeerden we zowat aan de rand van de stad en was het buitenrijden geen probleem. Honderd kilometer liggen op ons te wachten en wat voor kilometer, de hitte is nog steeds aanwezig en het te overwinnen aantal hoogtemeters is ook niet te onderschatten,1320 hoogtemeters. Na 2O km bereiken we Villafranca en klimmen we het Cantabrische gebergte in om alzo Galicië binnen te rijden. Schaduwrijke wegen leiden ons naar Pedrafita do Cebreiro. Nog even doorduwen en El Cebreiro op een hoogte van 1350 m wordt bereikt, onze rustplaats voor de middag. In de "Santa Maria", de oudste pelgrimskerk (836) van de camino, is een misviering aan de gang. Samen met enkele fietsvrienden nemen we deel aan deze viering om even tot bezinning te komen in dit mooi kerkje, tenslotte we zijn toch op weg naar Santiago. Onze pelgrimsweg loopt verder via de Alto de San Roque ( 1270 m) waar een bronzen monument van een pelgrim ons de richting Santiago aanwijst. Naast de weg staat kilometerpaal 147km, het aantal nog af te leggen km om uiteindelijk Compostela te bereiken. Om dit op behouden en veilige manier te volbrengen wordt in Triacastella Jacobus zijn beeltenis nog even bezocht in een zeer sober, stokoud maar wondermooi romaans kerkje. Natuurlijk mag een verfrissing op het nabijgelegen terrasje niet ontbreken, je zou al bij temperaturen die 35° benaderen of meer overtreffen. In het klooster van San Julian van Samos wordt even binnengelopen voor onze stempel, toevallig in een prachtig beschilderde albergue waar reeds meerdere stappers zijn toegekomen en liggen uit te blazen op hun bed. Van stappers gesproken, we hebben reeds verschillende Belgen ontmoet zo bvb in Castrojériz een koppel komende van Sint Katelijne Waver reeds onderweg sinds half april, nabij het Cruz de Ferro een groepje Vlamingen vertrokken in Astorga tevens met Govaka begeleiding, en ga maar verder.
Na nog enkele bulten bereiken we de eindhalte van vandaag, Sarria dat reeds in de Romeinse tijd bestond. Toevallig is er vandaag een jarige in de groep en bij de avondbriefing wordt deze van harte gefeliciteerd.
Vanavond gaat eenieder met een gerust hartje naar zijn bed, de meest gevreesde moeilijkheden zijn (vermoedelijk) achter de rug.
Groetjes van Willy en Erik.
Bijlagen:
d80.jpg (116.3 KB)
d81.jpg (279.9 KB)
d82.jpg (252.3 KB)
d83.jpg (183.9 KB)
d84.jpg (218.5 KB)
d85.jpg (240.8 KB)
d86.jpg (172.9 KB)
d87.jpg (150.2 KB)
d88.jpg (179.2 KB)
d89.jpg (161.8 KB)
prof8.png (60.7 KB)
r-dag8.png (468.2 KB)
|
|
|
|
|
| 10-07-2013 |
| Dag 9 |
|
Verdwaalde pelgrims
Wat zal ik aandoen vandaag, een moeilijke vraag. De hemel zit dicht, er hangt mist en er vallen enkele druppeltjes. Het regenvestje wordt aangetrokken maar nog voor de start wordt gegeven besluiten we het er toch maar op te wagen, trekken ons jasje terug uit en deponeren het in de volgwagen. Een goede beslissing want nog voor het middaguur is de stralende zon weer van de partij. Portomarin, gelegen aan een stuwmeer op de rio Miño wordt bereikt na het nemen van een klim in twee trappen en daarop volgend een leuke, brede en rustige afdaling. Op het marktplein is de wekelijkse markt aan de gang. Even rondneuzen, de kerk bezoeken en weerom de fiets op. Tot Hospital de la Cruz volgen we de LU-633 en worden er enkele hellingen beklommen en afgedaald vergelijkbaar met een Ardeens parcours. We genieten van het mooie groene Galicië. Het gaat verder langs smalle wegen en pitoreske plaatsjes in de Serra de Ligonde tussen een stroom van stappende jongeren, allen op weg naar die ene zelfde bestemming, Santiago de Compostela. Extra opletten dus maar wat een sfeer. Even na Lestedo net voor Palas de Rei op het terrasje van Meson a Brea wordt gestopt voor de zoveelste lekkere lunch aangeboden door onze Bruno en Jan. De eerder kortere rit laat toe even langer na te genieten en te proeven van die moeilijk te beschrijven camino-sfeer. Alvorens weer verder te fietsen moesten nog snel twee lekke banden worden hersteld. Tussen Palas de Rei en Melide rijden we de provincie Coruña, genoemd naar haar hoofdstad, binnen. We worden opgewacht in een rustig en mooi in het groen gelegen hotel na een trip van 75 km, Santiago komt in het vizier.
Voor het avondeten wacht er ons nog een verrassing. "Pelgrim Marc" komt ten tonele met mantel en staf en spreekt ons nog even toe op de briefing bij het apperitiefje voorafgaand op het avondmaal, weerom een maaltijd om van te smullen. Tijdens het dessert komt "fietsbegeleiderster Mieke" toe, zij is op zoek naar haar verdwaalde fietsvrienden. Een groep bestaande uit 6 koppeltjes man en vrouw, 2 x 2 vrouwen en 2 x 2 mannen is zij verloren en plichtsbewust wil zij deze absoluut terugvinden. Op ludieke wijze vertelt zij haar wedervaren met deze groep, en wat blijkt? Jawel zij heeft haar groep teruggevonden, het is onze groep.
Profciat voor Marc en Mieke, we werden aangenaam verrast.
Bijlagen:
d90.jpg (165.9 KB)
d91.jpg (154.6 KB)
d92.jpg (129.1 KB)
d93.jpg (296.7 KB)
d94.jpg (244.9 KB)
d95.jpg (212.7 KB)
d96.jpg (169.2 KB)
d97.jpg (156.3 KB)
d98.jpg (227.4 KB)
d99.jpg (153.5 KB)
prof9.png (74.5 KB)
r-dag9.png (599.3 KB)
|
|
|
|
|
|
| Dag 10 |
Here We Come
Jawel Jacobus, hier zijn we. Een jaar geleden groeide het verlangen om het graf van de apostel per fiets te bezoeken in het verre Spanje. Vandaag ligt Compostela voor ons.Tot een vijfttal kilometer voorbij O Pedrouzo wordt langs de N547 gereden op een licht golvend parcours. Daarna gaat het linksaf over een stukje weg in erbarmelijke staat, achter de vliegveld, om dan via Lavacolla de laatste kilometers naar de Galisische hoofdstad aan te vatten. Er is tijd voor de klassieke rustpauzes en het laten aanvullen van het stempelboekje. Vandaag werden we daarbij verwelkomd door een vriendelijke kloosterlinge. De laatste rit wordt afgelegd aan een gezapig tempo. Is het de vermoeidheid van het onderweg zijn of wil men het fietsgenot nog even rekken? Eenieder vult dit in naar eigen goeddunken. Op de laatste heuvel, de Monte do Gozo, de plaats met het majestueuze monument opgericht ter herinnering van het pauselijk bezoek aan Santiago, waar een feestelijke lunch op ons wacht wordt besloten zonder oponthoud in een trek af te dalen naar de kathedraal. Aangekomen op de Praza do Obradoiro vlak voor de kathedraal slaat de euforie toe. Iedereen heeft zijn of haar doel bereikt, de emoties komen los en het is een moment om elkander te feliciteren, tranen van vreugde en ontroering gaan hun gang. Na de bijhorende fotoshoot wordt de stad verlaten om via een laatste klim te gaan nagenieten op de Monte do Gozo, dit was dan wel de allerlaatste klim. Een laatste maal genieten we van de culinaire kunsten van Jan en Bruno en smullen ons buikje rond. Dan is het tijd om het hotel op te zoeken en de plannen voor de dag nadien, het bezoek van kathedraal en stad zelf, in te vullen naar godsvrucht en vermogen. Bijlagen:
d101.jpg (142.2 KB)
d102.jpg (192.2 KB)
d103.jpg (262.9 KB)
d104.jpg (299 KB)
d105.jpg (212.2 KB)
d106.jpg (228.5 KB)
d107.jpg (335.5 KB)
d108.jpg (281.5 KB)
d109.jpg (197.8 KB)
d110.jpg (184.2 KB)
prof10.png (69.4 KB)
r-dag10.png (289 KB)
|
|
|
|
|
| 11-07-2013 |
| Afscheid. |
Alles heeft zijn tijd.
Voorafgaand aan het avondeten van woensdag is het tijd om de koffers te pakken en de fietsen te prepareren voor hun terugtocht per camion. Enkel Freddy blijft bij ons en zal ons vergezellen op de terugreis per vliegtuig naar Zaventem. Een laatste avond wacht ons en na een deugddoende nachtrust worden we om 10.15 u op transfer gezet naar de stad Compostela. Een eerste bekommernis is zorgen dat we aan onze Compostela geraken, ook wel "compostelaat"genoemd, het bewijsstuk dat we onze camino tot een goed einde brachten. Om dit documentje te bekomen leggen we ons stempelboekje voorzien van de nodige stempels voor in het pelgrimskantoor. Een slang wachtende gaat ons voor, dat geduld een mooie deugd is wordt hier nogmaals bevestigd. Even voor twaalven bekomen we ons document van een vriendelijke dame na het invullen van enkele statistische gegevens. Met een hartelijke proficiat wuift zij ons uit. Dan snel naar de pelgrimsmis die begint om 12 u. Hier komen tot we innerlijke rust, staan nog even stil bij het waarom van onze tocht en wat deze voor ons betekende. De hoop om de butafumero heen en weer te zien slingeren blijft een ijdele hoop, op weekdagen is zwaaien eerder uitzondering dan regel. We zullen het moeten stellen met een filmpje op YouTube. Nadien wordt het heiligdom nog even verkend, de stad bezocht en de innerlijke mens bevredigd.
Om 17.35u stijgen we op in Compostela airport met Iberia Lines Aereas om via een tussenstop in Madrid omstreeks 22.15u Zaventem te bereiken waar we door de familie worden onthaald en naar onze heimat terugkeren na afscheid te nemen van onze fietscompagnons.
Een droom is werkelijkheid geworden.
Dank aan onze begeleidingsploeg voor de goede zorgen en deskundige leiding, alle fietscompagnons voor het aangenaam gezelschap, allen die ons steunden en moed inspraken voor en tijdens de tocht, ook aan Erik, Greet en Femke en bijzonder aan mijn vrouwtje Maria daar zij mij zo dikwijls moest missen tijdens mijn voorbereidende tochten en het bijna twee weken uithuizig zijn tijdens de camino.
Van harte, Willy.
ps. In de loop vd komende weken volgen nog enkele wetenswaardigheden over de camino die we reden. Een fotoreportage kan je zien door klikken op de bijlage onder elke tekst, nadien kan je terug naar de blog door klikken op pijlknop terug in de taakbalk onder http://blogimages..... . Bijlagen:
e01.jpg (227.8 KB)
e02.jpg (282.7 KB)
e03.jpg (210.7 KB)
e04.jpg (158.4 KB)
e05.jpg (238.1 KB)
e06.jpg (207.9 KB)
e07.jpg (189.5 KB)
e08.jpg (412.2 KB)
e09.jpg (327.6 KB)
e10.jpg (419.2 KB)
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
