Santa Domingo de Calzada

Langs de Camino de Santiago is er wellicht geen enkele plaats die nog zo doordrongen is van haar oorsprong en bestaansreden. Het is een stad langs de straat, de calzada, en haar maker was en is nog steeds “de heilige van de straat”.

Domingo Garcia werd geboren omstreeks 1019 uit een welgestelde boerenfamilie. Hij groeide op als herdersknaap en voelde zich tot het kloosterleven geroepen. Hij verbleef achtereenvolgens in het klooster van San Millan de la Cogolla en vervolgens in de abdij van Valvanera, hoog gelegen in de Sierra de la Demanda. Later trok hij naar het dal van de Rio Oja en vond er, verscholen in de eiken bossen bij Ayela, de ruïnes van een paleis van de koningen van Navarra. Hier verbleef hij niet ver van de Camino de Santiago. Hij ontdekte er zijn ware roeping en zou voor de pelgrims zorgen door er een hospitaal op te richten alsook een stenen brug over de Rio Oja. Na voltooiïng van zijn levenswerk  stierf Domingo op 11 mei 1094. Hij werd begraven naast zijn kerkje op de plaats die hij zelf tijdens zijn leven had aangeduid. Hij werd vrij snel heilig verklaard en de nederzetting die zich intussen rond het hospitaal had gevormd kreeg zijn naam: Santa Domingo de Calzada. Zijn volgelingen zouden ter plaatse en later tevens in het naburige Ortega zijn werk verder zetten. Omstreeks het midden van de twaalfde eeuw begon men met de bouw van een nieuw heiligdom waarin het graf van Santo Domingo werd opgenomen. Dit heiligdom groeide in de loop der eeuwen uit tot de huidige kathedraal.

Het verhaal van de haan en de hen

Door de eeuwen heen werd het levensverhaal van Santo Domingo opgesmukt met velerlei legenden en tal van mirakelen. Het meest vertelde mirakel is dat van de gehangen jonge pelgrim, de haan en de hen.

Uit Duitsland kwamen een vader en en moeder met hu zoon op pelgrimstocht naar Santiago. In een herberg in Santo Domingo de Calzada zouden ze de nacht doorbrengen. De dochter van de herbergier werd op slag verliefd op de mooie jonge blonde Duitser. Omdat hij echter, als vrome pelgrim, geen acht op haar sloeg, besloot ze zich te wreken. ’s Nachts stopte ze de zilveren beker van haar vader in de reiszak van de jongen. ’s Morgens vroeg trokken de Duitse pelgrims verder. In de loop van de ochtend zocht de waard tevergeefs zijn beker. De pelgrims werden door de dochter verdacht gemaakt en onmiddellijk achtervolgd. In de tas van de jonge man vonden de gerechtsdienaren de zogezegd gestolen zilveren beker. De pelgrims werden terug naar de stad geleid en de rechter sprak over de jongen het doodvonnis uit: hij zou terstond worden opgeknoopt.

Na afloop van de terechtstelling dwaalden de ouders bedroefd door de straten en besloten uiteindelijk hun tocht naar Santiago voort te zetten. Op de terugweg wilden ze nog even voorbij het galgenveld gaan om er hun zoon te gedenken. Groot was hun verbazing toen ze hem daar nog levend aantroffen. Hij zei dat er dat iemand een hand onder zijn voeten hield zodat de strop om de hals hem niet deerde. De ouders spoedden zich naar de rechter. Het was middag toen ze deze laatste aantroffen gezeten aan tafel klaar voor het middagmaal. Aan het spit bereidde de kok een haan en een hen. Bij het aanhoren van het gebeurde kon de rechter zijn oren niet geloven en riep uit dat er van het voorval geen woord waar kon zijn. Meer nog, hij merkte spottend op dat de jonge man zo levend was als de haan en de hen aan het braadspit. En toen gebeurde het: de kippen vlogen van de braadspies en fladderde kakelend alle kanten op. Iedereen snelde naar de galg en kon vaststellen dat Santo Domingo een mirakel had verricht. Ter gedachtenis aan dit wonder verblijven sind eeuwen nog steeds een witte haan en hen in een fraaie vijftiende-eeuwse kooi, opgesteld tegenover het praalgraf van de heilige.

Bijlagen:
domingo1.jpg (159.6 KB)   
domingo2.jpg (167 KB)