Een laatste gezamenlijke oefenrit stond geprogrammeerd op 1 juni. De plaats van ontmoeting was Sint-Lievens-Houtem. Omwile van andere  activiteiten in deze gemeente moest onze organisatie uitwijken naar een nieuwe startplaats. Het werd Lovendegem in de buurt van Gent. De plaatselijke wielerclub organiseerde op 1 juni hun jaarlijkse Marcassou classic, een 105 km lange rit voor wielertoeristen. De club kon rekenen op een talrijke opkomst aan fietsliefhebbers waaronder ook een ruim aantal compostela-fietsers, zij het dan uit de groepen die vertrekken vanuit Leuven of Sint-Jean-Pied-de-Port. Onze groep was slechts vertegenwoordigd door zes deelnemers, kwam dit door het uitwijken in laatste instantie naar Lovendegem of staat de conditie reeds op punt?

Even na 9.30 u gingen we van start. Nauwelijks 2 km ver werd Erik geplaagd door pech, zijn voorste band raakte lek. Gelukkig was dit het enige probleem van de dag. Na 48 km langsheen best leuke en rustige wegen waren we in Nokere aan café Handelshuis en was er een eerste halte voorzien. We konden er onze boterhammetjes nuttigen in een verbruikzaal die een huiselijke sfeer uitstraalde zoals deze was in mijn jeugdjaren nl. de jaren vijftig. Na een klein uurtje werd de rit hervat richting Kanegem met onmiddellijk de beklimming van de Nokereberg, een berg die in feite zijn naam oneer aandoet want het is slechts een heuvel met een lengte van 350m en stijgingspercentage van 5,7%. Na de passage van de Poelberg in Tielt, die ook al niet zo lang is maar toch wel een stijgingspercentage van 18% gedurende iets meer dan 50 m volgens climbbike (de site voor de wielerliefhebber met belangstelling voor klimwerk) bereikte we Kanegem. Aan café De Kalkoven werd gestopt voor een verfrissing, een versnapering en een controlestempel zoals dat past voor een echte wielertoerist.

Kanegem is bij ons allen gekend omwille van bekende personen zoals daar zijn kardinaal Godfried Daneels voormalig aartsbisschop en Briek Schotte, de legendarische Vlaamse wielrenner uit de veertig en vijftig. Vlak voor de neo-barokke Sint-Bavokerk staat een standbeeld ter herinnering aan deze volksheld. Natuurlijk kon het niet anders dan dat de organiserende wielerclub daar ook oog voor had en hun parcours uittekende langsheen deze plaats.

Stilaan slingerde het parcours verder richting sporthal Lovemdegem, de plaats waar we vertrokken en tevens onze laatste voorbereidende groepsrit zou worden beëindigd. Onze dagteller stond op 104 km bij aankomst, we hadden een aantal heuveltjes in de kuiten, nogmaals genoten van een prachtig stukje Vlaamse Ardennen en hopelijk de juiste conditie te pakken voor onze tocht doorheen Spanje, volgens de legende de rustplaats van de apostel Jacobus tegemoet. De tijd die ons nog rest zijn we op ons zelf aangewezen om de forme verder te onderhouden en indien nodig nog verder aan te scherpen.

Meer nieuws over het verloop van de tocht brengen we zodra we van start zijn gegaan in Sait-Jean op 1 juli, de nodige technische hulpmiddelen ter beschikking zijn en tijd en geleverde inspanning het toelaten.

"Je suis un pélerin belge à Compostele". Het is de meest gebruikte openingszin van reporter Arnout Hauben op zijn pelgrimstocht naar SANTIAGO DE COMPOSTELA. Het verslag van de reis was in 2011 te zien in de rubriek "Weg naar Compostela" in man bijt hond. Zijn avontuur vercheen in boekvorm. Het is een relaas van een honderd dagen durende voettocht met een verhaal bestaande uit een aaneenschakeling van toevallige, verrassende, bevreemde, ontroerende en geestige gesprekken en ontmoetingen. Het was aangenaam zijn uiteenzetting te mogen beluisteren.

Ontmoetingsdag 17 mei ‘13

Vorige vrijdag werden we verwacht op een ontmoetingsbijeenkomst die plaats vond in het parochiecentrum Sint-Franciscus te Geel-Elsum. Niet enkel onze groep was van de partij maar ook de overige groepen die vertrekken vanuit Leuven en de sportievelingen die starten in Sint-Jean-Pied-de-Port alsook zij die deelnemen aan de cultuurreis per autocar. Echtgenote of partner was evenzeer welkom.

Om 19.00 u werd gestart met een zendingsviering met religieuze duiding van de pelgrimstocht die begon met volgende tekts:

We gaan samen op weg naar Compostela,

Een kans tot ontmoeting,

Een lach en een traan,

Humor en een diep gesprek.

Voorgangers Marcel en Jef hebben hun beste beentje voorgezet en maakten er een geslaagde viering van. Evangelische gedachten werden omgezet in een hedendaags perspectief en met aangepaste muziek omkaderd. Ter afsluiting van de viering werd onderstaande zegewens uitgesproken door alle anwezigen :

Heer, zegen al mijn levensdagen,

Zegen de uren die me zijn gegund.

Dat mijn handen mogen zegenen alles wat ze aanraken,

Mijn oren alles wat ze horen

Mijn ogen alles wat ze zien.

Dat de zegen mag komen over mijn lippen als een mens mijn weg kruist

En dat hij ook mij mag zegenen

Dat wij allen elkaar tot zegen mogen zijn.

Vervolgd werd met een aperitief en een heerlijk hapjesbuffet.  Tussendoor gaf de reisorganisator praktische afspraken en bezorgde een uitgebriede deelnemersbrochure.
Daarna volgde een uiteenzetting door Arnout Hauben over zijn “Weg naar Compostela” die hij drie jaar geleden aflegde en filmde voor de VRT. Hij bracht een boeiend verhaal met aandacht voor een gulle lach en evenzeer ernstige en beklijvende momenten. Zijn uiteenzetting was voorzien van aangepast beeldmateriaal. Proficiat voor zijn inbreng.

Ter afsluiting werd nog even nagekaart.

Ondertussen staat de dagteller voor ons vertrek op 50. Daarom ook dat vorige week zaterdag 4 mei,  de organisator van onze pelgrimstocht nogmaals een gezamenlijke oefentocht organiseerde. De oefentocht vertrok in het Henegouwse Mont-Saint-Aubert, een deelgemeente van Doornik. Het dorp ligt ten noorden van Doornik, op een heuvel met dezelfde naam, die ook wel Mont de la Trinité wordt genoemd. De heuvel, met op de top de dorpskerk en het vacantiecentrum Floreal ligt op ongeveer 145 meter hoogte.

Voor mij was het vroeg opstaan die dag. Doornik ligt op een 180 km van mijn woonplaats Geel en eerst diende ik nog mijn neef Erik op te halen in Rijkevorsel om dan met ons tweetjes naar het vakantiedomein Floreal Panoramique, de locatie van ons vertrek in Mont-Saint-Aubert, te rijden. Gelukkig was het zaterdagochtend en was er weinig verkeer op de baan. Omstreeks achten bereikten we onze bestemming. Hier wachtte ons een stevig ontbijt waar we in alle rust van konden genieten.

Ondertussen waren de andere reisgenoten ook gearriveerd en na een korte briefing gingen we van start met een twintigtal fietsers. We maakten ook kennis met de twee chauffeurs die ons per camion zullen volgen naar Compostela. Deze keer zaten ze niet aan het stuur van hun camion maar vergezelden ons per fiets. Ook waren er enkele nieuwe gezichten die vorige maal in Laakdal niet konden aanwezig zijn terwijl er ook weer enkele niet konden of wensten deel te nemen aan de trip die gedeeltelijk doorheen de Vlaamse Ardennen verliep.

Om te starten konden we al onmiddellijk de heuvel afdalen wat voor enkele ook even wennen was. Ook de GPS van onze begeleidster schrok precies van deze snelle start en was even het noorden kwijt. Maar na enige minuten bracht hij ons toch op de juiste weg en reden we langs de boorden van de Schelde richting Oudenaarde.

We reden langs Pecq, Avelgem, Kluisbergen en enkele andere dorpjes tot in Oudenaarde. De wind was ons goed gezind en blies in de rug.

In Oudenaarde reden we even door de stad om zo verder te toeren naar Kerzelare.  Deze plaats is een bedevaartplaats ter ere van O.L.Vrouw. Om deze stopplaats voor de middagpauze en lunch te bereiken moesten we echter nog even de Edelare berg beklimmen. De Edelare berg werd in het verleden meer dan 30 maal beklommen door de renners die de Ronde van Vlaanderen betwistte maar is de laatste jaren veel van zijn glorie verloren en komt ook niet meer voor in het heden ten dage gebruikte parcour. Enkele semie klassiekers zoals Kuurne-Brussel-Kuurne en de driedaagse van De Panne, passeren hier nog wel. De kasseien van vroeger zijn sinds 1970 ook vervangen door asfalt en daardoor is het heel wat makkelijker klimmen. De top is gelegen op 80 m hoogte. Hij aantal te overwinnen hoogtemeters is slechts 64 m met een stijgingspercentage van 4 % over 1,5 km lengte; een makkie dus.

In taverne IN DUN TEMMEN DUVEL hadden we ruim de tijd om onze luch te verorberen en even uit te blazen van de voorbije kilometers alhoewel de 45 km die onz kilometerteller telde zijn nog niet om over naar huis te schrijven.

Het tweede gedeelte van de rit was zoals reeds gezegd doorheen de Vlaamse Ardennen en dus heuvelachtig en zeker de moeite waard qua natuurschoon. We reden langs de fameuze koppenberg  (een beklimming stond niet geprogrameerd), de afdaling van de Kluisberg en op en over een aantal andere heuvels om dan tenslotte te eindigen met de beklimming van de Mont-Saint-Aubert. Dit was wel andere kost dan de Edelare berg, maar iedereen bereikte gezwind de top. Qua lengte is deze beklimming niet zolang en dan valt een stijgingspercentage van om en bij de 10% ook best te verorberen. De voorziene kilometers waren achter de rug en we hadden een 85 tal kilometer in de benen.

De dag werd met de ganse groep afgesloten bij een drankje en evaluatie van de voorbije rit. Ook vandaag was alles weer goed verlopen, materiaalpech bleef gelukkig ook achterwege.

Een volgende ontmoeting heeft plaats op 17 mei in Geel. Hier wordt de fiets niet bereden maar krijgen we de nodige praktische informatie met betrekking tot de komende fietsreis. We kunnen vooraf een zendingsviering bijwonen met religieuze duiding van de pelgrimstocht en een zegening staat ook op het programma. E.H. Jef Wauters zal deze viering voorgaan. Ook onze echtgenotes zijn uitgenodigd en kunnen ook kennismaken met het avontuur dat ons wacht. Nu reeds kijk ik uit naar deze nieuwe ontmoeting.

Tot later.

Gezamenlijke Oefenrit.

Kennismaking met Santiago.

Een tiental jaar geleden ondernam een vriend samen met een aantal leden van zijn wielerclub een reis naar  Santiago de Compostella in het verre Galicië. Bij zijn terugkeer brachten zijn verhalen me aan het dromen. Ooit zou ik ook weleens zulk een tocht willen ondernemen temeer daar ik ook graag fiets. Maar 2400 km fietsen vertrekkende in mijn woonplaats Geel was niet aan de orde. Er waren zoveel hinderpalen; tijd, afstand, iemand die dergelijke trip ook zag zitten, enz. Alles bleef bij dromen en het fietsen bleef beperkt tot wekelijkse tochtjes hier in de omgeving. In de zomer trokken mijn vrouw en ik samen met mijn neef Erik en zijn gezin naar Frankrijk om daar dan gedurende een aantal dagen te gaan fietsen in de bergen. Zo verkenden we de Auvergne, de streek rond Annecy, de Dordogne en zelfs een aantal tochten in de buurt van het Italiaanse Gardameer stonden op het programma. 
In 2010 ging mijn buurman Jos met pensioen. Hij is een fervent wandelaar en vertelde me dat hij op 30 juli van dat jaar een voetocht naar Santiago wilde ondernemen. In een periode van ruim drie maanden wilde hij de afstand tussen Geel en SdC overbruggen. Hij wist dat ik af en toe ook eens bezig ben met het ontwerpen en online plaatsen van websites. Zijn vraag was of ik hem wilde steunen met een website waarop vrienden en kennisen zijn tocht van nabij konden volgen.
Graag wilde ik hem steunen. Op die manier kon ook ik als eerste het wel en wee onderweg mee beleven en hem een hart onder de riem steken en hem bij zijn onderneming voortdurend aanmoedigen. Mijn bewondering voor moed en doorzettingsvermogen van deze man werden met de dag groter. Ook mijn belangstelling voor de camino, zijn verleden, de vele steden en dorpjes, kerken, kloosters, kunst en cultuur werden met de dag groter. Weer kwam die drang naar boven om zelf ook eens de camino te verkennen en de butafumeiro met eigen ogen voor me heen en weer te zien slingeren in de kathedraal van Jacobus de Meerdere.

Vorig jaar trokken mijn vrouw en ik er dan met de auto op uit  om met al dat moois kennis te maken en alles op een rustige en ontspannen manier te bezoeken. Echt, het was overweldigend. Maar het bleef knagen, een tocht met een fiets moet toch nog iets anders zijn, misschien minder tijd voor cultuur maar des te meer de ware en enige camino kunnen aanvoelen. Dan maar uitkijken naar een oplossing. Mijn neef Erik heb ik ondertussen ook kunnen warmmaken voor de tocht, maar gezien de beperkte vrije tijd die hij ter beschikking heeft is een tocht vanuit België niet realistisch; vertrekken aan de voet van de Pyreneeën in Saint-Jean-Pied-de-Port werd dan ons doel. Gelukkig geeft Govaka de mogelijkheid om in gezelschap van een 20-tal fietsers deze tocht te ondernemen. Op 30 juni aanstaande hopen we te starten om dan op 10 juli Santiago te bereiken na een tiental dagen fietsen en een 900 km verder. Verlangend blijven uitkijken en trainen naar dit doel staat dus vanaf nu op het programma. Tot hier een eerste berichtje, hopelijk kunnen we gedurende het verloop van onze onderneming u verder blijven informeren.

ps. Zij die de pelgrimstocht van mijn gebuur willen leren kennen kunnen dit op de site http://users.telenet.be/josenrita  

Deze zomer wordt ons doel per fiets Santiago de Compostela bereiken samen met een gezelschap van een twintigtal mede fietsers. Vertrekplaats wordt Saint-Jean-Pied-de-Port aan de voet van de Pyreneeën. We zullen fietsen in het spoor van miljoenen Pelgrims die al meer dan 10 eeuwen de wegen naar SdC weten te vinden.