Iquique ligt in een baai, omgeven door het kustgebergte.
We moeten steil afdalen naar de stad.
Het is een van de grootste steden van Noord Chili met 145.000 inwoners.
Om de economische groei van het noorden nieuw leven in te blazen werd in 1975 Iquique tot belastingsvrije zone verklaard.
Het grote belastingsvrije koopcomplex Zorfi is voor veel Chilenen de reden voor een bezoek aan de stad.
Voor ons natuurlijk ook.

Maar eerst zorgen we dat we het stof kwijt geraken.
Alles in de was, Albert poetst de schoenen en de auto gaat naar de car wash.
Voor 2500 Pesos (3,75 Euro) wordt hij met de hogedrukreiniger en met de hand door twee personen gewassen.
Hij blinkt als nieuw. Dat heeft hij wel verdiend, hij heeft het zeer goed gedaan.

Er is hier een natuurlijk openluchtzwembad tussen de rotsen.
Hier gaan we een middagje luieren.
Voor we hier weggaan kopen we fruit en lekkere koekjes, een specialiteit van hier.
Bladerdeeg met een soort karamel tussen. Lekker !!

We gaan nu verder naar het zuiden om de Atacamawoestijn te verkennen.
We overnachten in Calama.
De enige grote stad in de Atacamawoestijn met 150.000 inwoners.
Maar Calama ligt ons niet, we houden er hier enkele slechte herinneringen aan over.
De stad dankt haar ontstaan aan de nabij gelegen kopermijn.
De grootste ter wereld : 5 km lang, 2,5 km breed en 600 meter diep.
Er worden grote vrachtwagens gebruikt met banden van 4 meter hoog.

Het is dus een industriestad heel gejaagd en men spreekt hier het snelste Spaans dat ik ooit gehoord heb.
Wanneer ik vraag om het te herhalen, spreken ze het nog sneller. Een echte "stress" stad.
Dat brengt criminaliteit met zich mee.
Vb wanneer we gaan tanken is de prijs 24.000 Pesos maar de kassier schrijft 29.000 pesos op.
Gelukkig is Albert heel alert.

 Nog straffer is het met de volgende tankbeurt.
We tanken voor 27.920 Pesos en 54 liter.
Op de benzinepomp staat naast de liters 3 nullen zodat er 54.000 staat.
De man van de benzinepomp wil ons 54.000 Pesos aanrekenen.
Dat ze daar in Sicilië nog niet opgekomen zijn ?
Ook de winkelstraat is niet gezellig en in het restaurant staat keihard de TV aan.
We maken daarom dat we uit deze stad weg komen en rijden naar de oase San Pedro de Atacama.
Vertrekpunt voor woestijnexpedities