We zijn op 3730 meter en dus moet de afdaling eveneens langzaam gebeuren willen we niet ziek worden.
Na een paar kilometer weten we al dat dit zeker geen probleem gaat zijn.
De weg van Colchane naar beneden staat aangegeven als een asfaltweg.
Maar daar is maar één vijfde van waar.
Meestal rijden we over een grindweg en als er asfalt is moeten we heel voorzichtig zijn want die zit vol gaten.
Plotseling is er een brede geul in het asfalt die niet goed te zien is.
Goed dat we steeds onze gordels aanhebben anders we tegen het dak van de auto gebotst.

Na  28 km is er een afslag naar de geiser van Puchuldiza.
Het is nog eens 20 km alvorens we er zijn.
Van slechte wegen gesproken, dit is er één die we niet snel zullen vergeten.
Heel de aardeweg is geribbeld, dus we daveren tot we bij de geiser toekomen.
We doen over de 20 kméén uur.

Maar de geiser maakt alles goed.
Het water spuit met volle kracht enkele tientallen meters omhoog.
Waar het terug neerkomt is een grote ijsberg gevormd.
Dit komt omdat op deze hoogte het 's nachts vriest.
De ijsberg is een 7 meter hoog en 12 meter breed.
Ik loop eens rond de ijsberg, maar dan verandert de wind van richting en krijg ik een deel water over mij.
Moet mij weer overkomen. Na 5 minuten ben ik al terug opgedroogd.
Droge lucht hier, weet je nog wel!

De geiser met de ijsberg staat in het midden van een hoogvlakte
Daar rond zijn vele opborrelende warmwaterbronnen met prachtige kleuren.
Het water is kokend.
Er zijn vele spleten waar stoom uitkomt.
Met spijt gaan we hier weg, want we weten dat ons een uurtje daveren te wachten staat.
Terug op de zogezegde asfaltweg moeten we nog eerst een pas over van boven de 4000 meter alvorens we afdalen.
De laatste 80 km is mooie asfalt.

Wanneer we bijna beneden zijn, zou er volgens de reisgids op een heuvel een geoglief van 86 meter groot te zien zijn :
El Gigante de Atacama.
We speuren de heuvel af maar vinden hem niet.
We rijden eens rond de heuvel en jawel, hij staat aan de achterkant.
Het is een tekening van een ventje zoals een kind het zou tekenen maar dan 86 meter groot.
Het moet de zonnegod voorstellen.

We vervolgen onze weg en zien in de verte grote rookpluimen alsof het op verschillende plaatsen brandt.
Maar die rookpluimen verplaatsen zich. W
e naderen een grote zandvlakte en zien nu duidelijk wat het is.
Het zijn grote windhozen, zoals tornado's, van tientallen meters hoog.
Er komt er juist één over de weg als we met de auto daar zijn.
Eventjes zien we niets en de wind fluit enorm.
Het duurt slechts een seconde natuurlijk maar toch is het een speciale ervaring.
Tegen 5 uur bereiken we de kust bij Iquique (zeg Ikikee).
Deze stad heeft iets speciaals.
Je gaat het niet geloven maar we gaan hier shoppen.