We rijden van Arica naar Putre.
Alhoewel de afstand maar 144 km is doen we er toch heel de middag over.
Deels omdat het landschap zo speciaal is maar vooral voor het hoogteverschil.
Arica is gelegen op zeeniveau en Putre op 3500 meter.
a je te snel omhoog dan kan je last krijgen van hoogteziekte, hoofdpijn en misselijkheid.
Hoe hoger hoe minder zuurstof er in de lucht is. Je moet dus langzaam wennen aan de ijle lucht.

De weg gaat door een vallei met kale berghellingen.
Ze lijken op grote duinen.
In de vallei stroomt een riviertje dat de vallei vruchtbaar maakt zodat men er gewassen kan telen.
Een groot contrast, de groene velden en de zanderige kale bergen.
Na een paar kilometer zien we geogliefen.
Die blijven zo goed bewaard omdat het hier nooit regent
Het water in de vallei is helemaal van het Andesgebergte afkomstig.

Wanneer we op 1700 meter zijn zien we de eerste kandelaarscactussen. 
kunnen 3 tot 5 meter hoog worden en de stam kan 50 cm dik zijn.
Ze lijken echt op kandelaars maar je kan ze natuurlijk niet vast pakken.

30 km verder komen we aan Pukara.
Dit is een ruïne van een burcht waar alleen de muren tot een 50 cm hoog zijn overgebleven.
Daar de ruïne op een heuvel gelegen is hebben we een mooi overzicht over de omgeving en de kale bergen.
Hier en daar zien we een klein dorpje van enkele huizen in de diepte liggen als een kleine groene oase.

Sommigen bestaan maar uit wat houten platen.
Wat zet mensen er toch toe aan hier zo afgelegen te gaan wonen.
Het woord stress zal in ieder geval niet in hun woordenschat voorkomen.
We rijden verder en komen aan in Putre op 3500 m hoogte.
Dit is een groot dorp van 1200 inwoners.
Hier blijven we een paar dagen om te acclimatiseren.
Dat zal nodig blijken want ...