Vanuit Pozo gaan we naar de Salar de Huasco.

Het is 100 km over een mooie asfaltweg maar... er is altijd een maar in Chili.
We rijden door een woestijn met hoge duinen, die vlak tot tegen de weg komen.
Heel de weg lang wordt er gewaarschuwd voor slipgevaar, door het zand dat van de duinen waait en op de weg ligt.
Maar het landschap is prachtig, er is bijna geen verkeer op de weg en waarom zouden we ons haasten.
De laatste 10 km is een stukje slechte weg.

Het zout kraakt onder onze voeten.
We gaan heel rustig en langzaam zodat ze niet wegvliegen.
We kunnen ze dicht naderen.
Sommige staan op 1 poot in het water te slapen.
Wat een gek zicht.
Het zout kraakt nu wel hard.
Albert zegt dat het beter is om terug te keren alvorens we er hier doorzakken.

We rijden verder langs de zoutvlakte en zien nu struisvogels met een dik vederpak.
Wat een verschil met de slanke flamingo's !
Op de oevers van de meren grazen lama's.
De Salar de Huasco is gelegen op 3700 meter en is een van de prachtigste landschappen die we gezien hebben.
In San Pedro zouden ze hiervoor veel inkom vragen.