Samen met Brian letterlijk en figuurlijk onder 1 dak, goed geslapen. Hoewel ik op de achtergrond het typische zaterdagavondse feestgedruis van de Spanjaarden hoorde en Brian nogal veel beans had gegeten (jaja!) en de eerste pintjes in weken deden hem wat vaker opstaan. Echt supergast! Deed me aan mijn broer Jos denken!
Zicht op Najera bij het wegrijden
Afscheid genomen en Najera verlaten, maar wie kwam ik 10km na vertrek alweer tegen: jawel, een bekende! Het werd trouwens een dag vol ontmoetingen, zie verder.
Hei Jezus...
euh ... Brian, bedoel ik!
Tussendoor ook nog even tien kilometer meegereden in een wielerkoers. En applaus gekregen! Ah ja, er reed maar ene met pak en zak natuurlijk. Bij het verlaten van de groep op een kruispunt, leerde seingever Pablo me Rioja drinken uit zo'n blaasding. Ludiek en mooi moment.
Straks aperotijd
Gebruiksaanwijzing + voorbeeld
Start operatie Rioja proeven
Stoooop (zie grond)
Operatie geslaagd: nog lekker ook!
Voorbij San Millan, in de verte mooie abdij. Het was wat minder mooi weer, ik wou dus zo snel mogelijk in Santo Domingo de la Calzada geraken.Even naar de mis geweest, Willem uit Nederland en Françoise uit Oostende ontmoet (ze woont blijkbaar vlakbij mijn zus Jacqueline). Ik was de eerste Belg die ze zag, dus ja, toch wat traantjes bij haar. Een bezoek aan de kathedraal van Santo Domingo met prachtige zijbeuken is betalend: museum, kaarsen, betalende lichten, een shop bij het buitengaan. Ruikt toch wat naar commerce. geef mij maar die kleine kerkjes zonder te veel kunsthistorici met grote fototoestellen. Ik fietste -zoals beloofd - vandaag voor de kindjes van het tragische busongeval in maart, richting Burgos.
Guardia waakt over mijn peird
Niet Brian, maar de echte Jezus
Prachtige zijbeuk
Richting Belorado werd het stilaan wat vlakker, oef!! Onderweg de bekende ooievaarsnesten gezien. Een kleine tussenstop in Leiva met wat tapas, een colaatje - ja, geen cerveza op de fiets.
Bij het buitenrijden van dit dorpje, bots ik terug op Willem. De hele namiddag hebben we samen gereden, colleke op, colleke af, elkaar gemotiveerd om vol te houden. Hij had al 40km meer gedaan ik, maar ik motiveerde hem om mee te rijden tot Burgos. Eerst even op krachten komen en elkaar getrakteerd: ik hem op een cola en een grote - ongelooflijk lekkere - tomaat. Hij mij op een stuk chocola met nootjes - weliswaar al 2 weken in de zak, dus het zag er niet uit, maar het smaakte echt goed! Hij noemde het zijn overlevingspakket en wilde het met me delen: schoon toch?! In de buurt van Villafranca hebben we zelfs een verkeerde klim gedaan, maar boven was zo'n mooi meertje, 10km extra, so what?
Samen afdaling gedaan tegen net geen 60km/u - ja mijn leeftijd moest ik toch eens bereiken op de fiets! Daarna nog minuten aan een stuk afgedaald aan 40km/u, zalig, en triomfantelijk reden we samen Burgos binnen, alsof we een rit in de Vuelta hadden gewonnen. Dit was genieten zoals op zondagmorgen met het Casino Team, maar dan met schitterend weer hier.
We zouden samen een slaapplaats zoeken, hij had al op zijn iPad zitten zoeken. Hij had al drie weken met niemand gesproken, ik noemde hem lachend Willem De Zwijger, maar tussen ons klikte het echt, wat lief en leed gedeeld, en we keken allebei uit naar een avond op zijn Belgisch. Maar vreemd genoeg was ik hem in het centrum van Burgos ineens kwijt. Twee motards van de Guardia Civil hebben zelfs nog even rondgereden of ze hem zagen, maar geen Willem meer te zien. Erg jammer!
Ik ben dan alleen op zoek gegaan naar een hotel. Ik zit hier nu op een mooie kamer, 300m van de kathedraal. Mijn fiets is goed gestald, de uitbaters zijn fier een kamer te verhuren aan een peregrino. Misschien blijf ik hier morgen toch eens wat langer, het lijkt me een prachtige stad met grote boulevards en vriendelijke mensen. Even op adem komen voor mijn laatste week...
Categorie:Week 3
12-05-2012
Peird krijgt kuren en Jezus ontmoet?
Dag
15
12 mei 2012
Puente la Reina - Najera
103 km
Vannacht goed hotel gehad, goed gesprek met de uitbater. Het stadje van Puente la Reina bezocht, prachtige kerk, stempeltje en wat bezinning, stukje van de mis meegemaakt. Een mooi sms'je gekregen van Katty en Marc, die dezelfde tocht een paar jaar geleden (met of zonder bagage?) hebben gedaan.
Bezoek aan Estella, op de top de kathedraal en een mooie abdij. Je moet het nodige klimwerk doen om er te geraken, maar 't is prachtig! Na 12km al 5km omhoog gedaan, klimmetjes van 5 en 7%. Alles ademt nu caminosfeer. De peregrinos komen als paddenstoelen uit de grond, heel veel ook te voet. Veel respect voor elkaar.
Anekdote: toen ik vanmorgen in de spiegel keek, schrok ik toch even. Misschien moet Quinten er eens een tekening van maken, Ilke kan ze dan inkleuren, maar wel volgens deze bizarre richtlijnen: wit tot de kousen, dan 3/4 benen bruin, daarna terug alles wit, 2 bruine armen aan het witte bovenlijf, de helft van de vingers bruin door de fietshandschoentjes en dan nog een bruine kop erop met een baard eraan.
Na Estella een heel lange afdaling, meer dan 40km/u, zalig in de warme wind. Lekkere pizza gegeten en 3 glazen Kas. Midden in de Rioja-streek, eindeloos mooie wijngaarden, niks anders te zien. Toch besloot ik er nog wat af te blijven, ik moet toch geconcentreerd op de fiets blijven zitten, he. Ook verzorgde kleine dorpjes met kerkjes, de klokjes hoor je al van ver. De cafés deden me denken aan Steenhuffel anno 1960: familie met kinderen komen er hun pintje drinken, met het nodige lawaai.
Vlak voor Logroño een mooi stempeltje gekregen van een oud vrouwtje. Tot dan mooi fietspad, maar Logroño zelf vond ik maar niks. Groot, 120.00 inwoners. Gelukkig was het weekend, anders zou er nog meer verkeer zijn. Echt niet mijn ding. Daarna richting Navarette.
Net na Viana is mijn peird kwaad geworden. Boos omdat hij al een paar nachten niet bij mij op de kamer mocht slapen? Wat was er gebeurd? Na een afdaling was er een serieuze bergop. Ik schakelde, maar mijn peird gooide de ketting eraf. En dus ben ik omgevallen aan 0km/u. Waarschijnlijk te snel geschakeld. Enfin, met klikken en klakken op de baan. Geen kat te zien, maar toevallig kwam er een Spaanse schone aan die me wou helpen. Ik had enkel wat schaafwonden en kan deze valpartij dus snel vergeten. Zal peird wat moeten soigneren, deze morgen was er ook al een wiel dat sleepte, dus remmen wat bijgesteld.
In Navarrete was alles bezet, een hotelier stuurde me door naar Najera. Hier ben ik aangekomen in de Albergue de Najera en ik deel een soort flat met Brian, een Amerikaan uit Colorado. Hij lijkt op Jezus- deed vandaag 31km te voet - dus het lijkt alsof ik in de hemel ben terechtgekomen. De avond ervoor had Brian zonder comfort in een kerk geslapen op reservematrasjes, omdat er nergens nog plaats was. Dus eind goed al goed op deze toch wel zware dag, met verraderlijke klimmetjes. Met deze gelijkgezinde een heel toffe avond gedeeld: goed gepraat over vanalles en nog wat, onder andere over het verlies van onze ouders - je beseft wat ze betekenen als ze er niet meer zijn.
Hij is met mij mee teruggegaan naar het restaurant en ik heb op zijn aanraden een dubbele portie spare-ribs gegeten. Een goed glas bier gedronken, dat is hier per halve liter, Brian eentje , ik heb er twee gedronken om te bekomen.
Categorie:Week 3
11-05-2012
Kan het nog mooier?
Dag
14
11 mei 2012
Puente la Reina de Jaca - Puente la Reina(bij Pamplona)
123 km
Ik wilde vroeg vertrekken om 8u, maar zag weer platte achterband. De man van het hotel heeft me dan gestuurd naar fabriek die tractors onderhoudt! Zij hebben de band hersteld en de reservebanden opgepompt en nagekeken. Super, het peird rijdt weer op zijn best!
Bye bye hotel Anaya, daar gaan we weer!
Tweede lekke band!
Langs de Route National 240, langs het prachtige "Embalse de Yesa". Kilometers lichtblauw water, deed me denken aan Lac van Saint Cassien. Wondermooi.
Daarna moest ik kiezen: rechts? links? links? rechts? En natuurlijk heb ik de verkeerde kant gekozen. Zat bijna weer op de autostrade. Gelukkig zei een werkman dat het niet mocht. Retour langs de pechstrook van het nieuwe gedeelte. Al een geluk zeg dat er weer geen politie in de buurt was. Vijf minuten later stond ik al beneden op de juiste weg, de brug met de autosnelweg 115m boven mij.
Onderweg tijd genomen voor ontbijt. "Spek met eieren eten voor zware werken (=fietsen bij +30°???) en alles opeten!" zei vader zaliger, "want ik heb de oorlog meegemaakt." OK, vake, boodschap begrepen 76 jaar later. Eieren heb ik niet gevonden, maar spek wel. Ik heb het kunnen wijzen op iemand anders zijn bord. Wie geen Spaans spreekt, moet slim zijn
Doorgereden, prachtig weer, 30°, je hoort niets, alleen in de verte het geluid van een tractor die het graan maait. Navarra-route, voorbij het geboortedorp van Indurain. Verschillende pelgrims ontmoet: de Duitse Gertrude te voet, babbelke gedaan, en een Nederlands koppel, Ada en Jos. Sympathieke mensen, slimme fietsers (15kg per persoon), beetje foto's van elkaar gemaakt. Zij hebben samen de Col de Somport overwonnen, eervolle vermelding hiervoor. Even samen genieten van een kloof (beetje zoals Gorges du Verdon). Heel speciaal was een idyllisch tunneltje, om koude rillingen van te krijgen. Ada en Jos dachten er net zo over. Het was er zo donker dat je het licht moest opzetten. Binnen heel fris, buiten 35°. Stilaan beetje bewolking (vanaf zondag zou het minder warm worden, mag gerust!)
Ada en Jos, respect!
Uniek moment
Om even stil van te worden
Rijdend op een grindweg, voel je dat er steeds meer pelgrims komen. Je ziet mensen stappen, wuiven, in het dorpje voel je de aanwezigheid, er zijn meer wegwijzers, je voelt gewoon dat je dichterbij komt.
Fameuze klim gedaan naar Javier, niet van de poes! Eerst 9%, dan 5%: afzien. Op de top is het natuurlijk genieten! Afdaling was kicken, jammer dat dat zo snel gaat. Hier kreeg ik net hartverwarmende sms'jes van Marc en Geert op het juiste moment!
Op zo'n dag is vooral drinken belangrijk. Op een bepaald moment 20km gereden en niks gevonden om bij te tanken. In totaal zo'n 6 liter gedronken: thee, water, cola en Cas, een lekker limoendrankje hier (naam verwijst naar vroegere wielerploeg). Hierbij de gebruikelijke bananen, energierepen en ... jawel, snoepjes. Twee voor tien cent, zo gaat dat hier.
Het was een vermoeiende dag, 6 collekes van 5 tot 9%. Ik weet niet wat het is, maar de laatste twee uur sloeg de turbo weer aan. Al een geluk met een stuk afdaling erbij. Dat blijft - altijd voorzichtig - kicken. Voor het eerst de grote plateau gebruikt en kleine vanachter, topsnelheid even tot 54km/u. Straf he, bijna het cijfer van mijn leeftijd.
Tof hotelleke gevonden in centrum van de stad (dankjewel Bea!), Rural al Cerco, in een oude toren, de patron spreekt Engels en ik kan hier nog eten. Alles aan voordelige prijs. Bijna te mooi om waar te zijn!
Precies bij de aankomst om 19.45u - toeval of niet? - belde dorpsgenoot van Steenhuffel, Walter. Even bijgepraat. Bij deze: nog eens bedankt aan iedereen voor alle aanmoedigende mails en berichten in gastenboek, alle sms'jes en e-mails. Ik vergeet niemand, ik heb veel tijd om over alles na te denken. Zalig zalig zalig!
Mooiste authentiek plaatse in mijn camino?
't Is nog ver en 't gaat toch zo vlug.... Take it easy, peregrino!!
Categorie:Week 2
10-05-2012
Grenzen verleggen
Dag
13
10 mei 2012
Accous- Puente la Reina de Jaca
82 km
Lang geslapen, na de late - maar leerzame - babbel met patron en een late gast. Hierdoor ook nog een stommiteit begaan: de was was vanmorgen niet helemaal droog, want ik was hem vergeten uit te wringen.Nog proberen te redden, maar in feite was het geen probleem: ze voorspelden toch 34 graden, dus na een kwartier was alles droog.
Zicht uit kamer 's morgens
Meer en meer borden
Gestart met 2 volle bidons en een flesje reservewater, na 15km nog wat bijgetankt. Ik wist dat het sowieso een zware dag zou worden nadat ik het gisteren in mijn bolleke kreeg om een ommetje te maken langs Oloron, 30km meer dan gepland. In de 'clubkleuren' ging ik ervoor.
Pelgrim in aantocht ...
...in bekende outfit?
Van Gogh met verwilderde baard? Zeker op verlof in Frankrijk?
Vandaag dus de eerste grote col in mijn leven (behalve de spielerei van de Muur met Kasper en Guy, maar dat kan je geen col noemen he!) Het werd een rustig opgebouwde rit, 20km klimmen, maar ik was nooit in paniek of zwalpend. De polsslagen gingen nooit boven de 130. Bij een normaal klimmetje heb ik 110 -125, bij normaal fietsen 100. Komt allemaal overeen met de testen, dus goed bezig. Jaja, en dit op mijn leeftijd. Voor de specialisten: alleen bij 8 à 9% ga ik tot 130. Dit waren uitzonderlijke stukken, het duurde wel heel lang. Maar nooit in de problemen geweest. Gewoon ritme houden, rustig terugschakelen. Ik heb de raad van de copains-berggeiten gevolgd, bedankt allemaal daarvoor!
Af en toe moet peird rusten, ruiter dan ook maar
Die sneeuw wil ik van dichterbij zien!
De Col du Somport
Ik moest wel wennen aan de snelheid: permanent 7 à 10km per uur gedurende kilometers. Het enige vervelende was als ik eens verkeerd terugschakelde. Dan klonk er toch eens een vloekje, niemand kon me horen, er was in 10km toch geen kat te zien. Een rit van stampen, stampen, blijven stampen! En toch genieten van de wondermooie natuur, richting sneeuw. Tussendoor enkele kleine tussenstops en een lunch aan een bergriviertje.
Lunch, bidons dans l'eau
Pieds ook!
Na drie uur continu klimmen kwam ik boven. Col du Somport 1640 m en sneeuw op de top. In España! Supergevoel! Daarna snel gedaald, voor het eerst met pak en zak, viel goed mee, geeft natuurlijk een kick. Maar altijd voorzichtig gebleven. Op dat moment flitste door mijn hoofd: heb hier letterlijk en figuurlijk
de grens verlegd. Heb dat in het verleden vaak gedaan met medewerkers
en hoop dit in de toekomst zeker nog te doen.
Het bewijs
GENIETEN!
Peird zoekt verfrissing op 1640m hoogte
De grens
En snel dat zo'n afdaling gaat!
Afdaling naar Puente la Reina
In Jaca een kwartiertje in de kathedraal geweest, enkel gebedje, geen kaarsen deze keer (ik heb het niet voor van die elektrische kaarsen). De kathedraal was van binnen buitengewoon prachtig met veel gedecoreerde zijbeukjes en gouden taferelen, midden in de commerciële winkelstraat. Doorgereden door prachtige vallei en aangekomen in Puente la Reina de Jaca. Vandaag werd het gelukkig niet zo laat als gisteren. Na 5u10 rijden om 19.00u. in hotel (de politie was zo vriendelijk me een hotel aan te wijzen). Magnifieke dag! Tijd voor de eerste Spaanse kost.
Categorie:Week 2
09-05-2012
Snikhete dag vol avontuur
Dag
12
9 mei 2012
Dax
- Accous
127 km
Van Dax ...
naar Accous
Ik heb nu al 1332 km gedaan. In de verte zie ik de Pyreneeën al. Ik heb besloten toch wat spullen terug te sturen om zo licht mogelijk de bergen over te gaan.
Less is more
Ben al blij dat ik Annaert heet, stel je voor dat ik deze naam had en dan nog meer dan 1000km moest doen!
Snikhete dag: nog 33 gr om 19 u toen ik aan pharmacie passeerde. Het asfalt plakte aan mijn wielen deze namiddag. en toch was het vandaag fantastisch aangenaam om te rijden, niet te veel last gehad, veel gedronken, overal kunnen bijtanken.
Wat een mooie streek, dit hoeft echt niet te rap vooruit te gaan, ik geniet van elk moment!
60° warm water van de bron
Kathedraal Dax
Oloron Ste Marie
Nu de cols eraan komen, toch nog eerst even de remmen laten nakijken. De pluim van de dag gaat naar de fietsenmaker in Oloron Ste Marie. Volledig nazicht en kuisen van mijn peird met nieuwe hoefijzers en al. Nieuwe remblokjes...,versnellingen nagekeken, stuur terug vastgezet...was losgekomen in de Landez door mijn stoeipartij in de duinen met Sven Nys in gedachten... Na 5km kwam hij met zijn Peugootje langs mij gereden om te vragen of mijn peird ok was... Service...du jamais vu en France!
Cycles IGOUASSEL PASCAL Rue Despourrins - Oloron St Marie
aan het wachten - peird bij de dokter
Merci Mr. Pascal!
Ik kreeg ook nog wat raad van deze supervriendelijke fietsenmaker. "...la pompe de ton velo est effectivement de la cammelote... pas au niveau de ta peird" en dus heb ik toch maar een professioneel pompje gekocht. Mijn peird is dus tiptop in orde, nu de benen nog en 't komt in orde.
Maar toen begon het avontuuur pas echt vandaag! Gereserveerd in Fontaines dEscot in Sarrance, maar ik stond voor een gesloten deur! Een verhaal om het boek van Agatha Christie te vervolledigen...Een spookkasteel? Alleen 3 blaffende honden en verdachte engelse vans voor de deur. Wel 10 x gebeld ...niks! Ik weg, op den duur met mijn licht aan, mijn nieuw peird en ik toch een beetje ongerust...Waar is dat adres?? Zouden peird en ik buiten moeten slapen zoals Jozef en Maria?
Gelukkig:eind goed al goed.... Verder gereden tot in Accous (in het Parc national des Pyrénées), daar was ik gelukkig nog welkom, pas om 21.45u aangekomen. Bewust serieus afgeweken van de normale route naar St. Jean Pied de Port, maar zeker rustiger om te fietsen!
Ik kon hier nog eten, tussen de routiers. Heb effe overwogen om een tattoo te laten zetten. Jaja, zwaar volk hier, maar zeer vriendelijk. Ondertussen mijn marcelleken aangedaan om te passen in het gezelschap. Koude schotel à volontéééééééééé met véééééél keuze.Tot 00.30 met de patron 'getraind' ...groten babbel over alles en nog wat: super! Uiteindelijk 127 km gedaan, in plaats van de voorziene 70! Morgen toch eens rustiger aanpakken? Of toch weer een uitdaging?
Categorie:Week 2
08-05-2012
Lange solotocht
Dag
11
8 mei 2012
Arcachon- Dax
166
km
Vandaag had ik in het geniep een plannetje voor mezelf gemaakt. Aangestoken door de microbe van de lange-afstandsduif Frans, wilde ik zo ver mogelijk fietsen. Zonder iets te forceren, binnen de normale grenzen. Met in gedachten alle sportvrienden die ik ooit had, van de kleine tot de grote ballekes: golfvrienden, tennis- en voetbalvrienden, van 4e tot 1e provinciale, en de fietsvrienden van Knokke en Imde.
Geen uitgebreid ontbijt vanmorgen, enkel nog de banaan en de appelsien en een colake. Zoals gewoonlijk was het het eerste uur moeilijk, beetje vierkant draaiend. Maar gelukkig had ik tegen 12u mijn ritme te pakken, ik had dan al 70km gedaan.
Tijd voor de dagelijkse provisie. 8 mei, in Frankrijk 'Jour de la Victoire', dus alweer alles gesloten. Kathedralen dicht, geen curés te zien. Gelukkig wel een boulangerie voor mijn pains à raisins, een bar à tabac voor nieuwe batterijen voor de gps en een groentewinkel voor mijn bananen. Deze keer nog drie extra boterhammen, zodat ik zo weinig mogelijk zou moeten stoppen en gewoon mijn eigen 'déjeuner sur l'herbe' zou kunnen doen.
Buiten Arcachon nog 50km heel mooie natuur, prachtige fietspaden, uniek. Fietsen langs vroegere spoorwegbeddings, toch iets anders dan Leireken. Daarna werd de natuur wat eentoniger, desolaat zelfs, bossen weg.
Tot 14 u ging alles vlot: na de frisse en bewolkte ochtend, werd het zelfs warm en zonnig. Dus overschoenen, extra mouwen en beenverwarmers uit. Zonder forceren, goed gereden tot 17u. Ik dacht: hier zit een record in, maar dan! Felle tegenwind, op kop en zijwaarts. Alsof ik aan het boksen was tegen een warme haardroger. Sint-Jacob, waarom, waarom? Daarna viel de wind toch en kon ik het laatste stuk terug wat sneller rijden, op automatische piloot.
Onderweg weer verschillende ontmoetingen die in mijn dagboek moeten. Zo was er James uit Groot-Brittannië. Hij zou ook efkens de SdC doen, maar "It's harder than I thought"... Hij is niet zo goed uitgerust en heeft de grootste problemen om zich te oriënteren op de kruispunten. En hij wil nog altijd links rijden...hoe conservatief zijn ze toch nog, he? Bij gebrek aan drinken gaven mensen op een familiefeest me gratis te drinken plus vulden ze de bidons op. Kleine Maya gaf me een ministeentje mee voor haar familie... mooi moment.
Voor de verandering zag ik nog eens een 'echt' peird! En dan was er nog die speciale voetgangersbrug: in geval van ademnood kan je er gratis air comprimé krijgen in plaats van epo!!!
In de buurt van Dax gelukkig terug een heropflakkering van de natuur, weer groener, mooie riviertjes. Tof hotelletje gevonden in Dax met mooi uitzicht. Was net op tijd binnen voor een hevige stortbui.
Vandaag dus geen bezoeken aan kathedralen, geen stempels. Enkel concentratie op eten en drinken en ... fietsen natuurlijk. Na 8 uur op mijn peird, kwam ik aan in Dax, 166km op de teller. Dit
ga ik nooit meer doen, maar ben wel trots op mijn persoonlijke
record.Super voor mezelf, ter ere van alle sportmaten van vroeger!
Morgen wil ik even uitslapen, mijn fiets in orde zetten en dan een kortere rit doen. Heb net nog een goeie diner gehad als krachtvoer, want binnenkort komen de Pyreneeën eraan.
Categorie:Week 2
07-05-2012
Fietsen in wonderland
Dag
10
7 mei 2012
Montalivet-les-Bains - Arcachon
105
km
Vanmorgen heb ik samen met Frans ontbeten en daarna is hij meteen vertrokken. Toffe ontmoeting, we horen elkaar vast nog. Vandaag kondigt zich aan als een mooie dag, het zonnetje schijnt alvast de kamer binnen!!
14.00u: Paadje naar Lacanau Ocean - ik fiets in wonderland, paradijs voor de vélo! Net panini gegeten, daarna nog ne goeie pizza in La Porge. Beetje reserves opgeslagen voor de volgende dagen. Vanavond in Arcachon misschien fruits de mer????
18:00u: Fantastische dag ...al 102 km gedaan.en niet moe...beste fietsdag a la
Sven Nys! Op bac tussen Cap Ferret en Arcachon: geweldig!
19.30u: Geïnstalleerd in proper hotelleke, vlak aan jachthaven, Hotel Orange Marine. Mijn peird staat op de binnenkoer naast mijn deur. Nu nog een restoke zoeken en ik heb er een wonderlijke, gelukzalige dag op zitten. Laatste 30km vol forsythia's: prachtig!
