Puente la Reina de Jaca - Puente la Reina(bij Pamplona)
123 km
Ik wilde vroeg vertrekken om 8u, maar zag weer platte achterband. De man van het hotel heeft me dan gestuurd naar fabriek die tractors onderhoudt! Zij hebben de band hersteld en de reservebanden opgepompt en nagekeken. Super, het peird rijdt weer op zijn best!
Bye bye hotel Anaya, daar gaan we weer!
Tweede lekke band!
Langs de Route National 240, langs het prachtige "Embalse de Yesa". Kilometers lichtblauw water, deed me denken aan Lac van Saint Cassien. Wondermooi.
Daarna moest ik kiezen: rechts? links? links? rechts? En natuurlijk heb ik de verkeerde kant gekozen. Zat bijna weer op de autostrade. Gelukkig zei een werkman dat het niet mocht. Retour langs de pechstrook van het nieuwe gedeelte. Al een geluk zeg dat er weer geen politie in de buurt was. Vijf minuten later stond ik al beneden op de juiste weg, de brug met de autosnelweg 115m boven mij.
Onderweg tijd genomen voor ontbijt. "Spek met eieren eten voor zware werken (=fietsen bij +30°???) en alles opeten!" zei vader zaliger, "want ik heb de oorlog meegemaakt." OK, vake, boodschap begrepen 76 jaar later. Eieren heb ik niet gevonden, maar spek wel. Ik heb het kunnen wijzen op iemand anders zijn bord. Wie geen Spaans spreekt, moet slim zijn
Doorgereden, prachtig weer, 30°, je hoort niets, alleen in de verte het geluid van een tractor die het graan maait. Navarra-route, voorbij het geboortedorp van Indurain. Verschillende pelgrims ontmoet: de Duitse Gertrude te voet, babbelke gedaan, en een Nederlands koppel, Ada en Jos. Sympathieke mensen, slimme fietsers (15kg per persoon), beetje foto's van elkaar gemaakt. Zij hebben samen de Col de Somport overwonnen, eervolle vermelding hiervoor. Even samen genieten van een kloof (beetje zoals Gorges du Verdon). Heel speciaal was een idyllisch tunneltje, om koude rillingen van te krijgen. Ada en Jos dachten er net zo over. Het was er zo donker dat je het licht moest opzetten. Binnen heel fris, buiten 35°. Stilaan beetje bewolking (vanaf zondag zou het minder warm worden, mag gerust!)
Ada en Jos, respect!
Uniek moment
Om even stil van te worden
Rijdend op een grindweg, voel je dat er steeds meer pelgrims komen. Je ziet mensen stappen, wuiven, in het dorpje voel je de aanwezigheid, er zijn meer wegwijzers, je voelt gewoon dat je dichterbij komt.
Fameuze klim gedaan naar Javier, niet van de poes! Eerst 9%, dan 5%: afzien. Op de top is het natuurlijk genieten! Afdaling was kicken, jammer dat dat zo snel gaat. Hier kreeg ik net hartverwarmende sms'jes van Marc en Geert op het juiste moment!
Op zo'n dag is vooral drinken belangrijk. Op een bepaald moment 20km gereden en niks gevonden om bij te tanken. In totaal zo'n 6 liter gedronken: thee, water, cola en Cas, een lekker limoendrankje hier (naam verwijst naar vroegere wielerploeg). Hierbij de gebruikelijke bananen, energierepen en ... jawel, snoepjes. Twee voor tien cent, zo gaat dat hier.
Het was een vermoeiende dag, 6 collekes van 5 tot 9%. Ik weet niet wat het is, maar de laatste twee uur sloeg de turbo weer aan. Al een geluk met een stuk afdaling erbij. Dat blijft - altijd voorzichtig - kicken. Voor het eerst de grote plateau gebruikt en kleine vanachter, topsnelheid even tot 54km/u. Straf he, bijna het cijfer van mijn leeftijd.
Tof hotelleke gevonden in centrum van de stad (dankjewel Bea!), Rural al Cerco, in een oude toren, de patron spreekt Engels en ik kan hier nog eten. Alles aan voordelige prijs. Bijna te mooi om waar te zijn!
Precies bij de aankomst om 19.45u - toeval of niet? - belde dorpsgenoot van Steenhuffel, Walter. Even bijgepraat. Bij deze: nog eens bedankt aan iedereen voor alle aanmoedigende mails en berichten in gastenboek, alle sms'jes en e-mails. Ik vergeet niemand, ik heb veel tijd om over alles na te denken. Zalig zalig zalig!
Mooiste authentiek plaatse in mijn camino?
't Is nog ver en 't gaat toch zo vlug.... Take it easy, peregrino!!
Categorie:Week 2
10-05-2012
Grenzen verleggen
Dag
13
10 mei 2012
Accous- Puente la Reina de Jaca
82 km
Lang geslapen, na de late - maar leerzame - babbel met patron en een late gast. Hierdoor ook nog een stommiteit begaan: de was was vanmorgen niet helemaal droog, want ik was hem vergeten uit te wringen.Nog proberen te redden, maar in feite was het geen probleem: ze voorspelden toch 34 graden, dus na een kwartier was alles droog.
Zicht uit kamer 's morgens
Meer en meer borden
Gestart met 2 volle bidons en een flesje reservewater, na 15km nog wat bijgetankt. Ik wist dat het sowieso een zware dag zou worden nadat ik het gisteren in mijn bolleke kreeg om een ommetje te maken langs Oloron, 30km meer dan gepland. In de 'clubkleuren' ging ik ervoor.
Pelgrim in aantocht ...
...in bekende outfit?
Van Gogh met verwilderde baard? Zeker op verlof in Frankrijk?
Vandaag dus de eerste grote col in mijn leven (behalve de spielerei van de Muur met Kasper en Guy, maar dat kan je geen col noemen he!) Het werd een rustig opgebouwde rit, 20km klimmen, maar ik was nooit in paniek of zwalpend. De polsslagen gingen nooit boven de 130. Bij een normaal klimmetje heb ik 110 -125, bij normaal fietsen 100. Komt allemaal overeen met de testen, dus goed bezig. Jaja, en dit op mijn leeftijd. Voor de specialisten: alleen bij 8 à 9% ga ik tot 130. Dit waren uitzonderlijke stukken, het duurde wel heel lang. Maar nooit in de problemen geweest. Gewoon ritme houden, rustig terugschakelen. Ik heb de raad van de copains-berggeiten gevolgd, bedankt allemaal daarvoor!
Af en toe moet peird rusten, ruiter dan ook maar
Die sneeuw wil ik van dichterbij zien!
De Col du Somport
Ik moest wel wennen aan de snelheid: permanent 7 à 10km per uur gedurende kilometers. Het enige vervelende was als ik eens verkeerd terugschakelde. Dan klonk er toch eens een vloekje, niemand kon me horen, er was in 10km toch geen kat te zien. Een rit van stampen, stampen, blijven stampen! En toch genieten van de wondermooie natuur, richting sneeuw. Tussendoor enkele kleine tussenstops en een lunch aan een bergriviertje.
Lunch, bidons dans l'eau
Pieds ook!
Na drie uur continu klimmen kwam ik boven. Col du Somport 1640 m en sneeuw op de top. In España! Supergevoel! Daarna snel gedaald, voor het eerst met pak en zak, viel goed mee, geeft natuurlijk een kick. Maar altijd voorzichtig gebleven. Op dat moment flitste door mijn hoofd: heb hier letterlijk en figuurlijk
de grens verlegd. Heb dat in het verleden vaak gedaan met medewerkers
en hoop dit in de toekomst zeker nog te doen.
Het bewijs
GENIETEN!
Peird zoekt verfrissing op 1640m hoogte
De grens
En snel dat zo'n afdaling gaat!
Afdaling naar Puente la Reina
In Jaca een kwartiertje in de kathedraal geweest, enkel gebedje, geen kaarsen deze keer (ik heb het niet voor van die elektrische kaarsen). De kathedraal was van binnen buitengewoon prachtig met veel gedecoreerde zijbeukjes en gouden taferelen, midden in de commerciële winkelstraat. Doorgereden door prachtige vallei en aangekomen in Puente la Reina de Jaca. Vandaag werd het gelukkig niet zo laat als gisteren. Na 5u10 rijden om 19.00u. in hotel (de politie was zo vriendelijk me een hotel aan te wijzen). Magnifieke dag! Tijd voor de eerste Spaanse kost.
Categorie:Week 2
09-05-2012
Snikhete dag vol avontuur
Dag
12
9 mei 2012
Dax
- Accous
127 km
Van Dax ...
naar Accous
Ik heb nu al 1332 km gedaan. In de verte zie ik de Pyreneeën al. Ik heb besloten toch wat spullen terug te sturen om zo licht mogelijk de bergen over te gaan.
Less is more
Ben al blij dat ik Annaert heet, stel je voor dat ik deze naam had en dan nog meer dan 1000km moest doen!
Snikhete dag: nog 33 gr om 19 u toen ik aan pharmacie passeerde. Het asfalt plakte aan mijn wielen deze namiddag. en toch was het vandaag fantastisch aangenaam om te rijden, niet te veel last gehad, veel gedronken, overal kunnen bijtanken.
Wat een mooie streek, dit hoeft echt niet te rap vooruit te gaan, ik geniet van elk moment!
60° warm water van de bron
Kathedraal Dax
Oloron Ste Marie
Nu de cols eraan komen, toch nog eerst even de remmen laten nakijken. De pluim van de dag gaat naar de fietsenmaker in Oloron Ste Marie. Volledig nazicht en kuisen van mijn peird met nieuwe hoefijzers en al. Nieuwe remblokjes...,versnellingen nagekeken, stuur terug vastgezet...was losgekomen in de Landez door mijn stoeipartij in de duinen met Sven Nys in gedachten... Na 5km kwam hij met zijn Peugootje langs mij gereden om te vragen of mijn peird ok was... Service...du jamais vu en France!
Cycles IGOUASSEL PASCAL Rue Despourrins - Oloron St Marie
aan het wachten - peird bij de dokter
Merci Mr. Pascal!
Ik kreeg ook nog wat raad van deze supervriendelijke fietsenmaker. "...la pompe de ton velo est effectivement de la cammelote... pas au niveau de ta peird" en dus heb ik toch maar een professioneel pompje gekocht. Mijn peird is dus tiptop in orde, nu de benen nog en 't komt in orde.
Maar toen begon het avontuuur pas echt vandaag! Gereserveerd in Fontaines dEscot in Sarrance, maar ik stond voor een gesloten deur! Een verhaal om het boek van Agatha Christie te vervolledigen...Een spookkasteel? Alleen 3 blaffende honden en verdachte engelse vans voor de deur. Wel 10 x gebeld ...niks! Ik weg, op den duur met mijn licht aan, mijn nieuw peird en ik toch een beetje ongerust...Waar is dat adres?? Zouden peird en ik buiten moeten slapen zoals Jozef en Maria?
Gelukkig:eind goed al goed.... Verder gereden tot in Accous (in het Parc national des Pyrénées), daar was ik gelukkig nog welkom, pas om 21.45u aangekomen. Bewust serieus afgeweken van de normale route naar St. Jean Pied de Port, maar zeker rustiger om te fietsen!
Ik kon hier nog eten, tussen de routiers. Heb effe overwogen om een tattoo te laten zetten. Jaja, zwaar volk hier, maar zeer vriendelijk. Ondertussen mijn marcelleken aangedaan om te passen in het gezelschap. Koude schotel à volontéééééééééé met véééééél keuze.Tot 00.30 met de patron 'getraind' ...groten babbel over alles en nog wat: super! Uiteindelijk 127 km gedaan, in plaats van de voorziene 70! Morgen toch eens rustiger aanpakken? Of toch weer een uitdaging?
Categorie:Week 2
08-05-2012
Lange solotocht
Dag
11
8 mei 2012
Arcachon- Dax
166
km
Vandaag had ik in het geniep een plannetje voor mezelf gemaakt. Aangestoken door de microbe van de lange-afstandsduif Frans, wilde ik zo ver mogelijk fietsen. Zonder iets te forceren, binnen de normale grenzen. Met in gedachten alle sportvrienden die ik ooit had, van de kleine tot de grote ballekes: golfvrienden, tennis- en voetbalvrienden, van 4e tot 1e provinciale, en de fietsvrienden van Knokke en Imde.
Geen uitgebreid ontbijt vanmorgen, enkel nog de banaan en de appelsien en een colake. Zoals gewoonlijk was het het eerste uur moeilijk, beetje vierkant draaiend. Maar gelukkig had ik tegen 12u mijn ritme te pakken, ik had dan al 70km gedaan.
Tijd voor de dagelijkse provisie. 8 mei, in Frankrijk 'Jour de la Victoire', dus alweer alles gesloten. Kathedralen dicht, geen curés te zien. Gelukkig wel een boulangerie voor mijn pains à raisins, een bar à tabac voor nieuwe batterijen voor de gps en een groentewinkel voor mijn bananen. Deze keer nog drie extra boterhammen, zodat ik zo weinig mogelijk zou moeten stoppen en gewoon mijn eigen 'déjeuner sur l'herbe' zou kunnen doen.
Buiten Arcachon nog 50km heel mooie natuur, prachtige fietspaden, uniek. Fietsen langs vroegere spoorwegbeddings, toch iets anders dan Leireken. Daarna werd de natuur wat eentoniger, desolaat zelfs, bossen weg.
Tot 14 u ging alles vlot: na de frisse en bewolkte ochtend, werd het zelfs warm en zonnig. Dus overschoenen, extra mouwen en beenverwarmers uit. Zonder forceren, goed gereden tot 17u. Ik dacht: hier zit een record in, maar dan! Felle tegenwind, op kop en zijwaarts. Alsof ik aan het boksen was tegen een warme haardroger. Sint-Jacob, waarom, waarom? Daarna viel de wind toch en kon ik het laatste stuk terug wat sneller rijden, op automatische piloot.
Onderweg weer verschillende ontmoetingen die in mijn dagboek moeten. Zo was er James uit Groot-Brittannië. Hij zou ook efkens de SdC doen, maar "It's harder than I thought"... Hij is niet zo goed uitgerust en heeft de grootste problemen om zich te oriënteren op de kruispunten. En hij wil nog altijd links rijden...hoe conservatief zijn ze toch nog, he? Bij gebrek aan drinken gaven mensen op een familiefeest me gratis te drinken plus vulden ze de bidons op. Kleine Maya gaf me een ministeentje mee voor haar familie... mooi moment.
Voor de verandering zag ik nog eens een 'echt' peird! En dan was er nog die speciale voetgangersbrug: in geval van ademnood kan je er gratis air comprimé krijgen in plaats van epo!!!
In de buurt van Dax gelukkig terug een heropflakkering van de natuur, weer groener, mooie riviertjes. Tof hotelletje gevonden in Dax met mooi uitzicht. Was net op tijd binnen voor een hevige stortbui.
Vandaag dus geen bezoeken aan kathedralen, geen stempels. Enkel concentratie op eten en drinken en ... fietsen natuurlijk. Na 8 uur op mijn peird, kwam ik aan in Dax, 166km op de teller. Dit
ga ik nooit meer doen, maar ben wel trots op mijn persoonlijke
record.Super voor mezelf, ter ere van alle sportmaten van vroeger!
Morgen wil ik even uitslapen, mijn fiets in orde zetten en dan een kortere rit doen. Heb net nog een goeie diner gehad als krachtvoer, want binnenkort komen de Pyreneeën eraan.
Categorie:Week 2
07-05-2012
Fietsen in wonderland
Dag
10
7 mei 2012
Montalivet-les-Bains - Arcachon
105
km
Vanmorgen heb ik samen met Frans ontbeten en daarna is hij meteen vertrokken. Toffe ontmoeting, we horen elkaar vast nog. Vandaag kondigt zich aan als een mooie dag, het zonnetje schijnt alvast de kamer binnen!!
14.00u: Paadje naar Lacanau Ocean - ik fiets in wonderland, paradijs voor de vélo! Net panini gegeten, daarna nog ne goeie pizza in La Porge. Beetje reserves opgeslagen voor de volgende dagen. Vanavond in Arcachon misschien fruits de mer????
18:00u: Fantastische dag ...al 102 km gedaan.en niet moe...beste fietsdag a la
Sven Nys! Op bac tussen Cap Ferret en Arcachon: geweldig!
19.30u: Geïnstalleerd in proper hotelleke, vlak aan jachthaven, Hotel Orange Marine. Mijn peird staat op de binnenkoer naast mijn deur. Nu nog een restoke zoeken en ik heb er een wonderlijke, gelukzalige dag op zitten. Laatste 30km vol forsythia's: prachtig!
Vandaag is vrij goed verlopen! 5u30 op de fiets gezeten.
Na een
goede nachtrust en een lekker ontbijt werd ik uitgewuifd door de
uitbater van het hotel. Echt een adresje om te onthouden,
prijs-kwaliteit dik ok!
En dan op weg naar de boot. Jaja, kleinkinderen, bonpapa gaat de boot
naar Spanje nemen. Eerst nog 75 km fietsen. Het was bewolkt, geen
regen, maar de wind blijft uit de verkeerde richting komen. Zou
Sint-Jacob dit nog kunnen regelen? Eens de wind vanachter zou zo'n deugd
doen.
Onderweg gepasseerd in St. James. Niet enkel Steenhuffel loopt blijkbaar onder water
Maar ik heb goed kunnen rijden. Op de middag in Saintes de nodige
inkopen gedaan. Proviand van de dag: 4 bananen, 4 tomaten, 1 cola en een
zakje snoepjes. Mmmm, van die lekkere bonbonnetjes, de snoeper van de good old days is
terug. Toen ik wegreed, kwam de winkelier me nog een appelsien geven
'omdat de pélerin het nodig zou hebben vandaag'. Oei, zie ik er dan al zo slecht uit? Of zou het komen door mijn baard
die begint te groeien (scheergerief meenemen was niet nodig, weer enkele
grammetjes gespaard).
In de kathedraal van Saintes was net de mis met communicantjes uit toen
ik aankwam. De kindjes en de ouders kwamen buiten met een kaars en ik
moest denken aan de Belgische kindjes. Krop in de keel dus. Voor hen zal
ik zeker volgende week nog eens rijden. De curé schreef 'avec plaisir'
nog iets in mijn geloofsboekje. Een pakkend moment, ik ben in tranen
buitengegaan.
Op naar Royan, waar ik op 1 minuut na de boot gemist heb. Twee minuten
later kwam er nog een pelgrim aan: Frans uit Kapelle-op-den-Bos. Een
sympathieke 64-er, megafietser, heeft al 5 keer SdC gedaan, Lourdes,
Rome, Portugal... We hebben samen nog 30km in de duinen gefietst, met
den 'bac' de overtocht
gedaan en een heel toffe avond gehad. Veel gepraat over Compostela en
andere dingen.
Le Camino, c'est 20% avec les jambes, 80% avec la tête, mais c'est 100% avec le coeur... (pelgrim Tony)
Categorie:Week 2
05-05-2012
Afzien!
Dag 8
5 mei 2012
Poitiers - Saint-Jean-d'Angély
131
km
Vanmorgen eerst naar het Hotel de ville geweest. Zaterdag, dus gesloten.
Gelukkig was er een begripvolle ambtenaar die nog vanalles aan het
voorbereiden was voor de verkiezingen van morgen. Hij bezorgde me toch
nog een stempel. Morgenavond de uitslag, we zijn benieuwd.
Daarna
10km verloren gereden bij het uitrijden van Poitiers. Het begin van de
rest van een mindere dag. Regen, stortregen, onweer (met donder en
bliksem in de verte), bergop, alles wat je niet graag hebt!
Regen is ok, want dat is de natuur. Wind is ok, want dat is de natuur. Klimmetjes zijn ok, want ik heb hiervoor gekozen. En
toch: de drie samen waren wat 'trop' en 'trop is te veel'... Afzien
was dan ook het thema van de dag, maar so what? Ik heb afgezien van
kilometer 50 tot 110, maar ik heb dit wel gewild. Anderen, die het niet
gewild hebben, zien ook af. Dit besef, samen met de gedachte aan al die
sms'jes en mailtjes vol steun, hielpen me erdoor.
Pas rond 17.30u zag ik weer blauwe lucht. Totaal verkleumd ging ik in
de buurt van Aulnay een chocolat chaud drinken en mijn bidons laten
bijvullen met warm water voor de thee. De dame daar gaf me een supertip:
nog enkele kilometers verderop vond ik een tof hotelletje in Saint-Jean
d'Angély met diner + logies + ontbijt voor een habbekrats. Na deze
verschrikkelijke dag heb ik dan ook enorm genoten van het lekkere eten.
Vandaag
7uur en 16 minuten gereden, bedacht net dat dit ongeveer een werkdag is
he! En meteen relativeer ik mijn zware uren van vandaag. Morgen geven
ze nog veel 'orages', dus dat belooft. Maar nu eerst goed slapen, ik ben
doodmoe!
