Zondagmorgen 26 februari maakte ik met "De Fietsvrienden" uit Meise en fijne fietstocht in eigen streek. Een prachtig parcours, uitstekende wegbewijzering, en meer dan 650 deelnemers. We startten al vanaf 8 u, dus ik al weg met de fiets naar Imde om 7u30...al een goede oefening voor SdC om ook vroeg te vertrekken! Dit was de eerste keer dat ik zo'n wielerhappening meemaakte. Gilbert G., die ik in Knokke leerde kennen, zit in het bestuur (penningmeester) en had me uitgenodigd in zijn clubje. Allen zeer sympathieke echte Brabanders die me van harte verwelkomden. Ik reed, samen met Marcel en François, twee anciens van de club, 65 km via Imde, Kapelle-Op-Den-Bos, Willebroek, Boom, Ruisbroek, Bornem (bevoorrading), Sint-Amands, Steenhuffel , Rossem, Imde.(+heen en terug Wemmel) = 83 km. Voldoende voor een zondagmorgen. Wat een genoegen om nog eens zo doorheen mijn geboortestreek te peddelen, heb er intens van genoten. Sympathieke echte wielertoeristen waarmee ik later op woensdag af en toe wil meerijden en mogelijk in de weekends een "pro race" kan rijden. Ze schenken Palm in hun clublokaal, altijd goed teken, want van Palm blijf je kalm! Waar Brabant trots op is. Tot onderweg...
Categorie:Training
25-02-2012
Pelgrimszegen 25/2/2012
Na een vrij intensieve voorbereiding op de fiets (sinds 17 oktober 2011) komen stilaan de serieuzere zaken aan bod om mijn pelgrimstocht nog meer vorm te geven.
Op zaterdag 25/2/2012 was er een mooie viering in de St. Romboutskathedraal te Mechelen met meer dan 300 aanwezigen waaronder een 230-tal pelgrims die, ofwel te voet ofwel per fiets, de SDC-tocht willen maken. Mijn eerste emo-moment is een feit. Diegenen die mij beter kennen zullen zich verwonderen dat het nu pas kwam! Inderdaad, bij het ontvangen van de pelgrimszegen van priester René (ook toevallig) kreeg ik het even moeilijk, een mooi moment, omringd door gelijkgezinden en denkend met dank aan mijn geliefden, vrienden en collega's. De vele sympathiebetuigingen en aanmoedigingen die ik nog dagelijks krijg zijn niet meer te tellen, dit doet deugd. Tijdens de bijna 2 uren durende viering onder het thema "Op weg om te ontdekken wie je bent.." zijn allen de revue gepasseerd, aan iedereen die in mijn gedachten kwam heb ik een "coucou" gedaan en beloofd hen mee te nemen op mijn tocht.
De volgende thema's kwamen mooi aan bod : - Afscheid nemen en loslaten - Vertragen en onthaasten - Ontmoeting, vertrouwen en gastvrijheid - Dankbaarheid, warmte en blijdschap - Verbondenheid - Ontmoeting met Hem
Met een dankbaar gevoel zijn Bea en ik terug gekomen uit Mechelen, heel verwonderd door het grote aantal aanwezigen. Velen hebben de tocht al meermaals gedaan, en willen nog steeds terug. Jong of oud, te voet of met de fiets, iedereen was zeer enthousiast en aanmoedigend. Aan een koffietafel kregen we de kans om kennis te maken met andere pelgrims en hun verhalen te aanhoren, vragen te stellen en inlichtingen in te winnen. Het was ook een blij weerzien met Gerda Coolens wiens blog ik reeds als referentie citeerde tijdens de infodag in Brugge. Ook zij is in de ban van SdC en wil een tweede tocht maken, tof! Het was vooral zeer geruststellend (voor Bea) om vast te stellen dat ik zeker niet alleen op weg zal zijn...
De St. Jacobsschelp die elke pelgrim meekreeg, alsook het bezinningsboekje "De lange weg naar binnen" zal ik koesteren, de volledige weg. Voor de partners die thuis blijven was er en fijne attentie. Een takkenbosje werd hen overhandigd als teken van verbondenheid, mooi toch!
In de late namiddag wou ik deze mooie momenten nog delen en maakte ik een fietstochtje naar het graf van mijn ouders in Steenhuffel (toch weer en oefenritje van 30 km meegepakt). Ze zullen wel geschrokken zijn om mij in en fietsoutfit met koersfiets te zien van hierboven. Ik begin nu ook te begrijpen waarom mijn ouders zo vaak op bedevaart gingen, zowel naar Scherpenheuvel als naar Kontich (Heilige Rita was hun favoriete ), Banneux of Lourdes (als begeleidster van ziekenzorg), meer en meer dringt het tot me door dat de wereld nog niet zo slecht is dan men altijd denkt...
Categorie:Training
21-02-2012
De moed is terug...
Op za 18 en zo 19/2 heb ik opnieuw met het Casino Team mijn kilometers afgelegd, het was koud maar zonnig en wij waren erg talrijk. Op zaterdag 73 km afgehaspeld, blij terugzien van de coureurs, iedereen benieuwd of ik toch geen breuk had opgelopen door die val... solidariteit ! Tot mijn grote verwondering vernam ik de naam van de persoon die me terugbracht in het peloton na mijn valpartij van 27/1, niemand minder dan Miel Puttemans, de halve fondloper, ex-wereldkampioen en 4 x olympische spelen, toffe vent, de eenvoud zelve zoals vroeger! Heb hem nog bedankt voor zijn hulpvaardigheid, hij is nu een fervent wielrenner, nog steeds zeer sportief. Ook op zondag reed ik mijn 60 kilometers, deze keer in groep 4, een rustiger tempo, meer geschikt voor mij. Ik heb er echt van genoten, het weer was prachtig ondanks de voorspellingen. Onderweg tijdens een ministop wegens lekke band van een ploeggenoot ontdek ik de Gilbert G.uit Meise, amper herkenbaar in wintermuts, helm en zonnebril. Fijn weerzien en bijgepraat over alles en nog wat De rit werd afgesloten met een deugddoende warme thee in het stamcafé, daar zie je dan pas welke gezichten schuil gaan achter de mutsen en de helmen... heel gezellig en aangenaam. Met Gilbert afgesproken om volgende week in onze streek een tocht te maken met zijn WTC Fietsvrienden uit Imde.
Nog een goeie 2 maand, de start naar SdC komt stilaan in zicht...blijven trainen René!
Zondagmorgen 26 februari maakte ik met "De Fietsvrienden" uit Meise en fijne fietstocht in eigen streek. Een prachtig parcours, uitstekende wegbewijzering, en meer dan 650 deelnemers. We startten al vanaf 8 u, dus ik al weg met de fiets naar Imde om 7u30...al een goede oefening voor SdC om ook vroeg te vertrekken!
, Rossem, Imde.(+heen en terug Wemmel) = 83 km. Voldoende voor een zondagmorgen.
Na een vrij intensieve voorbereiding op de fiets (sinds 17 oktober 2011) komen stilaan de serieuzere zaken aan bod om mijn pelgrimstocht nog meer vorm te geven. 
), Banneux of Lourdes (als begeleidster van ziekenzorg), meer en meer dringt het tot me door dat de wereld nog niet zo slecht is dan men altijd denkt...
Op za 18 en zo 19/2 heb ik opnieuw met het Casino Team mijn kilometers afgelegd, het was koud maar zonnig en wij waren erg talrijk.
