De zomer leek eindelijk begonnen. De zon straalde en de thermometer haalde voor de eerste keer de kaap van de 20°. Duidelijk het teken voor heel wat mensen om terug buiten te komen. Het was dan ook niet verwonderlijk dat we - met negen spelers en drie toeschouwers - een nieuw seizoensrecord haalden.

Pieter had eerst gepast maar voelde bij een blik op het klassement de hete adem van de achtervolgers in zijn nek en kwam in extremisch toch naar de kust afgezakt om zijn eerste plaats veilig te stellen. Arthur vond na een lange rustperiode de weg naar het strand terug en met Wendy verwelkomden we de eerste vrouw van het seizoen. Hopelijk houdt ze het dit jaar een beetje langer vol dan vorig jaar en blijft ze gespaard van gebroken voeten. Even later bereikte ook Els het strand, maar na haar debacle van vorig seizoen was ze niet te overtuigen om mee te sjotten.

Omdat Arne vorige week zo snel het verslag geschreven had (helaas voor ons) mocht hij de teams verdelen. Hij dacht samen met Koen, Dimi en Arthur een vlotte zege te kunnen behalen tegen Wendy, Pieter, Zander, Steven en Nicolaï. De wedstrijd ging echter vlot op en neer met mooie kansen aan beide zijden. Nicolaï leek met twee goals in vijf minuten goed op dreef om topscoorder van de dag te worden maar helaas voor hem viel het na de tweede binnentikker zo goed als helemaal stil. Ondertussen probeerde Zander meermaals Koen te dribbelen maar dit bleek geen makkelijke klus. En wanneer dit wel lukte was er nog altijd Arthur die als een pijl uit een boog achter elke bal aanholde en over een meer dan behoorlijke conditie bleek te beschikken.

Gelukkig voor de tegenstanders heerste Wendy in haar goal en met haar no-nonsens spelstijl wist ze menig bal tegen te houden. Ze kon zelfs de verleiding weerstaan om een Club - Brugge noob te tackelen. Iets wat haar in het verleden niet altijd lukte (mensen die het verhaal niet kennen moeten maar eens polsen bij haar over een zeker KVO driedaagse).

Team Arne leek het lange tijd te zullen halen, maar op het einde maakte team Wendy een inhaalbeweging en stond met een 9 - 8 voorsprong op één goal van de eindoverwinning. De drie punten leken binnen tot Koen besloot een wandeling te maken door de verdediging en achtereenvolgens Steven en Nicolaï in de wind zette om daarna met een afstandshot de gelijkmaker binnen te duwen.

De ontlading was enorm, maar de vreugde echter van korte duur. Pieter en Zander besloten dat het welletjes geweest was en maakten in vijf minuten tijd de klus af. Na een mooie dribbelactie kon Steven de bal panklaar leggen voor Zander die geen seconde twijfelde en de bal lekker in de netten knalde.

Na dit mooie matcheinde verplaatsten de spelers (en toeschouwers) zich richting Pinta om te kijken of de Rode Duivels nog eens konden winnen. Helaas raakten ze niet verder dan een gelijkspel. Veel belangrijker echter is dat maar liefst drie mensen beloofd hebben te trakteren. Arne haalt de portefeuille boven bij het afwerken van zijn eindwerk, Steven betaalt een rondje wanneer zijn eerste maandwedde gestort wordt en Pieter geeft er eentje als hij in juni afstudeert. (Misschien ook een ideetje voor Arthur?)
De crèmes werden vervangen door cola's, fanta's, en halve liters en omstreeks 1u30 besloot Koen de avond met volgende quote 'Lap, ik moet binnen vier uur opstaan'.

Klassement

Pieter 9
Steven 8
Nicolaï 8