Misschien nog even dit: een rijbewijs inleveren doe je in het district waar het misdrijf gepleegd is. In mijn geval op de politierechtbank van Hasselt. De politierechtbank van Hasselt is gevestigd in het gloednieuwe gebouw dat een wazige boomstructuur verbeeldt. Verguist door velen maar ik vind het een architectonisch zeer geslaagd bouwsel. Je bent verplicht om je aan te bieden met paspoort, rijbewijs en "bijgevoegd schrijven". De gedateerde meidengroep die deze formaliteiten voor jou volbrengt is een korte omschrijving en een anekdote waard. Hun BMI bevindt zich zowat ter hoogte van hun IQ, dat zowat rond de 40 moet zijn.
Na wat onnozel uitstelgedrag bood ik mij op een plompverloren vrijdag aan, met auto. De half gevulde glazen cava stonden nog op de burelen, hier en daar een verloren broodje. En dan bleek hun printer niet naar behoren te werken waardoor het document dat ik diende mee te brengen bij het ophalen van mijn rijbewijs niet kon worden afgedrukt. Enfin, een hilarisch tafereel dat nog maar eens bewijst hoe de papiermolen malfunctioneert en we allemaal slaafs onze job doen. Niks mis mee, het relativeert gewoon weer heel veel.
PS: het misdrijf waarvan sprake is voor een andere keer.
Toen de kruisiging eerder regel dan uitzondering was hadden de Romeinen meteen een gepaste strafmaatregel gevonden voor de onderhorigen aan de rechterzijde van hun zee. Pontius Pilatus was de onfortuinlijke executeur die toezicht hield op de chaotische joodse provincie.Toen hij de vermeende zoon van God voor zich kreeg dacht hij dat varkentje wel eens te wassen, in onschuld. Pontius kweet zich van zijn taak, liet de joden democratisch beslissen over het lot van hun verlosser en dat was dat. Jezus werd gearresteerd op donderdagavond, werd veroordeeld de volgende morgen om diezelfde namiddag rond het negende uur met zijn kruis de knekelberg te worden opgestuurd. Hij stierf voor zonsondergang.
Mocht Pontius verrijzen en gekatapulteerd worden naar de dag van vandaag zou hij dan tevreden zijn? Hij geselde en joeg een man over de kling die de wereldgeschiedenis heeft doen kantelen.
Maar de patriarchen, aristocraten en andere dictators leren uit hun fouten. Uit angst voor het martelaarschap, dat vaak leidt tot verering in plaats van een precedent voor dissidenten, worden antihelden weggemoffeld in één of ander kamp zodat hun vrijlating achteraf eerder een gunst lijkt te zijn van het schrikbewind dan een niet meer dan logische maatregel. De manwijven van Pussy Riot zijn daar de spijtige getuigen van. Volkert van der Graaf werd vrijgelaten dit jaar. Hij vermoordde Pim Fortuyn na xenofobe uitspraken. Pim werd een martelaar net als Theo van Gogh, de regisseur die de muselmannen verdacht van geiten neuken. Zijn de Nederlanders daardoor "meer" rechts geworden? "Minder, minder, minder" Werd er gescandeerd door de adepten van Geert Wilders. Het is dus geen misvatting te denken dat de executie van een goeroe nog kan leiden tot een maatschappelijke kanteling naar deze of gene zijde.
Het is ook geen misvatting dat ik mijn rijbewijs moet inleveren voor een maand. Het is het gevolg van een veroordeling voor een dwaze dwaaltocht van een jaar geleden. En zo komen we terug bij Pontius Pilatus. Hij berechtte, veroordeelde en strafte een man op 48 uur en dat is juridisch en pedagogisch perfect verantwoord. Maar ik word nu nog afgestraft voor iets wat een eeuwigheid geleden lijkt. Ik wil me hier niet opwerpen als een martelaar maar ik vraag me toch af of de traagheid van ons juridisch apparaat nog de juiste oorzaak-gevolgrelatie heeft. Ik word door dit vonnis herinnerd aan iets dat ik in een vorig leven heb mispeuterd. De veroordeling schiet zijn doel compleet voorbij. Ik onderga de straf want om de rechterlijke macht te manipuleren moet je nog steeds jood zijn. Zij kochten in het recente verleden hun veroordeling nog af na jarenlange oplichting van de fiscus met astronomische bedragen.
Het voelt een beetje kwajongensachtig nu. Alsof je belletjetrek gaat doen. Mijn laatste bericht dateert alweer van zo lang geleden. Wat me nu getriggerd heeft, is de vraag van een advocaat: "schrijf je nog?". Ik was perplex, had het niet verwacht vanuit zo'n hoek. Ik ga me hier geenszins laatdunkend uitlaten over de magistratuur of me bezondigen aan ridicuul hokjesdenken. Ik was gevleid, punt.
Creativiteit heeft altijd iets compulsief waardoor je bij een schorsing van je uitspattingen wat geconstipeerd geraakt. En een verdrongen keutel doet je wat ongemakkelijk schuifelen op je stoel. Je uitstelgedrag wordt beloond met rare scheten en die hebben ook wel even hun charmes. Maar uiteindelijk moet je toch naar het toilet. De bevrijding die je daarop voelt is met niets te vergelijken.
Dit is dus mijn literaire latrine. Maar het voelt meer als belletjetrek. Je trillende tengel die naar de knop reikt, de adrenalinestoot die je doet spurten naar een ander portiek van waaruit je een goed zicht hebt op de gevel van je slachtoffer. Wat er achter die gevel schuilgaat weet je niet. Het maakt je nieuwsgierig en tegelijk wat stout. De spanning stijgt, je neus kittelt tegen de korrelige baksteen. Misschien verstoorde je wel een correcte erectiehoek waar een postorderbruid al maanden op wachtte om dat ene onvervulde standje te doen. Of reed de tondeuse van een prijs-pekinees een scheve schaats waardoor die nu iets minder "prijs" zal zijn de komende zes maanden.
Feedback, daar hoop je eigenlijk op, stiekem. Want wanneer het deurgat leeg blijft voel je een lichte ontgoocheling. Het hengelen naar aandacht en waardering is iets onbevattelijk. IJdelheid ook, het vleit me nu eenmaal dat mijn schrijfsels een minieme verstrooiing veroorzaken voor sommige van mijn Facebook-vrienden.
Zuipen doe ik nog steeds niet, ik slik mijn antabuusjes. Ik moet ze wel gaan afzweren volgende maand, zowat rond de achtste maar ik heb er vertrouwen in. Alcohol zal de verboden vrucht blijven, wellicht. Zoals het vuur: Gevaarlijk en tegelijkertijd aantrekkelijk.
Mijn verrijzenis dus, niet na drie luttele dagen maar na x-aantal dagen. We kunnen niet allemaal Christus zijn en daardoor tegelijkertijd de verlosser van de mensheid.
vinsantiago
