Dag 38 .... Op ongeregelde momenten voel ik het toch nog even opdoemen, even een kleine priem dwars door mijn slapen. Het meest frappante blijft toch wel ... Ze laten niets van zich horen, de meezuipende kornuiten. Zou het dan bewaarheid blijken? Is de vereenzaming van een verslaafde werkelijk zo? Zijn de banden gesmeed aan een toog slechts een schaamlapje voor het oeverloos geslemp van drank? Is van al die dronkemanshymnes geen sikkepit waar? TRINK BRUDERLEIN, TRINK.
Aan iedere tapkast in heel Vlaanderen werden volgens de overlevering broederschappen gesmeed, wereldhits gecomponeerd, beursbellen geblazen en dies meer.
Zijn het dan allemaal jokkebrokken? Toch niet, al deze realisaties hebben een grond van waarheid maar ze moeten hun beslag kennen in soberte, of hoogstens met een licht katergevoel de volgende ochtend en geenszins in een nieuwe roes die logischerwijze volgde op de vorige. Mochten de beschonken bouwvakkers de huizen die ze aan de toog aan elkaar lulden effectief neerpoten dan waren ze multimiljonair en hadden we daadwerkelijk nood aan Poolse schijnzelfstandigen met schoppen van handen omdat al onze aannemers rentenierden. Geloof me, ik kan het weten en ik ben niet vrij te pleiten van zulke pleidooien. Integendeel. Dozijnen horecazaken heb ik bestierd, van de ondergang gered en uit de grond gestampt tussen pot en veel te veel pint. Eens goed in de olie zijn die sterrenchefs een stelletje nitwits die maar wat arrogant staan te ouwehoeren. Hun ego is dan maar al te vaak af te meten aan hun hoeveelheid zendtijd die ze weten te bemachtigen in prime time. Kwansuis met dubbele tong sabelde ik de receptjes van die heren op een hoopje. En hier dringt zich een spreekwoord op... Iets met "stuurlui" en "wal".
Maar nu ligt het anders. Mijn ambitie is concreter. Ik stap iedere dag, bewust, al is het maar een halfuurtje. Hopelijk wordt het ook zo'n kleine priem dwars door mijn slapen. Al is dit vaak écht eenzaam. Tijdens mijn korte wandelingen betrap ik mij er geregeld op dat ik loop te mompelen tegen mijzelf. De gedachtemolen die zich op gang maalt wanneer je stapt is een proces zonder product. Bespiegelingen over alledaagse beslommeringen. Wanneer viervoeter F. mij hijgend vergezelt is het wat minder gênant. Hij is een mooi excuus om hardop te praten tegen jezelf. Dan fronst de tegenligger niet langer zijn wenkbrauwen. Gelukkig is er Iep, ze zal me vergezellen en mijn gemekker voor lief en leed moeten nemen. Als een spons, absorberend en verzwarend. Of misschien bespaar ik het haar wel en zal ik diep in gedachten verzonken navelstaren en haar welgemeend verheerlijken want dat verdient ze, al 365 dagen (proficiat, Liefje) ... en niet die luttele 38 die ik zonder mijn demon wandel.
vinsantiago
Dag 38 .... Op ongeregelde momenten voel ik het toch nog even opdoemen, even een kleine priem dwars door mijn slapen. Het meest frappante blijft toch wel ... Ze laten niets van zich horen, de meezuipende kornuiten. Zou het dan bewaarheid blijken? Is de vereenzaming van een verslaafde werkelijk zo? Zijn de banden gesmeed aan een toog slechts een schaamlapje voor het oeverloos geslemp van drank? Is van al die dronkemanshymnes geen sikkepit waar? TRINK BRUDERLEIN, TRINK.
