Intens baggeren, plonzen en ploeteren is een tijdverdrijf dat nergens op slaat. Het kan me niet bekoren, ik onderga de weersomstandigheden zeer zen. Al dat vertier in plaatselijke plassen is hooguit verfrissend voor diegene die lijden onder hun eigen vraatzucht die vetophopingen veroorzaakt op allerhande plaatsen waar zij ze liever niet hebben. Geen sprankel water is nog veilig bij deze verzengende temperaturen. Er zijn er die zich verschuilen en er zijn er die zich zeer bewust blootstellen aan de klimatologische uitwas... onder de laatste categorie reken ik mezelf. De hondsdagen deren mij amper, integendeel.
En dan krijgen we op de koop toe ondertussen nog een nieuwe koning, met ambitie. Ik ben niet het soort manspersoon dat zonder onderbouwde argumenten zijn mening gaat liggen spuien omtrent verfoeilijke instituten maar vandaag leek het me toch wel kies om even tegen heilige huisjes te trappen:
Niet gespeend van enig schuldgevoel laat je, als nieuwbakken monarch, een aantal onderdanen in apenpakken opdraven om je ego te strelen. Daarbovenop moeten ze nog eens machtsvertoon verspreiden met allerhande speelgoed dat zich laat benoemen met ridicule afkortingen (vb: AF-2/hs). Aan de zijlijn plaats je een aantal nitwits met tricolore waterijsjes die met hun debiele enthousiasme omtrent hun morzel vaderland geen blijf weten. Je bent zelf de pas ontloken troonopvolger die het genetisch product van een monarchie is met een capabele zus en een enfant terrible als broer. Je hebt een hersencapaciteit ter grootte van een doperwt met grootheidswaanzin en iedere gezagsdrager drukt zich eufemistisch uit over je bekwaamheid met volgende zinsnede: "Ik hoop dat hij zich goed laat omringen...." en je hebt zeker niet het gevoel te acteren als marionet in een futiel poppentheater waar een homoseksuele geïntegreerde pastavreter de plak zwaait. Naïviteit is vaak nog heerlijker dan ontkenning van je eigen onvermogen om te regeren. Het noopt mensen tot compassie of laatdunkendheid. Volksvermaak. Onze hoop rust in het feit dat die zogenaamde 'omringing' een uitschuiver maakt zodat het tenminste nog iets beklijvends krijgt want al die intellectuelen die wat krols lopen te dwepen met je persoonlijkheid moeten wel een dubbele agenda hebben of worden zwaar verloond om je lof toe te zwaaien. Daarom ruikt dat hele carnaveleske gebeuren naar Ensor. Ik zag zijn mindere werken afgelopen week nog prijken aan de muren van het MuZee.
Deze onderdaan kon er jammer genoeg niet omheen, het is zo'n moment dat ik half lallend op m'n best was, met een goed afgemeten hoeveelheid sangria-fruit in mijn bek lopen fulmineren met de juiste bewoordingen, kronkelend rond mijn gesprekspartners. Bij deze temperaturen gaat je stofwisseling net ietsje sneller waardoor je alcoholtolerantie verhoogt tenzij je weigert je in de lommerte te posteren. Mijn onzorgvuldig afgestoken monologen leidden dan vaak tot schuddebuiken en dijenkletsen.
En of dat nog niet erg genoeg is, een slordige 500 kilometer verder schrijden een aantal wieltjeszuigers zich voort op smeltend asfalt, de winnaar is al lang bekend, de troostprijzen verdeeld (wat heeft dit dan nog voor zin?). De muzelmannen sneuvelen tijdens aanslagen van kneedbommen, stieren worden aangezet tot het verpieteren van Spaanse waaghalzen, de opwarming van de aarde is nu écht wel bewezen (ten minste tot de volgende plensbui), de GAS-boetes voor verkeerdelijke bankzitters swingen de pan uit, politici zijn zakkenvullers, alle priesters zijn perverse pedo's, negers goedlachse luieriken, andersvaliden zijn profiteurs van de ziekenkas, de was is nog niet gesorteerd, de solden hebben uw overbodige behoeftes onvoldoende bevredigd en het is te warm om het gazon te maaien.
Mocht u nu toch nog verlegen zitten voor een onderwerp tijdens uw eigenste BBQ aarzel dan niet om mij te contacteren....
Leve de Koning, of toch niet...
Balorigheid zegeviert hier even...
PS: verwacht nu vooral niet dat deze schrijfsels ontaarden in een arrogante weergave van mijn spinsels over de wereld en zijn misbaksels... alstublieft...
Met je liefste lid in half comateuze toestand boven een latrine bengelenheeft altijd iets. Zo'n geval in inox, zonder tussenschotten en met doorlopend stromend water om de zeikerd tot spoed aan te manen. Maar het zijn tegelijkertijd de momenten waarop je zweert om meteen naar huis te sluipen zonder je te excuseren bij je companen voor je veel te vroege heengaan.
Dan sta je daar wat te zwalpen, tracht met één oog je te focussen op een punt in die verdomde pisbak - vandaar die stupide vliegen - en hoop je dat na afloop je voorhuid niet klem komt te zitten tussen de sluiting van je pas gewassen jeans. De plekken die het afknijpende gedruppel hebben veroorzaakt op je broek worden geboekstaafd als "collateral damage". Met een felle kreet werp je je weer in de strijd omdat de lokroep van je halfvolle glas veel aantrekkelijker dan het gebulder van je huisgenoten.
"HALF BEZOPEN IS EEN GEBREK AAN DOORZETTINGSVERMOGEN" Bloklettert mijn polo (een geschenk van mijn veel te ironische zus). En zo is het lijdzaam wachten op een helder moment zodat je met halsbrekende stuurmanskunsten weer thuis raakt.
Voor de sporadische spons is het vooral een voetnoot voor zijn persoonlijke annalen dat leidt tot dijengeklets op de volgende familiebijeenkomsten. Voor de doorwinterde alcoholicus daarentegen is het vooral een bron van weergaloze angsten die je kan onderverdelen in categorieën al naargelang de staat van ontbinding. A priori de alcoholcontroles met daaropvolgend de desastreuze capriolen tegen, en nog beter op, amsterdammertjes . Helemaal misselijkmakend wordt het wanneer je een krantenkop wordt in het dagblad van de volgende ochtend: "V. uit H. (32) reed onder invloed en met te hoge snelheid....". Het heeft iets sadomasochistisch want het herhaalt zich telkens weer, tantaluskwelling ten voeten uit. Mocht uw nieuwsgierigheid naar dit soort van fenomenen het toch dreigen te winnen van uw schroom, ga zitten en wacht tot het verdwijnt.
Pers je door het oog van de naald, liefst meermaals en ga dan van puur jolijt op processie, naar Santiago bijvoorbeeld. En ter voorbereiding wandel je je de pleuris. Het moet pijn doen, zoals afgelopen zondag toen bij zengende temperaturen het Haspengouws landschap zich uitstrekte voor mij en ik een brandend gevoel ervoer in mijn kuiten (de foto werd genomen tijdens de eerste kilometer nota bene....).
Dag 69, afgelegde kilometers afgelopen zondag: 12,5...
vinsantiago
