De dag begon nogal spannend, en zoals elke maandag weer zwart natuurlijk. De weegdagen zijn altijd zwart, dus deze ook. Toch viel het mee op de weegschaal. Ikzelf ben niet tevreden, maar perfectionisten zijn bijna nooit tevreden met hun eigen resultaten, maar toch. Ik ben 300 gram bijgekomen. Niet zo veel natuurlijk, maar het is al iets.. Ik kan natuurlijk niet verwachten dat ik opeens 10 kilo bij ben natuurlijk. Dat zou ik al zeker niet aankunnen psychisch.
Ik was ook wel een beetje ongelukkig ergens dat ik bijkwam, gelukkig heb ik dat wel snel kunnen plaatsen, en was ik het negatieve gevoel bijna direct kwijt.
Ik besef ook dat ik nu echt niet meer veel kan afvallen, maar psychisch blijft het heel moeilijk.
Het ontbijt, ik was eerst aan het aarzelen om te eten omdat ik was bijgekomen. Ik had al niet veel zin meer om te eten trouwens en ik had ook heel veel zenuwen voor de bespreking. Het was dus een beetje dubbel. Ik wou langs de andere kant gewoon eten, dat ik sneller bijkom, en dus sneller terug naar huis kon. Uiteindelijk begin je dan na te denken, en lukt het toch uiteindelijk wel om alles even op een rijtje te zetten. Die 2 boterhammen zijn er dus wel ingeraakt!
Na het ontbijt hadden we eerst een uurtje vrij. Maar de diëtiste gaf dan haar 3 wekelijkse sessie, en omdat caloriëen zo'n boosdoener zijn voor mij, ben ik toch even gaan kijken, hoe moeilijk het ook is.
Het was best nog interessant, maar ik kan nog altijd niet begrijpen dat je als gewone mens 2000 kcal per dag nodig hebt. Ik krijg dat gewoon absoluut mijn hoofd niet in, hoe graag ik het ook zou begrijpen.
Ik vind 1000 al zoveel... Ik eet nu ongeveer 1700 kcal per dag, en het lijkt of ik elk moment kan ontploffen. We kregen tijdens de sessie ook uitleg over de verschillende vitaminen, mineralen, en dan de voedingsgroepen van de piramide.
Echt zoveel dat een normale mens eet, niet normaal!
Dan moesten we naar het 10 uurtje, dat ging vlotjes, de yoghurt op 10 minuten, dat is dus prima eigenlijk volgens mijn doelstelling.
Daarna hadden we dus de doelstellingenvergadering, ik werd wel een beetje misselijk van de stress. Ik heb mijn doelstelling qua maaltijd niet verhoogd omdat ik dat nog niet zo goed zag zitten. Ik probeer wel van vanaf volgende week naar naar 2,5 boterhammen 's avonds te gaan, de week erna naar 2,5 's ochtends en 's avonds, en daarna naar 3.
Ik doe het zo rustig aan omdat ik het ECHT moeilijk vind om boterhammen op te bouwen.. Dat is echt het moeilijkste.
De warme maaltijd laat ik nog even zo tot ik die boterhammen heb opgebouwd. Of misschien doe ik het toch nog wel anders, dat weet ik nog niet, heb nog tot de vrijdag om daarover na te denken. Er waren veel mensen die niet hadden opgebouwd. Je moet er natuurlijk psychisch ook wel klaar voor zijn natuurlijk, en dat is juist het probleem bij de meesten.
Na de doelstellingen was het eten. Ik had echt geen honger, en ik had ook gewoon geen zin om te eten omdat ik zo zenuwachtig was. Ik heb wel de doelstellingen nog opgegeten hoor, dat zou ik mezelf niet vergeven. Dus 3/4 puree, 3/4 stuk vis, en alle groenten! De groenten waren echt lekker.. Er is maar 1 ding in het ziekenhuis dat lekkerder is als thuis; broccoli! Ik weet niet wat ze daarmee doen maar het is zo lekker! Gelukkig is dat een wintergroente en krijgen we dat wel regelmatig!
Na het eten had ik echt zoveel stress dt ik bijna flauwviel; ik moest dan amar even op bed blijven liggen voor de zekerheid. Ze kwam wel eerst naar mij voor de bespreking. Het was echt niet positief, natuurlijk niet. Ik had het weer kunnen weten natuurlijk.
Ik moet in groep E blijven, ik mag nog niet naar T. T = Behandelgroep, E= exploratiegroep.
Het is gewoon zo dat het compenseren en het opbouwen moeilijk blijven. Ik had gehoopt dat ik gewoon naar huis mocht ofzo, dat ik met kerst thuis was. Maar misschien is het ook niet slecht om dit even door te bijten. Ik zag mezelf er weeral helemaal onderdoor gaan als ik nu naar school zou gaan en terug op stage zou moeten enzo. Misschien zijn 3 weken extra rust wel beter..
Het is moeilijk te begrijpen, maar ergens had ik het ook wel verwacht. Het is gewoon een strijd, en er is hier niemand die het daar makkelijk mee heeft.
Gelukkig waren er veel mensen hier voor mij, dankje Marjolein, Sarah, Hade, en de rest. Het is ook gewoon niet eerlijk, maar dat zal ik maar niet online zetten. Haha...
Dan heb ik mama gebeld en papa op de hoogte gebracht, en die hadden het ook al wel zien aankomen. Ik vind het ergens toch ook wel jammer. Maar ik bekijk het ook wel positief. De kerstagen ben ik 24/25/26 een paar uren thuis, en 31/1 jan ook. Dus die paar uren zijn al bijna een week dat wegvalt!
Dus eigenlijk zijn het nu nog 2 volle weken en een dag of 2.
En als ik dan naar huis mag, kan ik 2013 met een schone lei beginnen, dat zou pas mooi zijn!
Ik moest dan in de namiddag gelijk naar de therapie van de psycholoog, maar dat lukte niet, ik voelde me even veel te ongelukkig. Ik mocht even naar mijn kamer, en mijn IB was ik ook even mee gaan praten.
Het 3 uurtje heb ik overgeslagen, het mocht van de begeleiding, omdat ik me zo slecht voelde.
Na het 3 uurtje ben ik om half 4 wel terug naar de therapie gegaan. Het heeft ook niet veel zin om er telkens bij stil te staan, daar word je alleen maar negatief van, en dat proberen we te vermijden he!
Dus om half 4 hadden we vervanging VPK. Gelukkig was het een luchtige VPK! We gingen buiten een zoektocht doen voor elkaar. Dus de groep werd in 2 gesplitst en we moesten dan een weg zoeken enzo, was wel leuk. !!!
Ik had een leuk groepje.
Daarna had ik weer even een dipje, maar dat was ook het laatste dipje dat ik heb gehad; Verder is de avond wel goed verlopen!
Het avondeten ging vlotter dan anders, ik had precies toch ergens even een motivatie gevonden, om het volgende bespreking toch beter te doen.
Dus mijn pistolet met beleg ging sneller binnen dan ik had gedacht, ik was ook voor 1 keer is klaar binnen het half uur.
Het slaatje is ook gelukt!
Daarna is papa gekomen, gelukkig.
We hebben samen een film gekeken, rustig, en toch hielp het mij wel dat papa er was. Gewoon iemand vertrouwd zien maakt het al goed! Na het bezoek, ik haat het altijd als bezoek weggaat, moest ik naar het 21 uurtje, iets van chocoladeflan ofzoiets noemde het. Het is wel gelukt binnen de tijd, maar zoiets vind ik dus absoluut niet lekker.
Na het tussendoortje nog even gepraat met Marjolein.
En nu ben ik echt heel moe, en lig ik zelfs al in mijn bed.
Morgen word ik om 8.45u opgehaald voor naar de tandarts te gaan hier in het UZ, ze gaan kijken voor de wijsheidstanden, dat kan er ook nog wel bij, waarom niet, ik ben hier toch :)!
Slaapwel en ik hoop dat het een beetje een leukere dag is morgen.
Aan heel 7KZ; veel succes met jullie examens, ik duim voor jullie!
