Deze ochtend zijn we door Redwood Forest (Jedediah Smith Redwoods State Park) gereden. Het is iets, als je het niet gezien hebt, kan je niet vatten hoe het er in werkelijkheid uitziet. Het is ENORM. De auto is een speelgoedauto naast al die reuzenbomen (Sequoia’s), wij zijn precies mieren. Nietig. Hieronder volgen enkele impressies. Meer kan ik er niet over zeggen, want je moet het echt gezien hebben. We wisten dat alles ‘big’ is in Amerika, maar dat onze auto zelfs in zo’n boom past, dat ging ons petje toch te boven.

Laatste foto: de boom was zo groot én vanbinnen uitgehold, waardoor we er met 4 comfortabel in zouden konden rechtstaan.

Na onze passage door het land van reuzen, hebben we koers gezet naar Klamath Falls, Oregon. Hier vertrekt dus morgenavond onze trein richting San Francisco. Na een allerlaatste ijsje met David, hebben we afscheid van elkaar genomen. Hij zet nu koers naar Minneapolis om Independence Day (4th of july) te vieren met zijn familie. We zijn hem enorm dankbaar om ons op sleeptouw te hebben genomen. Dankzij hem hebben we dingen gezien en ervaren dat we anders nooit zouden beleefd hebben en dankzij hem is dit –tot nu toe- een boeiende blog geworden. Laat ons hopen dat we het de komende dagen even interessant kunnen houden.

Deze avond wordt een rust-avond. Eens vroeg gaan slapen (nadat onze brouwerij-buren stoppen met live-muziek maken), om dan morgen Klamath Falls verkennen, lunchen in de lokale brouwerij, wandelen langs Klamath Lake en misschien ook eens te kijken wat we in San Francisco precies willen zien. De kabelbaan en de pier staan hoog op Thierry’s lijst, de gevangenis op Alcatraz staat dan weer hoog op mijn lijst. Het zal ons vast wel lukken om deze zaken te bezoeken op 3 dagen tijd.

Veel meer valt er voor vandaag niet te vertellen, dus ik zou zeggen: tot morgen!