Zoals jullie al konden lezen in de eerder geposte blog-berichten, hebben we vandaag onze huurauto terug bij Hertz achtergelaten. Daarna begon het wachten op David. Hij moest nog enkele zaken afwerken op het depot en zou ons later op de dag komen ophalen in Portland.

Rond 14u kregen we bericht van David (via Julia die nog bij ons was, zij wachtte op een vriend uit Idaho om Portland mee te verkennen) dat hij nog zeker twee uren werk had. Met nog een rit van zeker drie uren te gaan, zou hij pas bij ons zijn tegen 20u. Ok, niets aan te doen, wat zijn de mogelijkheden om de buurt te verkennen? Thierry en ik besloten naar een park te gaan (Cathedral Park), dat er groot en interessant uitzag op de kaart (met enkele rozenstruiken, want blijkbaar is Portland gekend om zijn rozen). Julia en haar vriend brachten ons erheen met de auto van de vriend. Daar namen we afscheid van elkaar en Thierry en ik begonnen op onszelf de verkenningsronde. Het was van redelijk korte duur, aangezien het park kleiner uitviel dan verwacht en veel rozen hebben we niet gezien. We moeten wel vermelden dat de brug die over de nabijgelegen Willamette rivier liep best wel indrukwekkend was. Niet alleen omdat ze superhoog was, maar ook door de vorm van de steunpijlers. Als je in de lengterichting onder de brug door keek, dan was het precies of je in een kathedraal stond (daar kwam die naam dus vandaan!). Volgens Google vinden hier veel huwelijken plaats en het was te verstaan waarom. Een fotootje mocht niet ontbreken (maar daar moeten jullie tot morgen op wachten, sorry!)

Na het verkennen van het park zijn Thierry en ik naar de Starbucks, iets verderop gegaan, om een hotel in San Francisco te boeken (en na een heel erg groot uur zoeken en vergelijken, is het nog gelukt ook!). Daarna nog eens de mails gecheckt. Eén nieuw bericht, met als titel: "You should get a hotel in Portland". O-oh! Bleek dat het voor David te laat en te vermoeiend zou zijn om nog naar Portland af te zakken. Tijd voor plan B. Daar stonden we, zonder enige bagage in een Starbucks. Optie 1 was neef Karl proberen bereiken en kijken wat mogelijk was, optie 2 was een ander hotel zoeken. Gezien we Karl niet konden bereiken zijn we algauw beginnen zoeken naar een hotel in de buurt en vroegen we aan Julia (via Facebook, wat een geluk dat iemand dat ooit heeft uitgevonden!) of ze terug chauffeur kon zijn. Gelukkig, taxi spelen was geen probleem en op 15 minuten rijden van Starbucks hebben we een relatief goedkope motel kunnen boeken.

Nu zitten we hier, in een motel in Vancouver, Washington (kunnen we zeggen dat we in Vancouver geslapen hebben), zonder bagage, in een kamer dat ruikt naar anti-mug en met een bed waar je iedere veer afzonderlijk voelt zitten en dat nog harder kraakt en piept dan een ongeolied scharnier. Maar we hebben een warm bed en slapen zullen we. Het is een lange dag geweest (de legertroepen begonnen al om 5.30u deze ochtend met hun typische leger-geroep en schietoefeningen), dus ik ben er zeker van dat we binnen de kortste keren in dromenland liggen. Gezien die vermoeidheid moeten jullie dus nog enkele uren wachten om de foto van in Cathedral Park te zien, na een hopelijk lange nachtrust, zal ik hem wel opladen.

Zozie, m'n computer geeft aan dat het bij jullie bijna 6u 's ochtends is, hier is het dus bijna 9u 's avonds. Geniet van jullie dag, hier is het tijd om te gaan slapen. Tot morgen (voor ons) en tot vanavond (voor jullie)!