Opnieuw, wat een dag!

Gisteren (7/7) zijn we zoals voorzien vertrokken naar de Alpen. We blijven hier in Venaus tot vrijdag. Venaus ligt op ongeveer 10 minuten rijden van de Franse grens en zoals je van de bergen mag verwachten, is het hier schitterend!

Nadat we geïnstalleerd waren op de kamer zijn we de Franse bergen gaan verkennen, nabij een artificieel meer (gebruikt voor elektriciteit op te wekken).
Amai amai, al die bloemen!!! Wit, groen, geel, oranje, roze, paars en blauw kleurden de bergflanken en hier en daar hield een bergmarmot de wacht. Prachtig! Bedenk daar dan nog eens bij dat we op ongeveer 2000m hoogte zaten, waardoor we een geweldig zicht hadden op de wolkenvorming beneden ons. Ik hoop dat het lukt om gauw foto’s te tonen, zodat er ook beeld komt bij de klank…
We hebben een wandeling gemaakt van ongeveer 2 uren, maar we zijn niet zo ver geraakt. Elke 5 meter was er wel iets dat onze aandacht trok (uitzicht, bloem, vlinder, vogel, marmot…) en een foto verdiende en als dat er niet voor zorgde dat we niet vooruit geraakten, dan was het wel een plots opgekomen plensbui met striemende regen. Even plots als we in de regen zaten, stonden we terug in de zon op te drogen. Speciale ervaring. Wat temperatuur betrof, viel het er erg goed mee. Ik denk iets van 29°C in de zon. Toen we tegen de middag in Turijn aankwamen voor lunch, was het daar zo’n 38°C! 29°C Voelde dus erg goed aan. Tegen 19 uur was de temperatuur naar 19°C gezakt en we stonden te bibberen in onze schoenen. We zijn zulke (koude) temperaturen niet meer gewoon, maar bij het afdalen naar Venaus steeg de temperatuur gelukkig terug naar een aangename 26°C.

Toen het goed donker was buiten (tegen 23u) vertrokken Marco, Giulia en ik terug naar de bergen, in een bos met beuken, berken, Larix en Abies, op zoek naar de Ruigpootuil (Boreal owl) en Bosuil (Twany owl). We speelden hun roepen af en luisterden gespannen naar enig antwoord. De Ruigpootuil liet niet van zich horen (het is feitelijk ook niet meer het seizoen om uilen te horen, aangezien de jongen al groot zijn en ze geen echt territorium meer te verdedigen hebben), maar de Bosuil was wel paraat. Hij bleef ons van nabij volgen, al hebben wij hem niet gezien. Terwijl de Bosuil ons aan het verwennen was met zijn allerbeste roep, was het ondertussen ergens op de achtergrond, in de bergen beginnen bliksemen. Speciaal effect! Temeer omdat boven ons de lucht helder was en we bijna 1000-en sterren konden waarnemen. Het was nog niet de melkweg, maar het benaderde deze wel. WAAUW!
Onderweg kwamen we nog 2 mannetjes herten tegen (met groot gewei), een kikker, een muis, een nachtvlinder en vele naaktslakken. Aan nachtleven dus geen gebrek.

Tegen 1.30u waren we terug aan onze kamer, klaar om nog meer uiltjes te vangen. Helaas is de matras niet erg comfortabel en houdt de jeuk van tientallen muskietenbeten (ja, deze kennen ze hier ook, helaas!) me wakker, maar de koude koude douche in de ochtend (warm water kennen ze hier nog niet denk ik) maakte alles goed.

Vandaag (8/7) trekken we terug de bergen in om wandelroutes, voor het vinden van uilen, vast te leggen/te exploreren.

Ciao!