Melding: het internet is hier erg wisselvallig, dus ik typ de blogberichten in Word om daarna va knippen-plakken snel alles op de blog te zetten van zodra de kans zich voordoet. Hieronder volgt dus het bericht van 6 juli, aan dat van gisteren (7 juli) wordt nog wat gesleuteld.

Amai, waar moet ik beginnen?

Tegen 17u kwamen we aan aan de “Gufo-store” (kleine uilenshop, uniek in de wereld. Hier verkopen ze alle mogelijke prullaria met uiltjes op, gemaakt door Italiaanse handen.) Hier hebben we halfuurtje gewacht op Giulia om dan samen met haar richting Visconti-park te vertrekken. We gingen de nestkasten van de Dwergooruil controleren op broed.

Het park ziet er schitterend uit. Alles mooi onderhouden, alle bomen hebben bordje met wetenschappelijke naam, beelden, fonteinen… . Terwijl Marco een ladder ging halen, toonde Giulia me de poortingang van het kasteel (waar Visconti-de-regisseur dus vroeger woonde). Om boze geesten buiten te houden, timmerden ze er levende kauwen aan en de skeletten zijn nog steeds te zien. Arme beesten! Een ander iets dat ze toonde was een beeld van een mollige dame, Aloisa genaamd. De legende gaat dat Aloisa vroeger getrouwd was met een strijder die haar slecht behandelde. Om een lang verhaal kort te maken, de strijder sneuvelde, Aloisa stierf door verdriet en sindsdien wou ze andere vrouwen helpen door hen te helpen hun droomman te vinden. Hiervoor spookte ze rond in het kasteel. Alle vrouwen die een gift (bloemen) neerleggen aan een beeld van haar, zouden gauw de man van hun dromen tegenkomen.

Marco had ondertussen de ladder tevoorschijn getoverd en we trokken het park in. We kwamen er Boomklevers, spechten en hagedissen tegen. Aangekomen aan de eerste nestbak zat mevrouw Dwergooruil al naar ons te kijken, helaas was ik net te laat voor de foto, ze vloog weg. Binnenin de nestbak zaten gelukkig nog 4 kuikens op ons te wachten. Ze waren ongeveer 10 dagen oud. Smelt! Het was puur geluk dat we uiltjes hebben gezien, want de andere nestbakken (stuk of 7) waren leeg.

Na de toer van het park bracht Marco me terug naar de b&b. Genieten van een koude douche. Heb ik al gezegd dat het hier zo vreselijk doef, drukkend, warm is??? En daarna kwam hij me terug halen voor het avondeten (pizza!). Na het avondeten gingen we dan richting de Nuri- (je spreekt het zo uit, maar of je het ook zo schrijft…?) rivier. Het geluid van de Nachtzwaluw en Dwergooruil afspelen in de hoop antwoord te krijgen. Het lukte. Nachtzwaluwen vlogen ons om de oren (het is te zeggen, per stopplaats 1, ofwel zagen we het koppeltje) en regelmatig hoorden we de uilen spontaan roepen.
Beginnen met de nachtzwaluwen, mannetjes zijn te herkennen aan de witte banden aan de onderzijde van vleugels/staart. Ze produceren een klikkende geluid en soms slaan ze ook hun vleugels samen (klinkt als het klappen in de handen). Dat laatste onder andere om hun territorium te verdedigen. Met 3 straffe lampen konden we ze ook in het donker waarnemen.
Dan de uiltjes, door het bandje te blijven afspelen, probeerden we ze dichter bij ons te lokken (wat 2 van de 3 keer ook lukte). Daarna was het uitmaken in welke boom ze zaten en er vervolgens in te schijnen met de lampen. 1 keer hebben we de uil zien vliegen, de laatste keer hadden we de jackpot gewonnen! Mevrouw Dwergoor was zo vriendelijk een tak verder te springen, waardoor we haar eindelijk konden waarnemen. Wat een goeie camouflage hebben die dieren toch en wat een knappe vogels! Dat het een vrouwtje was, hoorden we aan de korte roep. Dat van het mannetje duurt iets langer. Straf, echt straf! Ik denk dat iedereen zodadelijk goed zal slapen.

Op terugweg nogmaals de jackpot gewonnen, er zat een Stone curlew (soort Wulp) op de baan, samen met haar kuiken. De moeder vloog weg en het kuiken zette het op een lopen. Stone curlews zijn zeldzame vogels in Italië. Tsjakka!

Nu in de b&b, nog een laatste koude douche genomen (om 23.45u was het nog steeds 29°C buiten) en binnen enkele tellen gaat hier het licht uit. Dromen van…………

Morgen komen ze me rond 9u halen en vertrekken we richting de bergen. Misschien wel, misschien geen internet. We zullen wel zien. De foto’s van vandaag zullen nog wel volgen. Slaapwel!