Eindelijk tijd om een nieuw berichtje de wereld in te sturen. Het is hier nogal druk geweest met administratief werk, samenkomsten met de lokale partijen om op papier de uilensites te vinden en het uiteindelijke veldwerk.

Eergisteren (zondag) zijn we pas laat naar buiten getrokken door de dreigende wolken. We hebben ons dan maar beperkt tot het zoeken van nestplaatsen op de wei met 4 stieren. We zagen tal van uiltjes rondvliegen, maar hun nest vinden was een ander paar mouwen. De regen heeft de meeste decoratie, uitwerpselen en braakballen weggespoeld en de vegetatie is de hoogte ingeschoten. Ik was dan ook blij 1 nest te vinden.

Gisteren was het dan voor echt. Rond 13u kwamen we aan op de 4-stieren-weide en we hebben eerst nog eens goed rondgekeken om meer nestholen te vinden. Geluk was aan onze zijde. David vond er nog één en toen we naar de auto terugkeerden, stapten we bijna op een derde nest. Daarna hebben we de vallen opgesteld en zijn we doorgereden naar de plaats waar Kylie, Kelsey en ik eerder een vrouwtje geringd hadden. Blijdschap was groot toen we 2 grote kuikens in de nestingang zagen zitten, beiden in het laatste restje zon van de dag. Verslagenheid loerde echter om de hoek, want David zag op 2m van het nest het vrouwtje dood liggen. Ze was zeker al een dag dood en naar de oorzaak is het gissen. Zonde! Gelukkig bracht papa-uil heel wat voedsel aan, zodat de kuikens toch een waterkans hebben om volwassen te worden. Aan de andere kant, het vrouwtje dient nu als voedsel voor verschillende andere dieren, waardoor de cirkel van het leven compleet is.

Veel tijd hadden we niet om te treuren, want nieuwe nestplaatsen wachtten op ons om ontdekt te worden. David liep een richting uit, ik ging de andere kant op en bij de eerste prairiehondenholen had ik al prijs. Vreugde alom.

De prairiehondenkolonie was zodanig groot dat we later terugkeerden om het gebied verder uit te kammen. Opnieuw liepen we elk een kant uit en David zag een koppel uilen wegvliegen. Hij vroeg versterking om het nest te vinden en hopla, hij had de woorden nog niet uitgesproken, of m’n ogen werden  naar de grond gezogen, richting insecten en enkele braakballen. Het is altijd leuk om mensen blij te maken.

Op de gehele avond hebben we op zes vangplaatsen, negen uilen gevangen. Een mooi resultaat. Helaas droeg geen van hen de gehoopte geolocator. Straks gaan we (als het niet begint te onweren tenminste) onze zoektocht naar de speld in de hooiberg verderzetten.

Gisteren trouwens niet alleen uilen zien vliegen. We hebben drie mooie padden, enkele vleermuizen en miljoenen muskieten gezien (en de laatste ook gevoeld).

M’n hele lijf is gereduceerd tot 1 muskietenbeet denk ik. Handen, armen, schouders, benen, rug, niets is veilig voor hun stekend-zuigend mondorgaan! Straks gaan we naar de winkel op zoek naar enkele paardenmiddelen om de muskieten weg te houden en de jeuk te verzachten. AARGH!