Internet wil hier niet mee! Geen foto's dus, hopelijk hebben we morgen meer geluk met het hotel...

Deze morgen hebben we met frisse moed het vervolg van de trip aangevat, al hebben we nogal hinder gehad om te vertrekken. Doordat onze auto zo overvol zit met materiaal, was de koffer niet goed gesloten en net toen we de snelweg opgingen, BAM, koffer vloog open en 2 reiszakken en enkele uilenvallen vlogen uit de wagen. We hebben nogal geluk gehad, in 1 van de zakken zat een professioneel fototoestel met lenzen van Danielle, maar er was gelukkig niets aan! Stel je voor… Beetje later begonnen 2 lichtjes te branden, er was iets mis met de olie en de bandenspanningssensor is precies ook ontregeld. Hopelijk houdt onze reisgezel het vol tot onze trip erop zit!

Vanmorgen zijn we onderweg, in het Pictograph Cave State Park in Montana gestopt om te kijken naar muurschilderingen van Native Americans (ik geloof dat ze in 250 VC zijn geschilderd). Helaas waren ze door aanslag niet goed te aanschouwen (bij regen lost de aanslag op en worden de tekeningen terug duidelijk zichtbaar), maar de locatie maakte alles goed (hoe kan het ook anders).

Deze middag kregen we dan telefoon van David. Wijziging van planning. Door de felle regen, onweders, hagel en tornado’s (!) in en rond Denver, waren de wegen van het natuurreservaat waarin we uilen gingen vangen onberijdbaar geworden. In de plaats van Denver gaan we nu naar Utah, richting Salt Lake. Een klein ommetoertje die ons een dag langer in de auto doet zitten. MAAR, kinken in de kabels hoeven niet altijd nadelig te zijn. Dankzij de ommekeer hebben we de Rocky Mountains doorkruist (zonnig toen we ze binnenreden, onweer toen we wegreden) en morgen moeten we door Yellowstone Park, aangezien het de kortste weg is. Van de nood een deugd maken zeggen we dan. We vertrekken hier om 5.30u, zodat we iets langer kunnen blijven plakken in het park en niet teveel tijd verliezen met onze culturele uitstap. Benieuwd wat we zullen zien! In de Rocky’s hielden we onze ogen goed open om beren te spotten (zonder resultaat), maar wel hebben we moeder en kalf Eland van dichtbij kunnen spotten en enkele kraanvogels. Het uitzicht was (voor de duizendste en zeker niet de laatste keer) ON-GE-LOFELIJK!!! De rotsen, de sneeuw, de bomen, de lucht...

Nu roept het bed. Kwestie van morgenvroeg opnieuw goed fris te zijn. Slaapwel!