|
Claire en vriendje groeten u!
Vandaag zijn we voor het eerst uilen gaan vangen om ze op te meten en eventueel ook te ringen. Het was een drukke dag met veel over en weer rijden van nestbak naar nestbak. We zetten een val op aan de ingang van de nesttunnel, met daarachter een mp3speler die de territoriumroep afspeelt. Daarna gaan we naar de volgende nestbak en ongeveer 45min later keren we terug om de vangst te controleren. Dat is de werkwijze om meneer Uil te vangen. Voor mevrouw Uil hopen we dat ze op haar nest zit, om haar van daaruit uit de nestkamer te plukken. Als ze niet aanwezig is, zetten we ook voor haar een val op aan de ingang van de tunnel, zonder mp3speler, want ze komt sowieso terug naar haar eitjes/jongen.
Vandaag hebben we aan zo'n 10 nestbakken val(len) gezet en ongeveer 18 uilen gevangen. Het zijn prachtige vogels! Klein lichaam met grote vleugels en mooie kleuren. Het vrouwtje is iets donkerder dan het mannetje (zij spendeert meer tijd in het nest, waardoor haar kleuren niet verbleken door de zon) en ze is ook iets groter. Je kan duidelijk zien dat ze familie zijn van de Steenuil, alleen de poten zijn een stuk langer.
Niet alle uilen hebben evenveel vertrouwen in onze handelingen...
Toen Hollee deze namiddag op zoek wou gaan naar een vrouwtje in de nestkamer hield ze net op tijd haar hand tegen. Een Zwarte Weduwe versperde de doorgang. David zei gisteren dat deze spinnen in zowat ieder Holenuilennest voorkomen, maar dat ze nog nooit voor problemen (beten) hebben gezorgd. Goed om te weten! Net eens gekeken op Wikipedia, de beten kunnen in zeldzame gevallen dodelijk zijn. Ze zorgen vooral voor erge pijn en verlammingsverschijnselen. Gelukkig bijt de spin alleen maar als ze in het nauw gedreven is...
Deze middag zijn we in de pauze rond ons huisje op zoek gegaan naar de Great Horned Owl en in 1, 2, 3 hadden we hem gevonden. De foto mag natuurlijk niet ontbreken! Foto's zijn heel handige gebruikstools. Je kan er eieren mee tellen in een nest of nagaan of het een uil is die buiten zijn nest op de uitkijk zit. Dankzij de foto hebben we vandaag dan ook ontdekt dat de Great Horned Owl die we zagen zijn rechteroog mist. Dit maakt zijn leven er niet makkelijker op (onder andere jagen gaat moeilijker), maar hij weet er blijkbaar toch mee te overleven. Misschien gaan we hem in een van deze weken vangen, opmeten en een bloedstaal nemen. Iemand in Minnesota voert onderzoek naar deze soort en waar mogelijk willen we haar daar graag bij helpen. Het Great Horned Owl-verhaal is dus nog niet uitverteld!
|
