Dan maar vertrokken zonder ontbijt.  Voor we de stad uit waren kwam ik een supporter van Chelsea tegen.  Enthousiast over Hazard. Zelf wel in de lappenmand door knieproblemen na de afdaling Naar Ponferada. 

Vandaag zie ik plots veel fietsers met een rugzak op de rug.  Waarschijnlijk vroeger wandelaars en nu fietsers. 

Af en toe kom ik nog eens iemand tegen die ik ken van eerdere etappes.  Probleem is dat als je steeds lange afstanden doet, je steeds andere mensen tegenkomt. Contacten zijn dan ook veel vluchtiger.  

We zaten terug tussen de velden,  wijngaarden en dorpjes, maar de bergen komen eraan. In het begin ging het wat op en af. Vanaf Villafranca, waar ik een hapje gegeten heb weer verder.  Vlak voor de middag kreeg ik bericht van Mette dat ze me hier opwachtte om een hapje te eten. Samen stappen schept een band. Het is leuk als er iemand op je wacht.

Na Villafranca ging het gestaag omhoog.  Leuk stadje trouwens. Helaas langs de weg,  niks aan te doen. 

In een van de vele dorpjes, zat een groep jongeren op de stoep.  Polen,  Duitsers,  Fransman,  Amerikaanse,  Oostenrijker etc. Ik moest absoluut meedrinken. Dat hebben we dan ook gedaan,  2 zelfs. Daarna weer verder. Uiteindelijk op onze slaapplaats aangekomen.  Weinig volk hier. 5 man. En die waren vroeg slapen ook. Er was een verjaardagsfeestje van de vrouwelijke ober. Cava en allerlei hapjes gekregen.  Heel de familie was er. Leuk intermezzo. 

Morgen laatste klim van onze trip, o Cebreiro.  En het wordt heet.