Af en toe wat heuvels en een meer glooiend landschap. Helemaal niet zo lelijk. Tony had vandaag het gezelschap van zijn zoon en schoondochter.  Fijn om zo samen te wandelen.  Ben zelf wat gaan doorstappen om Tony te laten genieten van dit moment met zijn kinderen. 

In Hontanas aangekomen hebben we nog een pint gedronken in afwachting dat de kleinkinderen en de rest aankwamen.  We zijn wat vroeger gestopt om dit moment zo lang mogelijk te houden.  

Ondertussen sms gekregen van Mette dat ze onderweg is naar Hontanas en of we een slaapplaats konden regelen omdat er toch wat volk onderweg was en laat vertrokken was. We sliepen ook in een bekroonde albergue en het liep snel vol. 

Ondertussen wat aan de blog gewerkt. Ondertussen arriveerde Ook mijn zoon van de Camino, met zijn vrienden.  Plezante gasten. 

Avondeten was heerlijk,  paella, en goeie deze keer.  We zien ook meer en meer mensen met scheenbeen problemen.  De harde ondergrond zal er voor iets tussen zitten.  Ondertussen zitten Mette en ik met een dwaas plan. Samen eens 50 km sta

. Kwestie wat extra peper in onze Camino te brengen.  Tony vindt het pure dwaasheid en waars

Heeft hij nog groot gelijk ook. Maar ja, bloed kruipt waar het niet gaan kan.  Omdat morgen Tony's laatste avond met zijn gezin is, en hem hier wat privacy te gunnen besluiten we morgen een poging te wagen.  We wachten de volgende dag op hem zodat wij rust hebben en Tony kan bijbenen.  De avond nog iets gedronken met mijn familie uit Brazilie. Bij afscheid nemen van hen, verklaart de brave man nogmaals dat ik zijn vader van de camino ben. Hij meent het precies. Toffe gasten.  

Nu maar slapen,  morgen zware trip.