|
Het naarstig spinnetje.
Een heel schriel klein spinnetje op acht dunne pootjes
klom langs een dun ragfijn laddertje op en neer.
Het had het laddertje helemaal alleen
en het bibberde wel een beetje, leek ook zo broos,
maar ‘t kloste ijverig verder,
het spinnetje.
Terwijl het op z’n ragdunne pootjes op en af liep,
heen en weer zwiepte en tuimelingen maakte,
werd het laddertje langer en langer
en de verdiepingen breder en breder…
Het leek wel een loft zonder plafond!
Het spinnetje werd driester, zelf overmoedig
en leek de stevigheid van ‘t webje te willen testen
door heen en weer te zwieren en op en af te rennen,
of…had het mij gezien misschien?
Wellicht wel! Want in z’n oogjes moest ik heel
héél eng monsterbeest zijn,
och arm bang klein spinnetje.
Het rende zodanig heen en weer, tuimelend doorheen de draadjes,
schommelde heel erg op en neer, leek wel dronken van angst,
maar het laddertje…hield stand!
Ik wou wat dichter gaan kijken, en ineens, euh…???
verloor het z’n balans, en hield zich met z’n voorste pootjes vast
aan één draadje van z’n loft.
Om dan in paniek in een wip weer opwaarts te klimmen
en in het verste hoekje te gaan schuilen...,
bang teer spinnetje.
Morgen zal ik het voorzichtig wegnemen..... of niet?
Kristin 2000
22-05-2011 om 22:33 geschreven door tlissewegenartje 
|
.
