Het zijn trieste dagen voor een verslaggever wanneer
de tegenstrever weinig of geen verweer vertoont ... Onze Stalvoc Heren
A daarentegen stonden weer geheel geconcentreerd op het veld en lieten een
overvolle zaal meegenieten van "hun" niveau volley.
De eerste drie sets overspeelden we Beverst A en in
die vierde set ... ah neen, het ging zo vlug er waren maar drie sets ... Bon
winstpunten zijn binnen, we staan nog steeds alleen aan dat topje van het
klassement met vier punten voorsprong op de tweede (zonder onze vrienden uit
Bocholt gerekend die een match minder hebben gespeeld).
En Koen ? ... die sprong rond als een hinde ondanks
voorafgaande geruchten die verspreid werden ...
En Willy ? ... die aanschouwde zijn manschappen in
Touché met een gelukzalige glimlach ...
En de rest van de ploeg ? ... lieten zich na de match
tegoed doen aan Brugse Trippels en andere lekkere aanverwanten ...
We maken ons klaar voor de vier opeenvolgende
verplaatsingen, maar we heten onze thuissupporters terug welkom op 22 december
2012, onze volgende thuismatch.
De topper van de eerste helft van dit seizoen was
ongetwijfeld deze affiche ! De reservenmatch die er aan voorafging liet al
duidelijk blijken dat het een gespannen, zenuwslopende wedstrijd zou worden.
Maar we waren beter, en lieten ook in Dilsen-Stokkem
zien waarom we dit seizoen ongeslagen aan de leiding staan. Nochtans moest elke
set gespeeld worden en telkens scheelde het maar een haar. We verlangden naar
een topwedstrijd en de supporters kregen een topwedstrijd. "Stal's Got
Talent" zouden ze in Koersel roepen.
De eerste set ging gelijk op weeral laat Cedric zien
dat hij er staat. Match na match eist hij zijn plaats op en laat hij de
tegenpartij zien waar het op staat. Zijn we beter ? Ja, we zijn beter ! En ook
Jelle gaf van katoen. Wie houdt hem nog tegen ?
In de tweede set hebben we nooit onze voorsprong
weggegeven, ook al voelde we hun adem in onze nek. Jan corrigeerde
goed en bracht de ballen waar ze moesten komen en Koen werkte af, zoals
steeds.
Die derde set zal ons steeds blijven achtervolgen als
die set die niet meer nodig is ... Dilsen-Stokkem neemt vanaf het begin afstand
en het ziet er op een bepaald ogenblik niet zo goed uit. Gelukkig zijn er
David en Neal op zulke momenten, die rust brengen in de gelederen en de
dingen op het veld relativeren. Willy maakt enkele noodzakelijke wissels en dit
blijkt een goede keuze want het einde wordt nog spannend, maar uiteindelijk
moeten we ons neerleggen bij setverlies.
In de vierde set kan je in de ogen van onze spelers
aflezen dat ze naar hier zijn gekomen, niet voor één of twee maar voor de drie
punten.
Ook hier hebben we de winst nooit uit handen gegeven.
Frederik, na een korte blessureperiode, terug in de wedstrijd en Wouter die
blijft stimuleren en de blok ontwijkt van de tegenpartij. En we lopen naar het
einde, matchpunt, bal naar opposite, en Kevin kronkelt naar boven, arm in de
hoogte, inademen uitblazen, kijken, smash ! Handtekening geplaatst, game over
en out !
Het voelde goed aan daar in Hechtel, tussen de
supportersmeute, het geroep, het applaus, de reuk van zwetende sportieve lijven
en zitbanken waar ge achteraf weet waar uw staartbeentje ergens moet zitten.
Hechtel, een ploeg die weet waar ze staan, zich nooit
zomaar gewonnen geven, het gaat een spannende wedstrijd worden. We vrezen even
voor Fredje-Frederik-Attack, die tijdens de laatste set bij de Reserven zijn
voet zwikt en met een zakje ijs wordt afgevoerd. Maar een half uur opwarming
doet wonderen en Frederik stond er en liet dat nog zien ook.
In de eerste set was het voor beide ploegen nog wat
zoeken, aftasten, maar onze Stalvoc Heren hadden genoeg gezocht en afgetast en
namen die eerste set dan ook met winst. Net toen de supporter dacht dat dit een
makkie zou worden realiseerden we ons vlug dat we in Hechtel zaten. Ze gaven
zich inderdaad niet zomaar gewonnen, sloegen ons tijdens de tweede set soms van
het kaske naar de muur. De tweede set verliezen we door de wilskracht van een
gedreven Hechtel.
Het wordt de hoogste tijd dat de volleybal bond werk
maakt van nieuwe aanwervingen van scheidsrechters. Dat is bij deze wedstrijd
ook nog maar eens gebleken. Onze Wouter, altijd beleefd en heel diplomatisch,
ging regelmatig tijdens de derde set een praatje maken met de scheids. Maar die
man had het daar zo niet mee, die had zelf niet veel te vertellen. Uiteindelijk
haalde deze brave man geel naar boven toen Wouter nog een poging ondernam om
alsnog een gesprek te voeren.
In het voetbal kreeg Raymond Goethals de bijnaam
"De Tovenaar". In het volleybal hebben we nu ook een "Grote
Tovenaar". We weten nu nog altijd niet hoe hij het gedaan kreeg, maar onze
coach Willy kon een 5 - 3 achterstand, in die derde set, omtoveren tot 5
- 5, alleen maar door zijn jas uit te doen, stomend over en weer te lopen,
dreigend naar de lijnrechter te kijken en onvermoeid met zijn armen zwaaiend
waarbij zijn hand met vijf uitgestoken vingers regelmatig de lucht in ging.
Echt waar, van 3 naar 5 punten zonder dat de wedstrijdbal omhoog is gegaan.
Volgens mij gebruikt dien toverspreuken ...
Zelfs die van Hechtel waren onder de indruk van al die
magie en verloren hiermee die derde set. Wij waren als supporter, reeds
tevreden met een vijfsetter waarbij we één punt mee naar huis zouden nemen,
want Hechtel liet zich niet doen in die vierde set.
En dan blijkt weeral die sterkte, dat samenspel, die
spirit van onze heren Stalvoc. In die vierde set gewoon doorgaan tot het einde,
alles geven. En winnen. En dat hebben ze weeral gedaan. Dikke proficiat en we
staan met 8 punten alleen aan de leiding, maar de weg is nog lang ...
Je kan als supporter van Stalvoc twee dingen doen om
je hart laten na te zien; je gaat naar een hartchirurg en betaalt daarna de
rekening ... of je gaat op zaterdag een namiddag en avondje volleybal kijken in
Stal.
Het moet ondraaglijk spannend geweest zijn voor de
supporter die de beide matchen heeft gezien. In eerste instantie waren er de
Heren B die thuis nipt de winst aan hun neus zagen voorbijgaan aan Lommel, maar
toch een belangrijk punt uit de brand sleepten.
En dan stond er die zelfde avond een tweede thriller
geprogrameerd. De jaarlijkse topper tegen onze vrienden uit het verre Bocholt.
De eerste twee sets liepen gelijk op en werden uiteindelijk verloren met een
nipt resultaat van enkele puntjes verschil.
Wanneer je 2 - 0 achterstaat wordt de verliezende
ploeg geacht om op karakter te gaan spelen. Als je dan weet dat onze herenploeg
A nog maar net gevormd werd met een aantal nieuwe spelers, nog niet echt op
mekaar ingespeeld, dan ben je echt wel nieuwsgierig naar het resultaat.
Voortgedreven door een meute roepende, tierende, af en
toe opspringende supportersbende haalden we set 3 binnen. De vierde set moest
Bocholt zijn meerdere kennen in zowel de fysieke als sterk tactisch spelende
thuisploeg. In de vijfde set moesten we afmaken waar we in set 3 aan begonnen
waren en dat gebeurde ook.
Proficiat mannen !
En de supporter zette zijn weg, nagenietend, naar
Touché verder, in de wetenschap dat zijn hart nog naar behoren functioneert.
Vanaf volgende week worden de wedstrijden terug
rechtstreeks opgevolgd door verslaggever. Het leven kan soms hard zijn wanneer
je op een zaterdagavond moet kiezen tussen een super spannende wedstrijd in
Stal of een super ontspannende cocktail onder de palmbomen in l'Espagna... (ik
bespaar jullie de foto's)
Los Competitos est gestartes ! (Live reporto
d'Espagna)
Dankzij onze reporter ter plaatse hebben we de start
van deze competitie op de voet kunnen volgen vanuit warmere oorden ...
Zonhoven, een ploeg die het competitieseizoen aanvangt
met een blik naar de "top vier", moest onmiddellijk zijn meerdere
kennen in het steeds aanvallende Stalvoc.
De eerste twee sets waren er om van te snoepen en de
Heren zetten zich volledig in, een topploeg waardig ! In alle hevigheid waren
zij echter de supporters vergeten, die vragen om enige weekend-spanning ter
compensatie van hun soms saaie werkweek. Uit respect voor deze
supportersbende werd de derde set er eentje waarbij de knarsetandende en
nagelbijtende hooligans hun ploeg nipt zagen verliezen, waarvoor oprechte dank.
De drie punten moesten echter wel mee naar Stal en dan
zat er niets anders op dan die vierde set te pakken te krijgen. Onder luid
gedaver en geroep op de banken, en de meesterlijke sprongen van onze jonge
spelers, zag onze Jan zijn ploeg gaan voor die mooie overwinning. De trend is
gezet, de opwarming is achter de rug, laat volgende week die topper maar komen
!
We schrijven en zeggen zaterdag 25 augustus 2012. Een
dag waarop niks verkeerd kan lopen en mensen s morgens vroeg (de vogeltjes
fluiten) om kwart na acht ergens zitten te wachten tot onze chauffeur op zijn
witte bus komt aangereden. Klinkt romantisch ?
Niks is minder waar zaterdag 25 augustus 2012 zal de
Stalvoc geschiedenis in gaan, als de dag waarop de strijd der titanen zal
losbarsten.
De Heren A, voltallig ! De Heren B, zo goed als
voltallig ! De Heren C, die communistische kapitalisten sturen drie van hun
beste KGB agenten mee. Het gevecht wordt gestreden in Mechelen, op de eeuwige
strijdvelden van het Sportpark De Nekker. Er wordt verdeeldheid gezaaid onder
de groepen en toch zullen ze het onderling eens moeten geraken. Dat noemen ze teambuilding.
Kwaad worden, lachen, roepen, afzien, genieten.
De Pamperpaal van 8 meter hoog leek wel 12 meter
hoog, als ge er van boven op stond. En velen kwamen, klommen en overwonnen !
De Triangel Trekstok bewegen, vallen, opstaan en
terug verder gaan, voortgetrokken door uw eigen team.
De Brainstormer, zonder overleg geen resultaat,
praten, nadenken, de juiste info doorgeven, niet simpel.
De Zwevende Tapijt, maar het was niet de tapijt die
de lucht in ging
Eindelijk de verlossende bel voor het nemen van een
middagmaal, in een voor ons gereserveerd bootshuis. Bediening en service en
relaxen op een terras in het water, met uitzicht op meer water. Sssst stilte
mmm. Het klinkt hard, maar we hebben zes mannen, s
middags, moeten laten gaan. Zes helden die het strijdtoneel moesten verlaten,
ze konden de druk niet langer meer aan, ze hebben zich in de voormiddag
helemaal moeten geven. Maar ze krijgen onze steun, respect from the heart !
Nog 26 spelers, de onverbiddelijke strijd gaat verder
: te water ! De kanos worden in gereedheid gebracht, de zwemvesten worden
aangetrokken, de duikers, die instaan voor onze veiligheid, worden te water
gelaten. De blik van onze strijdlustigen, staat op scherp ! De fotos van de harde taferelen, die zich op het
water afspelen, moet je bekijken, ze zijn de moeite waard. U bent gewaarschuwd
: niet voor gevoelige kijkers !
Het is een mengeling van hard labeur, evenwicht en
waterballet maar zelfs als man kan je soms niet wegkijken als je die natte
spartelende lijven uit het water ziet komen. Aan alles komt een eind, ook aan die spartelende
lijven
Weg van De Nekker, op naar onze volgende, bijna
onmogelijke opdracht. Het bezoek aan een Mechelse Brouwerij Het Anker. Dat
wordt een uitputtingsslag ! En als toemaat, hoe ver kan je gaan, moesten er op
het einde van de rondgang nog bier geproefd worden ook.
De verplaatsing van het Sportpark naar de brouwerij
moest als een VIP arrangement verlopen. Met een politie escorte van bereden
zwaantjes, inclusief blauw zwaailicht en sirenes, gingen alle wegen en drukke
kruispunten voor ons open. Op een mum van tijd werden we begeleid tot voor de
poorten van de brouwerij. Mechelen is nu nog aan het nadenken welke beroemdheden
er in die witte bus moeten gezeten hebben
Na de rondgang, zalm of stoverij met frietjes, met het
echte Carolus bier. Lekker eten. De terugreis, voldaan met Italiaanse volksliederen,
schlagers uit vervlogen tijden, zingende heroes en moe gestreden tijgers.
We zijn klaar voor de strijd, klaar voor het nieuwe
seizoen ! Deelnemen is belangrijker dan winnen, winnen is beter dan verliezen
Ze komen samen op de parking van de Molokhal, die zij
omgedoopt hebben tot hun Molotovhal
Ze spelen een thuismatch of op verplaatsing,
geheimzinnig, raar, wie zijn het ? Ze trainen nooit Spelen zonder coach
Hun motto : 3 0 thuis of 0 3 op
verplaatsing, voor minder gaan ze niet, buiten die ene misstap tegen Diepenbeek
(3 1 thuis) die ene set die ze hebben weggegeven omdat de Wodka
niet koud genoeg stond.
Het mag gezegd zijn : ze staan er, onze C Ploeg ! in
hun knalrode outfit van echte Russische makelij, een hommage aan Igor Ефимов,
de Verschrikkelijke.
Onoverwinnelijk, de slachters van 3de Provinciale. Ze
zien ze niet graag komen
Negen wedstrijden ongeslagen, alleenheersers bovenaan
de rangschikking, acht punten los van hun eerste achtervolger, dat zegt genoeg.
Wedstrijd in Riemst : thuisploeg is bezig met de
opwarming, de vele thuissupporters hopen stiekem op forfait cijfers, want zij
zien de Heren C van Stalvoc nog steeds niet komen opdagen Tot een alerte
eenzame Stalvocsupporter hen in het oor fluistert : de ploeg van Stalvoc ? dat
zijn die zes man aan den toog, die drinken direct hun pint leeg, gaan het plein
op, doen hun verplicht nummertje en bestellen dan hun volgende tournee wat de
eenzame supporter voorspelde gebeurde dan ook 0 3 winst voor onze
Toepolev mannen.
De winterstop is voor de spelers een welkome
rustperiode, een moment van bezinning
Nog enkele wedstrijden spelen, en we kunnen al
vroegtijdig de eerste kampioenstitel van dit seizoen gaan vieren.
De Heren C, al vele jaren de vaste waarde in de
Stalvoc geschiedenis, het evenwicht van plezier en spel, een voorbeeld voor
vele jongeren, een plezier om naar te kijken.
Een eresaluut voor de spelers : Бёкерс, Кокс,
Схюрманс, Клаас, Ариен, Тёнис, Бамменс, Карманс, Янсен, Теодору, Ван Меуен,
Петерс, Гилис, Верхейден
Vorig weekend hebben we onze eerste thuisnederlaag
moeten slikken tegen Bolderberg en dit weekend zetten we het elan verder met
een verlies tegen die zwaar mannen van Tongerlo.
Zoals in elke sportploeg moeten we ook bij onze
jongens vaststellen dat de fut er effe uit is.
Maar niet getreurd, we staan nog steeds op een
eervolle tweede plaats in het klassement. Laat dat dan de opkikker zijn om er,
na dit rust-weekend, eens terug volop tegenaan te gaan.
Volgens kenners is dit normaal : deze drukke periode
van feestgewoel en het eindejaar in zicht, weegt de nodige last op de schouders
van de spelers.
De goeie sfeer zit gelukkig wel in de groep, winnen of
verliezen, we kijken vooruit en we zien wel waar we geraken ...
De supporters echter, die bereiden zich elk op hun
eigen manier voor op zo een wedstrijd : er zijn zelfs van die mannen, die zich
de avond voor de match storten op een berg afwas, gewoon om gedachten en
frustraties van zich af te gooien.
Mensen thuis, met een berg afwas, spreek die mannen
maar eens aan ...
Soms kan je niet begrijpen dat een ploeg zoals Govoc
Ophoven onderaan als voorlaatste in de rangschikking bengelt. Ofwel hebben zij
zich gisteravond getoond als nooit tevoren. Mooi samenspel, technisch goed
bezig en sterk verdedigend. Met die capaciteiten in huis moet je gewoon hoger
mikken.
Maar we zijn nu eenmaal niet van Ophoven, wij zijn van
Stal ! En tja, nogmaals, ook al toont de tegenstander al zijn
"kunnen", we zijn gewoon dat ietsje beter. En of we nu aan het einde
van de match de conclusie trekken dat we niet zo goed gespeeld hebben dan
voordien, en dat we in feite veel beter konden ... dan rest er nog alleen dat
ene liedje : "er zijn zo van die dagen ... dat men zegt ..."
De eerste drie sets waren ontzettend spannend. Het had
hier drie tegen nul kunnen zijn zowel in het voordeel van de thuisploeg als dat
van de bezoekers. We waren aan mekaar gewaagd, zeg dat wel. De setstanden van
deze drie sets liegen er niet om. Een echte nek aan nek race, een ware suspense
!
Het was zo spannend ... dat er van de acht meegereisde
supporters, twee dringend moesten gaan plassen en bijtanken, eentje haar doosje
pillekes ging zoeken, anderen trokken foto's van stoere binken op het plein.
Het was zelfs zo erg dat één supporter met een nog niet zo lang geleden geboren
kindje met wagen waarin kinderen kunnen liggen, op de gang achter het glas
bleef toekijken. En in heel dit spanningsveld, was er de rust, de kalmte, de
"Thai Chi Chuan" onder ons, ons Diane, die ons allemaal overtuigde
dat we op het einde van de reis met minstens twee pinten (lees punten) naar
huis zouden gaan.
En waarachtig ze had nog gelijk ook ! Onze tijgers van
Stalvoc speelden in die vierde set de dakplaten van de sporthal. Met een
overtuigend verschil gingen we naar die vijfde en beslissende set. Nooit hebben
we ons hier bedreigd gevoeld, altijd wakker. Sorry Ophoven en felicitaties voor
dit mooie volleybalspel !
Maar de sterkste heeft gewonnen, onverslagen. En dat
zijn wij !
Over de bekerwedstrijd, waar we met opgeheven hoofd
ten onder gingen, werd niet veel geschreven ...
De verplaatsing naar Tongerlo, zonder en met GPS,
eindigde op een jaagpad langs de Zuid Willemsvaart. Dit was de voorbode van het
bekerverlies.
Dus alle ogen en hoofden gericht naar het
competitiebeest Ophoven-Geistingen, de leider in 1ste.
De eerste set winnen is geen geschenk voor onze
Herenploeg, dat mochten we al eerder ervaren. De supporters reisden mee voor de
nodige steun en in het achterhoofd zagen we de 3 - 1 verlies al op het
ongelooflijk groot en overzichtelijk scorebord verschijnen.
Maar wat toen gebeurde had niemand voor mogelijk
geacht. Ik vermoed dat Jan een pak Duracellekes bij de spelers had opgestoken.
Niet te geloven die tweede set winst en een triller van formaat in de derde en
laatste set.
Wat me opgevallen is, met alle lof naar iedere speler,
is dat een verkouden Neal, een alerte Neal is.
Zoals het oude spreekwoord zegt : "als het snot
van de plank is, schuiven de smashkes als een zakdoek ..."
En de tegenpartij richtte iedere opslag naar Nick, da
jong manneke, zullen ze gedacht hebben. Vandaag vragen ze zich terecht af :
"Who the fuck is die Nick ?" Grote verdienste Nick, goeie recepties,
dat belooft voor de toekomst.
En zoals in een vorig artikel op deze site al werd
aangehaald, moeten ook wij eindigen met die ene saaie zin : Stalvoc, wie had
dat gedacht, we staan ongeslagen aan de leiding ...
Boggeter, Boggeter ... de bank, de supporters, ze
bleven maar roepen, 't heeft niet mogen helpen, we zijn gewoon beter. Geef toe,
een ploeg als Bocholt, 33 wedstrijden ongeslagen en dan komen die naar Stal,
naar de hel van Stalvoc, moet het nog gezegd worden ?
De 200 aanwezige supporters, kregen waar voor hun
gratis geld. De tribune overvol en de kijklustigen in het café achter het
glasraam keken gespannen, zwetend, heen en weer lopend, het deed me
denken aan een prostitutienetwerk, alleen de rode lampjes ontbraken ... ik ben
aan het afdwalen, terug naar de wedstrijd !
De setstanden liegen er niet om, kan het nog
spannender ?
Een ploeg die er staat, dat is Stalvoc ! Een pluim
voor onze jonge spelers die er telkens stonden op de cruciale momenten maar ook
onze anciens die weeral technisch sterk voor de dag kwamen.
Bocholt zag de bui al hangen en de supporters in Stal
weten weeral waarover ze deze week kunnen meepraten. Het liedje blijft duren,
ongeslagen met de gedachte : niks moet, alles mag ...
En in Touché weerklonk ons ploeglied als nooit tevoren
:
Maak ze vooral niet boos ! En dat is nu juist wat
Sparvoc Lanaken wel heeft gedaan Jammer !
De eerste set verliezen we, de tweede set komen we
gelijk Een supporter van de tegenpartij die naar onze Stalvocploeg roept :
Mannekes ge moet nog veel leren, dees setje mocht ge winnen Een
vernietigende blik van Neal in de richting van de man, die later liever zijn
woorden had ingeslikt.
Derde set, alsof Lanaken les kreeg in volleybal.
Sparvocspelers die roepen, uitlokken en protesteren bij de scheids, niet doen
geel. En Stalvoc ? we spelen gewoon verder, knokken, vechten, karakter, zweet,
doorgaan, toveren met die bal. Wouter die zijn vuisten balt, Raf die nerveus
heen en weer loopt en geduldig wacht op zijn comeback, Tom die langs het veld
blijft dirigeren en Jan ? Jan speelt gewoon zijn spel en geniet nog even van
zijn wapperende haren
En toen werd het stil in de Sparvoc tribune. Bij de
Stalvoc supporters daarentegen, bonken de harten, de pillekes worden op
voorschrift ingenomen, Gerry blijft ongeloofwaardig knikken alsof hij een goeie
imitatie van Koning Albert wou neerzetten. Vrouwelijke gilletjes, we horen dat
graag en de Stalvoc fans die in koor de tribune op stelten zetten. Het was weer
feest, maar toch ge moogt ze niet boos maken, onze Heren van
Stal.
Na de match, twee pintjes, een tomatensoepke of ne
koffie, blije (Stalvoc)gezichten en één gespannen gezicht, van een vrouw, die
geduldig wacht op haar man, bij wie ze met haar vingers, na de match, telkens
door zijn wapperende haardos mocht strelen Tis nie erg Jan, dat
millimeterkopke, het heeft wel iets
Furosemide, Atenolol, Celiprolol, Captopril ... dit
zijn maar enkele medicijnen uit een gamma van bloeddruk pillen, die binnenkort
aan den toog van Touché te verkrijgen zijn. Wanneer onze herenploeg blijft
zorgen voor spannende suspense wedstrijden is dit een gevaar voor onze
gezondheid.
Een oogstrelende wedstrijd waarbij de coach van
Maaseik in het begin had gedacht : "inpakken en wegwezen", ware het
niet dat hij zich niet bewust was van het feit dat hij in de hel van Stalvoc
was terechtgekomen.
Een schitterende match en een pluim voor elke speler,
we moeten er voor knokken, maar die winstpunten pakken ze ons niet meer af.
Het is gewoon genieten, bedankt voor die mooie
momenten !
Ook de Heren A hebben hun start niet gemist in 1ste
Provinciale. Op verplaatsing gaan winnen bij Hasselt, weinigen hebben ons dat
voor gedaan. Een waarschuwing naar de andere ploegen : onderschat deze
nieuwkomer niet. Een sms-je van onze supporter ter plaatse naar de
persverantwoordelijke in Spanje, vandaag kan dat allemaal. Deze liet weten dat
het een ongelooflijke spannende wedstrijd bleef tot aan het einde, met
prachtige set momenten die we nog dikwijls gaan beleven in de komende
wedstrijden.
