|
25/10/2014 1ste Div Heren A : Stalvoc -
Lubbeek 1 - 3
Volleyvreugde
Je denkt soms dat je ze bijna allemaal kent, maar dan
blijkt dit helemaal zo niet te zijn. Het moest er ook eens van komen, elke week
opnieuw een volle tribune thuissupporters in een blauwwit gekleurde
Stalvoc-hal. Om dan nog maar te zwijgen over de toogleuners, de tafelhangers en
de stoetjeskijkers die vanuit een veel te warme Touché cafetaria de match
blijven volgen.
Je denkt dat je ze allemaal kent ..."onze
supporters" ... telkens wanneer ik mijn ogen over die heuvelachtige
mensenmassa laat glijden, betrap ik mezelf erop dat ik sommige gezichten voor
de eerste keer zie, terwijl die regelmatig een matchke komen meepikken. Raar.
Wat mij betreft mogen ze ons bij de inkom 'markeren', of moeten we allemaal een
sjalleke van de club rond onze nek dragen ... Maar we maken dat goe met één of
andere traktatie voor de supporter, een pistoleeke, een cavaatje met limoncello
of een geamuseerd hapje, zodat we bij blijven, wie dat wie is.
Lizards Lubbeek, in de buurt van Pellenberg, verdoken
in het Vlaamse Brabant, een club om 'U' tegen te zeggen. De commentaren en
uitspraken na de wedstrijd waren alleen maar lovend, vol lof voor beide
ploegen. Zowel onze Stalvoc rakkers als de bezoekende ploeg mochten de pluimen
op hun hoed prikken, ondanks het geroezemoes dat die van Lubbeek hun pluimen
ergens anders mochten steken ... het zijn toch zo een gemanierde supporters,
die van Stal.
Genieten van een wedstrijd, terwijl we met 1 - 3 de
mist in gaan ? Jazeker, voor iedereen is het nu duidelijk dat er in eerste
divisie een tandje moet bij gestoken worden en dat geldt niet alleen voor ons
... ook voor die anderen. In die, intussen historische, tweede set hebben we
aan Lubbeek laten zien wie Stalvoc is en dat hebben ze geweten, ze moesten die
set aan de sterkste laten, de beteren, aan dat jonge geweld van Stalvoc.
Uiteindelijk heeft Lubbeek op basis van kracht, techniek
en orde binnen de rangen, de winst mee naar huis mogen nemen. We moesten niet
onderdoen, we moesten alleen onze meerdere erkennen. Niet voor niets dat dit
een Leuvens doorstroomteam is naar de hoogste regionen in ons volleywereldje.
En wij, de Stalcoc heren, hebben alles gegeven en we staan er als een team.
Graag gebruik ik de woorden van een jeugdvriend, inmiddels een gerenommeerde
internationale coach, die ergens schreef : "een team is geen verzameling
van spelers, het is een werkstuk" en dat er nog werk aan de winkel is, dat
weten we maar daar zijn we volop mee bezig.
En daarmee zijn we voldaan, we hebben deze avond
volley mogen beleven van de bovenste plank. Bedankt Stalvoc, ge bekoort ons nog
steeds. En volgende week is het weer een ander lieke, een ander paar mouwen, we
zullen uit een trappistenvaatje moeten tappen, maar de verrassingen zullen er
niet minder om zijn. Ik weet niet wat da gijlie gaat doen volgend weekend, maar
ik ga ne keer op een ander ...
Setstanden : (19/25) (33/31) (20/25) (15/25)
 
25-10-2014 om 00:00
geschreven door d'Ander 
|
