|
16/02/2014 2de Divisie/Provinciale Heren
A/Dames B -VC Zoersel/Bepavoc 3 - 0 - 3
Je herkent dat gevoel zeker en vast, dat je drie
dingen tegelijkertijd kwijt wil, en vreemd genoeg begrijpt die andere precies
waarover het gaat. Zo overkwam me vandaag ...
Ik heb dit weekend mogen genieten van twee
overwinningen, de ene trok verdacht heel erg op de andere. Maar toch, ze smaken
naar nog. Wanneer ik zondagnamiddag de partij tegen Bepavoc aanschouwde, moest
ik onmiddellijk terugdenken aan een goed georganiseerd Zoersel, dat zaterdag
iets tekort schoot tegen de grote leider. (wij dus)
Ze stonden klaar voor de start van deze wedstrijd,
onze mannen, hun aanblik naar het noorden gericht, want het is een feit dat de
kleedkamers van Stalvoc, zich op 66° 33' Noorderbreedte bevinden. Ondanks deze
geografische kenmerken kon dit voor onze spelers geen verschil uitmaken. We
hadden iets recht te zetten, onze tijgers hadden het verlies bij de
heenwedstrijd naar VC Zoersel nog maar half verteerd. This is revanche !
De keuze van het woord "tijgers" is
misplaatst wanneer de dames B van Stalvoc, als poezelige katjes hun klauwen
zetten in hun match tegen Bepavoc. Van in het begin werd het overduidelijk wie
dat wie de bel mocht aanbinden. Bij deze match worden er geen kadootjes
uitgedeeld, met het oog op die eerste plaats die heel binnenkort door ons wordt
ingenomen. Mmm Lommel, we'll eat you !
De eerste set had niet veel om handen, alhoewel
Zoersel bleef aanklampen, maar meer dan dat was het dan ook niet. Steeds
achtervolgen en terug bijbenen, om dan uiteindelijk te moeten toekijken hoe een
enthousiast herenteam van Stalvoc de gelederen sluit met een blinkende
setwinst. Ook Bepavoc in Paal moest toekijken en ondergaan en kwam pas tegen de
helft van de eerst set in actie. Onze Stalse katten hadden hun laarzen
aangetrokken.
De tweede sets liepen identiek op. Willy en Johan
zagen dat het goed ging komen en dat deden de thuis en de meegereisde
supporters ook. Vanop de beide tribunes had je zicht op de twee cafetaria's en
lonkten de tapkranen en de versgemalen koffiebonen. De heren Stalvoc speelden
op kracht en doorzetting, de dames Stalvoc speelden op souplesse en durf.
Maar dan kwamen die derde sets ... Laat het duidelijk
zijn, dames en heren, dat deze bewuste set niet echt een mannenprobleem is. Ook
de vrouwen hebben er last van. Technisch sterk voor de dag komen en naar de
finish toe een zestal punten uitlopen. Maar dan nadert dat einde van die race
oh zo moeizaam en de tegenstrevers komen lichtjes met druk aanzetten. De nodige
wissels en tactische toverspreuken worden uit de kast gehaald, tijgers worden
poezen en katten worden bij de melk gezet en dan scheelt het net geen haar of
we hadden die derde sets verloren. Maar uiteindelijk, en dat is wat telt, gaan we
met de drie punten naar huis, na exact een uur en veertien minuten.
Teveel van het goede is altijd meegenomen, een
zaterdagzondagmoment waarbij we uitkijken naar dat volgend weekendje Stalvoc.
Twee ploegen, gelijk oplopend, dezelfde trend en vanaf volgende zaterdag
allebei 'numero uno' of net niet ...
Noot van de auteur :
Mijn welgemeende excuses aan Lommel, maar volgende
week spelen jullie weer tegen een club die Stalvoc noemt, in een Stalvoc-arena
waar een warme gloed je tegemoet komt, tegen een Stalvoc damesploeg waar
teamwork, passie en vuur geen loze woorden zijn maar waarden ... Welcome again,
in the hell van Stalvoc !
Setstanden : 25/17 - 25/15 - 25/23 en ook 9/25 - 12/25
- 21/25
 
16-02-2014 om 00:00
geschreven door d'Ander 
|
