|
5/04/2014 2de
Div Heren A : VC Nijlen - Stalvoc 2 - 3
Het hart van Vlaanderen.
VC Flamingo's Heidesmash Nijlen.
Ik heb het nog al gezegd, fusioneren is één zaak, maar een nieuwe naam bedenken
... Stel je voor dat wij, Stalvoc, in de toekomst een fusie zouden aangaan met
Ham en Paal. Dan hoor je de supporter vanuit de tribune roepen : "
Fitstalbepa " en krijgt de club als officiële naam VC Hamfit Beverlose
Paalvoc. Maar gelukkig is dit niet aan de orde en hebben we gisteren mogen
genieten van een, ja, toch wel, spannende wedstrijd.
Het sierde VC Nijlen voor de
ontvangst van onze kampioenenploeg, die meteen bij aanvang van de wedstrijd een
korf, met inhoud van gerstennat en andere alcoholische genieters, in ontvangst
mocht nemen. Mooie geste en de trend was meteen gezet. Wederzijds respect, dat
is de gedachte waarmee we de avond zullen ingaan.
En het mocht geweten zijn ...
respect was er van beide kanten aanwezig, want geen van de strijdende teams gaf
duimbreed toe en ze lieten van bij het begin weten dat het een lange, zwoele
avond zou worden. 't Was weer eventjes geleden dat onze Stalvoccers een
tegenstander ontmoetten om u tegen te zeggen. En dan hoor je uit het
geroezemoes allerlei uitspattingen, zoals : we waren niet zo goed bezig, ja een
paar gekwetsten, niet in top, concentratieverlies, pfffft ... Niks van aan, wij
waren goed, Nijlen was gewoon iets beter ... maar net niet genoeg.
We zagen het vuur, de passie, de
wil om tot het uiterste te gaan, langs beide kanten. Wanneer je op het einde
van een set, de cijfers 31 - 29 op het geel-wit-rode gestreepte, moeilijk
leesbare scorebord ziet staan, dan weet je hoe laat het is, het is dan kwart
voor tien, tijd voor nog een vijfde set ...
En ook in Nijlen verbaast men zich
over onze supportersschare, jullie zijn met zovelen. Ja dat is ..., overal,
altijd. En het zit niet alleen in onze aantallen, maar ook in het verschil van
leeftijden. Want we kennen ze allemaal, onze trouwste supporters : Jeanne en
Mariette.
Ze doen me, in een nog niet zo ver
verleden, ongewild denken aan die olijke tweelingzussen, Jeanne en Marcella, op
de VTM, uit "Het hart van Vlaanderen". In gedachte zie ik ze
samen vertrekken naar de match. "Jeanneke, zit mijn sjaaltje goe ?"
"Ja, Mariette, ge kunt de letterkes van Stalvoc lezen ..." Ik kon het
niet nalaten om ze gisteren even te begluren in de cafetaria van Nijlen, net
voor aanvang van de wedstrijd. Als iemand levensvreugde in het dubbel
uitstraalt, dan wel Mariette en Jeanne, vijfennegentig zijn ze ondertussen en
ze zien er nog uit alsof ze de zeventig juist gepasseerd zijn.
Op elke uit-wedstrijd hebben ze
ook "hun" plek in de tribune, ereplaatsen noemt men dat. Vooraan,
eerste rij, met de supporterssjaaltjes om hun schouders, je kan ze niet missen.
"Die mogen hun ruiten ook ne keer tegoei kuisen hé Jeanne", fluistert
Mariette, terwijl ze met een afkeurende blik naar de ramen van het cafetaria
kijkt. "En hedde al eens naar dien plafond van die sporthal gekeken
?" vraagt Jeanne aan Mariette, "sebiet vallen er stukken naar beneden
..." en dan schieten ze allebei in een genietende lach. Ze hebben alles
gezien. En na de match, vooraleer ze huuiswaarts trekken, gaan ze tot bij hun
jongens, de ploeg, even goeiendag zeggen, dat schouderklopje, goe gedaan mannen
!
Nog één wedstrijd te gaan,
volgende week, thuis, tegen Herenthout. De laatste wedstrijd van dit glorieuze
seizoen. De laatste wedstrijd in 2de Divisie. Sommigen hun laatste wedstrijd
bij de Heren A. Maar we gaan ze nog zien schitteren tegen Herenthout, staande
ovaties, en ze gaan nog schitteren in de finale van de Beker ...
Setstanden : 25/23 - 18/25 - 23/25 - 31/29 - 12/15
 
05-04-2014 om 00:00
geschreven door d'Ander 
|
