Mijmerend liep ik door de stille gangen van het Sint
Jozefziekenhuis van Westmalle, in gedachten verzonken bij de
wedstrijd die zich wat verder in de sporthal van Zoersel afspeelde. Een
rondborstige verpleegster met een, naar mijn mening, te strak uniformpakje,
kwam heupwiegend naar mij toegestapt. Met die vragende blik in mijn ogen,
schudde ze met haar rode haren en fluisterde ze me toe dat de eerste set nipt
verloren werd.
Langs de zijlijn liep de kapitein van
Stalvoc heen en weer, net een meniscus operatie achter de rug, maar toch
present. Op de bank zat onze hoekaanvaller nog nagenietend van een
voetblessure, een fascitis plantaris, maar het had erger gekund.
In die tweede set nemen we eindelijk voorsprong en
kunnen we de kloof met de jonge thuisploeg wat groter maken. enkele knappe
safes, hoge opsprong, verkeerde daling, knack, dikke enkel, opposite afgevoerd.
Heidi, zo noemde deze warme verpleegster, vertelde me iets over splinters in
het bot, legamenten die geraakt werden en een zestal weken out. Ik vond deze
eerste opinie medisch verantwoord, alhoewel een tweede analyse misschien anders
zou uitwijzen. Maar intussen was die derde set reeds begonnen. Komt daar nog
bij zien dat één van onze supporters een beetje last kreeg van obstipatie.
Gelukkig was het van voorbijgaande aard en begonnen de spelers zich los te
gooien.
De wedstrijd kwam in een versneld tempo terecht, iets
te vlug voor onze spelers want op het einde zien we de winst voorbij onze neus
vliegen.Alsof onze ziekenboeg nog niet voldoende aanhangers kent, vonden Jan en
Koen het nodig om de hoofden even bij elkaar te steken. Wat volgde was een knal
die in heel de zaal te horen was. Resultaat : één Stalvocspeler met blefaritis
hematoom, oftewel een dik oog met een blauw streepje en de andere speler met
een atheroom of buil op voorhoofd.Het was een verhaal zoals een voorgaande, de
volgende twee speelsets zouden weer nipt eindigen, weer die suspense, niet goed
voor hart en bloedvaten .. Maar onze verpleegster, Heidi, liet weten dat alles
wel goed ging komen en dat we er sterker zullen uitkomen. Nog sterker, benieuwd
hoe dat gaat aflopen. Intussen ben ik met haar aan het einde van de gang
gekomen en vraag ik me af of Jan nu nog beter gaat zien door dat ene oog, en
zal Neal binnenkort terug de salsa dansen terwijl Tom zijn kniezwengel oefent.
Zal Kevin zijn plaaster vol laten schrijven en gaat Koen nog meer builen op
zijn hoofd laten groeien, zal Heidi haar nummer meegeven ? ...Dat en nog
veel meer in onze volgende aflevering van Medisch Centrum West ... Welcome
tot the hell
Wij waren beter, wij waren beter,
wij waren beter ... thuis gebleven ! (zangkoor
uit Bocholt)Het resultaat van deze match was op voorhand gekend, 3-2 of
2-3, het zou weer erg close gaan worden. Op het randje, maar niemand had durven
voorspellen, met uitzondering van enkele gekken die af en toe een pronostiekje
invullen, dat het 3 - 0 zou worden.
De Heren A, ze zijn er voor gegaan. In die
eerste set liep het nochtans gelijk op, Spanning tot aan die laatste
punten. Zenuwen die moeilijk onder controle te krijgen waren, het
"Zen" moment, Jan deed zijn uiterste best om de rust erin te houden.
En toen kwam Dave, zomaar vanop de kant, even op het plein, glimlach,
concentratie, opslag, erover, punt, en die eerste set was binnen.De tweede set
liep iets vlotter, alhoewel onze foutenlast zich begon op te stapelen, maar
gelukkig was er Bocholt die de fouten reeds gestapeld hadden en vanop hun
hoopje moesten toekijken hoe onze leeuwen hen afmaakten. Het verschil was
groot. Wij waren goed en kregen meer dan verdiend die setwinst.
Toen één van
onze spelers aan de scheidsrechter ging vragen wat voor weer het morgen
zou worden, kon die man moeilijk praten met dat fluitje in zijn mond, en uit
beleefdheid liet hij dan maar een gele kaart verschijnen om te duiden dat de
zon zou schijnen. Toch vriendelijke mensen, die scheidsrechters. We hadden het
beloofd, het zou een gekleurde wedstrijd worden. En ook in die derde set gaven
onze HerenA alles wat ze in petto konden hebben. Niets kon hen nog tegenhouden.
Voor de gekwetste Neal was het duidelijk een kruk te ver, zo een overwinning
durfde hij zelfs niet hop zijn palmares te zetten ...
Intussen, beste
supporters, staan we te pronken op een gedeelde tweede plaats, en dat hebben we
niet zomaar gekregen, dat hebben we verdiend, daar zijn we voor gegaan ! Men
weze gewaarschuwd : "Welcome to the hell van Stalvoc !"
12/10/2013 2de Div Heren A : Lovoc
Lommel - Stalvoc A 3 - 2
Yes, we could ...
Bij aanvang van elke competitie worden
er pronostieken gemaakt over de kanshebbers, de middenmotor en dalers. En dan
zijn we het eens over de favorieten in onze reeks, die spelen voor de
kampioenstitel : VC Herenthout, Amigos Zoersel en Lovoc Lommel. En laat het nu
juist die laatste zijn waar we zaterdag naar toe trokken. We hebben net Achel
goed verteerd, maar Lommel das andere koek.Het is altijd fijn dat we kunnen
rekenen op een hele resem supporters die de verplaatsing mee maken.
En dan
krijg je van Lommelse bestuursleden de vraag of wij altijd met zovelen zijn,
waarop het simplistische antwoord volgt : vandaag zijn er nog veel thuis
gebleven ... Lommel, eerlijk : we waren er niet gerust in en dan bedoel ik met
"we" de supporterstribune. Ze hebben ambitie, ze willen die stap
hoger maken dus ge weet dat het niet makkelijk zal worden.
Die eerste set is
daar getuige van, maar hier onmiddellijk bij vermelden dat Neal zich
fysiek niet volledig in orde voelde. En Neal laat zich vervangen ... ik
heb niet de gewoonte om een speler de hoogte in te prijzen, want iedereen
verdient die pluim. Daarom ga ik ook hier Nicks over zeggen en doe ik
alsof er verder Nicks speciaal te vertellen valt. De vervanger van Neal, een
onervaren jong spelertje, Nicks gewoon, ergens opgevist in de vijvers van
Bepavoc speelde de match van zijn leven. Alsof hij reeds jaren in de basis
staat van één of andere divisieploeg.
We zijn gerust, we kunnen nog een paar
jaren verder, met spelers van eigen bodem.Lommel heeft het moeilijk gehad en
wij ook. Zowel fysiek als tactisch was het zoeken naar die "straat"
aan de overkant, was het blokken of barsten, het was een spel van gaan, en niet
minder dan dat ! En de supporters hadden hun pillekes bij, regelmatig slikken
of muntjes zuigen tegen de zere keel van al dat roepen. Wanneer je als lezer
een gevoel wil krijgen hoe het er ter plaatse aan toe ging, dan verwijs ik
graag naar de uitslag van de laatste drie setstanden en wanneer je beseft dat
je twee keer met 23/23 of met 13/13 naar die apotheose gaat dan zijn de
adrenaline stoten rond de Halloween periode, daar Nicks mee vergeleken ...
Het
waren niet de zenuwen die ons hebben doen wankelen, het was dat beetje meer
foutenlast, want anders hadden we die twee punten mee naar Stal genomen. Het
zal niet lang meer duren en we zien onze coach Willy langs de lijn, terug zijn
samba pasjes doen, net zoals in Achel, swingend en heupwiegend met in gedachten
een taktiek voorbereiden naar die volgende wedstrijd toe.
6/10/2013 Beker v Limburg Avoc Achel (Liga B) -
Stalvoc HerenA (2de Div) 1 - 3
Yes we can !
Hoe goed kan iemand zich voelen als je met
winst afsluit tegen je oude ploeg ...Hoe fier kan je zijn als kapitien van een
ploeg dat zijn meerdere verslaat ...Hoe sterk sta je als coaches langs die
zijlijn terwijl je toekijkt hoe de favoriet ten onder gaat ...Hoe machtig moet
het zijn als speler van een nieuwbakken divisie ploeg om een ouwe rat van een
kanjer in de Liga reeks te doen wankelen ...Hoe trots kan je een zondagnamiddag
beleven als supporter, zingend en roepend terwijl je hart in je keel zit te kloppen
...Vraag het onze Heren A, zij gaan u de antwoorden geven.Ik dacht dat we
al geschiedenis hadden geschreven. Dat is niet zo, zondag 6 oktober 2013, een
dag om nooit meer te vergeten. Avoc Achel, Liga B, bekerwedstrijd.
Gemiddelde
lengte in de ploeg 2m05. Stalvoc Heren A, gemiddelde lengte in de ploeg : 1m65
... of iets meer.Niemand geloofde er echt in, Mission Impossible. Maar toch,
als speler, als supporter moet je blijven geloven, dat hoort ook zo te
zijn, we doopten het achteraf : "het kleine wonder". Laat het
duidelijk zijn dat er geen cadeaus werden weggegeven.
Beide ploegen bleven,
ondanks onze vierpunten voorsprong, aan elkaar gewaagd. Gelijk opgaan tot het
bittere einde. Want daar werd het pas beslist, op het einde van elke set.
Wanneer we zouden stellen dat Achel niet goed aan het spelen was, of ze met een
bank vol gekwetsten kwamen aantreden, dan liegen we. Achel was heel goed bezig,
alleen ... onze Stalvoc Heren A waren nog beter !
Terwijl wij rustig aan de
afwerking bezig waren, begon bij de spelers van Achel de kriebel er in te
komen. Beetje nerveus worden, af en toe gaan klagen bij de scheidsrechter ...
Hoorden wij nu ergens "mietjes" roepen vanuit onze tribune ? Met alle
respect Avoc Achel, voor de sfeer een 9, voor de zaal een 9, maar ons hoofdgerecht
was dat tikkeltje beter ! Proficiat mannen ! Bedankt supporters ! Ons
bekerverhaal gaat verder ...
