Typisch ik... Als ik iets voorheb dan wil ik er alles over weten. Ik heb dan ook uren gesurfd op het internet om alles te weten en te kennen over burnout.
Tip: wees aandachtig voor de signalen van verslavingen. Deze kunnen allerhande vormen aannemen:
Deze morgen stond ik op met de idee dat ik in ziekteverlof ben en de opzegperiode op die manier zal doorbrengen. Tijd nemen voor herstel is nodig anders is de kans op herval te groot.
Tijdens het herstel merk ik voornamelijk op dat voldoende tijd genomen moet worden met het herontdekken van je identiteit. Contact maken met jezelf.
Je bent trouwens niet wat je hebt of wat je doet... Als mensen mij nu zouden vragen, wat doe je? Dan antwoord ik gewoon, proberen mezelf te zijn...
Tijdens ons genezingsproces moeten we ook aandacht hebben voor het lichaam.
We hebben misschien jaren de signalen die we kregen genegeerd en moet daar nu de gevolgen van dragen.
Jarenlang heb ik energie gegeven en te weinig terug gekregen. Ook uit mijn voeding putte ik geen energie meer. Ik kwam 's avonds laat thuis, kookte (gezond) voor de kinderen en ikzelf had bijna geen energie meer om te eten. En dat terwijl ik dat vroeger zo graag deed. Ik had er geen plezier meer in. Ik had op de duur ook geen honger meer.
Ik ben lichamelijk aan het genezen, zeker van.
In het begin dwong ik mezelf om te eten, nu neem ik er tijd voor en ja, soms krijg ik zelfs plezier in het klaarmaken.
Raar, maar nu sta ik 's morgens op met een hongergevoel. Heerlijk toch!
Ook andere lichamelijke klachten nemen af: verhoogde hartslag, hoge bloeddruk, trillen.
De voorbije berichten waren vooral positief. Toch moet ik toegeven dat het niet altijd gemakkelijk gaat.
Vooral het wegglijden in het piekeren met als resultaat het twijfelen aan jezelf. Ja, als je een burnout hebt, dan ga je 2 stappen vooruit en soms 1 maar ook soms3 achteruit...
Eén ding is zeker, het komt wel goed. Daarin moeten we blijven geloven
Toen ik werkte en werkte, had ik geen tijd om me bezig te houden op de sociale media. Het sprak me niet aan.
Ik had wel een profiel maar deed er niks mee.
Nu ik thuis ben, voel ik wel de behoefte om eens te kijken naar de profielen van oude contacten waar ik plezier aan beleefde... Nu heb ik reeds een aantal vrienden toegevoegd aan mijn profiel waarmee ik regelmatig chat.
Dat doet wel deugd!
En ondertussen rusten, beetje bewegen, koken, ontspannen (vooral dat) met yoga oefeningen en meditatie.
De eerste tekenen van mijn burnout zijn 3 jaar geleden begonnen.
Ik reed auto en plots begon mijn rechterbeen zo te trillen dat ik niet meer verder kon. Ik wist niet wat er aan de hand was maar na een tijdje kon ik gewoon weer doorrijden. Dit lichamelijk verschijnsel is me een paar keer overkomen. Ik heb dit nooit aan iemand verteld.
Ondertussen heb ik dit al maanden niet meer gehad, alleen maar andere lichamelijke klachten.
Hoge bloeddruk, verhoogd hartritme, zweten, beklemmend gevoel op de borstkas en vooral trillende handen. (zo erg dat ik moeite had met schrijven)
Heel beangstigend als ik dit neerschrijf. Nooit naar de dokter geweest (het zal wel overgaan).
Eerder geschreven dat ik mijn vrienden verwaarloosd heb. Eigenlijk komt het er op neer dat ik mezelf verwaarloosd heb... tot op het punt zelfs dat ik mezelf niet meer graag zag. In de spiegel kijken werd moeilijk zelfs.
Ik moet mezelf leren liefhebben.. Eerste inzicht in het herstel.
Het wordt een 'luie' zondag. Deze nacht wakker gebeld door zoonlief om hem te gaan ophalen op een feestje. 03 uur in de nacht, strompelend in de wagen en hem en zijn vrienden te halen.
Wat had ik moeite om wakker te blijven in de wagen, dan maar muziek keihard en meezingen.
Eenmaal thuisgekomen, niet kunnen inslapen.Uiteindelijk toch gelukt en wakker geworden om 08uur.
Vandaag is de laatste dag van mijn verlof. Hopelijk lukt het me om morgen aan de slag te gaan.
Ah ja, mijn traktaat van gisteren aan mezelf? Leuke boswandeling met nadien een terrasje!
Hopla! Ik dacht dat het de goede weg opging met mij.
Twee dagen heb ik me goed gevoeld en genoten van de natuur, de vriendschap en de kleine dingen.
Gisterenavond echter laaiende ruzie gehad met zoon en geweend dat het geen naam had. Ik ben weer op en ben dus deze morgen met een zwaar hoofd opgestaan.
Straks proberen bijleggen en duidelijke afspraken maken...
Zoals reeds in een vorig bericht meegegeven, tracht ik de 'verwaarloosde' vriendschappen terug op te krikken. Dit is me aardig gelukt en het doet me deugd.
Eén van de eerste vragen die ze me stellen is : 'ben je nog altijd een workaholic?'. Twijfelend zeg ik dan ja, tot vorige week... En vertel ik eerlijk wat er mij is overkomen, hoe ik me heb laten vangen door loyaliteit, verantwoordelijkheid tot steeds maar ja, baas.
Uiteraard doe ik dit niet in de toon van neerslachtigheid maar van moed om het patroon te durven doorbreken.
Het doet mij deugd dat mijn vrienden in mijn verhaal meegaan en luisteren en stimuleren.
Rust enerzijds voor energie opbouw, sociale activiteiten voor energie opbouw. Leuke combinatie!
Gisteren opnieuw de kracht van het lachen ontdekt. Samen met een vriendin herinneringen opgehaald en hartelijk gelachen. Het leven moet niet altijd serieus zijn....
Ik kijk uit naar de levering van het hellowfresh pakket deze namiddag.
Zien er lekkere recepten uit en zo anders dan dat we gewoonlijk op tafel hebben.
Wat minder ging? Deze morgen zoonlief naar vakantiewerk gebracht en op de terugweg hartkloppingen en zweetuitbarsting gehad. Concentratie op de ademhaling...
