De eerste tekenen van mijn burnout zijn 3 jaar geleden begonnen.
Ik reed auto en plots begon mijn rechterbeen zo te trillen dat ik niet meer verder kon. Ik wist niet wat er aan de hand was maar na een tijdje kon ik gewoon weer doorrijden. Dit lichamelijk verschijnsel is me een paar keer overkomen. Ik heb dit nooit aan iemand verteld.
Ondertussen heb ik dit al maanden niet meer gehad, alleen maar andere lichamelijke klachten.
Hoge bloeddruk, verhoogd hartritme, zweten, beklemmend gevoel op de borstkas en vooral trillende handen. (zo erg dat ik moeite had met schrijven)
Heel beangstigend als ik dit neerschrijf. Nooit naar de dokter geweest (het zal wel overgaan).
Eerder geschreven dat ik mijn vrienden verwaarloosd heb. Eigenlijk komt het er op neer dat ik mezelf verwaarloosd heb... tot op het punt zelfs dat ik mezelf niet meer graag zag. In de spiegel kijken werd moeilijk zelfs.
Ik moet mezelf leren liefhebben.. Eerste inzicht in het herstel.
Het wordt een 'luie' zondag. Deze nacht wakker gebeld door zoonlief om hem te gaan ophalen op een feestje. 03 uur in de nacht, strompelend in de wagen en hem en zijn vrienden te halen.
Wat had ik moeite om wakker te blijven in de wagen, dan maar muziek keihard en meezingen.
Eenmaal thuisgekomen, niet kunnen inslapen.Uiteindelijk toch gelukt en wakker geworden om 08uur.
Vandaag is de laatste dag van mijn verlof. Hopelijk lukt het me om morgen aan de slag te gaan.
Ah ja, mijn traktaat van gisteren aan mezelf? Leuke boswandeling met nadien een terrasje!
Hopla! Ik dacht dat het de goede weg opging met mij.
Twee dagen heb ik me goed gevoeld en genoten van de natuur, de vriendschap en de kleine dingen.
Gisterenavond echter laaiende ruzie gehad met zoon en geweend dat het geen naam had. Ik ben weer op en ben dus deze morgen met een zwaar hoofd opgestaan.
Straks proberen bijleggen en duidelijke afspraken maken...
Zoals reeds in een vorig bericht meegegeven, tracht ik de 'verwaarloosde' vriendschappen terug op te krikken. Dit is me aardig gelukt en het doet me deugd.
Eén van de eerste vragen die ze me stellen is : 'ben je nog altijd een workaholic?'. Twijfelend zeg ik dan ja, tot vorige week... En vertel ik eerlijk wat er mij is overkomen, hoe ik me heb laten vangen door loyaliteit, verantwoordelijkheid tot steeds maar ja, baas.
Uiteraard doe ik dit niet in de toon van neerslachtigheid maar van moed om het patroon te durven doorbreken.
Het doet mij deugd dat mijn vrienden in mijn verhaal meegaan en luisteren en stimuleren.
Rust enerzijds voor energie opbouw, sociale activiteiten voor energie opbouw. Leuke combinatie!
Gisteren opnieuw de kracht van het lachen ontdekt. Samen met een vriendin herinneringen opgehaald en hartelijk gelachen. Het leven moet niet altijd serieus zijn....
Ik kijk uit naar de levering van het hellowfresh pakket deze namiddag.
Zien er lekkere recepten uit en zo anders dan dat we gewoonlijk op tafel hebben.
Wat minder ging? Deze morgen zoonlief naar vakantiewerk gebracht en op de terugweg hartkloppingen en zweetuitbarsting gehad. Concentratie op de ademhaling...
Gisteren, op vraag van mijn dochter, gaan shoppen in stad. O wat zag ik daar tegenop! Ik nam me voor om toch maar te genieten van ieder moment.
Opzettelijk de wagen wat ver geparkeerd om zo toch een finkse wandeling te maken naar de winkelstraat. Beweging is meegenomen. Eerst voelde ik de drukte vooral in mijn gehoor maar hoe ik het gedaan heb, ik heb dit van me af kunnen zetten.
Kleren passen, goedkeuren en afkeuren. En ja, ik had er plezier in.
Een vriendin tegengekomen die ik lange tijd niet gezien heb. Onmiddellijk afgesproken om dinsdag bij te kletsen in haar nieuwe huis.
Gisteren een goede dag gehad. Het meest heb ik genoten van het dansen. Lekker op het ritme bewegen en me helemaal laten gaan. Kennen jullie dit gevoel?
Dat staat zeker vandaag ook op het programma.
Voor de rest heb ik geleerd dat ik niet teveel mag willen doen. Het schema dat ik gisteren heb opgesteld heb ik niet kunnen waarmaken. Geen boswandeling en al om halfacht als een blok in slaap gevallen.
Vandaag wat rustiger dus maar nog steeds het schema aanhouden.
Laat gerust iets weten als jullie zich hierin herkennen of als jullie eigen tips willen meegeven.
Een nieuwe dag, een nieuwe start. Deze nacht een paar keer wakker geworden maar relatief vlug terug in slaap gevallen. Vandaag ben ik van plan om te starten met een strak dagschema. Hoe zal ik deze organiseren?
- tussen 08 en 10 uur: wat bloggen en pc-en
-10-12 uur: olympische spelen bekijken
- lunchen: wat groenten, brood, karnemelk en er proberen van te genieten
-13-15 uur: tijd voor beweging, dat hoort bij een burnout. Let wel, ik ben beginnen wandelen, maar dat gaat me niet zo af. Ook mij inschrijven in een sport of fitnessclub behoort voorlopig niet tot de mogelijkheden, want dat durf ik niet (voorlopig althans). Zo heb ik zelf mijn bewegingstherapie;
* 5' concentratie op mijn ademhaling
* 15 ' yoga oefeningen (vroeger dacht ik dat dit voor softies was) (you tube: yoga lessen voor dummies)
* 20' bodyscan: concentratie op wat ik voel in mijn lichaam
* naar het bos voor toch maar een wandeling
* 10 'gezichtsbeweging door te lachen
* 15' muziek opzetten en dansen
Uiteraard met een pauze tussendoor...
- 15-17 uur: wat proberen te lezen
- 17-20 uur: familietijd, ja want ik heb nog twee tieners in huis
Lijkt misschien belachelijk, maar ik geloof er in!
